De eerste keer was ik ook wat nerveus. 2e en 3e keer niet meer, omdat ik wist wat er ging komen. Bij mij ging het zo; Ik meldde me waar ik moest zijn op desbetreffende dag en tijd. Ik kreeg een bed toegewezen en daar lag operatiehemd klaar. Van de zuster kreeg ik een glaasje water en tabletje om rustig te worden. Hierbij mocht mn partner gewoon bij me zijn. Ba een korte periode werd ik opgehaald en klaar gemaakt voor operatie. Mn man mocht mee tot de lift. Bij de voorbereiding gingen ze infuus prikken (alle 3 keren niks van gevoeld) en bloeddruk meten. Ik weet nog dat ik daar naar heb liggen kijken zonder enige paniek. Toen naar de narcose ruimte. Ik dacht dat ik infuus kreeg. De anesthesist maakte een praatje. Gewoon over koetjes en kalfjes. Toen een kapje op en mocht van 10 naar 1 terug tellen. Was totaal niet angstig. Dus tabletje werkt prima. Ik heb amper kunnen terug tellen want vanaf 8 weet ik niks meer. Werd wakker op de uitslaapruimte. Daar lekker miezerig. Geen pijn. Wel koud, dus kreeg warmte onder deken gepompt. Heerlijk was dat. Toen werd mn man ook gebeld dat ik klaar was en mocht hij weer naar de afdeling komen. Toen ik goed wakker was mocht ik weer naar zaal en daar was mn man ook. Na een poosje kreeg ik wat eten en drinken aangeboden en werd me gezegd dat als ik naar toilet was geweest, het infuus eruit mocht. Ik ben altijd met dagopname geopereerd en mocht dezelfde dag weer naar huis 2 van 3 keer. 1x nachtje gebleven omdat al laat was toen ik geholpen was. Als je er erg over in zit zou ik dat aangeven bij de pre-operatieve screening die je krijgt. Dat is een afspraak om je voor te bereiden. Met anesthesie is die afspraak. Ze wegen je, bloeddruk meten etc. Dan kan je dat prima aangeven. Je zal niet de eerste en niet de laatste zijn. Schroom dus niet. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Veel sterkte.
Hier vlak na mijn bevalling een narcose gehad. Ik vond het heerlijk. Ik dacht aal leuke dingen (baby) en werd uitgerust wakker. Het voelde als 2 seconden.
Ik heb niet alles gelezen dus misschien is het al gezegd. Maar mijn tip is geef aan dat je er bang voor bent, dan kan de anesthesist hier rekening mee houden. Hij of zij zal je dan duidelijk uitleggen wat er gaat gebeuren en zal je vooraf al een roesje geven zodat je wat ontspant. Misschien stom hoor maar wat ik deed was een liedje zingen zodra de medicatie was toegediend, zo viel ik al zingend in slaap Ik heb zelf al meerdere malen een narcose gehad en vind het ook elke keer weer spannend (paniekstoornis), maar eerlijk ik vind het zo relaxt! Je valt lekker in slaap, merkt niks van de operatie en uiteindelijk word je lekker slaperig weer wakker en is alles achter de rug. Alles komt goed!
Ik ben nu 2x onder narcose geweest. Ik vond het doodeng de eerste keer maar het is totaal niet eng. Ze gingen een gesprekje met me aan over onze situatie, het grappige is dat ik vlak voor ik echt wakker werd mijn man met mijn hond zag. Alsof ik uit een diepe tunnel liep en zij stonden daar Ik vraag wel altijd of ik zelf mag bellen naar mijn moeder, die maakt zich onwijs druk als ik onder narcose moet en als de zusters moeten bellen dan duurt het altijd even. Dus ik wil zelf bellen. En omdat ik dan toch wakker genoeg ben word ik vrijwel direct daarna opgehaald door de afdeling want als je zelf kan bellen dan kan je blijkbaar weg Ik moet eerlijk zeggen dat ik de hele voorbereiding, het infuus prikken en de voorbereidingskamer enger vind dan de O.K.
Heb al regelmatig gevraagd of dit het narcosemiddeltje niet af en toe thuis mag gebruiken. Dat gevoel van weg vallen HEERLIJK. Maak je geen zorgen. Komt echt goed
Ik heb elke keer gevraagd om me te zeggen wanneer ze het middel inspoten. Dan had ik er naar mijn gevoel wat meer controle over. Het klinkt echt eng en velen hebben er schrik voor maar ik ben nu een 6-tal keer onder narcose geweest (3 x operatie en 3 x voor pick-up eicellen) en ik vind het nu eerder een gek iets dan iets om bang voor te zijn. Het ene moment ben je wakker, het volgende moment hoor je dat ze het gaan inspuiten en nog geen 5 seconden later slaap je gewoon. Je voelt je niet in slaap vallen ook. Ik herinner me dus telkens dat ik wakker ben en dat ik weer wakker word. Minimaliseren wil ik niet doen. Maar zeg op voorhand wel dat je wat angst hebt, en daar houden ze ook enorm veel rekening mee. En heel veel succes alvast!
Aan de ene kant snap ik je wel... Het is loslaten van controle. Iets onbekends... ik ben nu in totaal 3x geopereerd onder narcose en heb het niet als naar ervaren... probeerde tot 10 te tellen maar dat is me nooit gelukt probeer zo rustig mogelijk er in te gaan... dan kom je er ook rustig weer uit Ik mag vandaag over 3 weken (22 maart) geopereerd worden!! Een fleur de lis buikwandcorrectie met schaamheuvelcorrectie en waarschijnlijk reven van mijn buikspieren. Een operatie van waarschijnlijk een paar uur. En gek genoeg kijk ik er naar uit! Even heerlijk "uit!" Slapen, de operatie, wakker worden en dan is het voorbij. De pijn en het herstel zal zeker geen pretje zijn maar ik kijk ontzettend uit naar het resultaat, en mijn leven daarna.. Ik wens je veel rust en succes toe en hoop dat je wat kunt ontspannen als het eenmaal zover is❤
Ik ben 6 weken geleden geopereerd. Had een plaatselijke verdoving gehad, maar die werkte niet voldoende. Dus moest ik alsnog onder narcose. Ik vond het om eerlijk te zeggen wel heerlijk. Ik was ook heel gespannen voor de operatie en heb er op deze manier dus niks van meegekregen.
Wat toevallig, hier ook een operatie binnenkort plannen, en was ook echt zo enorm bang TS!! Maar nu ik al deze ervaringen lees stelt dat behoorlijk gerust. Het engste lijkt mij het wegzakken en zo te lezen merk je hier niets van! Is er ook iemand mee bekend of narcose en opereren onder zwangerschap mag?
2 keer geopereerd en voora de eerste keer was het heel spannend en heb dat toen ook aangegeven. Ze praten rustig en legde dingen uit. Met de narcose vertelde ze wat ze deden en dat ik aan iets leuks moest denken. Ik dacht toen aan mijn man en ik was daarna al weg. Het enige wat ik vervelend vind is het zo vreselijk moe zijn na de operatie. Maar goed soms heb je ook geen keuze betreft operatie en neem je dat maar voor lief. De tweede keer was ik daar wat meer op voorbereid.
Toevallig ben ik het afgelopen jaar 2x onder narcose geweest. De eerste x vond ik het ook doodeng, lag te trillen op de operatietafel. Operatie duurde ook ruim 3 uur. Maar toen ik wakker werd, dacht ik echt huh het is al achter de rug allemaal. Wat ik deed toen ze het infuus gingen prikken was alvast mijn ogen dichtdoen, dat leek me minder eng. De tweede x was voor een punctie en duurde maar 20 minuten ofzo, toen voelde ik me wel wegzakken en dat was eigenlijk nog lekkerder....
Het wegzakken voelt voor mij echt als slapen. Je voelt je gewoon heel erg moe en je ogen vallen vanzelf dicht.
Ik herken het wel, maar ik was vooral bang tijdens de operatie wat te voelen. Je hoort/leest weleens wat hè Maar mijn narcose duurde een uur of acht en echt... ging super goed! Ik was met een paar seconden in slaap. Toen ik wakker werd, was ik wel wat misselijk. Nu zou ik er veel relaxer ingaan.