Hier fietsen ze ook gewoon in het donker ergens naar toe. Hier is dochter 12. Straks zullen ze ook in het donker moeten fietsen naar school en daarnaast wil ik haar niet aanleren dat donker eng is.
Hier hoeven ze straks niet in het donker naar school/naar huis, net als nu, het is nu ook niet donker als ze naar school gaan of uit school komen. En met een groep vind ik het weer heel anders dan alleen. Naar turnen moet ze alleen, dat doe ik dus niet (is wel overdag maar afgelegen). Misschien dat ik er over een jaar anders over denk, maar nu zie ik in het donker fietsen naar dansles (20 minuten) nog niet zitten. Het ligt er ook wel aan waar je woont.
Hmmm even afrekenend bij mijn dochter (nu 9 jaar) zou ze dit prima in de gaten hebben en dit juist gebruiken om haar zin te krijgen. Hoe vervelend het ook is voor je jongste (en jullie allemaal) zou ik haar toch laten zien dat je een escalatie niet uit de weg gaat.
@Anouk2005 herkenbaar, dat gedrag van je dochter. Momenteel 3 pubers hier in huis (15, 13 en 12) En t gaat er soms hard aan toe. Gelukkig valt t schelden nog mee, maar t gedrag alsof zij de dienst uitmaken en de gemakzucht.. moe wordt je er van. Ik merk dat consequent zijn hier goed werkt. En in t heetst van de strijd niet meer de discussie aan gaan. Er over praten is prima, maar pas als de gemoederen bedaard zijn. Verder ben ik er mee gestopt om zelf elke keer te zeggen wat ik van hun gedrag, reactie enz vindt. Dat zorgde alleen maar voor olie op t vuur. Ik leg duidelijk uit wat ik verwacht, zo niet dan gelden er consequenties. Soms baal ik er van dat t zo moet. Ik heb t veel liever gezellig. Maar ze zijn alle 3 hun eigen plek in t leven aan t zoeken en ontdekken wie ze zelf zijn. En dat gaat niet altijd over rozen helaas..
Discussies met pubers win je nooit Dat is mijn tip Onze dochter lijkt erg op dochter ts , ze is bijna 12. Bij haar is het erger rond dr menstruatie dan is ze niet te genieten . Maar kan ook uitbarsten in een huilbui om niks. Hier is telefoon afpakken ook eerste. En Netflix . dus dr laptop ook. Sterkte, je bent niet alleen
Zo doe ik dat ook. Ik vraag de oudste nooit zoveel, maar hij moest laatst even een boodschapje voor mij doen. Nou dikke drama en uiteindelijk was het nee. Nou heb daar niks van gezegd, gewoon genegeerd en toen hij in de avond vroeg of ik hem naar training bracht was mijn antwoord ook een simpel nee.
Mijn dochter laat ik nooit alleen door het donker fietsen. Gaat niet gebeuren. Zoon liever ook niet, maar die kan vaak met vriendjes.
Op een rustig moment haar gedrag bespreken en duidelijke afspraken maken. Anders dringt er toch niets door. Geef aan dat jij X bedrag uitgeeft aan koek. Wil ze dat niet dan kan ze het verschil zelf bijleggen. Natuurlijk mag ze die dan zelf halen. Geef aan dat jij dat niet gaat strijken. Is dat volgens haar nodig dan staat het haar vrij dit zelf te doen. Ook heb ik een collega die een soort kastje van de media markt heeft waarmee ze de internetverbinding per apparaat kan uitschakelen (via een ap dacht ik). Dus vanaf een bepaald tijdstip kunnen ze niet meer internetten met hun mobiel of laptop. Wat betreft school zou ik het bij haar leggen. Als ze normaal doet kan jij helpen anders niet. En je bent zelf verantwoordelijk om op tijd te komen met de juiste spullen. Ze is slim genoeg. 1x wakker maken en het verder laten gebeuren. Natuurlijk kondig je dit vooraf op een rustig moment aan. Als zij te laat komt is het haar eigen verantwoordelijkheid.
Dit. Leg de verantwoordelijkheid bij haar neer. Want daar hoort het. Jij neemt het op je schouders, terwijl het daar niet hoort. Koeken? Kan ze zelf kopen toch? Hetzelfde geldt voor het strijken van de shirts, ze is 13. Oud genoeg om het zelf te leren en te doen. Letterlijk zeggen: Dit is van jou (boosheid, frustratie, taak) en niet van mij. Het helpt mij vaak.
Door jullie reacties zetten jullie het wel scherper neer. Dan zou ik eerder opnieuw kijken naar wie welke verantwoordelijkheid heeft. Is het bijvoorbeeld nodig dat ze naar paardrijden wordt gebracht? Kan ze daar prima zelf naar toe fietsen, laat haar maar fietsen. Het klinkt mij alsof jullie nog veel voor haar doen en regelen zelfs nu ze 13 jaar is. Misschien is dat een vertekenend beeld hoor. Maar als ze een autonoom kind is geef haar dan de zelfstandigheid, hey vertrouwen en verantwoordelijkheid die ze nodig heeft. Laat het meer los en noem het betrokken zijn bij haar leven. Maar pas op voor controleren, want dat kan echt voelen als bemoeien. Ik zou eens een wandeling gaan maken met je dochter en aangeven dat je het kwetsend vindt wat zij zegt. Vraag eens aan haar welke ideeen ze heeft om jullie relatie en omgang met elkaar te verbeteren.