@Jamburger maar ze blijven toch niet de hele week bij je in huis? Ik vraag me echt af waarom je het de opa’s en oma’s niet gunt om bij hun kleinkind te komen kijken? Zij hebben hier ook al die maanden naar uit gekeken en zijn ook reuze benieuwd. Als ze beide een half uurtje op visite komen heb je nog 167 uur over van de week om als gezin door te brengen. Tijd genoeg. Ik begrijp best dat je geen zin hebt in kraambezoek hoor. Wij hebben ook een hoop geweigerd de eerste weken. Maar opa’s en oma’s weigeren dat zou hun zoveel pijn doen. Het zou niet eens in me op komen.
Ik heb mijn moeder zien huilen van geluk bij het ontmoeten van haar eerste kleindochter en zou haar dat moment nooit ontnemen. Jij draagt dan wel het kindje maar dit kindje geeft een hoop mensen een nieuwe titel he, je hebt opeens opa's en oma's die daarvoor dat nog niet waren. Toen mijn dochter vervolgens een paar uur na de bevalling met spoed naar een ander ziekenhuis werd overgebracht, waren het wel alle grootouders die mij overeind hielden, ook in de weken daarna. Ik wil ook absoluut eerst bijkomen en douchen na de bevalling maar daarna mogen de grootouders zeker hun kleinzoon komen ontmoeten. Dit zijn namelijk de mensen die oneindig veel van mijn kinderen houden, voor ze zullen zorgen als ik dat niet kan en erbij zullen zijn op alle belangrijke momenten. Voor iedereen is dit weer een uitbreiding van de familie. Mijn schoonmoeder heeft zelfs haar vakantie van werk om mijn bevaldatum gepland om in alle gevallen ons te kunnen ondersteunen.
Ik zou dit ook niet op voorhand zo hard stellen dat je t echt niet wilt hebben die 1e week... Ik zie het vaker tegenwoordig hoor van zulke Ideeën over de kraamweek bij 1e kindjes....maar ik denk dan probeer t wat los te laten en niet alles zo van te voren proberen strak in te regelen ofzo....je weet niet hoe t gaat lopen du laat t nou gewoon tzt over je heen komen en kijk dan waar je wel of niet behoefte aan hebt. In mijn ervaring is t juist geweldig om jullie pas geboren bundeltje geluk te kunnen delen met opa en oma! En ze zijn zo trots als ze kennis maken, dat zijn juist hele kostbare momenten als je t mij vraagt die juist de kraamweek bijzonder maken. En wanneer jij zelf in bed ligt met je baby bij je dan blijven ze ook echt geen uren hangen in die 1e week hoor en zullen ze ook heus niet verwachten meteen de baby vast te houden.... Dan zijn ze een kwartier hooguit halfuur even bij jou en gaan daarna met je man en kraamhulp naar beneden evt voor een kop koffie oid en dan heb jij weer rust. Ik ben kwart voor 12 ‘s avonds bevallen en rond een uur of 1 hebben we 2 paar grootouders gebeld. Mn moeder was erg blij met t verlossende woord want die had t aangevoeld en maakte zich zorgen om mij (we hadden ze niet ingelicht) En schoonouders waren ook ontzettend blij met t nieuws Van het ziekenhuis hadden ze mogen komen maar ik zat daar echt niet op te wachten hoor! Ik wilde douchen en slapen, want ik was verrot trouwens het was midden in de nacht, nee hoor kom maar morgen overdag als we thuis zijn En dat vonden ze allemaal prima, ze waren zelf ook helemaal niet van plan om nog daarheen te komen toen op dat moment. Nu zullen we dus wel weer bellen kort na de bevalling, ongeacht t tijdstip maar of ze dan wel of niet direct of een dag later op bezoek kunnen komen hangt af van alle omstandigheden op dat moment. Daar kan ik nu helemaal nog geen uitspraken over doen
Haha ik wilde het nog subtiel verwoorden, maar dit is wel de realiteit! Kan maar gezegd zijn haha! En niet vergeten, naar de winkel rennen want je hebt iets toch niet in huis, ondanks zorgvuldige voorbereiding en het doorspitten van alle uitzetlijsten.
Ik zou zeggen doe dan de eerste dag even een uurtje bezoek en dan even paar dagen niks. Overigens ook geen broers/zussen in the picture? Dat je niet gelijk je huis vol wil snap ik, maar een week lang niks?
hoe ga je dat doen dan? ze bellen en een foto sturen? mijn moeder hielp juist ze deed boodschappen, hielp me tijdens de zwangerschappen van alle 3 met het huishouden, ze past op de andere 2 als ik weer een nacht niet heb geslapen ik heb een top mama en oma en ik zou mijn ouders dat nooit kunnen en willen ontnemen ik begrijp je dus ook helemaal niet maar ik denk dat je het eerst moet meemaken voordat je het begrijpt
Overigens denk ik dat het ook heel erg aan je ouders en schoonouders ligt. Mijn schoonouders zijn wel van het "op bezoek zijn". Mijn ouders niet, maar toen die voor de zoveelste keer wilden komen en ik maar zei dat het goed was, maar of ze dan wel voor wat eten wilden zorgen besloten ze uitgebreid te gaan staan koken bij ons thuis, inclusief verse pasta en wedikwat. Na 10x de keuken ingelopen te zijn ("waar ligt dit?" "Heb je ook dat?") en gegeten te hebben was ik zo doodmoe van ze dat ik ze de deur uit heb gezet en zelf met mijn man de klerebende heb opgeruimd. Mijn moeder wilde iedere week komen schoonmaken. De eerste week gebeurde er ook nog echt wat, de keren erna was het meer knuffelen met onze zoon en ohja, ik zal ook nog een dweiltje er doorheen trekken, terwijl ze me veel energie kostte. Uiteindelijk was ik meer gesloopt als wanneer ik zelf had gedweild. Zowel mijn ouders als schoonouders zijn echt heel lief, maar ik had op dat vlak niet veel aan ze. Die heb ik dan ook meer langs laten komen voor hun lol, dan dat het mij wat opleverde. En we hebben het bezoek dus ook echt begrenst (en achteraf nog niet voldoende naar mijn zin)
Ik zou eerst een voor jezelf uitvogelen waarom je precies denkt dit te willen en wat je denkt dat het oplevert. Ben je bang zelf de regie te verliezen bv. en dat de kraamweek vanuit enthousiasme wordt “overgenomen” door (schoon)ouders? Want dat kan ik me best voorstellen maar dan denk ik dat deze reactie te extreem is. Hier heb ik op voorhand wel duidelijk gemaakt dat wij de regie wilden houden en dat als dat mogelijk was de directe familie op dag 1 welkom was maar dat als het anders zou zijn dat ze dat ook moesten respecteren. Je weet tenslotte niet hoe alles loopt. Uiteindelijk hebben we iedereen geïnformeerd toen we naar het ziekenhuis gingen en aangegeven dat we zelf contact op zouden nemen als de rust daar voor was. Dit betekende dat we de eerste paar uur heerlijk met elkaar in een bubbel hebben gezeten en dat toen we wisten dat we snel naar huis mochten we hebben aangegeven dat iedereen thuis welkom was. Niet allemaal tegelijk en niet te lang. Moraal van mijn lange verhaal... kijk ook eens naar andere opties die wellicht recht doen aan jullie behoeftes en gevoelens maar ook aan die van jullie ouders.
Die eerste week is inderdaad bijzonder. Ik heb gewoon gezegd dat het tussen zo en zo laat bezoekuur was, wat helemaal niet waar was. Konden ze allemaal even de kleine bewonderen en de rest van de tijd had ik rust en waren we samen. Geen plakkers enz. (Gescheiden ouders etc., 4 paar opa’s en oma’s). Overigens is mijn dochter ‘s nachts geboren en hebben we pas rond een uur of 7/half 8 iedereen gebeld. Ik lag bij beide kinderen in het ziekenhuis, maar je kunt de kraamhulp thuis ook van tevoren inlichten en zeggen dat je geen behoefte aan plakkerds hebt, dan stuurt zij ze wel naar huis. Ik kan beide kanten begrijpen, ik vond het ook mooi om gewoon die eerste uren samen met mijn man en de baby samen te zijn, zonder dat iemand van de geboorte wist. We hebben ook pas met 12 weken verteld dat ik zwanger was. Alleen begrijp ik ook dat het voor opa’s en oma’s een van de hoogtepunten in hun leven is dat ze een kleinkind krijgen en dat zij die willen bewonderen. Dat zou ik ze niet ontnemen en ik denk dat het prima samen kan gaan met de bijzondere tijd van een kraamweek. Als je hier heel stellig in bent, zou ik ze het persoonlijk vertellen. Maar ik zou het toch echt nog even goed overdenken voor je de keus maakt.
Ik vraag me af waarom je dit graag wilt? Ik heb echt een top kraamweek gehad. Uren verliefd liggen staren naar mijn kleine mannetje. Ik wilde vooraf ook geen bezoek (alleen mijn ouders wel) maar mijn man was daarin het tegenovergestelde. Dus hebben we de middenweg gekozen. Achteraf heel blij mee. Er kwamen in die week zoveel vreemde mensen langs (kraamhulp, verloskundige, hielprik mevrouw) dat ik het een verademing vond als mijn moeder aan mijn bed stond. Mijn moeder wilde gewoon haar kleinkind zien (vasthouden mocht echt niet als ik dat niet wilde) pakte zelf wat drinken en was heel trots. ik vond die vreemde mensen veel vervelender wanneer ik in bed lag met alleen een bh aan. Zij gaven me ook geen tijd om me even snel te fatsoeneren, want kwamen altijd onverwachts. Al het andere bezoek kondigde zichzelf wel aan. Dat was veel prettiger. Bovendien wilde ik mijn bevallingsverhaal ook gewoon vertellen en mijn man en de kraamhulp zijn dat verhaal natuurlijk na een keer of 3 ook wel zat. Ik zou me er niet te druk om maken. Maar als je echt liever een week met z'n drietjes bent is dat prima natuurlijk. Dan gewoon eerlijk zeggen.
Eerste uren samen kan ik snappen dat is heerlijk en kan iedereen even bijkomen . Ts wil je heel de week niet zien dat is toch wel wat anders .
Maar de eerste uren of een hele week is nogal een slok op een borrel. Ik kan me niet voorstellen dat er ook maar een ouder is die het erg vindt als je de eerste uren voor jezelf houdt.
Je krijgt hier hoe dan ook scheve gezichten bij. En begrijpelijk. Ze worden grootouders, mijn ouders en schoonouders huilde van geluk bij het eerste bezoek. En wat eerder ook al gezegd is; ze blijven toch niet gelijk een week?!
Is dat je insteek dan? Het is toch normaal dat ze voor hun lol komen, om met hun kleinkind te zijn, niet om de schoonmaker uit te hangen of zo
Dat weet ik, maar daarmee wil ik aangeven dat een paar uur voor jezelf waarschijnlijk hetzelfde positieve effect heeft en gewoon al speciaal genoeg voelt en daar geen hele week voor nodig is.
@Jamburger Wij hebben tegen de ouders van mijn man (die in het buitenland wonen) gezegd dat ze pas een ticket moesten regelen als ons zoontje er eenmaal is en dat we eigenlijk de eerste dagen zoveel mogelijk alleen willen zijn om rust te hebben en te kunnen focussen op ons zoontje en alles wat op dat moment op ons af gaat komen. Verder heeft mijn man ook gezegd dat we dit keer beter een hotel voor ze regelen voor hun verblijf hier ( terwijl ze anders altijd gewoon bij ons in huis zijn), zodat we wat meer ruimte hebben. (Dat vind ik zelf dan weer wat minder belangrijk, maar hij is daar echt heel stellig in geweest en ik denk dat ik dat achteraf ook best prettig ga vinden) Mijn ouders wonen wel wat dichter bij dus die zullen wel meteen (kort!) langskomen, maar ik weet zeker dat als ik tegen hun zou zeggen dat we liever hebben dat ze even een aantal dagen wachten, ze dat zullen begrijpen. waarschijnlijk is iedere situatie anders, maar ik kan me heel goed indenken dat TS rust wil na wat een van de meest grote veranderingen in het leven is en ik geloof dan ook dat je daar het best gewoon open over moet kunnen praten. We hebben trouwens beiden een heel goede band met mijn ouders dus t is niet dat we ze niet mogen of zo Ze begrijpen ons goed en ook al hebben ze heeeeeel veel zin hun kleinkind te zien, begrijpen ze heel goed dat we even de tijd nodig hebben om met zn drietjes te zijn.
Als de band zo goed is, waarom mogen ze dan hun kleinkind niet bewonderen? En, als de band zo goed zou je het anders ook gewoon kunnen zeggen? Waarom dan bellen?
Wij hebben echt geen roze kraamweek gehad, maar beide ouders kwamen de dag na de geboorte even kijken. Én daarna lieten ze ons met rust. Een uurtje komen kijken vinden ze geweldig en misschien kunnen ze ook meenemen qua eten? Overleg even met ze, misschien kun je dan afspreken hoe of wat, maar niet via de telefoon... Het zijn je ouders...