Die van mij had bij thuiskomst voor de deur mogen slapen. Dus nee, ik vindt absoluut niet dat je je aanstelt. Je bent pas bevallen, en je geeft aan dat je liever niet wilt dat hij weg gaat. En dan gaat hij toch? Oef nee. Dat was echt oorlog geworden hier.
Nee ik vind niet dat je je aansteld. Jullie hebben samen twee kinderen, waarvan een nog geen maand oud, jij bent herstellende. Jullie hebben vantevore goede afspraken gemaakt en zonder overleg wijzigd hij deze en vind hij dat jij niet moet zeuren. En ook nog eens drie hele dagen weggaan. Ik zij hier ook onwijs kwaad over zijn. Als je getrouwd bent en je hebt kinderen samen, dan doe je dingen in overleg.
Over het gebrek aan communicatie/overleg zou ik echt pissed zijn (niet het feesten zelf) Ik denk dat ik dan zon trut ben die bij haar ouders gaat zitten en zich daar heerlijk laat verzorgen. Als hij alleen aan zijn eigen behoeftes denkt, zou ik dus ook mijn eigen plan trekken zonder daar over te communiceren. Oh en oeps de batterij van mijn telefoon bleek ineens leeg. Laat ‘m dan mijn ouders maar even bellen En ja, Ik weet dat het niet de meest volwassen (en verstandigste) manier is om er mee om te gaan. Maar ik zou dat in mijn kwaadheid kunnen doen denk ik. Ik adviseer het je niet hoor.
Hij heeft dat nodig?! En jij dan? Ik zou de deur op slot doen met de sleutel erin en hij slaapt maar ergens anders.
Ik denk dat het ook wel te maken heeft met je herstel (en keizersnee) Ik kon na een week makkelijk de toko weer draaien zonder mijn vent. Maar ja, ik had een goede zwangerschap en vlotte bevalling zonder complicaties. Ik kan me voorstellen als dat anders is, het niet zo fijn is als je geen hulp hebt.
Even los gezien van het feit dat je net bevallen bent (gefeliciteerd!!) en herstellende bent, hoe zou hij het vinden als de rollen omgedraaid waren en jij hem, zonder dit van te voren te bespreken, een paar dagen alleen zou laten met de kleintjes terwijl jij aan het feesten bent?
Ja dat denk ik ook. Bij mijn eerste ks kon ik na 3 week net een paar uur uit bed (ok, wel weer wat extremer dan normaal). Na 3 week vind ik echt niet kunnen, zeker niet zonder overleg.
Ik zou een keer een weekendje weg boeken met een vriendin en hem dit de dag van vertrek meedelen en hem het hele weekend alleen voor de kinderen laten zorgen.
Je stelt je zeker niet aan. Wat een egoïst! Zeker de manier waarop het gaat, ik zou niet weten hoe ik zou reageren. Ik geloof ook niet dat mn man het zou doen, maar boos en teleurgesteld zou ik zeker zijn!
Ik snap dat je baal, vooral dat t zonder overleg is. Als k me inbeeld hoe het hier zou gaan: ik zou t heerlijk vinden als mn vent lekker kan feesten, maar samen zoeken naar wat het haalbaar maakt. Misschien dat ik een dag of beide dagen bij mn moeder of vader zou gaan eten, of een goede vriendin uitnodigen voor de gezelligheid en die ook nog een handje kan helpen.
Hetzelfde als dit ja. Ik zou mn vriend het wel gunnen om even weg te zijn, maar zou wel van te voren met hem willen nadenken hoe we het gaan opvangen als hij er niet is.
Nee, daar zou ik absoluut niet blij mee zijn. Maar makkelijk opgelost. Jij boekt twee dagen weg met een vriendin. Als hij dat schandalig vindt, vraag je hem heel rustig waarom dit anders is dan wat hij geflikt heeft.
Ik ging na 3 dagen alweer boodschappen doen haha, scheelt nogal. Afgezien dat ik carnaval verschrikkelijk vind zou ik er persoonlijk niet heel veel problemen mee hebben. Lekker film kijken ofzo, iets voor jezelf doen.