Ik ben best wel verslaafd. En ik haat mijn mobiel eigenlijk. Juist omdat ik dus verslaafd ben. Ff whatsapp, Facebook, zp, weer whatsapp, ff googlen, oh wéér een appje, telefoontje, appje... fb, zp.... en dan nog foto's en filmpjes maken. Op verjaardagen zie ik mensen op hun mobiel. In de trein. Terwijl ik met mensen een gesprek voer wordt de mobiel erbij gepakt. 's avonds op de bank zitten mijn man en ik ieder op onze mobiel. Film kijken? Half, want mobiel... etc. Vd week was het ultieme toppunt. Een patiënt die ik moest behandelen zat tijdens het voorlichtingsgesprek gewoon te appen. Ik moest maar ff wachten. Volslagen belachelijk. Asociaal ook. Natuurlijk kan ik gewoon zonder mobiel. Voor een groot deel dan. Het is allemaal niet belangrijk. Maar ik ben wel afhankelijk, want moet bereikbaar zijn voor zoon/man/oppas. En dan pak je sneller de telefoon natuurlijk. Ff checken of je gebeld bent. En als je dan toch op je mobiel zit, dan ook meteen ff appen etc. Dus nee,ik kan op een bepaalde manier niet meer zonder mobiel. Hoe zit het bij jullie?
Ik vind het ook wel een struggle, aan de ene kant is het verrekte handig maar het kost ook veel onnodige tijd. Ik merk ook pas hoe zeer ik er aan gewend ben als ik 'm even niet bij me heb. Je kunt natuurlijk ook alle onnodige apps er af gooien, je hebt Instagram, facebook en spelletjes (ik noem maar iets) natuurlijk niet nodig voor je bereikbaarheid. En afspreken dat de telefoon na een bepaald tijdstip weggelegd word 's avonds.
Was gister op mijn dochter aan het wachten in de gang van school. Directeur liep langs en zei; de telefoon brigade. Want idd elke ouder zit op de telefoon. Ik had hem niet bij. Maar thuis ben ik ook eraan vast geplakt
Ik kan en belangrijker, wil, niet meer zonder. Echter sta ik niet in de rij te appen, zet ik hem uit bij doktersbezoekjes etc en op visite blijft hij in de tas.
Hier hetzelfde. Ben wel flink geminderd als dochter erbij is. Zij mag niet teveel op de tablet, dus ik vind dat ik wel het goede voorbeeld moet geven. Dus als de tablet op de kast ligt, mijn telefoon ook. Ik pak m dan alleen als ik foto's wil maken.
Ik gebruik mijn tel enkel om bereikbaar te zijn, in de vorm van bellen en appen, verder doe ik er niet zoveel mee,Ik zou niet meer zonder kunnen want een huistelefoon hebben we niet meer maar na 9 uur ‘s avonds leg ik hem weg, als ze me nodig hebben moeten ze maar bellen. Ik vind het maar een dom gezicht al die mensen die altijd op hun tel zitten te kijken, net alsof ze mensenschuw zijn of contact gestoord
Ik ben of vastgeplakt aan mijn telefoon, of ik ben m kwijt haha. Ik probeer er de laatste tijd wel bewuster van te worden wat ik doe en waarom. Concentreren kan ik me momenteel niet, dus dan is een telefoon makkelijker dan een boek oid. Maar het valt mij ook vaak op ja.
Nee, ik kan niet zonder. Ik denk dat het leven er ook steeds meer op wordt ingericht. Ik gebruik mijn telefoon niet tijdens een gesprek, op een verjaardag etc. maar dat lijkt me gewoon fatsoen.
Ik kan niet zonder, in die zin dat wij geen vaste telefoon hebben, en dat ik er foto's mee maak en 'm voor mijn werk moet gebruiken. Overdag als ik bij de kinderen ben ligt hij op de kast en pak ik 'm alleen om een foto te maken.
Ik kan en wil ook niet zonder Maar leg hem wel weg als ik spelletjes met de kinderen speel of als we in de speeltuin zijn oid
Ik kan zelf ook niet goed zonder.....en eerlijk....ik vind t verschrikkelijk . Ik probeer hem regelmatig bewust weg te leggen....maar zie hier ik zit weer even op zp . Ik kan ook echt niet meer goed een boek lezen.... ik heb zo'n slechte korte concetratieboog gekregen . Na elke zin bedenk ik me wel iets, wil ik iets doen of opzoeken, gatsie het is echt naar. Oudste dochter van 14 moeten we zo bewust steeds zeggen dat ze er even af moet, maar haar hele sociale leven is dat ding. Ze weet ook gewoon niet meer goed wat ze moet doen. We zijn daar dus dagelijks zo mee bezig voor mezelf en de kinderen om bewust niet erop te gaan...akelig gewoon .
Nee ik denk dat ik niet meer zonder zou kunnen, maar zou dat ook niet willen. Hetzelfde voor andere mensen met een auto en een computer. Die zijn ooit uitgevonden en waarom zou je per se zonder willen? Is toch gewoon iets van deze tijd.
Ik heb gemerkt dat ik goed zonder kan, behalve voor bereikbaarheid dan (bellen). Whatsapp heb ik wel, maar meldingen staan uit en check ik zelf paar keer per dag. Spelletjes heb er niet op staan, ik lees er de krant op en zp natuurlijk maar heb liever een boek. Op vakantie kan ik prima zonder, dan gebruik ik hem nauwelijks. De kinderen kijken er weleens netflix op als ze zich onderweg ofzo vervelen. Maar ik kan niet zonder de switch en ps4... behalve op vakantie dan. Maar gamen doe ik wel graag en soms veel..
Nee niet zonder, maar wel minder. Je zit ook niet de hele dag in de auto toch. Het is wel iets van deze tijd, maar het is bij veel mensen best extreem (dus ook bij mij).
Geen probleem, ik ben zo'n muts die vergeet op zijn telefoon te kijken. Mijn telefoon haalt op de een of andere manier alleen berichtjes binnen als ik het actief aan heb staan. Kan dus zijn dat ik berichtjes pas aan het einde van de dag lees.
Soms zou ik willen dat ik in een andere tijd geboren was, ik haat het dat mensen verwachten dat ik 24/7 bereikbaar ben, ik vind het verschrikkelijk dat bepaalde mensen op whatsapp mij een bericht sturen en dan in de gaten gaan houden of ik online ben geweest en zo ja waarom ik dan niet gereageerd heb. En ik weet dat je de tijd daarvan uit kan zetten, maar alleen om die mensen doe ik dat expres niet, iets met contramine. Overigens kan ik heel makkelijk zonder telefoon, soms vergeet ik hem expres of zet expres mijn telefoon op stil. Stuur elkaar eens een kaart ipv een whatsapp bericht, ga eens langs als je elkaar wilt spreken, doe gewoon eens ouderwets sociaal.
Ik gebruik de laptop echt nooit. Zou prima zonder kunnen hoor. Mijn telefoon zit trouwens wel echt aan mijn hand geplakt. Probeer er wel op te letten maar vaak zit ik er meer op dan ik wil.
Ik mis de kaartjes in de brievenbus als de kinderen jarig zijn. Ik vond het vroeger zo leuk om veel kaarten te krijgen. Ik rende dan naar de brievenbus op mijn verjaardag. Nu krijg je een appje met ballonnetjes als smilies.