Maar waarom is ze dan wel thuisgebleven? Welke reden had ze daar dan voor? En had ze echt geen keuze of had ze het gevoel geen keuze te hebben.
Ik snap heel goed dat niet iedereen die keuze heeft, zo naïef ben ik zelf gelukkig ook niet. En dat mag gezegd worden, maar dat kan ook zonder een sneer toch? Ik ben opgevoed met t feit dat je zulk soort zaken goed moet regelen. Mijn vader overleed heel plotseling toen ik nog maar 4 was. Liet een groot bedrijf achter en had, samen met mijn moeder, alles goed geregeld. Ik heb, ondanks dat verdriet, een hele fijne jeugd gehad, zonder geldzorgen en een moeder die altijd thuis kon zijn.
Jij weer. Jij ziet alleen het negatieve en altijd zie je alleen dingen die in jouw straatje passen. Ik begin overigens binnenkort ook met vrijwilligers werk. Kan prima als tbm met schoolgaande kinderen. En hoe weet jij nu hoe het overgrote deel van de vrouwen het heeft geregeld? En daarbij, wat boeit het jou überhaupt als je het zelf goed hebt geregeld
Dan moeten ze dat er bij zeggen, dat ze uit hun jeugd geen fijne ervaring daar mee hebben. Maar ga niet tegen elke tbm zeggen dat ze geen goed voorbeeld is.
Beter lezen. Ik zeg nergens dat er sprake is van nachtdiensten bij ons. Wel dat jij met onregelmatige diensten vaak meer van de kinderen (overdag) meekrijgt dan een verloren uurtje voor het slapen en een (vaak druk) weekend. Wel dat wij bewust gekozen hebben voor een gelijkwaardige verdeling. Dat is een keuze namelijk. Natuurlijk kan je kiezen voor een man met dik salaris en carrière en moeders thuis op de bank. Maar dat is dus (om tal van redenen) in mijn ogen geen goed voorbeeld. Ik sta overigens niet alleen in die mening. Het is tegenwoordig ook het beleid in dit land....
Bedenk mij ineens, ik heb altijd vanaf dag 1 dat woensdag mijn vaste '' vrije '' dag is. Op deze dag doe ik in de ochtend lekker niets, spreek bijvoorbeeld af met vriendinnen, doe een ochtendje netflixen etc etc en in de middag is het volledig voor de kids, gaan we lekker lunchen bij de Hema of we gaan samen koken, woensdag is gewoon een soort van niks doe dag / gezin dag. Als mijn man zijn dienst zo valt dat hij niet werkt doet hij gezellig mee. De opmerkingen die je kan krijgt '' Een dagje vrij? Jij hebt toch altijd vrij? Moet je niet het huishouden doen ofzo? '' .. Ik vraag mij dan werkelijk af, mag iemand die geen werk meer heeft niet ook gewoon 1 dag voor zichzelf? Heb je daar dan geen recht op ofzo? Dus omdat ik niet voor een baas werk maar wel het hele gezin draaiende houd ben ik minder? Hahahah nu lach ik er om maar eigenlijk is het gewoon te triest voor woorden dat de maatschappij zo denkt.
Globaal is het het verhaal dat ik in dit topic al vaker gelezen heb: man had een carrière, kreeg grote kansen om hogerop te gaan met ook veel reizen naar het buitenland. Ze hadden niet zo veel opties voor opvang, dus was het vanzelfsprekend dat zij thuis zou blijven. Ze zegt dat ze het met plezier deed, voor haar gezin. Maar uit haar gemoed spreekt iets heel anders.
Ik werk vier dagen. Zorg voor het grootste deel alleen voor mijn zoon, hij is om het weekend bij zijn vader. Ik moet mijn hypotheek betalen en verder alles voor ons twee. Incl twee dagen bso. Ik krijg wel toeslagen gelukkig. Ik zou best een dag minder willen werken maar dan red ik het financieel niet. Gelukkig werk ik in het onderwijs en heb dus wel lekker alle vakanties vrij om met zoon samen te zijn. En ik vind mijn werk erg leuk, ga er met veel plezier heen. Ook zijn er opa’s en oma’s die mijn zoon uit school halen. Ik zou het niet fijn vinden als hij elke dag naar de opvang zou moeten. Voor iedereen is de situatie anders en ook het gevoel wat je erbij hebt. De een vind het fijn om ook te werken naast het moeder zijn. De ander wil graag volledig voor haar kinderen zorgen. Laat elkaar daarin vrij en respecteer elkaars keuze. Ik geloof niet dat er veel moeders zijn die alleen maar aan zichzelf denken. Het belang van de kinderen staat vaak voorop. En daarmee worden verschillende keuzes gemaakt omdat iedereen er anders over denkt.
Ja ja bla bla. Sorry maar het interesseert mij echt geen ene hol wat jij vindt of wat het beleid is. Ik heb altijd gewerkt en vind daar ook niks mis mee, maar nu niet meer, omdat dat voor ons op dit moment beter is. En het boeit me geen zak wat jij daar van vindt. Ik vind jou ook geen goed voorbeeld naar je kinderen als je in het echte leven net zo overkomt als hier, maar boeit jou dat wat? En verder kun je in mijn ogen geen beter voorbeeld zijn voor je kinderen dan erkennen wanneer iets niet goed gaat en er wat aan doen.
Dit is een openbaar forum waarop het de bedoeling is dat iedereen zijn mening geeft. Ook meningen die jezelf niet hebt. Kan je daar niet tegen dan zit er een uitknop op je toestel...
Voor jou is t misschien niet veelzeggend, voor mij wel, want t Is de situatie waar ik in zit. Daar heb jij verder niet veel van te zeggen. Wat doet dat er voor mij toe? Ik zou me er maar niet zo druk over maken als ik jou was. Ik weet dat t prima geregeld is.
Fijn dat jullie hier goed over hebben nagedacht. Ik wilde maar zeggen dat dit voor het gros van de vrouwen niet zo is...
Net zoals anderen niet hoeven af te vragen waarom ouders die voltijds werken überhaupt ooit aan kinderen begonnen zijn? Beide zijden in de discussie zijn helaas even veroordelend naar elkaar hoor. Gelukkig niet iedereen. Laten we daarop focussen.
Ja sorry dat ik het zeg, maar daar is ze dan helemaal zelf bij geweest. Ze had ook kunnen zeggen dat ze wilde blijven werken, dat doen hier ook genoeg toch? Ik vind het namelijk helemaal niet vanzelfsprekend dat de vrouw thuisblijft, alleen bij ons is dat zo omdat ik het ook prettig vind. Maar vanzelfsprekend? Waarom? Ben je zelf bij volgens mij en als je dat diep in je hart niet wil, moet je het niet doen. Scheelt misschien dat mijn moeder altijd fulltime heeft gewerkt en ik niet beter weet.
Tja, daar heb ik dus vanmorgen die ellendig lange post over geschreven, over mechanismes in de maatschappij. En bovendien: het was veertig jaar geleden. En bovendien: als je geen opvang hebt, wat moet je dan anders? En bovendien: mijn punt was: niet iedereen heeft het zo goed geregeld uit eigen keuze als de dames in dit topic. Jammer dat jij dan mijn moeder gaat veroordelen omdat ze iets gedaan heeft voor haar gezin.
Dat is dan hun probleem. Daar hoef ik, die t wel geregeld heeft, toch niet op aangesproken te worden?
Fijn als jij dat niet doet. Mijn punt was: er zijn er genoeg die dat wel doen. Aan beide zijden van het spectrum.
Veroordelen? Ik veroordeel niemand, maar ik ben het er alleen niet mee eens. Mijn moeder is ook van die tijd en ja in die tijd werd er van je verwacht dat je stopte met werken als je kinderen kreeg, maar dat wilde ze niet, dus deed ze dat niet. Ze heeft een vrouw in het dorp ingehuurd als oppas en ja dat kostte haar haar in het begin meer dan de helft van haar salaris, maar het was wel een keuze. Overigens veroordeel je zelf wel mensen die die keuze nu maken.