Precies! Dat zijn exact de onderliggende tendenzen waarover ik het heb. Daar is niet noodzakelijk sprake van dwang vanwege de man, maar het zit vervat in de maatschappelijke rollenpatronen en daardoor is het niet bepaald een enthousiaste, vrije keuze.
Maar nu verdraai je dus helemaal wat je eerder zei, eerder vond je namelijk iedereen die er voor koos om als moeder zijnde te stoppen met werken, haar kinderen een slecht voorbeeld geven.
Ik was er op beleidsniveau mee bezig, dus ik zag de statistieken van partnergeweld, loonkloof, ongelijkheid etc. Niet enkel de verhalen van randgevallen.
In België. Ben je ook bekend met de aantallen in Nederland? Ik vind het namelijk echt gewoon heel erg frappant en ik herken het echt totaal niet. En ik weet toevallig dat Tuc aan de totaal andere kant van Nederland woont en zij herkent het ook niet. Misschien zegt dat idd wat over onze omgeving, kan heel goed. Of het is hier minder erg.
Inderdaad. Ik stel daar wel eens vragen over en vaak is het antwoord van de vrouw: Ja, maar zo kan ik er wel zijn voor de kindjes en ik vind het allemaal niet zo erg etc etc. En als je een tijdje doorvraagt, blijkt dat ze toch wel graag iets anders had gedaan dan achter de kassa staan of schoonmaken, maar man blijkt niet al te hoog opgeleid te zijn en hij heeft weinig carriere mogelijkheden en hij wil niet achter de kassa staan. Hij wil "gewoon" werken. Zoiets hoor ik een vrouw nooit zeggen. En ik zie een man er nooit voor kiezen om dan maar 's avonds kantoren te gaan schoonmaken terwijl hij bv MBO SPW gedaan heeft, zodat er iemand overdag thuis is voor de kindjes omdat moeder fulltime ploegen draait. Ik woon overigens in NL, in een omgeving met veel industrie en laag opgeleide mensen.
Nee, dat zei ik eerder al: enkel België. En op Europees niveau, waar globaal dezelfde tendenzen merkbaar zijn. Maar goed, we zullen maar hopen dat jullie gelijk hebben en dat Nederland de uitzondering is
Nou ja. Dat weet ik niet, maar het is natuurlijk wel zo dat het aantal parttime werkende moeders hier relatief hoog ligt. Op het moment dat je parttime kunt werken, ben je misschien minder snel " gedwongen" om te stoppen. 20 uur is vaak makkelijker te combineren dan 40 uur.
Wat voor beroepen moet ik dan aan denken?? Want ik denk bv aan onderwijs, zorg enz en daar zitten ze echt wel te springen om fulltimers hoor. Alleen kiezen degenen die in die sector werken zelf graag voor parttime.
Serieus...? Er zijn ook mensen nodig die het beroep blijven uitoefenen he, anders komt het niet goed.
Ik ben in de praktijk ook tbm. En mijn man ziet de kinderen nooit op schooldagen. Zijn mijn kinderen nu verpest? Wij hebben een eigen schip, mijn man vaart er heel de week mee, ik (en de kinderen) zijn in de vakanties en indien nodig het weekend aan boord. Wij hadden 4 opties toen de oudste naar school moest: - wereldschool - internaat - ik aan de wal, man varen - allemaal aan de wal, man ander werk. Ons leek de beste optie dat ik aan de wal zou gaan en daardoor niet/nauwelijks meer zou werken aan boord. Nu deed ik al niet heel veel maar ik telde wel mee als bemanning en kreeg betaald toen we nog in loondienst waren. Later als de kinderen groot zijn kijken we of ik weer (vaker) aan boord ga of niet. Tot die tijd doe ik vooral de psychische ondersteuning voor mijn man en kleine dingen voor aan boord. Voor de belasting werk ik dus wel, door het oog van de kinderen niet (en die hebben meer gelijk haha). Ik vind/ wij vinden zorg voor de kinderen nu belangrijker dan dat ik actief werk.
Ik blijf je (reacties) bekrompen vinden. Onze huilbaby is inmiddels een gezonde, vrolijke dreumes en als ik nu besluit thuis te blijven - zonder medische reden en voor de rest van mijn leven - dan heb ik echt niet jouw goedkeuring nodig. Gelukkig zijn wij vrouwen vrij in die keuze, al begint deze wel minder vrij te worden doordat er zo hard wordt geoordeeld. Er zijn namelijk vrouwen die wel huismoeder zouden willen zijn maar het niet doen vanwege die harde oordelen, omdat mensen angsten en onjuiste dingen aanpraten of omdat het financieel gezien niet mogelijk is omdat de overheid eenverdieners straft. Ik vraag me af of dat echt is wat we willen? Want in mijn ogen heeft dat niets te maken met emancipatie. En voor de man: Als een man borstvoeding kon geven en een kind kon baren, was het leven natuurlijk veel eerlijker verdeeld maar volgens mij is dat nog steeds niet mogelijk. En bij mijn man is het echt NIET MOGELIJK om parttime te werken! Nog maal, wie ben jij om te zeggen dat het niet zo is? Natuurlijk zou hij wel onbetaald vaderschapsverlof kunnen opnemen (zoals iedereen), zijn werkgevers mogen dat niet weigeren, maar in de praktijk werkt dat nu eenmaal anders. Hij is leidinggevende, heeft niet voor niks een goed salaris en hoopt ooit bij de directie te komen. Dat lukt echt niet met vier dagen werken. En wees gerust, ik heb mijn 'carrière' echt niet aan de kant gezet voor hem, ik heb namelijk nooit een carriere willen hebben (en dat wil niet zeggen dat ik niet ambitieus ben, voordat dat vooroordeel erbij komt). Natuurlijk is het wel krom wanneer vaders wel meer werken alleen omdat zij toevallig een piemel in hun broek hebben. Ik vraag mij ook te vaak af waarom vrouwen zo'n klein boodschappen-autotje hebben, terwijl de man een stationwagen heeft (en geen auto van de zaak, want vaak is dat de reden). Maar als je die echte gelijke wereld zou willen krijgen in Nederland, zou alles moeten veranderen. Ik moet trouwens zeggen dat ik wel zie dat steeds meer vaders verlof op nemen voor lange tijd en ook dat werkgevers daar totaal niet blij mee zijn (wat ik ook kan begrijpen, want je neemt iemand aan voor fulltime). Mijn man vindt het trouwens heel jammer dat hij zoveel van zijn kinderen mist. Hij is daarom ook bijna alle weekenden thuis, neemt op een studiedag van onze zoon vrij voor hem, doet leuke dingen met de jongens en geeft mij daarmee ook tijd om tot rust te komen. Hij heeft zijn hobby's eigenlijk opzij gezet voor zijn gezin. Oh, en hij helpt ook in het huishouden! Hij doet ook gewoon dagelijkse taken die gedaan moeten worden. Uit zichzelf, alsof hij een volwassen vent is. Ja echt!
Dat zijn inderdaad de beroepen die erop ingericht zijn om parttime ingevuld te worden, ongeacht dat er fulltimers gewenst zijn. Juist omdat de vrouwen diegene zijn die er vaak voor "kiezen" parttime te werken. Omdat de typische mannenberoepen die mogelijkheid niet bieden en mannen ook niet vaak gaan zoeken naar banen die ze parttime kunnen doen, want je verdient nu eenmaal meer als je wel 5 ploegen draait.
of waarbij het erg grote veranderingen brengt. Mijn man heeft geen papieren voor aan de wal, zou dus erg hard kelderen in salaris. Ik heb alleen een mbo niveau 2 niveau dus zou ook geen topsalaris verdienen. Als wij de zorg dus willen gaan delen gaan we er financieel heel erg op achteruit, zouden het huis moeten gaan verkopen. Hij thuis en ik werken idem dito.
Maar soms kunnen die mensen geen andere baan krijgen. (Los van het feit dat een groot deel van de samenleving draait op de mensen die dit soort banen hebben)
Die vat ik niet. Een vrouw die fulltime als verpleegster aan de slag wil of als juf die kan dat hoor. In die beroepen is continuïteit juist fijn. Maar ze zijn ook parttime in te vullen. Prima toch dat het allebei kan. Of heb jij liever dat ze ervoor zorgen dat die beroepen enkel nog fulltime ingevuld mogen worden om vrouwen zo te "dwingen" fulltime te werken? Anders snap ik niet wat het probleem in jouw ogen is.
Ja, dat is vaak het probleem, denk ik. Zeker onder de laag opgeleiden is het moeilijk kiezen. Daar kun je dan moeilijk moeders de schuld geven dat ze een slecht voorbeeld zijn . HEt lijkt me een maatschappelijk probleem. Daardoor blijft het idee ook in stand dat vaders inderdaad het beste voor inkomen kunnen zorgen en vrouwen vooral voor de kinderen moeten zorgen.
Het enige dat ik aankaart, is dat vrouwen vaak de mogelijkheid hebben om te kiezen voor flltime OF parttime in typische vrouwenberoepen en mannen niet in typische mannenberoepen, waardoor 1. vrouwenberoepen ook vrouwenberoepen blijven en mannenberoepen mannenberoepen blijven en 2. vrouwen vaak de enigen zijn die thuis kunnen blijven met de kinderen en dat dus ook gaan doen. Het enige wat i aangeef, is dat de keuze niet altijd zo simpel is als die lijkt en dat ik dat best wel ongelijk vind.
Hoe vervelend ik het ook vind als moeders die keuze of gevoel van keuze niet hebben. De samenleving kan helaas niet bestaan uit alleen maar hoogopgeleiden. Dus iemand zal die banen moeten invullen. Daar valt natuurlijk veel winst te behalen als bedrijven meer open staan voor part time werkende vaders, maar dan komt het gezin waarschijnlijk niet rond op dat inkomen.
Dubbel sneu eigenlijk he: je moet al zwaar werk doen datt niet aanlsuit bij je interesses (wat je toch vaak terughoort van mannen die op de expeditie en productie en in magazijnen werken enz) en je hebt ook nog eens niks te willen op het gebied van parttime werk, ouderschapsverlof etc. En je vrouw moet zich daar ook maar aan aanpassen. Ik denk dat we het buiten sekse-ongelijkheid ook kunnen hebben over ongelijkheid tussen hoog- en laagopgeleiden.
Dit dus. De paar mensen die hier vanuit hun eigen (beperkte) omgeving reageren zijn niet representatief voor alle tbv in Nederland. De cijfers zeggen daarin genoeg. Het overgrote deel van de vrouwen hebben niets geregeld, komen niet zomaar even weer aan het werk (laat staan goed betaald). En bouwen bij wegvallen of vermindering van inkomsten niets op. Geen recht op WW, Ziektewet, geen pensioen en een leeg CV. En wil je bij scheiding (1 op de 3) echt je handje ophouden bij je ex ? En dan maar afwachten of die gaat betalen? (en ook een regeling die is ingekort recent). En argumenten als "mijn man geen verlof (wettelijk geregeld!) Of "slecht voor zijn carrière" zijn ook gewoon keuzes... Het kan wel anders maar men wil niet. Dat jezelf niet in die situatie zit zegt niets over het algemene beeld van tbv en de grote risico's die ze lopen.