Ja toch? Je verliest elk gevoel van vertrouwen in gerechtigheid. I Nee hoor, zo bedoelde ik het ook niet. Ik heb in mijn stukje geschreven op welke punten ik het wat tegenstrijdig vind. Niet zozeer dat ik stiekem denk dat ze toch een psychische ziekte heeft of dat ik dit voorbeelden vind van een psychische stoornis.
Nou..ik weet het niet. 8k hen het gerhaal gaan lezen en moet nog zo'n 50 blz. Maar als dit echt waar is en zoveel publiciteit geeft, dan kan er toch niet anders dan onderzoek komen? Waar is de kinderombudsman? Hoezo betaalt hij geen alimentatie en komt daar mee weg? Die vriendinnen kom ik telkens tegen en die lijken niets te doen. School..politie.. alles en iederenn b8j elkaar komt wel heel corrupt over. Dit moet toch niet tot deze extremen kunnen?
En ik kan dus ook niet goed volgen dat in mei 2014 hij eerst haar volledig inkomen en de huuropbrengsten in laat vorderen de kinderalimentie en in dezelfde mei 2014 stopt hij met betalen van kinder - en partneralimentatie. Die snap ik niet. Jullie wel?
Weet je wat mij het meest “gek” overkomt? Dat ze veel zaken benoemd over jeugdzorg die vaker de kop opsteken: dat er verdiend wordt aan kinderen uit huis plaatsen. Dat ze omzet moeten draaien. Dit zeggen vaak mensen die heel wantrouwend zijn naar jeugdzorg. Het eerste deel van het boek vind ik nog wel te volgen maar op een gegeven moment wordt het wel heel “veel”. Ik blijf erbij dat ik niet persé denk dat deze vrouw geestesziek is maar ik denk wel dat enige nuance op z’n plaats is.
Ehm, ze heeft nog een boek uitgebracht en daarin staat dat ze een bipolaire stoornis heeft en anderen die dat ook hebben geïnterviewd heeft voor dit boek uit 2012.
Bij een review van het boek oestercompagnie in bol.com heeft ze onderstaand bericht geplaatst: “Ik blijk niet manisch depressief te zijn, noch ADD te hebben. Over het hoe en waarom kan ik een nieuw boek schrijven. Ik weet echter als geen ander over het stigma en mijn kinderen ook. De schrijfster, Yvonne Floor”
Het eerste gedeelte van het boek is goed te volgen en daarna wordt het warrig en iedereen is tegen haar. Zoals al eerder gezegd is, is ze eerst journalist en daarna in eens juriste. Ook alle mensen die bij haar B&B verbleven zijn, waren stuk voor stuk in haar straatje. Ik geloof echter dat beide ouders steken hebben laten vallen. Waarom in een huis wonen als je de andere ouder gewoon moet uitkopen, waarom een koop zolang laten rekken, waarom niet gewoon scheiden en ga door met je leven. Als zij echt 'normaal' was geweest dat hadden de instanties echt wel dingen versoepeld. Die kinderen zijn vreselijk de dupe van alles.
Helemaal met je eens. Nog één puntje die ik wilde benoemen is dat ze ook zichzelf en de mensen die ze ontmoet, allemaal als zeer aantrekkelijk omschrijft. Op één of andere manier vind ik dat niet passen in het non-fictie “thema”. Overigens is het uit de handel gehaald omdat ze onvoldoende heeft aangetoond dat het klopte wat erin stond en zijzelf zegt dat het uit de handel is gehaald zonder dat er forensisch onderzoek heeft plaatsgevonden... Ja, wie is daar dan verantwoordelijk voor? Zijzelf toch? Ik heb dus een verhaal van heel dichtbij meegemaakt die heel erg lijkt op haar verhaal. De vrouw was in dit verhaal volledig de weg kwijt en beschuldigde haar man/ex van de meest vreselijke dingen, werkte ouderverstoting in de hand etc etc en ook hier nam jeugdzorg een dubieuze rol in aan. Toch heeft ook de vader stomme keuzes gemaakt en heb ik hem net zo goed kwalijk genomen dat hij zijn kinderen onderdeel liet maken van dit vreselijke gevecht. Ik ben mijn gevoel voor gerechtigheid net zo goed kwijtgeraakt bij dit verhaal want het is bizar met hoeveel mensen weg kunnen komen zolang ze maar een goede babbel hebben...
Ik heb alleen wat gelezen op het internet hierover. Niet haar boek. Ik denk niet dat iemand hier aan kan geven wie de waarheid spreekt. Ik denk dat de betrokkenen dat zelf niet eens meer weten. Bovenal vind ik het enorm triest en kwalijk voor het kind. Zijn leven wordt door zijn ouders volledig verwoest. Alles op het internet gegooid. Hij wordt gedwongen te kiezen. Hij heeft geen enkel gevoel van veiligheid of rechtvaardigheid meer want alles en iedereen wordt zwart gemaakt door in ieder geval een van de ouders. Dit kan alleen maar slecht aflopen. Beide ouders, als ze enig gezond verstand over hebben, moeten zich diep en dood gaan schamen en hiermee ophouden. Het beste zou zijn denk ik als ze allebei uit de ouderlijke macht ontzet worden en beiden hun kind nooit meer mogen zien, dan heeft die jongen nog enigszins de kans om normaal op te groeien. En dan kunnen die ouders lekker elkaar de hele dag op social media zwart gaan zitten maken. Zo lang ze Max er maar buiten laten.
Ik heb het niet gelezen, maar ik denk dat het enige is dat zeker is, dat het kind hier de grote verliezer is.
Ik zie bij de scheiding van een vriendin ook dat haar ex er ook alles aan doet om haar (financieel) kapot te maken. Hij woont ook nog steeds in hun koophuis, laat het compleet verpauperen zodat het onverkoopbaar is. Hij betaalt de hypotheek niet en ondanks dat ze al jaren gescheiden zijn, komen de deurwaarders bij haar aan de deur om de hypotheek te halen. Het huis staat tenslotte nog op hun beider naam. Zo ongeloofwaardig vind ik het dus niet. Als de ex van Yvonne echt een narcist is, kan dit helemaal waar zijn. Die zou nl niet"gewoon" scheiden en verder gaan met zijn leven.
Ze heeft Engelse letteren en rechten gestudeerd en als juriste bij Amnesty gewerkt. Later is ze journalistiek gaan studeren en is dus gaan schrijven. Ik geloof echt niet dat instanties dingen versoepelen als ze eenmaal een bepaalde weg zijn ingeslagen. Ik heb vorig jaar een docu gezien (verdachte ouders) waarin ook duidelijk te zien is dat sommige hulpverleners over de rug van kinderen en ouders hun gelijk willen halen.
Ik kwam vandaag weer zo’n zelfde bericht tegen op Facebook. Een moeder die weer heel duidelijk maakt dat haar zoon onterecht uit huis is geplaatst door jeugdzorg, enz... alles op haar pagina, incl namen en foto’s van de medewerkers van de jeugdzorg instellingen en de mailtjes. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Ik weet dat jeugdzorg echt kan falen, maar ik weet ook dat kinderen echt niet zomaar uit huis geplaatst worden.
Natuurlijk zal het heel vaak terecht zijn, maar ik weet ook dat er heel veel mis gaat bij jeugdzorg! Ik denk dat elke ouder, ook al kunnen ze niet goed voor hun kinderen zorgen, wil vechten om het kind/ kinderen bij zich te houden. Dat je er niet goed voor kunt zorgen wil niet zeggen dat je niet van je kinderen houdt. In het geval van Yvonne krijgt ze constant signalen dat haar kind niet veilig is bij haar ex en haar zoon vraagt telkens haar hulp/ vlucht naar haar. Ik zou, denk ik, ook alles op alles zetten om het kind naar een veilige plek te brengen!
En dat (vette stuk) vind ik dus zo niet kunnen. De digitale schandpaal, lang leve de 21e eeuw! En net als in mijn vak kan de betreffende professional er eigenlijk niet op ingaan ivm beroepsgeheim. Ik denk altijd maar, je kan je tijd en energie beter besteden dan dit hulpverlener bashen.
Of dit hele verhaal waar is, geen idee er zal vast wel een kern van waarheid inzitten zo niet is ze een geweldige fantast. Wat betreft jeugdzorg heb ik een keer met ze te maken gehad, gelukkig niet om mij en voor ik zelf een kind had. Ik ben wel bij gesprekken geweest tussen jeugdzorgmedewerkers en 1 ouder en die zei echt dingen waar mijn oren van klapperen. Ik dacht voor die tijd echt dat mensen dingen verzonnen om in hun eigen straatje te kletsen en dat jeugdzorg er voor de kinderen was maar na dat eerste gesprek ben ik daar echt op terug gekomen. Diegene vertelde met een stalen smoelwerk dat je of met jeugdzorg mee kon werken of tegen en als je tegen zou werken zou je niks voor elkaar krijgen en jeugdzorg beslist toch of jij je kind wel of niet te zien krijgt. Dat soort mensen zijn eng en het heeft niks met het belang van het kind te maken. Het is bedreigen en intimideren.