Ik vind dat je een slecht voorbeeld geeft als de één zijn/haar carrière volledig moet opgeven voor de carrière van de ander. Als je er echt helemaal 100% tevreden mee bent..prima. Niet mijn keus maar als je er allebei gelukkig van wordt.
Mijn man heeft een eigen bedrijf, toen de oudste klein was, is hij gestart en ik werkte 3 dgn en was ik 12 uur van huis. Doordat hij een eigen bedrijf had, kon ik 1 1/2 jr thuis blijven omdat ik vreselijk baalde van mijn reistijd en daardoor de kleine bij niet zag. Nu heeft mijn man een goed lopend bedrijf waarin ik nu ook werkzaam ben, nee ik doe niets meer met mijn opleiding, maar we doen het nu wel samen en dat vind ik veel belangrijker. Ik vind dat stellen samen tot elkaar moeten komen, mbt de toekomst, wat gaan we doen, hoe gaan we dat doen, wanneer zijn dingen genoeg? De een is niet minder dan de ander, of kan beter zorgen. Doe vooral wat je als stel wil in de toekomst.
Maar wat geef je dan voor slecht voorbeeld? Wat is het slechte er aan dan? Ik zie het namelijk echt niet.
Hoe gaat dat dan als je het niet geheel vrijwillig doet. Staat je vent dan met een pistool naast je of hoe moet ik dat zien?
Ik vind het juist wel een goed voorbeeld (als het in wederzijds overleg is!) Er is bij ons zoveel liefde naar elkaar, dat ik mijn man ruimte heb gegeven om carrière te maken, waardoor ik geen carriere kan maken (omdat we ervoor kiezen de kinderen niet 4 of 5 dage naar een opvang te brengen) en hij heeft mij ruimte gegeven om een tijdje te stoppen met werken toen ik daar zin in had. Hij moest toen extra hard werken, maar deed dat met liefde, omdat ik dat fijn vond. We houden gewoon zielsveel van elkaar, en uit liefde doe of laat je iets voor een ander, ik kan me geen mooier voorbeeld wensen voor mijn kinderen eigenlijk, als het in overleg met elkaar gaat.
Als de carrière van de een ten koste gaat van die van de ander en iemand staat daar niet 100% achter vind ik dat een slecht voorbeeld ja. Ik denk dat je een situatie moet creëren waarin je allebei zo gelukkig mogelijk bent.
Zelf ben ik 2 maanden geleden ook gestopt met werken omdat ik het niet langer meer aankon. Over 9 maanden gaat onze jongste naar school dus tot die tijd blijf ik sowieso thuis. Het heeft ons nu al veel rust gegeven. De kinderen zijn veel relaxter en zelf begon ik ook wat meer rust te krijgen. Financieel gezien redden we het maar is het geen vetpot. Maar ik zou de keuze zo opnieuw maken.
Ik wilde hier even op reageren. Wanneer is een huis te duur? Hier kost een eensgezinswoning minimaal €450.000 deze lasten zijn denk ik niet voor iedereen op 1 salaris te dragen. Wanneer je in het noorden bijv woont is een huis veel goedkoper.
Ach kom op. Ook aan @tuc en @suus1983 : omdat jullie het niet kennen, bestaat het niet? Misschien eens wat meer rondkijken? Partnergeweld is echt een feit. Nee, dat hoeft niet meteen slaan te zijn, psychologische druk is ook al voldoende. Er zijn ook rollenpatronen in gezinnen én in de maatschappij. Mannen die geen langdurig verlof mogen opnemen van hun bedrijf voor kinderen, of zéggen dat ze dat niet mogen. Ik wil echt wel geloven dat jullie keuzes echt die van jullie persoonlijk zijn. Maar nu zijn jullie wel érg naïef in zo vol te houden dat vrouwen die niet die keuze bewust kunnen maken, de uitzondering zijn. Ofwel leven jullie dan in een héél beschermd milieu, ofwel beseffen jullie niet dat achter gevels heel andere verhalen kunnen schuilgaan dan je denkt. Ik heb alleszins jarenlang op beleidsniveau al die schrijnende situaties gezien. En ik ken heel wat maatschappelijk werkers, juffen, dokters en verplegers die er dagelijks mee geconfronteerd worden.
Nee dit is niet heel NL hier. Maar toch wel een redelijke afspiegeling denk ik: rijk/minder rijk randstad/platteland, hoog/laagopleid, jonge ouders/wat ouder met kinderen krijgen.
Natuurlijk weet je dat er zulke situaties zijn, dat ontkent ook niemand. Maar nogmaals geloof ik dat dit de uitzonderingen zijn. Zoals er hier over gepredikt wordt moet je onderhand geloven dat 3/4 van de tbm of tbv dat verplicht wordt door hun partner of sociale druk van de omgeving,dat geloof ik echt niet.
Ik ken die situaties zeker ook. Een vriendin van mij leeft in zo’n situatie. Gaat wel over een streng gelovige man, en zij werkt er heel erg hard aan om het te doorbreken maar dat gaat langzaam en met veel pijn. Maar ts opende dit topic over een keuze die gemaakt kon worden. Vandaar dat ik daar ook op reageer en niet op situaties waarbij er sprake is van dwang
Ik geloof dat het er is, alleen ik zie het niet en jij bent er waarschijnlijk ook meer op gefocused, juist doordat jij je er mee bezig hebt gehouden
Ik zie in mijn omgeving juist een hoop situaties waarin het helemaal geen eerlijke keuze is. Typische 'vrouwenberoepen' zijn er vaak op ingericht om parttime ingevuld te worden. Of vrouwen kiezen voor parttime jobs in winkels, tankstations, de schoonmaak, allerlei baantjes zonder doorgroeimogelijkheden en, eerlijk is eerlijk, vaak zonder intellectuele uitdaging en onder hun niveau. Terwijl hun mannen in ploegendienst werken waar ze geen enkele flexibiliteit hebben, noch waarin ze vaste papadagen kunnen plannen.
Tja. Ook dat is een onderdeel van keuzes. Ik weet niet waar hier is, maar waarschijnlijk in de buurt van de randstad? En in het noorden zijn de huizen wel iets goedkoper, maar de echt goedkope huizen staan maar in een heel klein deel van het noorden
Ik denk ook dat het echt de minderheid is. Een heel klein gedeelte va de gevallen. De overige stellen zullen die keuze in overleg maken. Kijken naar wat het beste is voor hun situatie. Ik snap niet dat daar zo over doorgedramd wordt. Bij niemand hier is sprake van dwang dus waar hebben we het over? Trouwens, dan kun je ook zeggen dat parttime werkende moeders misschien wel tegen hun zin in deeltijd werken. Want laten we eerlijk zijn als je echt een leuke baan wil met uitdaging en kansen en een beetje wil meedoen op de werkvloer moet je toch wel al snel minimaal 4 dagen werken. Ik lees en hoor regelmatig dat er ook schamper gedaan wordt over vrouwen die onder schooltijd werken of max 2 dagen ofzo. Want dan is het vrouwtje wat aan het hobbien, leuk als tijdverdrijf maar verder niet echt serieus te nemen.