Zo verdrietig hoe mensen elkaar zo veroordelen en niet kunnen respecteren.... Blijf bij jezelf ts Doe wat goed voelt voor jullie Mensen die echt van je houden zouden je wensen respecteren
Ouders kunnen zich zo ook voelen hè, als ze een week niet welkom zijn. Ze zullen de wensen dan moeten respecteren, maar er kunnen heel veel emoties bij komen kijken. En dat is niet altijd wenselijk voor de familieband.
Ik vond de kraamweek eigenlijk best lekker. Iemand in huis die alles voor me regelde en ik lag daar met mijn nieuwe baby. On topic: ik zou nu nog niet zo expliciet vertellen. Dus niet van we willen de eerste week niemand zien. Maar wel als het ter sprake komt (en zo niet zorgen dat het ter sprake komt) aangeven dat jullie nu verwachten in de kraamweek vooral met z'n drietjes te zijn. En dan zie je wel hoe het loopt. Ik vond het fijn om mijn baby te laten zien. Ik bleef zelf gewoon in bed liggen en de baby lag bij mij op de kamer. Ik zou me eigenlijk vooral proberen niet te druk te maken van tevoren.
Dat zou kunnen maar ze moeten ook kunnen begrijpen dat dit voor hun ook nieuw is Dus zeker geen dingen gaan doen waar je niet achter staat Het eerste begin doe je maar 1x en kun je niet over doen
Het is geven en nemen van beide partijen. En dat lijkt moeilijk te zijn. Ik zou een tussenweg kiezen. Ik zou t niet over mn hart kunnen krijgen om (schoon)ouders verdrietig te maken op 1 van de mooiste momenten in mijn (maar ook hun) leven. Dan zou k denken, welke teleurstelling zou groter zijn? Waarschijnlijk die van mn (schoon)ouders een week lang. Ik zou zelf geen week ondersteboven zijn van een kort bezoekje aan t begin van de kraamtijd.
Wij wilden in de kraamweek van onze jongste ook geen bezoek en dat hebben we ook gedaan. Alleen onze ouders mochten heel even komen kijken. Een halfuurtje en dan weer weg. Ik vond de aanwezigheid van mijn schoonmoeder persoonlijk niet gewenst, maar mijn eigen ouders en hun trotse gezichten en liefdevolle blikken waren heel waardevol. Het vragenvuur van schoonmoeder dus niet, haha. Dus er zit verschil in mensen en waar je zin in hebt, ik zou me laten leiden door mijn eigen gevoel daarin. Maar als het even kon zou ik ze wel dat halfuurtje gunnen. In mijn ogen is mijn kind niet mijn bezit, dus in die zin zou ik ouders laten delen in dat geluk. Ze moesten er overigens wel met hun handjes afblijven haha. Ik ben helemaal voor veiligheid en indrukken voor baby’s beperken is alleen maar goed natuurlijk. Mijn baby hoorde in mijn armen de eerste dagen. In de kraamweek van de eerste was het een komen en gaan van bezoek, dat zou ik zeker niet weer willen.
Maar het een sluit het ander toch niet uit? Rust pakken en je ouders over de vloer hebben? Mijn schoonmoeder kwam koken en voor mijn oudste zorgen en boodschappen doen. Zodat mijn man en ik konden uitrusten en heerlijk samen konden cocoonen met de baby. Ik denk dat de algemene strekking van de antwoorden hier is: je weet niet hoe de bevalling gaat lopen, misschien ga je je ouders nog heel hard nodig hebben. Als je nu al zo hard de deur voor ze dichtslaat maak je misschien iets stuk wat niet meer makkelijk heel wordt. Ik had een heel moeizame band met mijn moeder, we hadden altijd veel spanningen. Toch is ze na de geboorte van mijn oudste een kwartiertje geweest om te komen kijken. Ik had een hoge bloeddruk en de baby had een onregelmatige hartslag. Ze was doodop van het zorgen maken, ondanks onze moeizame band voelde ik me gesteund door haar. Ze leeft nu niet meer en de fotos van haar naast me en mijn zoon op mn buik zijn me echt super dierbaar. Het is misschien wel het gelukkigste moment geweest wat we ooit samen hebben gedeeld.
Je doet alsof er de eerste week gigantisch veel mensen komen baby over en weer gaat, misschien niet zo bedoelt maar zo lees ik het wel. Misschien is dat jouw ervaring ook wel dat je een grote familie hebt die zich allemaal opdringen en dat je daardoor zo reageert? Mijn ervaring is heel anders, opa’s en oma’s, ooms en tantes (zijn er niet zoveel) kwamen even een half uurtje kijken en praten en gingen daarna weer weg, daarna zijn ze een aantal dagen niet meer geweest behalve mijn moeder een paar keer om te helpen. Een hele rustige week dus, vrienden en kennissen hadden zelf al aangegeven dat ze graag langskwamen wanneer ons het uitkwam. Het is dus niet het ene uiterste of het andere uiterste. Ik ben het helemaal eens dat een baby vlak naar de geboorte niet van hand tot hand hoeft te gaan, maar een half uurtje laten kijken door opa, oma, oom en tante is toch niet zo gek? Zij zitten ook heel erg in spanning. Wat is nou een half uurtje op een hele kraamweek. Ts had al aangegeven dat ze een goede band heeft met haar (schoon)ouders. Maar het is inderdaad haar keuze, ik denk alleen dat ze hun daar heel erg mee kwetst.
Ik heb het niet over jou persoonlijk, ik ken jou niet en heb geen idee hoe jij in het leven staat. Ik reageer op jouw posts, waarin jij (neem ik aan) een visie geeft op de vraag van TS en die specifieke visie vind ik inderdaad erg egoïstisch overkomen. Natuurlijk kun je allerlei voorbeelden geven van situaties waarin er goede redenen kunnen zijn om de kraamtijd alleen te willen doorbrengen en in die zin lijkt het alsof jij een eigen ervaring te veel projecteert op TS. Zij heeft het helemaal niet over zaken als angsten overwinnen of op adem komen, maar over een knus coconnetje waarin zij alleen met man en baby hoopt terecht te komen na de bevalling en waarbij er geen behoefte is aan andere mensen. En terecht hoor, streef daar vooral naar en stel de kraamvisite vooral uit (heb ik zelf grotendeels ook gedaan), maar wat mij betreft maak je daarin een uitzondering voor die mensen die niet alleen maar naar de baby komen kijken, maar die zelf ook gevoelens hebben voor de kersverse ouders en baby (ook al zou je zelf het liefste een week onder een steen gaan zitten). En je eigen ouders horen daar (nogmaals, mits de relatie goed is) minimaal bij. Mijn mening, niet de waarheid, dus TS kan natuurlijk haar eigen keuzes hierin maken, maar het kan denk ik geen kwaad om te horen hoe die keuze zou kunnen landen bij haar ouders. En ik vind het 'mijn kind, mijn opvoeding, mijn regels'- argument allemaal veel hout snijden als het gaat over hoe laat een kind naar bed gaat of wat het te eten krijgt, maar in dit geval vooral een excuus om met niets en niemand rekening te hoeven houden. Als je een normale kraamtijd hebt, zonder grote problemen en een goede band met liefhebbende ouders, dan zie ik geen goede reden om de (schoon)ouders niet toe te staan een uurtje naar hun kleinkind te komen kijken. Ook al is het jouw kind, je kunt voor zoiets belangrijks (vind ik) best een klein beetje rekening met iemand anders houden.
Ik snap ts aan de ene kant wel. Maar een week is wel lang. Wij lichten schoonmoeder pas 1 a 2 dagen later in als de kleine is geboren want ze is de vorige keer echt gigantische over mijn grenzen heen gegaan. Mijn eerste was nog maar een uur oud, ik lag nog op de operatietafel vanwege manuele placentaverwijdering en het hechten van mijn totaalruptuur en knip. Zij heeft via whatsapp toen vol trots een foto gekregen van onze zoon van mijn man en zij zette foto en alles openbaar op haar facebook potverdorrie een uur na zijn geboorte he! Na een dag kwam ze ook nog op bezoek in het ziekenhuis met haar beste vriendin (heb ik helemaal niks mee met die vrouw) lag zelf nog aan de bloedtransfusies omdat ik bijna 3 liter bloed was verloren 2de dag moest ze zelf bloedprikken in het ziekenhuis en ik werd toen ontslagen en mocht naar huis. Wilde ze met ons mee in de auto en eiste dat we haar maar thuis brachten.. halooo dacht het even niet heb ik gelijk gezegd! Ik ga eerst naar huis met onze baby. Mevrouw denkt wel vaker dat alles om haar draait en denkt nergens bij na. Vandaar dat wij haar dit keer een stuk later gaan inlichten dat de kleine is geboren. Ik heb dit als zeer vervelend ervaren na mijn traumatische bevalling.
Wij waren de eerste 24 uur alleen. Half 10 in het ziekenhuis bevallen en de dag erna om half 4 naar huis. Maar wel meteen bekend gemaakt (video chat) en de ouders uitgenodigd om die avond op bezoek te komen. Ze waren er een uurtje. Dat was te overzien. De naaste familie is die week nog een uurtje geweest en de vrienden na de kraamweek. Vond het helemaal niet storend ondanks dat ik dat wel gedacht had. Fijn zelfs die belangstelling voor onze baby
Ik ben zeker wel van plan om inhoudelijk te reageren hoor maar dan moet ik eerst alle reacties gelezen hebben.
Ik ben het niet per se oneens hoor Ik heb zelf bij de tweede ook een kraamfeest gegeven en alleen de naaste familie en vrienden thuis laten komen en m’n baby lekker zelf vastgehouden dus ik kan me best wel vinden in jouw stuk. Maar dan blijf ik er nog steeds bij dat ik het bizar vind om de grootouders een week lang niet te laten komen. Dat vind ik echt iets anders dan veel drukte, baby showen en door iedereen vast laten houden. Dat is het andere uiterste.
Misschien kun je dat niet hoor. Maar zou je kunnen en willen proberen om uit te leggen waarom je denkt die eerste week alleen met z’n drieën te willen zijn? Wellicht krijg je dan ook wat genuanceerdere reacties. Ik bedoel, ik lees in dit topic een aantal situaties waarin ik me kan voorstellen dat je mensen even op afstand houdt. Misschien dat er bij jou ook wel meer speelt.
Als je mijn kind zou zijn en ik de oma zou worden zou je me heel veel verdriet doen. Ik vraag me af wat de reden is dat je dit zou willen. Eerlijk ik had ool echt geen behoefte de 1e week aan binnenloop maar mijn ouders en schoonouders hun kleinkind ontnemen dat nooit. Je gaat ze nog heel hard nodig hebben in het leven van je kindje en in mijn ogen - tenzij er echt een zwaarwegend belang is - vind ik het ronduit egoistisch naar de ouders toe.
Er is geen reden zoals een slechte band, ruzie, ‘moeilijke’ ouders, het is puur een gevoel. Ik vind het moeilijk om uit te leggen merk ik, ik zou gewoon graag niemand anders om me heen willen hebben in die tijd...fijn wennen met zn drietjes.