Hallo, Ik ben getrouwd (ik 25,mijn man 33) en we hebben zoontje van bijna 2 (21maand) en dochtertje van 3 maand (13weken) maar mijn man is vaak weg van huis voor werk en op vrijdag gaat hij vanuit zijn werk vaak naar café bier drinken terwijl ik denk kun je niet naar huis komen!? We hebben samen kinderen hoor! Ik niet alleen. En ik ben 24/7 bij de kinderen en dan durft hij ook nog te zeggen dat ik de hele dag niks doe en dat ik lui ben. Terwijl 24/7 2 kleine kindjes hebben een hele taak is. En hij vind 2 avonden in de week bij me zijn genoeg en dat ik normaal moet doen. Maar het is toch normaal dat je naar huis komt voor je vrouw en 2 kleine kinderen!? Hij is ook ouderwets dat de vrouw voor de kinderen zorgt, want hij werkt zoveel voor ons en daarom wil hij naar café en zijn ontspanning hebben. Maar ik heb het gevoel dat ik nooit kan ontspannen. Voelt zooo oneerlijk. Hij doet ook of hij het altijd erger en zwaarder heeft met alles. En oja hij vind ook dat hij niks in het huishouden hoeft te doen want meneer werkt en ik doe zogenaamd niks. Zeur ik? Of heb ik gelijk? Ps. Heb diagnose postnatale depressie (gaat al wel beter maar ben er nog niet)
Nee ik denk niet dat je zeurt. Heb je het al aangegeven bij hem? Voel je je wel gesteund door hem? Ik denk dat hij een schop onder zijn hol nodig heeft
Bah, wat een nare manier van tegen iemand praten. Lui noemen, jezelf rechten toe eigenen. En ja, allebei de partners mogen elkaar een avondje gunnen, maar dat de één zichzelf meer toe eigend dan de ander en de ander daarbij nog eens verbaal klein maakt is ongepast. Voor mezelf, ik zou niet met zo een persoon kunnen leven. En mijn vriend gaat echt wel eens lekker het café in, maar niet op deze manier.
1 avond voor zichzelf lijkt mij redelijk al zou ik dat ook dan redelijk de andere kant op vinden. Dus lekker allebei een avond voor jezelf. Mijn man hoeft mij echt niet lui te noemen, dan zou ik een week het hele huishouden loslaten en een weekend de kinderen aan hem toevertrouwen inclusief een lijstje met huishoudelijke taken. Hier doe ik wel meer in het huishouden, maar werk ook minder. We hebben het aardig verdeeld en nu met 4 maanden oude baby is hij gelukkig eigenlijk wel elke avond thuis. Behalve de woensdag, dat is zijn avond. Ik zou een goed gesprek met hem hebben over wederzijdse verwachtingen. Maar dan open en eerlijk twee kanten op. Sterkte met de postnatale depressie. Is niet niks.
Heel simpel, nee je zeurt niet. Ten eerste ga je zo niet met je partner om. Ten tweede zelfs al zou je de hele dag niks doen. Je baby is drie maanden komop zeg. Slaapt waarschijnlijk niet eens door. En ik schat zo maar even in dat de nachten voor jouw rekening komen. Ten derde met twee kinderen thuis zijn is topsport. Ik ben nu tijdelijk thuis maar ben regelmatig jaloers op mijn man die gaat werken. Ten vierde thuis zijn met kinderen is geen ontspanning. Jij hebt net zoveel recht op tijd voor jezelf als hij.
Ik was bang dat mijn man zoiets zou gaan zeggen tijdens mijn verlof. Dus nog voor ik zwanger was heb ik duidelijk gemaakt dat voor een baby zorgen zwaar is en ik geen keuze heb tijdens mijn verlof. Dus dat het niet zo ging zijn dat als hij thuis kwam, ik nogsteeds voor de baby ging zorgen zodat hij kon ontspannen, maar dat ik verwachtte dat hij mee zou helpen zodat ik kon koken etc. Dat heeft geholpen, want hij heeft er zelden over gezeurd (jij bent toch vrij, ik moet de hele dag werken soort zeuren zeg maar). Ik zou heel simpel stellen: jij op vrijdagen naar de kroeg? Ik de zaterdagavonden voor mezelf. Dus dan zou ik weggaan en hem alleen met de kids laten. En dan leert hij vanzelf dat het niet lui is of relaxed.
Nee je zeurt niet en ik vind dat die je niet netjes behandeld zeker niet omdat je de diagnose postnatale depressie heb gekregen dat is niet niks en juist daarom moet hij er voor je zijn , Als alles goed gaat vind ik wel dat degene die niet werkt de huishoudelijke taken doet maar dat betekent niet dat diegene nooit een dagje even niks mag doen , Veel praten en is het niet mogelijk dat familie of een vriendin af en toe even helpt zodat je wat kan rusten of iets leuks doen?
Ik denk dat het niet gaat om je gelijk hebben of niet, maar dat je in een relatie niet zo met elkaar om gaat. Je houd rekening met elkaar, gunt elkaar dingen en kunt dingen bespreken. Ik ben natuurlijk ook geen helderziende maar uit je bericht proef ik weinig begrip en een hoop frustratie. Ik denk dat het belangrijker is dat jullie goed gaan praten, dan je gelijk halen
Dat zou die van mij eens moeten doen..... wauw! Nee je zeurt zeker niet! De manier hoe hij met jou praat is gewoonweg respectloos Niet alleen zijn kinderen en huishouden gewoon een fulltime baan maar je bent eigenlijk nog herstellende, zowel lichamelijk maar dus ook geestelijk! Tuurlijk kan men een avond in de week naar de kroeg gaan na overleg, iedereen moet wel eens stoom afblazen maar om zo met je partner om te gaan...?? Nee sorry daar heb ik geen woorden voor..... Ik heb geen tips maar zou toch echt heel hard gaan nadenken of je dit wilt de komende 20,30,40 jaar en hij moet dat ook gaan doen.... wat een knurft
Ik gun hem best een vrije avond dat hij lekker bier kan drinken maar het moet wel wederzijds blijven en ik heb NIET het gevoel dat dat wederzijds is. Hij mag het wel en ik niet, zo ervaar ik het. Hij is en doet verder wel lief tegen de kinderen en ook wel tegen mij. Maar stoor mij er zo aan dat het niet eerlijk is, hij wel en ik niet, + het feit dat hij zegt dat de vrouw voor kinderen zorgt en huishouden en als HIJ thuis komt van werk nog niet eens de vuilniszak in de container kan gooien. En HIJ lekker op de bank gaat liggen, en dan ook nog zeggen dat ik de hele dag NIKS doe. Terwijl het me soms echt wel eens teveel word 2 kindjes onder de 2. Voel me ook eenzaam en in de steek gelaten soms. Maar nogmaals ik gun hem zeker een avond rust maar mezelf ook en dat gebeurt nooit want hij moet altijd weg (ook savonds) 6 dagen in de week en alleen zondag is hij thuis. En dat stoort me, en doet soms pijn.
Van het lui noemen heb je gelijk: not done. Ook in je situatie met pnd zou ie extra rekening met je moeten houden. Buiten dat alles om denk ik dat je elkaar een vaste avond per week voor eigen activiteiten kan gunnen. Maar: dat is geïsoleerd van hoe ie met je om gaat en jouw situatie.
Oh brrr zou niet pikken. Hier is beetje andersom ik werk meer dan mijn man En ja ik vind dat als je hele dag bij huis zit best huishouden voor je kan nemen. Maar eenmaal thuis zorg je beide! Voor de kinderen en /of huishouden. Misschien moet je hem eens even middag of avond alleen opzadelen met de kinderen. Weet ie wat het inhoudt Dus nee je zeurt niet. En ik zou in jouw geval gewoon me time maken voor jezelf en wegwezen af en toe.. Ook jij mag ontspannen
Ik ben thuis omdat onze kinderen veel zorg nodig hebben. Mijn man steunde me echt wel en hielp een beetje in het huis, maar dacht stiekem wel dat ik het makkelijker had dan hem terwijl ik dolgraag wilde ruilen juist haha! Maar hij verdiende meer dus kon niet anders dan dat ik stopte. Bij ons ging het vooral om huishouden e.d, kinderen heeft hij altijd mee geholpen. Iig, toen ik een operatie kreeg, nam hij vrij en nam huishouden en kinderen over. Toen kreeg ik na een week ofzo duizend keer excuses Sindsdien steunt en helpt hij niet alleen, maar stimuleert me ook om soms een dagje weg te gaan. Ik ben bij een theatergroep gegaan wat enorm veel tijd kost en zooooooo leuk is!! 2 jaar terug was ik zelfs met een vriendin 2 dagen naar disney. Andersom doet hij zijn dingen natuurlijk ook. Ik wil nog steeds werken,maar dat mijn man nu weet hoe het soms is maakt het wel makkelijker. Dus nee je zeurt niet. Je man is een lambal.
Je schrijft dat je een pnd hebt. Ik zou me geloof ik sowieso depressief gaan voelen als ik twee kleine kinderen zou hebben met een man die zich zo gedraagt in de relatie. Je voelt je vast hartstikke eenzaam
Eens. Zou dat ook echt niet pikken? Ben je trouwens altijd thuis bij de kids of nu nog vanwege verlof?