Te veel. Maar met een baby van een paar maanden oud en nog 2 kinderen ben ik blij als ik fatsoenlijk wat te eten op tafel heb Maar ik functioneer wel echt beter in een opgeruimd huis.
Dan heb ik eindelijk de energie gevonden om het op te vouwen... Ligt het weer een paar dagen gevouwen in wasmand, moet ik eerst daar weer nieuwe zin voor zoeken
De wasmand voor de vieze was is nooit helemaal vol. Het wassen zelf is het probleem ook niet. Het opvouwen van de schone was daarintegen
Kijk ik ben thuis en daardoor verantwoordelijk voor het huishouden, mijn vriend is helemaal een ramp. Maar toch vraag ik me af waarom zoveel mensen het hier noemenswaardig vinden dat hun vriend zelf zijn overhemden strijkt, of dat ze daar laks in is en er niet zoveel zin in heeft. Waarom is het jouw taak om de kleren van een ander te strijken? Je kijkt er toch ook niet van op dat hij dat niet met jouw kleding doet?
Ik denk juist omdat het zijn kleren zijn dat ik het altijd laat liggen en andere dingen ga doen haha.
Nou ik roep ook wel eens dat ik een berg strijk heb liggen en voel mij daar verantwoordelijk voor terwijl 3/4 van mijn man is. Je deelt toch klussen in huis, hij vouwt ook was van mij op.
Ja ik doe alles zo'n beetje in huis, dus ik snap dat je afspraken maakt. Maar zeker als je beiden gewoon werkt of iets, dan zou ik het echt niet begrijpen waarom een vrouw zich wel verantwoordelijk voelt voor de overhemden van haar man, terwijl het andersom niet eens in hem op zou komen? Tenzij dat wel het geval is, maar dan heb ik niets gezegd.
Ik denk dat het die eeuwige rollenpatroon is waar we toch mee opgevoed worden. En daarbij vrouwen voelen zich over het algemeen overal verantwoordelijk voor. En een man daar integendeel helaas niet. Mm En dit moet veranderen vind ik.Daarom moeten jongens vanaf kind af aan ook meer in het huishouden doen en niet alleen de meisjes.Je maakt allemaal deel uit een gezin en dus allemaal voor jouw deel verantwoordelijk.
O ja zo las ik het niet. Ging er vanuit dat strijken haar ding was zeg maar, en hij bv weer verantwoordelijk voor iets anders is.
Ik ben ook thuis dus ik doe eigenlijk het meeste in het huishouden. De strijk is gewoon een beetje een ondergeschoven kindje omdat andere dingen mijn prioriteit hebben. Ik voel me er ook niet schuldig over als het blijft liggen en man zeurt er ook niet over trouwens. Als hij thuis is doen we dingen samen en zelf strijkt hij ook regelmatig maar met 60 uur werken, 2 kids en een zwangerschap zijn er dingen die achterblijven, voel me ook niet echt verantwoordelijk ofzo maar ik herken wel dat vrouwen er vaker op aan gekeken worden.
Veel vrouwen worden toch beoordeelt op hun huis, de kinderen, het eten etcetera. Helaas. Ik merk het ook aan mijn eigen moeder, al is die band al niet geweldig. Of mijn man het niet vervelend vindt als het een rommeltje is, of dat hij wel genoeg rust krijgt. Gelukkig staat mijn man zo niet in de relatie anders zou ik ook echt niet thuis kunnen zijn, als er ook maar iets van emotionele ongelijkheid is werkt het niet.
Dat rollenpatroon vind ik zo overdreven, ja er zijn nog altijd wel gezinnen waarin dat zo gaat, maar het gros van de Nederlandse kinderen wordt niet met dat idee opgevoed hoor. Die tijd zijn we wel voorbij. En in heel die discussie en het zijspoor naar het genderneutrale vergeten heel veel mensen dat er ook zoiets bestaat als biologische factoren. Waarom er dus zoiets bestaat als moedergevoel en waarom meestal de vrouw de huishoudelijke (wat fijnere klusjes) op zich neemt en de mannen de andere klussen. Ja en ook daar bestaan uitzonderingen op,er zijn vaders die dol zijn op baby's en die een ster in het huishouden zijn. Maar veelal is het andersom, niet omdat het aangeleerd is, maar omdat mannen en vrouwen nu eenmaal niet hetzelfde zijn. En daar is niks mis mee!
De ramen. Ik doe dit maar 1x per jaar echt te erg eigenlijk Ik lees vaak de was. Ik vind de was doen juist heerlijk ontspannend. Vooral het strijken en vouwen
Ramen lappen, als ik visite krijg, hoop ik altijd dat het regent of dat de zon heel fel schijnt, want dan moet het rolgordijn van het keukenraam dicht, dat raam kijk je blijkbaar vies. Verder dweilen vind ik echt een rotklus. Maakt niet uit of ik het in een rustig tempo doe of in een hempje, zweet me altijd te pletter. Snap d'r niks van, want dat heb ik verder bij geen enkele grote klus Met de was heb ik mezelf aangeleerd om echt thuis te zijn als de machine klaar is, zodat ik alles meteen ophang en het dus niet vreselijk gekreukt is. Ook standaard dan muziek aan. Tijdens het draaien van de machine doordeweeks (max 3 wassen), haal ik de rekken leeg en vouw het meteen op en leg het in de juiste mand, dus kledingstuk van rek halen, opvouwen en in de juiste mand (per persoon een mand), daarna pas het volgende kledingstuk. Het in de kasten stoppen doe ik zodra de eerste was in het weekend draait. Man brengt de juiste mand naar de juiste kamer en ik ruim het op. Ik strijk misschien 2x per jaar ivm schoolfoto of feestje ofzo. Mijn strijkplank voelt zich niet ondergewaardeerd, want daar staan 3 manden op waar de schone was ingaat.