Collega’s die steeds ‘hechter’ worden...

Precies dit! Ik hoop dat dit ook gebeurd mocht dit in mijn geval zo zijn. Zelf zou ik het zelfde doen. Vreemdgaan.. bah.

 

Helemaal mee eens. Ik had ook gezegd dat ik mij net goed kon concentreren op mijn werk en dat ik mij er ongemakkelijk bij voel. Wat ze thuis doen moeten ze zelf weten. Dan is het nog steeds niet goed, maar daar kan je niet zoveel mee. Maar op de werkvloer moet iedereen ongehinderd zijn werk kunnen doen lijkt me.

 

Misschien hebben ze wel een open relatie. Weet jij veel. Ik vind dat je er wat van kunt zeggen als je er zelf last van hebt. En dan bedoel ik, als het het werk verstoort. Niet dat het je gewetensbezwaren oplevert. Verder moet je je er in mijn ogen niet mee bemoeien want je weet simpelweg niet hoe of wat. Ik heb juist moeite met het snelle (ver)oordelen dat veel mensen tegenwoordig doen.

 

Maar hoe weet je zo zeker dat ze iets "hebben" samen? Misschien is het allemaal gewoon grappig bedoeld en zitten ze alleen te geinen. Gewoon hetzelfde gevoel voor humor. Ik heb ook een collega tegenover me zitten met wie ik bepaalde opmerkingen maak, die door anderen verkeerd geïnterpreteerd zouden kunnen worden. Maar ik weet zeker dat hij niets van mij wil en ik niet van hem. Zo gaat dat vaak op de werkvloer denk ik. Lijkt mij als ze echt iets van elkaar willen dat ze dan iets subtieler te werk zouden gaan. En niet met jou ertussenin gaan zitten flirten. Maar misschien heb ik het wel bij het verkeerde eind...

 

Je weet toch helemaal niet wat er daadwerkelijk tussen hun speelt??

Ik heb ook wel eens een heel goede band gehad met een collega. Denk aan hetzelfde leeftijdsverschil. We waren 2 handen op 1 buik,
Namen elkaar vaak in de zeik en hadden veel lol tijdens het werk.
Dit was overigens gewoon echt alleen lol en het goed met elkaar kunnen vinden, niks geen ongepaste gevoelens oid (voor zover ik weet tenminste )
Dat kan toch heel goed ook bij hun spelen op die manier? Waarom meteen uitgaan van het ergste?
Ok tenzij de vonken er echt afvliegen en ze steeds aan elkaar zitten, maar ook dan weet je niet in hoeverre ze er ook daadwerkelijk iets mee doen.

Als je je aan hun stoort tijdens het werk moet je dat uitspreken naar ze. Niks meer en niks minder. En dat kun je op verschillende manieren brengen natuurlijk, afhankelijk ook van jouw verstandhouding met hun afzonderlijk.

Maar of hij haar nou als laatste thuisbrengt of niet...misschien logischer op de route voor hem?
Je weet tenslotte niet wat er daadwerkelijk in die auto gebeurd is gisteravond.

 

Ja dan ga je inderdaad vaak iets subtieler te werk. Toen ik een relatie kreeg met mijn man, toen mijn collega, waren we als de dood dat het uitkwam. We waren heel voorzichtig. Ok, uiteindelijk werd bet wel opgemerkt, maar toen waren we er ook zeker van dat we verder wilden met elkaar en werden we wat ‘opener’.
Maar feit is wel dat collega’s hier moeite mee hadden. Ik begreep dat aan de ene kant wel, maar aan de andere kant; je bent er toch om je werk te doen? We maakten geen wipjes op de (flex)bureaus

 

Van hun gezamenlijke liefdesbaby

 

Eens. Ik verbaas me eerlijk gezegd echt over het hoge 'niet mijn zaken'-gehalte. Ik heb een tijdje ook in een omgeving gewerkt waar 1 collega op de werkvloed uitgebreid vertelde over zijn vreemdgaan en z'n vriendin belazeren. Ik vond het zó respectloos en heb er ook eens iets van gezegd, waar een beetje lacherig over gedaan werd. Je kunt er ook iets van zeggen zonder meteen als een soort politieagent op te treden. Vind het echt een rare ontwikkeling dat we een ander niet mogen aanspreken op z'n gedrag en het ons blijkbaar niets kan schelen wat een ander uitvreet zolang je er zelf geen 'last' van hebt.

 

Maar dan moet je het wel zeker weten hè allemaal voordat je jouw eigen normen en waarden gaat lopen verkondigen. Misschien is er wel niets aan de hand of heeft de man thuis afspraken hierover. Pas als je het hele verhaal kent kun je er iets van zeggen al zou ik dat niet eens doen. Ik ga me niet mengen in het huwelijk van een ander als de ander mij daar niet om vraagt. Dat zijn hun zaken. Waarschijnlijk zit hij daar ook niet op te wachten als ik me als éën of andere betweterige tante ga opstellen om even duidelijk te maken hoe ik erover denk omdat dat nu eenmaal míjn principes zijn. En dat is voor mij niet m’n kop in het zand steken, maar me niet bemoeien met een ander. Wie ben ik om me druk te gaan lopen maken om zijn vrouw als ik het beste mens niet eens ken? Heb je er last van, hou het dan professioneel en betrek het op je werk. Niet op persoonlijke gevoelens en relaties waar je het fijne niet van weet.
Het zijn, oa door jou, allemaal aannames die nu gedaan worden.
Nee, dat is fair en vooral ook héél bekommerend...

 

Maar een collega die vértelt dat hij vreemd gaat is iets heel anders dan de situatie in de OP.

Zoals ik al eerder zei. Misschien hebben ze wel een open relatie. Ligt zij de tuinman te neuken als hij aan het werk is. Of ze hebben een verstandshuwelijk en zij is blij als hij het met een ander doet en haar met rust laat. Of ze worden allebei opgewonden van het idee dat hij de hele dag met een ander flirt en gaan samen keihard van bil als hij thuis komt. Of... zo kan ik nog wel even doorgaan.

Niet iedereen heeft een standaard huwelijk. Dus ja ik vind absoluut dat het niet mijn zaken (of die van een ander) zijn. En als ík zo’n relatie zou hebben en wordt daar ongevraagd of aangesproken zou ik echt denken: waar bemoei je je mee?

 

Je hoeft ook niet meteen stennis te schoppen daar, maar met het benoemen van wat je ziet is niks mis mee. En laten we eerlijk zijn, met dit soort dingen maak je niet snel fouten in inschatting hoor..

 

Dit kan absoluut niet! Nog los van het openlijk vreemdgaan. Hoort dit soort gedrag niet thuis op de werkvloer. In veel bedrijven zijn relaties tussen directe collega's niet eens toegestaan omdat je problemen kunt krijgen in de onderlinge verhoudingen tussen "het stel" en andere directe collega's, zaken als mogelijk iemand voortrekken, ongelijke verhoudingen etc. Daarnaast ben je elkaar en anderen aan het afleiden. Je werk is om te werken. Natuurlijk is er ook een sociale component maar dan vriendschappelijk of collegiaal en niet relationeel.

Ik zou beiden apart aanspreken en vragen wat er speelt. Dan heb je los van elkaar hun reactie. Als ze het gedrag niet aanpassen zou ik naar de leidinggevende gaan.

 

Je kunt er trouwens maar beter eerlijk over zijn. Op een gegeven moment zal iedereen dit weten en komt er een roddelcultuur op gang! Kan enorme gevolgen hebben voor het team en bedrijf. Nog los van de schade voor personen zelf. En ik heb ook al eens gezien dat dit soort verhalen ver buiten het werk terecht kwamen bij de partners (waarbij het soms niet hoeft te kloppen).

 

Zou kunnen ja. Of het klopt wel. Ik vind het echt jezelf er makkelijk vanaf maken door te denken 'dat zijn mijn zaken niet'. Dingen kunnen óók uit de hand lopen als niemand z'n mond open durft te trekken. En buiten de situatie van hun huwelijk: een kantoor is geen kroeg waar je de hele dag lekker kan lopen flirten. Als je last hebt van het gedrag van je collega's moet je elkaar daar op aan kunnen spreken. Als ik mn zooi niet op ruim of ongepaste taal gebruik waar collega's last van hebben, mag iemand mij daar op aanspreken. Als 2 collega's een ongepaste relatie hebben, mag je elkaar daar op aanspreken.

 

Dat heb ik in mijn vorige post ook gezegd dat je ze erop aan kunt spreken als het werk er onder lijdt. Maar houd het dan bij jezelf en geef aan: ik heb last van X en Y (hiermee bedoel ik niet collega X en Y maar gedraging X of Y) want dat heeft effect Z op mijn werk. Ga geen oordeel hebben over wat iemand wel of niet doet. Ik durf er wat om te verwedden dat 9 van de 10 dit willen aankaarten voor hun eigen gemoedsrust en gebaseerd op hun eigen normen en waarden (die dus niet perse voor de ander gelden). In mijn ogen is dat een verkeerde motivatie.

 

Jij hebt het over openlijk vreemdgaan en relaties tussen collega's. Maar dat wéét je niet!
TS heeft het over 'subtiele signalen'. Kan best dat er iets speelt, maar ze kan geen enkel feit noemen, er is totaal geen bewijs. Alleen haar gevoel en haar gedachten. Daar kun je toch niet allerlei beschuldigingen op baseren?

@TS; als je last hebt van concreet zichtbaar / hoorbaar gedrag, kun je zeggen dat jij daar last van hebt en vragen of ze ermee stoppen. Maar houd het gewoon bij jezelf. Misschien zijn zij onprofessioneel in jouw ogen, maar het is ook erg onprofessioneel om zomaar allerlei beschuldigingen rond te strooien.

 

Ik mis feiten. Noem eens wat voorbeelden?

 

Nou nou nou. Ik ken best een aantal voorbeelden waarbij het wel goed is gegaan en waarbij het nog steeds goed gaat. Twee collega’s van mij hebben ook een relatie; zelfs kinderen met elkaar. Nou toen ik bij ons kwam werken bleken ook twee collega’s een relatie te hebben. Eerste maanden niks van gemerkt.
Ok. Ik geef toe: van m’n man en mij hadden mensen het op een gegeven moment ook door, maar dat lag aan ons.

 

TS geeft aan dat er sprake is van gedrag dat de grens van collega's of vriendschap over gaat EN dat zij daar last van heeft.
Daarom geef ok ook aan dat ze naar deze mensen toe moet gaan zodat ze er met hen over kan spreken. Als het gedrag niet stopt kan ze naar haar leidinggevende aangezien het haar werk beïnvloed en wellicht niet is toegestaan (Maar dat weet ik hier niet).