Heel herkenbaar. Ik worstel al een aantal jaar met mijn mans gedrag. Als je niet beter weet komt het over als ongeinteresseerd en soms ongemotiveerd. Vorig jaar las ik hier een topic over add bij volwassenen waardoor ik ineens de puzzelstukjes bij elkaar zag! Mijn man kan helemaal voor iets gaan, en na een tijdje ineens de interesse verliezen. Hij heeft een hobby die onderhouden moet worden, maar met vlagen zegt ie dat ie ermee stopt en alles verkoopt. Dan laat ie de boel de boel en vindt ie het niet meer interessant. Zo ook met werk, hij heeft heel veel moeite gedaan om te komen waar hij zit. Maar als ie het dan eenmaal behaald heeft, dan denkt hij.. is dit het nou? Als ik niet achter hem stond weet ik zeker dat ie al eerder afgehaakt was.. Hij zegt ook zelf; jaren bij hetzelfde werk zou ik niet vol kunnen houden. Hij is erg perfectionistisch. Als ie ergens mee bezig is, dan doet ie dat tot in de puntjes. Als er dan iets anders tussendoor komt kan hij het moeilijk even neerleggen, om iets anders op te pakken. Al is het een telefoontje. (Als hij bijv onze dochter zou ophalen, dan moet ik hem vantevoren bellen; vergeet je het niet? Anders grote kans dat hij het vergeet) Hierdoor neemt hij vaak zijj tel niet op. Als hij dan in de knoop komt qua planning mbt werk, of dat er aan het einde van de dag 4 mensen gebeld hebben. Dan wordt het voor hem onoverzichtelijk, en gaat hij ipv alles af te werken, het van zich af zetten. Hierdoor wordt de stapel met werk of 'to-do's' alleen maar groter, en uiteindelijk is hij dan het overzicht kwijt. Het kan zomaar een een week duren voordat hij iemand terug belt of mailt. Hij gaat er dan tegenop zien om naar werk oid te gaan.. Ik zelf ben echt een planner dus het is soms om gek van te worden dat ik alles in goede banen moet leiden. Eerder dacht ik wel eens; ik laat het op zn beloop. Maar uiteindelijk moet ik dan nog allerlei achterstallig werk doen om hem weer een beetje te motiveren. Hij heeft oa door zn werk heel veel sociale dingen aangeleerd, dus daar valt ie niet echt door de mand. We hebben weinig dat we als gezin bij familie oid komen of in groepen, dus daar valt het ook niet echt op. Maar hij houdt daar ook niet echt van.. Als ik hem niet stimuleer kan hij zo een paar weken zonder zijn moeder of andere familie te bellen of bezoeken.. hij denkt er gewoon niet aan. Ook heeft hij niet veel echte vriendschappen. Hij geeft zelf aan dat ie het moeilikk vindt om dat te onderhouden. (Iemans bellen v tijd tot tijd om.te vragen hoe gaat het etc? de mensen die zijn blijven hangen zijn mensen die zelf vaak initiatief nemen) Ook als ik aan het einde vd dag tijdens het eten oid hem over iets vertel, dan gaan zijn gedachten alle kanten op en lijkt hij vaak amper te luisteren. maar dan is hij met zoveel bezig, dat hij het op dat moment gewoon niet kan focussen. Ik heb er vooral moeite mee omdat heel veel op mij terecht komt. Maar nu ik in de richtjng van add denk, helpt het mij wel. Voorheen dacht ik altijd, is hij nou gewoon zo laks en ongeinteresseerd? Maar in de loop vd tijd heb ik gemerkt dat hij er zelf weinig aan kan doen. Hij werkt zelf in het maatschappelijk veld en houdt niet van labelen, dus hij wil er verder niks mee..