Bij elkaar gaan spelen...

Hier speelt zoon 2 middagen in de week op de bso met klasgenootjes daarnaast spreekt hij graag af. Met wie hij wil afspreken wisselt per week. Hij gaat het zelf aan kindje en moeder/vader vragen en ik loop dan mee om het te regelen. Hij heeft een aantal vaste vriendjes maar verder ook een hoop anderen die hij aardig vindt. Hij gaat nu een half jaar naar school en heeft volgende week zijn 2e kinderfeestje.

Je zou aan zoon eens kunnen vragen met wie die wil afspreken en het dan samen regelen?

 

Ik zou als eerste even navragen bij juf waarom er zo zichtbaar uitnodigingen worden uitgedeeld. Hier is dat dus echt niet de bedoeling.

En verder werd er vanaf groep 3 hier vooral veel gespeeld, daarvoor nog niet echt interesse.

 

In groep 2 werd er hier toch wel elke week afgesproken. In groep 1 bij de oudste niet zo vaak, hij was er zelf niet zo van, werd wel soms uitgenodigd en ging dan wel. Dochter begon halverwege groep 1 wel, maar wel met alle meisjes uit de klas.
Jongste wilde op dag 1 al afspreken, meisje kende hij al van de psz. Dat heb ik gerekt tot week 3, toen zijn ze af gaan spreken.
Wat ik eigenlijk altijd doe is op maandag met alledrie afspreken met wie ze af willen spreken op woensdag (we wonen best ver van school, en er rijden meer kinderen mee op woensdag, dus als ze alledrie met iemand af willen spreken moet ik dat logistiek wel even goed regelen). Dan gaan zij zelf aan het kind vragen of het wil. Wil het andere kind spelen, dan ga ik met de moeder afspreken (bij school of via de app), en dan regelen wij waar ze spelen en hoe laat ze opgehaald worden.
Ik moet wel zeggen dat mijn kinderen nooit een kind uitnodigen op hun feestje waar ze nog nooit na school mee gespeeld hebben. Dat gaat vanzelf zo, ze mogen zelf kiezen, maar kiezen eigenlijk alleen kinderen waar ze (soms maar 1 keer) mee gespeeld hebben.
Dus misschien goed om het zelf in gang te gaan zetten?

 

Het maakt niet uit toch of hij random een naam noemt? Gewoon dan dat kindje en zijn of haar ouder benaderen en samen vragen of ze willen en kunnen. Na een paar keer gaat jouw zoontje mogelijk wel gerichter kiezen met wie hij wil spelen, al naargelang met wie het klikt ook buiten school om. In groep 2 hielp ik zeker nog wel met afspraakjes maken.
Ze zit nu in groep 3 en soms gaat ze nog weleens met kindjes spelen waar ik haar verder nooit over hoor, dus dan lijkt het ook random te zijn, gewoon omdat ze graag met iemand wil spelen en haar vaste vriendinnetjes niet kunnen ofzo? Maar nu regelt ze het allemaal zelf.

 

Vaak komt het vanzelf, maar je kunt hem natuurlijk altijd helpen. Zeker de eerste keren zijn het vaak de ouders die het, samen met hun kind, regelen en sowieso heb je in de kleuterklas als ouder daar nog een belangrijk aandeel in. En het maakt toch niet uit als het meerdere kinderen zijn? Hij zal misschien nog aan het ontdekken/uitzoeken zijn wie er echt leuk is om mee te spelen. Dat lijkt me prima en afspreken kan daar ook heel goed mee helpen.

 

Ik zou ook zeker gaan helpen met afspreken. Mijn oudste spreekt 1 tot 3 keer in de week met iemand na school af, en mijn middelste die pas een paar maanden op school zit heeft ook al eens in de twee weken een afspraak. Ik help daar ook zeker in. Wij hebben inderdaad ook alleen maar kinderen op het feestje waarmee ze regelmatig spelen.
Bij ons op school worden trouwens uitnodigingen ook niet op school uitgedeeld,

 

Bij ons was t ook niet de bedoeling om uitnodigingen in de klas uit te delen. Ik vond dat altijd ook erg logisch. Wij brachten ze samen met onze kinderen rond buiten schooltijd om, vonden ze altijd leuk om te doen.
Dat je op een feestje de kindjes uitnodigt waar ze ook wel eens mee gespeeld hebben vind ik ook wel logisch. Vooral in de kleuterjaren. Ook fijn voor je als ouders dat je kind ergens heengaat naar een feestje waar ze al eens geweest zijn, waar je de ouders al eens van gezien hebt en t huis. Ik zou dus vooral eens investeren in afspreken. Als je zoontje daar nog geen behoefte aan heeft vraag ik me af of hij blij zal zijn met een uitnodiging. Hij weet niet wat het precies inhoudt. Ook weet hij nog niet wat t is om ergens zonder ouders te spelen en dat is op een kinderfeestje natuurlijk ook zo, soms zelfs ergens naartoe gaan buiten huis om.

 

Misschien vindt hij het spannend om te vragen. Hier liepen moeders ook weleens met hun kindje 's ochtends mee om het aan een ander kindje en moeder te vragen. Mijn dochter zit in groep 3 en speelt ook telkens met iemand anders. Het is maar net wie er kan volgens mij hihi.

 

Stimuleren kan nooit kwaad, toch?

De laatste zin van zowel @riean als @spruitje80 zijn wel hele goede om in je achterhoofd te houden vind ik.

 

Ik heb drie kinderen en het ene kind heeft er nu eenmaal meer behoefte aan om af te spreken dan het andere kind. Mijn oudste sprak altijd maar met iedereen af enkel om het afspreken. De middelste was een stuk kieskeuriger en sprak alleen met haar vaste clubje af en dat was ook niet altijd wekelijks en in de kleuterklas ook weinig kinderfeestjes.
De jongste heeft vorig jaar een periode gehad dat kinderen kwamen vragen om af te spreken maar dan had ze er werkelijk helemaal geen zin in, waren ook wel vaak van die opdringerige kindjes en als je dan moe bent dan liever gewoon even niet. Nu spreekt ze 1x per week af en soms ook niet, zit ook twee keer op de BSO, bijna de hele klas woont hier in de wijk dus met mooi weer loopt alles toch wel buiten en zoekt elkaar op. Je kunt het wellicht een beetje sturen mits je kind daar behoefte aan heeft maar ik zou er niet een al te groot ding van maken en verplichte speeldates gaan regelen want uiteindelijk levert dat echt geen blijvende vriendschappen op.
Mbt die kinderfeestjes vind ik het apart dat deze zo openbaar in de klas worden uitgedeeld, ik zou dit aankaarten bij de Juf.

 

Onze knul zit in groep 1 en is nu 3 keer bij iemand gaan spelen en 4 kindjes bij hem komen spelen.

Ik zou hem wel helpen, dat het random is maakt toch niet uit, dan heeft hij nog geen vaste vriendjes. Uk heeft ook geen vaste vriendjes, wel een paar kindjes waar hij wat meer mee speelt op school.

Betreft feestjes zou ik de school aanspreken want het is niet netjes ommdat zo voor de neus van een ander te doen. Zelf heb ik de uitnodiging aan de ouders gegeven. Niet voor iedereen zijn neus maar discreet.

Als je nergens gaat spelen is de kans ook minder groot dat ze je uitnodigingen. Uk heeft voor zijn feestje 4 kindjes uitgenodigd waar hij mee speelt. (In ieder geval 1 keer hahaha)

Dat hij nog geen echte vaste vriendjes heeft is niet erg dat komt wel. Nu ook wel lastig omdat hij in groep 1 zit maar middagen draait in groep 2. Misschien wanneer hij een vaste plek/ meer op niveau dat het makkelijker gaat.

Gewoon eens proberen te helpen, als hij niet wil is het ook goed.

 

Dan gaat het toch heel goed?
Ik denk dat je zoontje er gewoon niet zo’n behoefte aan heeft.
Is toch ook gewoon goed.
Hier had mijn dochter vorig schooljaar ook een hele periode dat ze er gewoon niet zo’n zin in had, lange schooldag en gewoon moe en liever lekker thuis.
Als ik een lange dag heb gehad heb ik ook niet altijd zin om nog iets te ondernemen en dat kan een kleuter ook hebben.
Als die er echt verdrietig over zou zijn dan is het natuurlijk een ander verhaal maar dat maak ik niet op uit je verhaal.
Ik zou persoonlijk niet gaan shoppen bij ouders die ik nauwelijks tot niet ken

 

@Veerle: misschien heeft hij wel gewoon niet zoveel zin om iets af te spreken? Vermaakt hij zich goed alleen en vind hij het fijn om iets alleen te doen? Mijn dochter roept soms ook dat ze met x, y of z wil spelen, maar tenzij ze hier echt op doorgaat doe ik er niet zoveel mee. Als ze echt met iemand wil spelen, dan laat ze het wel merken (als in doorzeuren...).

Vergeleken met andere meisjes in haar klas spreekt ze ook relatief weinig af met anderen. Ze is verlegen, maar ook introvert en bij haar heb ik het idee dat het meer met introvert zijn te maken heeft. Ze is gewoon graag alleen en vermaakt zich meestal prima alleen. Een deel van de tijd die ze alleen kan spelen is ze al "kwijt" aan haar zusje, de buurkinderen (waarbij ze zich soms verplicht voelt om even mee te spelen) of haar enige beste vriendinnetje met wie ze wel af en toe afspreekt en de rst van de tijd is ze gewoon liever alleen. Ik begrijp dat wel, want ik ben zelf ook zo.

In jouw situatie zou ik mn keuze laten afhangen van mn "diagnose". Als je bang bent dat een grote reden dat hij niet afspreekt is dat hij het te spannend vindt, dan kun je proberen eens een paar weken afspraken te helpen regelen, zodat hij ziet dat het goed gaat en meer vertrouwen krijgt. Als je denkt dat het vooral komt, omdat hij het wel best vindt zo dan zou ik hem lekker zn gangetje laten gaan.

Overigens zou ik de juf even aanspreken op die uitnodigingen. Dat moet anders te regelen zijn...

 

Mijn beide dochters zijn niet zo van speelafspraakjes. In groep 1 kwam het er niet van en ook in groep 2 is het spaarzaam. Bij mijn oudste dochter was het vragen moeilijk (verlegenheid, bang voor afwijzing), ik hielp haar nog wel. Dan vroeg ik, wil je weer eens met iemand afspreken? Wie dan? Zullen we dat dan samen gaan vragen. En dan liep ik naar andere ouder op schoolplein en zei ik tegen die ouder dat ze graag een keertje met hun kind zou willen spelen. Zo kwam het dan af en toe tot een speelafspraakje.
In groep 3/4 liep ik nog wel eens mee, maar moest dochter het zelf vragen en daarna heb ik het helemaal losgelaten. Nog steeds spreekt ze niet veel af. Maar ze heeft genoeg vriendinnen en kinderen die wel willen, dus als ze zelf wil kan ze het zich regelen. Het is echt een 'keus' van haar, de behoefte is blijkbaar niet groter? Ze wordt wel regelmatig op kinderfeestjes uitgenodigd, vanaf groep 3.

Mijn jongste (nu groep 2) is iets mondiger en heeft inmiddels wel ontdekt dat ze kan afspreken, maar dan nog vraagt ze het niet vaak en er is ook geen 'verdriet' of iets dergelijks dat ze niet afspreekt, ook hier lijkt de behoefte niet zo groot. Speelafspraakjes zijn ook erg inspannend, ze is soms al zo vol van school en ze vermaakt zich goed zelf. Ze heeft nog geen kinderfeestje gehad dit jaar, ik weet niet of ze dit al echt beseft heeft, ze lijkt het niet erg te vinden? Omdat ik veel gelijkenis zie met grote zus laat ik het zo. Als ze er wel last van zou hebben, zou ik actiever proberen haar te helpen met afspraakjes.

 

Bij ons op school staat het duidelijk in de schoolgids dat er geen uitnodigingen op school uitgedeeld mogen worden.

Mijn dochter speelt 2 dagen in de week op de BSO met klasgenootjes en haar nichtje. Daarnaast spreekt ze weleens af. Ik heb haar gewoon een aantal keren gezegd dat ze best mocht afspreken met andere kinderen en dat ze dat gewoon kon vragen. Het voordeel is wel dat er veel kinderen van haar school/klas in de buurt wonen en ze elkaar dus ook tegenkomen in de speeltuin.