Wij wisten het bij beide wel.. Wij vinden het zelf juist bijzonder om met 20-weken al iets meer over je kindje te weten. Er blijven nog genoeg verassingen over voor na de bevalling. Bovendien houd ik niet zo van neutrale kleding en spullen. Het mag best juist echt jongens- of meisjesachtig zijn. Natuurlijk kun je ook makkelijk achteraf van alles bestellen, maar ik vond het heerlijk om van te voren alles zorgvuldig uit te zoeken en in te richten. En natuurlijk om ook al over hem/haar te praten en bij de naam te noemen. Ga op je eigen gevoel af! Je kunt het evt ook laten opschrijven als je het nog niet zeker weet..
Wij wisten het drie keer niet. Ik had alle keren een neutraal pakje en een twee setjes: Blauw mutsje en slofjes Roze mutsje en slofjes Na de geboorte eerst een mutsje op wat vies mag worden en als de kleertjes aan gingen dan blauw en/of roze erbij. Helemaal leuk. Ok laatste keer liep anders door vroeggeboorte, maar zeker foto’s met de blauwe dingen toen het kon. Ik had neutraal in de kast en twee meisjessetjes en twee jongensetjes. De eerste kraamvisite (opa’s en oma’s/broers en zussen) gevraagd een pakje mee te nemen voor een jongen of meisje in 50 of 56 (tweede was flinke dame). Kraamverzorgster had dat zo gewassen en voor iedereen leuk. Bij de derde was de vraag naar maatje 44
Oh ja de setjes die ik niet gebruikte en voor het andere geslacht waren heb ik aan de verloskundige meegegeven voor een gezin dat het hard nodig had en niet veel geld had. Ook de maatjes 50 die de tweede niet paste meegegeven. Dan maak je gelijk andere pas bevallen moeders gelukkig. Moet je wel zelf voldoende te besteden hebben natuurlijk.
Bij ons had ze het ook al gezien terwijl wij gewoon naar het beeld keken, het bleek toch echt een jongen dus het zegt niks haha.
Als wij voor een derde gaan zou ik het niet willen weten. Bij de eerste 2 wisten we het wel, en dat was fijn! Maar eens een andere ervaring is ook leuk We hebben al een jonge en we meisje en alle babykleertjes nog bewaard, dus dat is wel praktisch genoeg.
Nu zwanger van een jongetje na twee meisjes. Geslacht alle drie de keren bekend. Twijfelde het nu niet te willen weten maar m’n man wilde het wel graag. Nu het een jongetje is ben ik toch wel heel blij dat ik het weet. Had absoluut geen voorkeur maar mijn zwangerschap heeft wel een andere wending gereken. Kan ineens naar hele andere dingen kijken en over andere dingen nadenken. Ervaar dat dan toch als een soort nieuw waar het eerst alleen “m’n derde zwangerschap” was. En waar ik eerst “weer zwanger” was voor m’n omgeving is het nu toch anders wanneer ik vertel dat het een jongetje is.
Wij wisten het niet en hebben het als een heel speciaal moment ervaren om na de geboorte te kijken of we een zoon of dochter hadden. Mocht het ons ooit nog eens gegund zijn wil ik het ook dan niet weten. Praktische bezwaren waren er voor ons niet. Neutrale kleertjes in het begin zijn snel aangevuld met meer meisjes of jongensachtige kleding en tijdens het bevallingsverlof heb ik nog een likje verf op de muur gedaan toen ik eenmaal hersteld was. Zo gepiept!
Hier werd ons bij de 20 weken echo gevraagd of we het geslacht al wisten of dat het nog bekend moest worden. Toen wij aangaven het niet te willen weten, kregen we een korte uitleg van de haar dat ze de baby dan aanspreekt in hij vorm, dat we ons daar niets van aan moesten trekken en dat ze aan zou geven wanneer we de andere kant op moesten kijken. Ging super en maakte dat er geen mogelijkheid was voor een verspreking van haar kant!
Hier ook 2 jongens. Wij hebben met 16 weken een geslachtsbepaling laten doen. Ik werd zo gestoord van al die mensen die zeiden ''hoop zo dat het een meisje wordt'' dat ik dacht dan weet iedereen het maar meteen. Tot onze verbazing is het een meid dus er moeten toch wat andere kleertjes gekocht worden en het kamertje is ook iets anders dan van de jongens.
Wij wisten het bij beiden niet. Kamertje is neutraal ja maar wilden een kamertje dat we zo door konden schuiven en niet eerst verven. Sowieso wilden we het rustig houden en niet een hele muur blauw of roze hebben. Bij de eerste had ik alles neutraal gekocht en na de geboorte nog wat roze beddengoed gehaald en en roze hoezen en mandjes. Daar had ik expres al iets minder van gekocht. Overigens wil dochter nu alles roze dus niet het gevoel dat ik iets gemist heb daarin haha. Bij de 2e heb ik via Nextdirect wat roze en blauw spul gekocht en eerste pakje had ik een roze en blauwe variant. Online een lijstje gemaakt met categorieën, 1 voor jongen en 1 voor meisje. Leuke spullen uitgezocht. Geboortekaartje hadden we 2 varianten. Helemaal niet lastig, juist leuk om van beide geslachten de voorpret te mogen hebben. Van dochter lag alles gewassen in de kast. Toen we een jongen kregen roze spul eruit gehaald en dat is aangevuld met blauwe dingen. Zoonlief heeft trouwens wel in de roze Puckababy gelegen, ging daar echt geen nieuwe voor kopen. Roze staat hem goed trouwens
Wij weten ook nog niet wat het word, vind die spanning van het raden wel erg leuk.. hebben nu in de kamer een babytoto hangen waar iedereen kan gokken. Is zo ongelooflijk leuk!! Kamertje is neutraal, grijs met wit en nijntje met sterretjes echt heel schattig geworden en kleertjes ook neutraal. Hoeft echt niet alleen maar roze of blauw te zijn er zijn zoveel meer kleuren. We hebben we roze en blauwe mutsjes gekocht zodat wel aan de buitenkant zichtbaar is of het een jongetje of meisje is. Nog 3 maandjes dan weten we het
Weet niet of je inmiddels je echo hebt gehad. Ja je moet je ogen even dicht houden. Verschilt geloof ik beetje per vk maar onze echoscopiste wilde kijken of de geslachtsdelen er normaal uitzagen. Of ze kijken naar de blaas of iets anders in de buurt. Duurt meestal maar 2 of 3 minuutjes hoor en dan mag je weer meekijken.
Ik vond na de geboorte kijken wat het was zoooo leuk! Ben je helemaal op en blij dat het voorbij is en mag je nog een kadootje uitpakken. Zo voelde het. Echt heel bijzonder hoor!
Hier wisten we het bij beide niet. Bij de tweede wel tijdens de 20 weken echo een foto van het geslacht uitgeprint mee gekregen in een dichte envelop. Deze heeft al die tijd op de kast gestaan in de woonkamer. Frustratie bij iedereen, want wat zit erin?! na de bevalling heeft mijn man de envelop meegenomen naar het ziekenhuis en daar open gemaakt. De echoscopist had inderdaad gelijk