Hoi allemaal, Vraagje ik ben nu 39 jaar en in het ziekenhuis zeiden ze tegen ons dat mijn leeftijd een risico kan vormen tijdens de zwangerschap. Ik moest dan denken aan vroeg geboorte met alle gevolgen van dien en ook zou de kans op zwangerschap ik het algemeen lastig kunnen worden. Ik zou dan ook niet meer zwaar lichamelijk werk mogen doen (ik werk in de zorg). Het zou allemaal niet onmogelijk zijn maar wel zwaar. Ik zie er erg tegen op en vraag me af wat doe ik dan mijzelf maar ook het eventueel kind aan?? Iemand ervaring hier mee?
Hoi Parelmoer, Ja, ik heb ervaring met zwanger worden op latere leeftijd. Ik twijfelde of ik zou reageren met mijn verhaal want ik wil niet dat het je afschrikt. Ik ben ook 39 (bijna 40!) en ik zit nu in de wachtweken na een terugplaatsing (ICSI). Het is algemeen bekend dat zwanger worden op latere leeftijd soms wat moeizamer gaat, en ook dat naarmate de leeftijd vordert het risico op afwijkingen en complicaties hoger is dan een zwangerschap op jongere leeftijd. Hier in het kort mijn verhaal. Op mijn 38e werd ik na de eerste ICSI poging direct zwanger. Wat was ik blij! Alles leek goed te gaan, een mooi kloppend hartje, een goede uitslag van de NIPT test, maar helaas sloeg het noodlot toe bij de 20 weken echo. Het kindje bleek een flinke groeiachterstand te hebben, wat (zo bleek later) veroorzaakt werd door placenta insufficiëntie. Met 24 weken beviel ik van een overleden jongetje. Deze situatie is absoluut geen succesverhaal dus. Het is zonder twijfel het heftigste wat ik meegemaakt heb in mijn leven. Toch heeft deze enorm verdrietige gebeurtenis mijn partner en mij er niet van weerhouden om opnieuw een traject te starten. De wens voor een kindje is te groot! Zelfs nog groter dan eerst door het verlies van ons eerste kindje. De kans dat een zwangerschap op latere leeftijd wel goed afloopt is, is nog altijd veel groter dan de kans op complicaties. Het helpt mij om dat te blijven onthouden! Ik ben heel onzeker, dat wel, maar ik probeer toch positief te blijven (ook al lukt dat niet altijd). Dus mijn advies zou zijn; als je het graag wilt ga er dan gewoon voor! Er zijn altijd risico's maar laat je daar niet door leiden! Lieve groet, Eline.
Bedankt voor je reactie... Wat heftig om dit mee te moeten maken zeg.. Maar fijn dat je het wilde delen met ons. Wij zijn nu op het punt dat een besluit moeten maken of we door willen gaan en hopen dat onze wens in vervulling komt of stoppen. Wij vinden dat erg lastig en willen ook reel blijven hierin. We hebben nog een week... Sterkte en succes Eline
Ik heb geen mmm nodig om zwanger te worden, maar wel ervaring met zwanger zijn op mijn 39ste. Bij mij is het fout gegaan toen ik met 33 jaar zwanger werd, ze is met 21 weken kort na mijn 34ste verjaardag spontaan geboren en overleden. Had niets met mijn leeftijd te maken. Daarna nog bevallen met 35, 37 en 39 jaar van een voldragen kind. En ja, het werd iedere keer lichamelijk iets zwaarder, iets sneller moe, etc. Maar hoewel het zwaarder is, is het het meer dan waard geweest. Je bent natuurlijk geen 25 meer en er zijn inderdaad meer risico's. Maar één ding is zeker, als je het niet doet sta je per definitie met lege handen. En heel cru gezegd, mocht je werkgever moeilijk gaan doen, dan zij dat zo. Mijn laatste zwangerschap heeft me inderdaad mijn toenmalige baan gekost. Ik wist dit van tevoren en heb er nog geen moment spijt van gehad.
In mijn ziekenhuis vinden ze 39 absoluut geen bijzonderheid. Als ik mijn zorgen uit over mijn leeftijd, stelt de arts me meteen gerust. Ze benadrukt ook dat de ene 39 jarige de andere niet is. Ik doe IVF en heb de punctie gehad toen ik 37 was. Ik had daaruit 17 eitjes, waarvan er 13 bevrucht zijn en na de verse terugplaatsing zijn de andere 12 allemaal de vriezer in gegaan en degene die ontdooit zijn waren allemaal van topkwaliteit. Dit haalt het succesgemiddelde wat omhoog, terwijl andere mensen met minder geluk het gemiddelde flink naar beneden kunnen halen. Iedereen bij elkaar op een hoop gegooid zegt dus niet zoveel over hoe jouw medische traject en zwangerschap zal verlopen. Na de terugplaatsingen heb ik veel pech gehad, maar ook dit vind de arts niet bijzonder en ziet dat als een bijkomstigheid van IVF en niet van mijn leeftijd. Als je er geen goed gevoel over hebt, zou het misschien een idee voor je zijn om een second opinion aan te vragen in een ander ziekenhuis. Het zou zonde zijn als je door een negatief ingestelde arts je de mogelijkheid tot het krijgen van een kindje laat varen.
Bedank voor je reactie... Voor nu gaan wij er van uit dat de arts het niet negatief bedoeld maar meer als hou er rekening mee dat... Maar een second opinion is nooit verkeerd daar hadden wij nog geen eens aan gedacht... succes met je zwangerschap
Hier bijna 39 toen ik moeder werd via icsi. Niks gebeurd qua vroeggeboorte etc... Gyn ook nergens over gehoord wat dat betreft.
Hier mama geworden via ICSI. Bij de geboorte van ons kindje was ik 41. Geen bijzonderheden tijdens mijn zwangerschap.
Ik was 36 toen mijn eerste geboren werd...natuurlijk zwanger geworden na 2 miskramen en een probleemloze zwangerschap gehad. Kerngezonde zoon geboren via ks op 41+5 weken....ivm stuitligging...In mijn ogen geen complicatie, kan iedereen gebeuren. Daarna ging het zwanger worden wel een stuk moeilijker, maar nu na 3 jaar, waarvan de eerste 2 jaar zelf proberen met 2 miskramen, en het afgelopen jaar 4 ivf pogingen in Dusseldorf ondergaan ben ik nu eindelijk zwanger. Inmiddels 18 weken, goede nipt, kindje groeit mooi en wederom tot nu toe geen lichamelijke klachten what so ever.
Ik ben op m'n 40e voor de eerste keer moeder geworden (IVF in Düsseldorf) en op m'n 42e voor de tweede keer (ICSI inin Düsseldorf). De zwangerschappen zijn probleemloos verlopen. Beide keren heb ik tot m'n verlof kunnen werken (ik heb een kantoorbaan). Beide dochters zijn met een keizersnee geboren. Oudste dochter heeft een aangeboren nierafwijking, geen idee of dat met mijn leeftijd te maken heeft. Jongste is kerngezond. We hebben ook nog 2 zelfbetaalde ICSI's gedaan voor een derde kindje, helaas zijn die niet gelukt. Ik ben heel blij dat ik op de valreep toch nog kinderen heb gekregen. En ze houden ons jong
In het OLVG doen ze niet moeilijk over mijn leeftijd. Ik ben 38 en in ICSI nummer twee na een eerste ICSI dochter van inmiddels 7 jaar. De infertiliteit ligt niet bij mij. Misschien maakt dat nog uit? Afgelopen punctie leverde 25 eicellen op en 12 mooie cryo's (ik mocht geen verse terugplaatsing door overstimulatie)
Ik heb mijn zoontje gekregen na iui op 39 jarige leeftijd. Baby deed het goed maar ik heb wel de laatste 11 weken bedrust moeten houden vanwege een zwangerschapshypertensie en bloeddrukverlagers moeten slikken. Op zich niet veel last van gehad. Ingeleid bij 39 weken. Ons kind is volledig gezond en ontwikkeld zich super! En nu ben ik op 41 jr leeftijd zwanger van een dochter. Kreeg eerst een longontsteking, en door werkstress (werk in de psychiatrie en er is enorme onderbezetting, veel agressie) kreeg ik last van overmatig braken (HG), en bloeddruk liep weer op. Dus weer ziek gemeld en ga ook niet meer werken in deze zwangerschap. Dus heb eigenlijk maar weinig kunnen werken in mijn zwangerschap. Maar dat is gewoon pech voor de werkplek, ze gunnen het me gelukkig allemaal wel. Er zijn nog genoeg jaren om hard te werken. En ik voel me best goed ondanks de kwaaltjes. Die gaan gewoon weer over, en het resultaat is het waard. Dus laat je er niet van weerhouden!
Ik was 36,5 toen ik voor het eerst zwanger werd, bij de 1e poging meteen, helaas missed abortion maar direct weer zwanger en totaal geen complicaties, supergezonde dochter met dik 37,5 gekregen. Met dik 38,5 weer bij 1e poging zwanger maar helaas weer missed abortion. Daarna duurde het ineens stuk langer voor we zwanger waren, afgelopen december met bijna 39,5 was ik weer zwanger en helaas weer een missed abortion. De kans is groot dat het door mijn leeftijd komt en het is ontzettend verdrietig die miskramen maar ik ben ook zielsgelukkig met mijn dochter en hoop dat een 2e ons ook nog gegund is. Ik zou je echt niet laten afschrikken, als je nu 43 zou zijn is het ander verhaal, het is niet voor niks dat ivf dan ook niet meer gedaan/vergoedt word. Het schijnt vanaf 38 wel heel snel achteruit te gaan met je vruvhtbaarheid maar is ook p.p. verschillend. En op je 29e kun je ook allerlei complicaties krijgen en er misschien mentaal en financieel minder aan toe zijn. Eerlijk gezegd denk ik dat je spijt krijgt als je het niet geprobeerd hebt, maar misschien moet je wel een grens samen afspreken tot waar en welke leeftijd jullie willen gaan? Succes met de beslissing.
Ik ben op m'n 36e zwanger geraakt bij onze eerste ICSI. Ik word komende maand 39 en we overwegen voor een tweede kindje te gaan, maar dat mag nu nog niet ivm mijn schildklierwaardes.