Volgens mij zou ik hem een vrije week op laat nemen, zelf met vriendinnen die week de hort op gaan. Een lijstje klaar leggen met alle huishoudelijke taken die jij normaliter uitvoert naast de zorg voor jullie kindjes en hem veel succes wensen. Ik kan echt niet tegen zulke bekrompen visies. Hoe was hij dan voor jullie kinderen hadden? En wat hebben jullie toen afgesproken over de verdeling van de zorg ed? Mijn man werkt ook fulltime, ik parttime normaal gesproken. Maar we doen t toch echt samen. Ook toen ik nog verlof had bij dochter en hij weer aan t werk was maakte hij in elk geval de voeding klaar ‘s nachts enzo.... En als ik volledig thuis zou zijn zou dat echt niet anders zijn. Ja natuurlijk zou ik dan ws wel t volledige huishouden verder draaien, maar als t erop aan zou komen dat hij dan moet koken uit t werk alsnog dan zou hij dat ook gewoon doen.... Doet ie nu ook ookal ben ik hele dagen thuis (ziektewet) En sowieso vind ik 6 avonden van huis en maar 1 avond samen al niet echt iets waar ik akkoord mee zou kunnen gaan, maar dat ben ik.... 1 of 2 avonden voor jezelf absoluut, en dat voor beide partners, maar op die manier heb jij toch nooit ontspanning?
Na een week hard werken even een paar uurtjes ontspannen (of dat nou in een bar is of sporten oid), daar kan ik me wel in vinden. Maar jou lui noemen terwijl jij fulltime voor de kinderen zorgt, nee dat kan echt niet! Ik denk dat hij geen idee heeft hoe zwaar het is om de hele dag geleefd te worden door kinderen, dus misschien kun je zelf een dagje lekker op stap gaan en hem bij de kinderen laten zodat hij hopenlijk inziet dat jij alles behalve lui bent! Dus nee, ik vind niet dat je zeurt.
Ik kom meer tot rust op mijn werk dan thuis hoor. Als ik 12 uur heb gewerkt ben ik minder moe dan een dag met de kinderen en honden.
Hij is op zondag thuis? Toevallig moet jij zondag weg! Hier staat alles! Oh en de wasmachine en vaatwasser hebben aangestaan. En er moet gezogen worden. Om 18 uur ben ik thuis, zorg jij dat het eten op tafel staat? Kijk maar wat je kookt, ik laat me verrassen! Hoi!
Maar hebben jullie dit soort dingen niet besproken voordat jullie aan kinderen begonnen? Niet dat dat het oké zou maken, maar als hij blijkbaar dit soort ideeen heeft zal het lastig zijn hem daar vanaf te brengen. Is een een reden dat je 24/7 thuis bent? Nog met verlof of überhaupt geen werk? Anders zou ik beginnen met iets voor jezelf te gaan doen. Werk, sporten, hobby. Of je zeurt of niet doet er denk ik niet toe. Je bent niet gelukkig met hoe de situatie nu is dus tijd om dat te veranderen!
Nog een keer de vraag: hoe was de situatie voor jullie kinderen kregen? Ik zou zo'n kerel sowieso nooit getrouwd zijn... En natuurlijk mag hij een avond voor zichzelf maar mijn man mag echt eerst thuis komen en helpen met de avondspits. En tuurlijk een keer een etentje of gelijk door uit je werk de kroeg in, heb ik ook wel eens. Maar elke vrijdag? No way! Pff ook nog een PND erbij, wat verdrietig voor je. Überhaupt dat je daarmee te dealen hebt en dan ook nog een kerel die 0,0 rekening met je houdt. Denk dat de enige manier om hem in te laten zien hoe hard het werken is, zelf een weekend weggaan is en hem het uit laten zoeken.
Ik had zo'n kerel een schop onder zijn kont gegeven en hem terug laten vliegen naar 1950. Had ie er meteen kunnen blijven ook.
Vriendelijke man heb jij Ik zou lekker 1 of 2 nachtjes met een vriendin weggaan en hem voor de kinderen laten zorgen! Kijken of hij na 2 nachten en 3 dagen nog zo denkt. Ik ben het na een dagje werken minder zat dan de hele dag met 2 kleine kinderen.. dus nee je zeurt niet!
Ik had ook zo’n kerel. Was er helemaal klaar mee. Ik hoop dat je hem goed duidelijk kunt maken dat jij hier heel ongelukkig van wordt. En als dit niet doordringt zou ik echt nadenken of je zo verder wilt. En als hij morgen avond thuis is zeg je ‘ik ga nu op stap, doei!’ Hij overlegt toch ook niet? Dan hoef jij dit ook niet te doen.
Pff ik heb ook een PND gehad maar als ik zoveel alleen thuis had moeten zijn met 2 kleine kinderen was ik er nu nog niet bovenop denk ik. Bij mij hielp veel weggaan en de zorg voor de kinderen aan iemand anders overdragen juist veel bij het herstel. Oh en weer gaan werken. Kun je oppas door oma’s/tantes/vriendinnen regelen zodat je tijd voor jezelf hebt? Behalve dat je man natuurlijk veel meer rekening met jou zou moeten houden. Ik zou het op een ‘goed’ en rustig moment aankaarten om te laten weten dat je er echt erg mee zit. Niet om je gelijk te halen maar omdat dit heel respectloos van hem is en totaal niet bevorderlijk voor jouw herstel.
Ik vind ook dat je niet zeurt. Je huis is geen hotel. Als ik jou was zou ik ook een hobby gaan zoeken. Lekker ontspannen. En of dat nu 's avonds of overdag is maakt niet uit. Je hebt het echt nodig wat voor jezelf te doen. Misschien wil je moeder of schoonmoeder een paar uurtjes per week oppassen, zodat je een uurtje kunt gaan sporten en een boodschap kunt doen zonder kids.
Ik zou tegen hem zeggen dat-ie een week “vakantie” moet nemen van zijn werk zodat hij een week lang 24/7 voor de kinderen kan zorgen en jij lekker in een hotelletje kan zitten. Kijken of hij je na die week nog steeds lui vind.
Dit klinkt niet als een leuke man. Maar iemand die volledig vastzit in een traditioneel rolpatroon waarbij hij gezinshoofd is en jij het (huis)vrouwtje. Was hij altijd al zo dan ga jij dat echt niet meer veranderen. Was hij vroeger anders dan is er wellicht wat mogelijk. Ben je thuis door verlof of pnd of altijd al thuis? In dat laatste geval zou ik na je herstel zo snel mogelijk zoeken naar een baan. Nu ben je volledig van hem afhankelijk en kan je niets. Ook zorgt het voor een duidelijke ongelijkheid in jullie relatie. Als jij zou gaan werken kan hij zijn aandeel ook gaan doen. En wordt jij zelfstandiger en financieel minder afhankelijk. Ik vind overigens wel dat iemand die volledig thuis is ook het huishouden kan doen. In de tijd dat hij er is mag hij ook wel iets doen. Maar het grootse deel komt jou wel toe.
Ik ben gestopt met werken toen ik zwanger was van mijn zoontje, en wij hebben wat samen sinds april 2015 en woonden beiden thuis en toen raakte ik zwanger en zijn wij samen gaan wonen en getrouwd sinds maart 2017. Maar hij is altijd al zo geweest zo is zijn eigen vader ook. Ik moet zelfs zijn wasgoed naar boven brengen en in de wasmand gooien want zelfs dat doet hij nog niet. Hij verschoond ook nooit een luier want daar heeft God De man niet voor geschapen (zegt hij) en flesje geeft hij bij nodige uitzondering. Hij denkt ook zoieso dat De Man boven De Vrouw staat (zegt ook vaak gelul uit de bijbel zoals dat De Vrouw uit de rib van De Man is gemaakt) En oja postnatale depressie heb ik volgens mijn man niet, want geestelijke ziektes bestaan volgens mijn man en zijn vader niet. Verder past mijn moeder al heeeeel vaak op dus haar wil ik ook niet nog verder belasten. Ik loop al bij de ggz.
Ik weet dat er nog genoeg mensen zo denken/leven, maar jeetje wat ben ik toch elke keer weer verbaasd als ik erover hoor/lees. Heb je beide de zelfde visie van het leven, het man zijn, het vrouw zijn enz. dan is het "prima". Uit dit bericht denk ik alleen duidelijk te merken dat jij een totaal andere visie hebt, dan je man. Dit ga je dan toch nooit volhouden....weet ook niet of je dat zou moeten willen.
Dan wordt het tijd dat hij een keer meegaat naar zo sessie. Van tevoren dit probleem een keer aankaarten zonder hem. Mijn ex was ook altijd of aan het werk of sporten of slapen, na 2 jaar zat ik er doorheen met de kleine en icm werk (eigen bedrijf) Doorgestuurd naar maatschappelijk werk, die zei direct: Neem die man maar mee. Ik kreeg 1 avond (lees 1,5 uur) voor mezelf, en de kleine ging 2 dagen naar de crèche.
Ennnnnn.... waarom heb je twee kindjes gemaakt met zo'n misogyne arrogante aartsluie zak? Hij was dus 30 jaar en woonde in hotel mammie. (Serieus. Ren.) En je wist vast hoe het er daar aan toe ging. Ik vind het gedrag van je man compleet onacceptabel, maar zou ook in geen duizend jaar een relatie kunnen beginnen met zo'n stuk verdriet. Jij zit eraan vast. Ie hebt al te lang geslikt. Verandering zal niet makkelijk komen, het is aan jou of je op durft te staan om die af te dwingen. Dat hij volledig schijt aan jou heeft en er nooit is, is slechts een symptoom. Maar misschien wel een eerste ingang om iets te veranderen. Zes avonden van huis om dan ook nog eens elke week lekker te gaan borrelen is idioot. Dan moet je geen relatie en kinderen nemen.
Zo iemand gaat dus nooit veranderen. Ik vind het ook niet slim je dan zo afhankelijk van hem gemaakt te hebben. Je hebt dus 2 opties: blijven, maar dan accepteren dat dit het is en niet gaat veranderen. Of weggaan. Ik zou wel weten wat mijn keuze zou zijn...