Had van de week een dagje dat ik fit genoeg was om uit de voeten te kunnen en niks "moest", dochter op de kdv, man aan t werk. Oh wat zaaaaalig!!! Ongeneerd ongestoord lallend in de douche zonder t risico van een "whoeaaaaaaaaaaaaah" beneden (met mn man) of uit dr kamertje (lag nog lekker te slapen). In de ochtend stofzuigen en in de middag nog steeds plezier van je werk hebben. Ze zit in de gooifase... Huishoudelijke klussen uitvoeren die normaliter niet gaan (laminaat in de woonkamer een beschermlaag geven, a.k.a de kleine inpandige verhuizing en een uur niet op dat deel mogen lopen) Even niks aan je hoofd Geen afgesproken ploegendiensten wie dl in de nacht heeft als ze komt. Spontaan ergens blijven eten (ook al eerder genoemd) of om 19:00 ineens bedenken dat een ijsje toch ook wel erg lekker is en dan naar scheveningen crossen, gewoon om een ijsje te halen. Relaxed op vakantie/weekendje weg zonder checklisten voor t inpakken en de halve medicijnenkast mee te moeten nemen gezien t tot dusver gebleken onfeilbare talent uitgerekend dán ziek te worden. Poeh zullen dr vast nog wel meer komen maar deze zijn van de afgelopen 2 jaar. Tis een schat, zou dr nooit in mn leven willen missen maar af en toe mis je stukjes van je oude ongecompliceerde leventje even. Ach over 16 jaar zal er vast meer mogelijk zijn weer.
Momenteel mis ik langer dan 4 uur achter elkaar slapen. En ik mis de tijd dat er geen kind nog kon lezen en alles wat geheim moest blijven konden we opschrijven. Gaat niet meer nu
Ik mis het om spontaan dingen te doen met mijn man. Zoals uiteten, bioscoop etc. Maar wij hebben geen opa’s en oma’s in de buurt die weleens kunnen oppassen. Andere familie hebben we ook weinig in de buurt. Dus dat maakt het minder makkelijk om zo nu en dan een avondje weg te gaan. En al het geregel wat je met kinderen hebt vind ik vermoeiend. (Oppas, naar school brengen rn halen, sporten etc.)
Slapen wanneer ik wil. En spontaan naar een feest of festival gaan of opeens beslissen dat je volgende week samen een weekendje weg gaat. Maar toch, het meest mis ik het zorgeloos feesten tot het ochtendgloren....
Nog niet veel, want mijn zoon is pas 12 weken. Alleen... kunnen koken en (warm!) eten meteen na elkaar. Er is altijd iets tijdens het koken, tijdens het eten, of beide.
Eigenlijk alleen het uitslapen en doorslapen, we hebben een zieken knul en die ligt dan bij ons op de kamer. Vannacht lag hij te ijlen dus ben 10 keer wakker geworden. Het arme schaap vertelde verhalen die ik niet kon volgen, zat te plukken aan de dekens en geen idee wat hij zocht, was aan het praten in zijn slaap.
De vrijheid...absoluut de vrijheid om te doen waar je zelf zin in hebt! Biosje, uit eten, reisje, weekendje weg, met vriendinnen uit eten...nu we kids hebben kan het nog wel maar je voelt je al gauw bezwaard als je weer oppas vraagt. Dus dan voelt t ook weer niet meer als die echte vrijheid die we ooit hadden...
Uitslapen. Ik ben echt geen ochtendmens en laat mijn dochter nou standaard om 6 uur wakker worden. Verder mis ik echt niks
Slaap. Heel veel slaap. En een half uur voordat je op je werk moet zijn opstaan i.p.v. 2,5 uur en 2 kinderen naar twee verschillende locaties brengen. Ik mis ook ‘s avonds iets leuks doen. Doe ik nog wel maar niet zo vaak en altijd gepland i.p.v. spontaan.
Ik mis eigenlijk weinig. Alleen de zorgen zou ik wel wat minder willen hebben. Vorige week had ze haar hoofd gestoten. Ze had een knipje in dus een snee in haar hoofd, hup naar de huisartsen post. paar dagen terug sprong ze ergens vanaf, voet verzwikt. Niet te zwijgen over de valpartijen die net goed gaan. Nee mijn hart slaat dan elke keer weer op hol. Ik heb het geluk dat ons kind uitslaapt, en als ze wakker is ons niet wakker maakt. Daarin tegen slaapt ze nog niet door maar daar wen je ook wel aan.
Ja dat is ook een goede. Ik geniet er nu nog extra van dat het kan maar baal nu al dat we straks alles in de vaknaties moeten doen. De drukte overal, duur, niet zomaar even weg kunnen
Slaap! Sinds de kleine weet ik pas hoe slecht ik tegen weinig slaap kan......Ik sliep altijd echt heel goed maar dat is echt voorbij. En ik hou dus gewoon echt heel erg van slapen. En lummelen in het weekend.....mmmmm. Ik wist natuurlijk dat dit op zou houden maar ik heb wel onderschat wat het met mij zou doen haha
De zorgeloosheid. Die komt nooit meer terug. Soms bekruipt de angst me, wat als er iets met ze gebeurd. Wat als ik er niet ben voor ze..
Onbezorgd leven. Ik kan me zorgen maken om de meeste onzinnige dingen die toch niet gebeuren en mijn grootste angst is een kind verliezen. Slapen wanneer ik wil. De oudste is om 6 uur wakker en de meisjes krijgen tussen 22 en 23 nog een fles dus ik kan nooit eens lekker uitslapen of na een slechte nacht extra vroeg naar bed. Spontaan uit eten gaan of andere uitjes. Mijn lijf... na twee flinke buiken en twee sectio’s zien mijn buik en borsten er totaal niet meer uit.
ja... dit inderdaad.. en dan lekker bij m'n man achter op de scooter over 1 van de griekse eilanden. Héérlijk...