Onze dochter is net 13 jaar en is echt enorm aan het puberen. Dusdanig dat ze ons werkelijk het bloed onder de nagels vandaan haalt. Ze heeft een grote mond, is bijdehand en wil altijd het laatste woord hebben. Ze vindt dat we zeiken en noemt ons ook regelmatig een stelletje zeikerds. Gisteren moest ze het eea aan huiswerk maken en hebben wij haar verzocht om dit boven op haar kamer te doen, het ging om leerwerk en hier beneden in de woonkamer zijn er gewoon teveel prikkels die haar afleiden. Ik heb haar vriendelijk verzocht om haar telefoon beneden te laten omdat ze anders alleen maar aan het appen is en op Instagram zit. Dit gaf weer gedonder omdat haar huiswerk op Magister staat en ze dit nodig heeft, overschrijven is teveel moeite voor madame. Uiteindelijk heb ik mijn telefoon meegegeven zodat ze die kan gebruiken voor het Magister en zo zijn er iedere keer weer discussies die vaak enorm escaleren omdat ze werkelijk hondsbrutaal is en gewoon lelijke dingen zegt die echt niet door de beugel kunnen. Haar gedrag is voor het hele gezin storend en veel te vaak zit onze jongste dochter van zes jaar er tussen wat ik gewoon heel erg vind. Iedere avond gaat ze veel te laat slapen waardoor ze er de andere ochtend gewoon niet uit kan komen, ik maak haar kwart over zes wakker en dan duurt het vaak ruim een half uur eer ze eens een keer beneden komt en dan moet er nog van alles gebeuren zoals haar tas inpakken. Ook hierover heb ik al meerdere malen gezegd dat ze deze ‘ s avonds moet inpakken en niet op het laatste moment vlak voordat ze weg moet. Nu weet ik heus wel dat pubers vreselijk zijn en dat ik echt niet de enige ben maar ik word er inmiddels zo moe van. Als peuter/ kleuter heb ik al heel wat te stellen met haar gehad, sterke eigen wil en veel driftbuien en nu herhaalt deze cyclus zich gewoon weer. Ze zit in de Vwo brugklas en doet het goed op school, haalt her en der weleens een slecht cijfer maar staat als ze zo doorgaat gewoon op overgaan, moppert weleens over school dat het zoveel huiswerk is maar dat doen ze allemaal, ligt goed in de groep en heeft een vaste club meiden waar ze meer omgaat dus daar zit het allemaal niet in. Doorgaans sluit ik me af voor haar buien omdat het meestal weer snel voorbij is en ze dan weer gewoon gezellig en aardig is maar de laatste weken herhalen ze zich veel te snel en kan ik het ook niet altijd meer negeren. Als we haar aanspreken op haar wangedrag krijgen we het keihard terug met de nodige verwensingen erbij. Onze oudste is 15 jaar en heeft ook weleens zijn buien maar die is vooral dan sjaggerijnig en geïrriteerd maar die loopt niet te schelden en te vloeken tegen ons Gaat deze ellende voorbij en hoe ga je hier in godsnaam mee om? Ik kan niet alles wegwuiven maar wil ook niet steeds een huis met herrie maar ik laat me niet uitschelden door een 13 jarige snotneus, Help!
Poehhh dat klinkt pittig!!! Ik was ook geen prettige puber, maar wist erg goed waar de grens lag bij ons thuis (mijn moeder gebruikte vaak het zinnetje "Nee ik ben niet boos, ik ben teleurgesteld ". Dat werkte echt bij mij). Ik mis in je verhaal de consequenties (straf). Ik snap erg goed dat pubers een ander verhaal zijn dan "gewone" kids, maar respect naar anderen moet er toch altijd zijn. Een discussie vind ik (binnen de grenzen) goed, maar zolang ze thuis wonen bepaal ik wat er wel of niet gebeurd. En elke keer een grote mond, dan maar even geen mobiel (wij hebben het vroeger ook gered zonder mobiel). Veel succes!!
Pfff ik herken met onze 12 jarige ookal beste nukkige trekken, maar ze heeft afgelopen weekend met mij met opmerkingen zo naar beneden proberen te halen, ik had rode vlekken. Nou dat pik ik dus niet, net als uitschelden... Als je mij zeikerd noemt, zijn de rapen echt niet gaar! Ik laat me niet uitschelden of naar beneden halen. Doe ik bij haar ook niet dus dat wil ik ook niet terug. Als ze aangesproken wordt op haar gedrag, en ze gaat uit haar plaat, mag ze rustig haar telefoon inleveren. Dan ziet ze maar hoe ze aan haar spullen komt. Dikke doei! Net als niet willen overschrijven... nou dan moet je alles maar leren maar ik ga niet mijn telefoon afstaan omdat ze te beroerd is het over te schrijven...
Dankje voor je reactie. Ja het is zeker pittig. Een aantal weken geleden is het ook een keer flink geëscaleerd. Ze moest op zondagmorgen een handbalwedstrijd spelen en was aan het zeuren dat ik de handbalshirts niet had gestreken. Ik had toevallig die week wasbeurt en ik strijk sportkleding nooit omdat ik het onnodig vind. Het zijn polyester shirts dus dat kreukt amper. Het volgende punt was dat ze boos was dat ik niet de goede koeken voor na de wedstrijd in de tas had gedaan. Degene die de was doet neemt altijd voor na de wedstrijd iets lekkers mee voor de ouders en de kinderen. Nu kopen de kinderen doorgaans zelf iets in de kantine op deze leeftijd dus het hoeft niet heel bijzonder te zijn, ik had een rol chocolade digestieve koeken in de tas gedaan en er zat nog een rol chocoprince koeken in van de vorige keer die nog tot zeker rot ruim over de helft was gevuld. Ruim voldoende keus maar dit was niet genoeg voor madame ( ze wist het niet van de choco prince koeken), De rol Digestive notabene ook nog van de Lidl was te min voor haar en belachelijk en daar kon ze echt niet mee aankomen evenals al die verkreukelde T-shirt. De rol koeken werd op de grond gesmeten en ze was aan het schelden. Mijn man die met haar mee zou gaan naar de handbal was inmiddels op zijn kookpunt en beet haar toe dat als ze nu niet normaal zou gaan doen hij haar af zou melden voor de wedstrijd, dikke tranen en niet meer voor rede vatbaar. Mijn man heeft haar gesommeerd om naar boven te gaan en is de handbaltas incl de koeken naar de handbal gaan brengen en heeft eerlijk verteld wat er aan de hand was en waarom ze niet zou komen. Dit vond ze natuurlijk vreselijk en was enorm over haar toeren maar wel de enige manier om tot haar door te dringen. Ik ben ook wel van mening dat we strikter moeten zijn met consequenties. Het enige waarmee we haar echt straffen is dat ze niet naar paardrijden mag maar vaak raken voorvallen weer op de achtergrond waardoor ze vervolgens toch weer naar paardrijden kan. Is van ons ook verkeerd.
Even denkend vanuit mijn werk, als ouder geen ervaring, gelukkig nog niet! Praat met haar op een rustig moment. Vertel hoe je je voelt door dit gedrag en vraag ook hoe zij het ervaart. Maak samen afspraken over de consequenties wanneer dit gedrag wel weer plaats vindt. Geef haar ook ruimte om ideeën te opperen. Pubers willen graag gehoord worden, zich begrepen voelen. Maak ook tijd met haar alleen, zo voelt ze zich ook echt gehoord en gezien. Wanneer je een puber mee laat denken en verantwoording geeft om mee te mogen denken over de consequenties enz, dan houden ze zich er vaak makkelijker aan. Ook weten ze dan de gevolgen heel duidelijk en zullen ze het sneller accepteren. In het heetst van de strijd zijn ze vaak vreselijk onbereikbaar en is afkoelen de enige optie. En verder choose your battles. Maar ik heb geen idee of ik dit bij mijn eigen kinderen zou kunnen als ze straks puber zijn hoor!
Dat ik mijn telefoon heb gegeven was mijn eigen keuze en dit deed ik ook omdat ik wilde voorkomen dat het weer zou escaleren, de discussie begon al in de auto waar onze jongste dochter bij was en die wilde ik echt even sparen. Ze krijgt al zoveel om haar oren met zo’n grote puberende zus
Vind ze de koeken niet goed heeft ze pech. Het is dat of niets. Dan moet ze het de volgende keer zelf regelen. Vindt zij dat de shirts gestreken moeten zijn, moet ze het zelf doen. Leg de verantwoordelijkheid bij je dochter. Het is niet jouw probleem en laat haar het dan ook niet jouw probleem maken. Doe zoals jij het wil doen en is dat niet goed genoeg voor dr dan moet ze het lekker zelf doen. Zo leert ze het snel genoeg hoor.
Oh jasses wat lastig. Heb je het boek het puberende brein al eens gelezen? Zeker een aanrader. Hier een beginnende puber jongen, al moeten jongens vaak wat minder lastig zijn dan meiden. De regels zijn hier al een aantal jaar heel duidelijk. Doe jij je best, ben je ( meestal ) leuk en gezellig thuis en geen grote mond dan mag van ons bijna alles. Sky is the limit ( binnen redelijke grenzen natuurlijk ). Maar worden er slechte cijfers gehaald, grote mond, afspraken die niet na worden gekomen? Dan is een strafkamp nog aangenaam. Alles wordt langzaam maar zeker afgenomen. Vrije tijd, telefoon, computer en tv tijd, niet meer naar fitness etc. Tot nu toe werk dat erg goed haha. Maar goed, een puber is zowat dagelijks de situatie opnieuw inventariseren
Dankje voor je input, ik kan hier zeker iets mee. Ik spreek het ook weleens uit dat ik het zo jammer vind dat ze zo doet. Einde groep 7/ begin groep 8 had ze ook weleens buien maar nu in de brugklas zie ik haar gewoon veranderen. Haar gedrag, haar uiterlijk, Ook doet ze vaak lelijk tegen haar kleine zusje terwijl dit voorheen nooit was. Ik word daar echt verdrietig van en krijg dan vaak om mijn oren dat we haar altijd voortrekken. Is je reinste onzin maar ik moet wel voor haar opkomen want als 6 jarige kan je niet op tegen een zus van 13 jaar pff. Ik ga zeker met haar praten, ik vind het een goed idee zodat ze ook eens wat meer het idee krijgt wat dit allemaal met ons doet. Ik wil wel benadrukken dat wanneer ze in “ normale “ doen is hartstikke leuk en gezellig is en ook heel lief kan zijn Thanks!
Wat betreft het laatste zou ik die discussie dan idd niet in de auto voeren maar op een later moment boven. En met al die andere "eisen" van haar zou ik idd proberen zoveel mogelijk haar probleem van maken - de telefoon gaat niet mee naar boven, dus overschrijven of pech hebben. - met de koeken: graag of niet. Als ze de volgende keer zo uit dr stekkertje gaat over lidl koeken dan gaan er helemaal geen koeken meer mee Wat ik bedoel te zeggen dat ik zo min mogelijk zou proberen "echt" te straffen als in: 2 weken geen tablet of telefoon oid. Volgens mij bereik je hiermee enkel het tegenovergestelde. Of het moet echt uit de hand lopen natuurlijk. Maar meer duidelijk maken dat er niet gereageerd wordt als ze niet op een normale toon praat, even lekker in de negeerstand. Noemt ze mij een zeikerd dan hoeft ze die dag echt niet nog om hulp te vragen
Ik was vergeten te melden dat ze in het heetst van de strijd zelf de shirts is gaan strijken maar toen kwamen de koeken om de hoek kijken whaah. Heb ik ook tegen haar gezegd dat ze het voortaan maar lekker zelf moet regelen. Wat dat aangaat kan ik dan ook een bitch zijn
O jee.... Mijn oudste is 11 bijna en zij kan ook al zo "heerlijk" te keer gaan. Ons uitschelden als wij niet doen wat zij wil. Het niet luisteren en haar zusje erin meenemen. Telefoon afpakken is hier idd een ding, eerste wat we doen als ze zo tekeer gaat tegen ons! Ik laat me niet uitschelden door mijn dochter. Huiswerk maken is hier wel eigen verantwoordelijkheid, voor zover mogelijk dan. We vragen of ze huiswerk heeft, en wanneer ze dit gaat doen. Als ze hulp wil, prima als ze erom vraagt. Maar als wij haar vragen of ze haar huiswerk gedaan heeft en ze zegt straks. Na een 3 keer vragen houden wij er mee op en regelt ze het zelf maar. Niet af, haar probleem, leg het maar uit aan de meester. Het is al meerdere keren voor gekomen dat de op de ochtend dat het af moet zijn zelf nog haar huiswerk aan het maken is. Maar goed niet de vraag.... Mijn tip, strak de regels vasthouden. 13 jaar en volgens mij dan oud genoeg om ook zelf wat meer de verantwoordelijkheid te krijgen. Koeken niet goed genoeg, tja daar kun je het mee doen en anders regel je zelf maar iets. Mijn man is daar jammergenoeg wat losser in, dus ik krijg ook regelmatig van haar te horen dat papa iets wel doet ..... een discussie die ik maar blijf voeren met hem. Dus zorg in elk geval dat jullie op 1 lijn zitten samen. Hier is het regelmatig de reactie ja maar van papa.....
Inderdaad positief benaderen zonder haar aan te vallen. En zusje van 6 krijgt natuurlijk ook meer aandacht, die kan natuurlijk minder, heeft meer zorg nodig. Mogelijk dit iets op te vangen door bijv 1x per 2 weken samen meidenavond te houden. Samen filmpje kijken, samen koken, samen winkelen, net wat ze leuk vindt en mogelijk is voor jullie. En die tijd echt volledig samen besteden. En die momenten vooral niet gebruiken als straf, dus altijd door laten gaan wanneer mogelijk en gebruiken om te praten maat niet over de vervelende voorvallen. Zo ziet ze jouw inzet en voelt ze zich gezien. Plus zo blijf je ondanks alle moeilijke tijden toch echt verbonden met elkaar. Want het negatieve neemt vaak toch de overhand. Dan komen jullie weer samen nader tot elkaar en zorgt voor beide partijen dat je niet in het negatieve blijft hangen. Zomaar tips hè , wil geen betweter uithangen. Probeer te helpen en te denken hoe het mogelijk zou kunnen. En mogelijk dat ik over een paar jaar dezelfde vragen kom stellen
Haar favoriete uitspraak is ook dat we ons niet met haar leven moeten bemoeien. Mijn man zegt ook dan bemoeien we ons maar nergens meer mee. Wil je naar paardrijden worden gebracht? Wij bemoeien ons daar niet mee en ga maar lekker fietsen. Wil,je geld voor een kadootje, wij bemoeien ons daar niet mee, pak maar uit je spaarpot. Zo kan ik er nog wel een aantal verzinnen. Ik denk dat ze het gauw zat is. Dat ze ons zeikerd noemt vind ik ook ronduit beledigend en ook wel kwetsend. Het is ook wel een goede om haar dan maar de rest van de dag te negeren en ook niet toe te geven wanneer ze iets van ons nodig heeft.
Gelukkig zitten mijn man en ik qua opvoeding aardig op 1 lijn. Ik ben soms wel,iets luchtiger en hij kan er wat meer in blijven hangen maar we zijn wel in balans zegmaar. Ja dat uitschelden is echt vreselijk gewoon. Ik sta soms echt met mijn oren te klapperen. Ik kan me toch niet herinneren dat ik vroeger zo tekeer ging tegen mijn ouders, ik had het geeneens gedurfd.
Samen iets ondernemen moeten we ook vaker doen, we doen vaak genoeg leuke dingen maar dan is kleine zus er ook altijd bij Zo zijn we even geleden samen wezen eten en naar de film geweest en was ontzettend gezellig maar dit moeten we vaker doen. Lunchen bij een tuincentrum vindt ze al geweldig. Ondanks har grote bek is ze gek op kneuterigheid
Ik vind ook dat het allemaal erg veranderd is sinds wij pubers waren. Vorige week was in het nieuws dat een leraar een kind de klas had uitgezet (bij nek vastgepakt),nadat het kind eerst te ver was gegaan. Vervolgens wordt er een item gemaakt over wat leraren wel en niet mogen!!! Uhhhhhh moeten de kinderen op de eerste plaats niet eens wat meer respect tonen?? Het schijnt dus normaal te zijn om je als kind zo belachelijk te gedragen. Maar om terug te komen op jouw verhaal. Het is erg lastig dat jullie 6 jarige er tussen zit, maar juist ook naar haar toe is het goed om te laten zien dat er grenzen zijn. Hier is het een periode geweest dat 1 van mijn bonuskids vervelend deed tegen de andere kids. Dat gebeurde altijd achter onze rug om. Toen we daar achter kwamen heel duidelijk gemaakt dat wij dat soort gedrag niet accepteren en als het zo doorgaat er consequenties bij horen. We hebben veel gesprekken gehad en het lijkt nu de betere kant op te gaan. Het is behoorlijk pittig, maar ik zou echt doorzetten.
Ik herken hier al wel de buien van mijn oudste van net 11. Ik vind de discussies ook echt verschrikkelijk momenteel, ze lult je zo onderuit als je niet uitkijkt, je moet echt goed opletten wat je zegt. En ze weet het altijd zo te draaien dat het onze schuld is. En ze wil altijd het laatste woord hebben. Wij gaan hier de discussie altijd aan en zorgen dat wij altijd het laatste woord hebben. Volgens mij vindt onze jongste dochter het niet vervelend, maar ik ga het er ook niet bij laten zitten om haar. Ik heb haar ook uitgelegd wat de puberteit is en dat het niet altijd makkelijk is. Wat ik wel altijd doe, op een moment dat oudste weer haar lieve zelf is, met haar praten, dat het ook niet makkelijk is allemaal, de puberteit (is het ook echt niet), maar dat we wel willen dat ze zich netjes gedraagt en zelf haar verantwoordelijk neemt en niet alles afschuift. En hoe we/ze het misschien beter kan aanpakken. Ik vertel dan meestal ook dat we heel veel van haar houden. Meestal krijg ik dan meteen een dikke knuffel en wil ze me niet meer loslaten . Ik hoop dat ik dit altijd zo kan blijven doen, want het is heel fijn, ook voor mijn dochter. Ik denk als het alleen maar een strijd is, ze zich helemaal alleen gaat voelen in haar puber-zijn en het alleen maar erger wordt. Vervelend pubergedrag wordt niet getolereerd, maar we willen wel laten weten dat we er voor haar zijn en dat we snappen dat het niet zo makkelijk is allemaal.
Ik denk dat je met consequentheid erg ver komt, zo ook met communicatie. Zoals die koeken; overleg wat zij zou willen (of laat het haar halen) en ik zou vooraf al zeggen dat ik geen tijd heb om sportsshirts te strijken (daarnaast strijk ik alleen overhemden van mijn man en verder niets...) dus als je dat wilt, moet je het zelf doen. Uitschelden is hier ook not done, inleveren die telefoon. Verder gaat mijn dochter ook zelf naar haar sporten (als ze kan fietsen, dan gaat ze lekker fietsen, bij ons is dat ong 20 min), ze is oud genoeg. En als wij zeggen geen paardrijden, dan kan ze op haar kop staan, maar dan is er geen paardrijden. En nee is hier nee, wordt geen ja.
Even inhakend op dit stukje, laat je haar nu ook door het donker naar haar sport fietsen? Dat doe ik hier dus echt niet. Oudste is net 11 en gaat deze zomer met een vriendinnetje (die is 12 en dan 13 denk ik) naar dansles fietsen. Naar turnen mag ze echt niet alleen, is door een stukje bos of afgezonderd fietspad door het weiland. Ligt misschien ook aan de leeftijd, hoe oud is jouw dochter?