Oh absoluut ik zou zo stoppen ik heb alleen een dure hobby die mijn man niet wil betalen ( kan het financieel wel) dus werk ik nog 3 dagen
Nou goed dat laatste vind ik heel vreemd en ook het feit dat sommige menen ruzie te krijgen als ze hun eigen geld niet hebben dat zou voor mij al reden genoeg zijn om te stoppen met mn relatie. Ook hobby's waar veel geld voor uitgegeven wordt moet kunnen van gezamelijk geld zolang het gezin er niet onder lijdt.
Ik zei altijd dat ik nooit thuis wilde blijven maar mijn verlof nu bevalt me prima. Vind mijn werk ook erg leuk dus ga binnenkort met plezier weer beginnen maar mocht ik moeten stoppen ivm met onze oudste (LVB en ass) dan zal ik dat doen. Ik kan nu ook alleen maar werken omdat mijn moeder inspringt voor opvang want reguliere opvang is voor dochter geen optie. Dus zolang het zo gaat blijf ik lekker werken maar wellicht stop ik ooit in de toekomst.
Ja ik lees dat soort berichten ook en ik vind het zo raar. Je gunt elkaar toch ook gewoon dingen? Ik heb geen dure hobby's, maar shop wel graag. Mijn man heeft een dure hobby, maar komt toch niet in mijn hoofd op om daar wat van te vinden? Hij vindt het leuk en ik gun hem dat. Gaat het ten koste van het gezin, dan houdt het op, maar zo verantwoordelijk ben je toch als volwassene? Anders zou ik sowieso snel weg zijn.
Ach kom op, stoppen met werken om voor iemand te zorgen is totaal anders dan stoppen met werken omdat het financieel niet hoeft. En natuurlijk doen veel mensen iets anders dan wat op hun diploma staat. Maar dat is nog steeds anders dan er werkgewijs niets meer mee te doen. En voor alle duidelijkheid: ik heb nooit gezegd dat je nutteloos bent als je stopt met werken. Dat maak jij ervan.
Men neme een eigen rekening en tadaa.. niks van te zien Ik werk niet momenteel en ik vind het voor nu veel rust geven. Wij zien het geld ook van ons samen, mijn partner zou dit niet kunnen verdienen als ie ook zou moeten zorgen voor de kinderen, dus voor ons werkt dit. Hij stort zijn salaris op mijn rekening en ik verdeel en geef het uit. Een hele goede verdeling Ik zou op zich wel openstaan voor een 50/50 verdeling, dus beide werken en beide zorgdragen voor de kinderen, maar dat is in onze situatie geen optie. Dus dan zo maar
Je moet niet zo zwaar tillen aan dat ‘geheim’ en zeker niet groter maken dan het is. Ik bedoel: waar hebben we het over? Tuurlijk kun je dan zeggen waarom het dan ‘geheim’ moet zijn, maar ik heb gewoon geen zin om me overal voor te verantwoorden. Niet dat dat bij mijn man moet hoor, maar het zou voor mij wel zo voelen. Mede om hierboven schrijf ik geheim ook tussen aanhalingstekens. Om er luchtig over te doen en om reacties zoals van jou niet te letterlijk te bedoelen En als het echt niet te doen is voor m’n kind? Ik heb toch ook een partner? Waarom zou ík moeten stoppen met werken dan? Of kun je het niet verdelen qua stoppen? Ik zou in ieder geval álles in het werk stellen om niet te hoeven stoppen. Desnoods met hulp van m’n netwerk/familie
Klopt hoor. Maar voel ik hier een ondertoon? Want dat zou jammer zijn. Iedereen doet wat fijn voelt voor zichzelf. Die keuze had ik al gemaakt voordat alle ellende begon bij mijn zus. Alleen haar situatie gaf voor mij het gevoel dat het best belangrijk is om in het arbeidsproces te blijven en dat ik nog meer achter mijn keuze sta. Dat wil niet zeggen dat dit voor iedereen zo geld, alle respect voor iedere andere keuze
Maar de reden waarom gaat toch helemaal niemand wat aan? En gezien in mijn omgeving doet 3/4 niks meer qua werk dan waar ze voor gestudeerd hebben. Echt totaal wat anders. Ik vind dat helemaal niet raar, je ontwikkelt ook als mens. En niet studeren of niet na je middelbare school naar school gaan lijkt mij nu ook geen wenselijke situatie. Alleen ben je dan zo jong dat je niet altijd precies weet wat je wil. Ik was nl 16 toen ik naar het HBO ging, dat is echt heel jong hoor. En als iemand later besluit om helemaal niet te willen werken omdat de partner voldoende verdiend dan moet dat ook gewoon kunnen. Dat bepaal je toch niet voor iemand anders? Wat zou jij ervan vinden als iemand bepaalt dat je als vader of moeder maximaal 3 dagen per week mag werken?? Dus kun je ook niet bepalen dat iemand als vader of moeder MOET werken.
Wij zijn de moeilijkste ook niet, betalen ook wel eens wat voor elkaar zonder gezeur. Ik weiger alleen mijn geld uit te geven aan de dure hobby van m'n man terwijl ik geen interesse heb in die hobby (iets met audio apparatuur enz) daarom dat het bij ons nooit op een grote hoop zal gaan. (Omgekeerd net zo, man heeft geen interesse in zo vaak shoppen, naar de kapper etc) Hier in onze omgeving juist veel vrienden die daar ruzie om hebben omdat alles op 1 hoop gaat. M'n man heeft vroeger ook altijd al tegen mij gezegd dat hij niet gaat werken om mij (en gezin) te onderhouden en dat hij dan voor hemzelf niets meer kan kopen. Dat zou ik ook nooit willen (Tenzij het niet anders kan ivm ziekte oid.) Maar ieder heeft zo zijn eigen manier, kosten/ werk verdeling. Dat is toch prima
Ja mijn familie werkt zelf allemaal en we hebben geprobeerd de zorg te verdelen. Het was voor mij ook geen must dat ik zou stoppen, ieder parttime was voor mij ook een optie geweest, maar dat was qua werk van mijn man erg lastig en bovendien maakte hem dat wel ongelukkig
O alsjeblieft niet! 24/7 thuis zijn is echt niet mijn ding. Ik ben van het principe alles verdelen qua huishouden en zorg. Ik ga echt niet stoppen met werken omdat vriend dan carriere zou kunnen maken. Hij wil een gezin, dan zorgt ie er ook maar voor. Dus ook een dag doordeweeks thuis en huishouden verdelen. Dat was een eis bij mij toen we voor een kind gingen. Daarbij wil ik niet financieel afhankelijk zijn. Als we uit elkaar zijn kan ik zelf een huisje of appartement kopen. Heb ik zijn geld dan niet voor nodig. En o ja, we hebben ook gescheiden rekeningen. Heb echt geen zin om te werken voor zijn dure hobby. En nee, we leggen ook niet elk uitje of boodschap op een weegschaal hoor, zoals ik dat hier lees van iemand. Dit soort topics is er al zo vaak geweest. Het komt er gewoon op neer dat iemand moet doen wat ie wil en zich goed bij voelt. Ik heb respect voor alle keuzes in dat opzicht. Maar dat verwacht ik ook terug te krijgen van anderen.
Nee hoor. Geen ondertoon. Alleen onze ervaring nadat wij beiden binnen een maand onze vaste baan kwijt waren. Gelukkig allebei ook vrijwel direct een andere baan, maar vast zegt mij niet zoveel meer. En daarbij laatste tijd aardig wat gedoe, waardoor ik juist meer in het nu wil leven ipv alleen maar aan wat als situaties te denken.
Nee nooit! Ik zou nooit in een afhankelijke positie willen komen. Je kunt het nog zo mooi benoemen maar uiteindelijk is het geld niet van jou maar van de ander. En als dat geld wegvalt (door ziekte, scheiding, werkeloosheid of overlijden) zit je met dikke ellende. Zou ik mijzelf en mijn kinderen nooit aan willen doen. Ik vind financiële zelfstandig zeer belangrijk. En wil daarin ook het goede voorbeeld geven naar mijn kinderen. Ik kan het mij alleen voorstellen als je door ernstige medische redenen moet stoppen. Of vanwege een verhoogde zorgplicht (bijvoorbee voor een kind met een handicap).
Inmiddels zou ik niet stoppen met werken. Ik ben inmers net klaar met mijn opleiding en heb een leuke baan (volledig onder schooltijd). Hele fijne afwisseling met het gezinsleven Echter, ik ben bewust 6 jaar thuis geweest voor de kinderen. Toen zij beiden naar de basisschool gingen, ging ik ook weer aan de slag. Deze afweging was financieel gelukkig mogelijk. Maar ik had er indien nodig ook heel wat voor over gehad/ of juist gelaten, om het mogelijk te maken. Persoonlijk had ik er niet aan moeten denken om na verlof te gaan werken en mijn baby weg te brengen.
Ik ken overigens 2 vrouwen die bewust thuis zijn. De ene klaagt altijd over dat ze het zo druk heeft. Geen idee waarmee. Ze heeft immers alle tijd. Maar omdat er geen tijdsdruk is is haar tempo ook erg langzaam. De ander heeft er thuis altijd een puinhoop van (en niet al te schoon). Voor mij voorbeelden van mensen die in een soort luiheid, komt het vandaag niet dan morgen zijn vervallen. De gespreksonderwerpen zijn ook beperkt. Want tot een studie of cursus komt het in de praktijk ook zelden.
Ik was na mijn zwangerschapsverlof van E. net weer een maand aan het werk, toen we de andere 3 erbij kregen. Opvang voor 3 kindjes + bso voor de oudste was geen optie. Dan kon ik direct mijn loon overboeken aan de opvang, het loont zich niet. De jongste lag nog in het ziekenhuis, dus mijn vrije dagen nam ik al op om daar te kunnen zijn. Nu leven we voorlopig van alleen het inkomen van mijn vriend. Plus dat we recht hebben op toeslagen enz. Daarvan komen we rond. Echt luxe is het niet, maar er kan nog wel worden gespaard.
Ik zou zeggen nee nooit, die 20 uurtjes geen mama zijn is echt fijn.. Maar nu zou ik willen dat t zomaar ging.. door een chronische ziekte ben ik echt kapot als ik thuis kom en heb ik niet eens meer energie voor de kids en dat vreet aan me! En ik zit al 10 uur in de ziektewet.. maarja dat is anders.. als ik niet ‘ziek’ was dan zou ik zeker blijven werken!