Ik geef met alle liefde aan de voedselbank. Ik laat onze kinderen dan dingen uit de winkel uitzoeken waar de voedselbank om vraagt. Ik wil mijn kinderen graag leren dat als je zelf opgroeit in luxe, je echt wel moet beseffen dat er mensen en kinderen zijn die het niet allemaal goed hebben. Ik wil geen wereldvreemde kinderen opvoeden, maar daar waar zij opgroeien hebben ze nog nooit een dakloze gezien. Wij willen ze dus op andere wijze wel duidelijk maken dat er grote verschillen zijn, ook in Nederland... In mijn werk kom ik veel in aanraking met “zwervers” zoals men het hier veelal noemt. Een dakloze is vaak helemaal niet geholpen met een sponsoring van zijn verslaving in de vorm van geld. Voeding is eigenlijk veel beter om te geven, zodat de mensen die een vangnet willen verzorgen voor deze doelgroep en ze van een verslaving af willen helpen, niet aan een dood paard trekken. Er zijn echt daklozen die van hun verslaving af willen, maar als je in Amsterdam op straat leeft en men je ook nog geld blijft toeschuiven....op iedere straathoek kan je aan je drugs komen.
Ik geef niets aan daklozen of zwervers, ook van de straatkrant verkoper koop ik niets. Ik heb wel geholpen met doneren van oud speelgoed voor de kinderen van deze man, hij komt als vluchteling uit syrie, en dat doneren ging via de supermarkt waar hij altijd staat. Bij de supermarkt vragen ze ook regelmatig om wat te kopen voor de voedselbank, dan koop ik altijd extra producten en stop ik in die bak. Ik ben eerder bereid om echt spullen te doneren dan geld. oude spullen gaan hier nagenoeg altijd naar vrienden, kennissen of de kringloop, ik heb total geen behoefte om dit via marktplaats te gaan verkopen, en al dat gezeur te krijgen voor een paar euro.
Kleding gaf ik wel eens weg via Facebook of marktplaats, maar daar ben ik mee opgehouden. De mensen die daarop reageren zijn vaak te verwaand of zeuren teveel of verkopen de kleding vervolgens door op kledingmarkten. Daar doe ik het niet voor.... kleding gaat nu dus in de donatiebak. Mijn werk zit boven een groot station en daar kom ik regelmatig zwervers tegen. Als ze mij om geld vragen, vraag ik ze altijd of ik ze iets te eten en drinken kan aanbieden. 1 van die mannen kiest standaard een pak koeken uit want daar kan hij langer mee doen Vrijwilligerswerk kom ik niet aan toe, maar dit zou ik later wel willen doen. Iets betalen bij de kassa voor een ander doe ik eigenlijk alleen voor kleinere kinderen. Hier wonen echt ontelbaar veel kinderen in de buurt die dan van hun zakgeld een zakje chips en blikje drinken halen voor tijdens het voetballen. Als ze dan net iets tekort komen help ik ze graag uit de brand
sommige reacties over voedselbank zijn keihard en vaak niet waar.. zijn veel gezinnen die door het toedoen van anderen (o.a. hulpverlening die ze verder in de shot helpen dan eruit) in de problemen zijn geraakt en er alles aan doen om er uit te komen. Zelf 5 jaar bij de voedselbank gelopen, terwijl ik voor die tijd een harstikke leuke baan had, maar wegens rugproblemen 4 jaar bij huis moeten zitten en geen inkomen meer en daarbovenop een ex die kanker kreeg/heeft. Om de problemen voor te zijn toen bij een hulpverlening aangeklopt met 0 schulden, deze wisten schulden opnte bouwen mijn koopwoning moest in de verkoop met flinke restschuld en ja dan zit je finaal tegen de grond. Ik heb daar 6 jaar voor gestreden, werk inmiddels alweer 2 jaar (maar moet enorm oppassen met mijn rug want 1 verkeerde beweging en ik kan weer niets), en ben er nu net een jaar vanaf. Vetpot hoor, wekelijks max 60 euro voor 5 personen INCL. reiskosten (wat wekelijks al 30 euro was) en daarbij soms weken geen geld.. Lang leve Nederland.. NOT kleding kregen mijn kinderen af en toe van mijn ouders.. Verder hielpen niemand mee.. wat een rottijd.. maar blij dat ik nu wel alles aan mijn kinderen kan geven en ikzelf ook weer dagelijks kan eten (ipv enkel de kinderen) sinds 1,5 jaar
kwam misschien wat fel over in de reactie, maar kan me echt nog inwendig kwaad om maken dat ik in de afgeond zat door fouten van de hulpverlening/bewind. Geen geld voor verjaardagen of kleding.. Voor de kinderen was het sneu maar na 3 jaar wisten ze niet anders meer, en genieten ze nu echt als ze wat krijgen (bijv. nieuwe schoenen van mij en mijn vriend)
Lastig , Ik kom uit een groep mensen die mij een andere kant hebben laten zien waardoor ik bijna niet meer geloof dat je in Nederland arm kan zijn (Als je hier ben geboren) Ik ben zelf een jaar dakloos geweest en heb jammer genoeg meerdere gezinnen gezien die heel veel kregen en dan zelf meer drugs/drank konden kopen, En wij hadden de buurt bedelaar die gewoon een huis had,Ik heb wel vaker eten voor iemand gehaald en geef nog steeds mijn kleding weg in de plaats van verkopen , Ik heb laatst wat baby kleding aan een jonge zwangere vrouw gegeven maar of ik vind dat ze zelf dr best voor iets doet nee behalve zichzelf aanmelden voor een moederkind huis heeft ze nog geen andere stappen ondernomen . En ik wil niemand voor de kop stoten het is gewoon dat ik zelf veel mensen ken/kon die geen geld hadden maar er zat er geen een lang zonder inkomen in de shit zonder het zelf te hebben gedaan en daar is mijn mening en kijk op gebaseerd , Ik mocht zelf ook naar de voedselbank maar ik was er eentje die eten uit containers van supermarkten haalde
Ik geef spullen, kleding en speelgoed altijd weg. Doneer hier en daar voedsel aan de voedselbank of ik geef een tas boodschappen weg aan iemand die het nodig heeft. Help met een klein bedrag als iemand te kort komt of koop een treinkaartje voor iemand oid Zulke dingen vind ik fijn om te doen. Oh en ik help weleens een goede vriendin, die zit nu in een rotsituatie met maar 50 euro per week voor alles.
En ik vind het trouwens geen probleem als iemand door eigen schuld krap zit Ik kies ervoor om van het goede in de mens uit te gaan, iedereen kan fouten maken en verdiend in mijn ogen een tweede kans of hulp. Misschien naïef want ik weet heus wel dat mensen er misbruik van kunnen maken maar ik geloof in de goede boven de kwade.
Maar hier is het zo dat als je je werk verliest wegens ziekte dat je verplicht word voor omscholing en cursussen en dan moet je volgens hun regels alles doen en als het werk telkens weer te zwaar is dan proberen ze nog wat dingen en dan daarna zit je thuis? Dat is met de mensen om me heen die rugproblemen reuma of lichamelijke klachten houden na chemotherapie,Hoe is dat bij jou dan gegaan ik woon altijd al in sociale huurwoningen en ken zoveel mensen met een uitkering ziektewet wajong dat ik me zelf niet kan voorstellen dat je niet werd geholpen ?
Waar ik woon zijn geen zwervers...tenminste ik heb ze nog nooit gezien. Kleding geef ik weg aan een vriendin die het verdeelt onder haar kennissen en vrienden die het goed kunnen gebruiken.
Geld geef ik aan zwervers met een huisdier, kan er niet langs lopen zonder iets te geven. Dan mag die zwerver maar bier voor kopen, maar ik zie ze ook vaak hondenvoer kopen of hoe ze hun broodje met het dier delen en je ziet hoveel liefde ze voor dat dier hebben. Hier in een winkelstraat waar veel Moslims wonen, zitten vaak wat jonge Roemeense vrouwen te bedelen, doen ze een hoofddoek om en leren standaard wat Arabische woordjes, doen alsof ze Moslim zijn (alsof het wat uitmaakt, als iemand geld wil geven, geeft ie aan iedereen en kijkt niet naar het geloof) en hebben vaak een kind/baby op schoot (die raar genoeg, altijd ligt te slapen, weet niet of en wat ze die kinderen geven om zo stil te blijven), aan hen geef ik nooit, vertrouw het gewoon voor geen meter en zoals eerder al gezegd, zij moeten het geld afgeven en worden trouwens ook standaard opgehaald in een dikke bak. Kleding gaat naar vrienden en familie die het nog kunnen gebruiken.
Ik maak een praatje met de straatkrantverkoper hier in de buurt. Als het heel warm is geef ik hem vaak wel een ijsje of flesje water (hij staat bij de ah dus dat neem ik dan voor hem mee als ik boodschappen doe) maar dat is niet standaard altijd. Een praatje is ook belangrijk. En een buurman in de straat is pas zijn vrouw verloren, ik heb hem pas een pannetje soep aangeboden die wij over hadden, ik hoop hem zo vaker te kunnen helpen, hij lijkt weinig contacten te hebben (maar dat weet ik dus niet zeker). Kleding is voor leger des Heils, speelgoed vaak op de weggeefhoek. Net als spulletjes van mezelf die ik over heb.
Wist je overigens dat het bewezen is dat bij mensen die in armoede leven, hun iq daalt en ze daarom vaak, in andermans ogen, domme keuzes maken? Zal wellicht niet voor iedereen zo zijn maar ik vind het altijd wel iets om in het achterhoofd te houden. https://www.armoedefonds.nl/gevolgen-van-armoede
ik zat in de noodgedwongen bijstand. UWV hielp mij niet. Mijn 3e noest met spoed naar het ziekenhuis (ter nauwenoods overleefde ze het, artsen waren al bezig met haar aanstaande overlijden) en daar had UWV geen boodschap aan en dat viel buiten mijn plicht om voor ww of ziektewet. Ziektewet hebben ze mij nooit uitbetaald door fouten daar, ww werd ik voor afgewezen (ondanks jarenlange opbouw met werk) vanwege foutieve gegevens van bewind destijds. Kreeg teveel huur en zorg dus dat moest jaarlijk met enorme bedragen terug (en dat heb ik allemaal stop gezet toen ik er bij weg kon, al betaal ik torenhoge huur met gaten in de muren en daken waardoor het tocht en lekt, dus in conflict woningbouw al jaren). Bijstand kreeg ik pas na 4 maanden voor het eerst, maar dat was nog geen 1000. Voedselbank 3x voor afgewezen want kreeg 3 euro per maand te veel aan inkomsten, pas bij de 4e aanvraag toegelaten. Omscholing deed UWV en gemeente niet aan, want heb hele goede papieren waar veel werk in is. Dus moet maar tanden bijten en zware handelingen of bewegingen vermijden zeiden ze. Er zijn zoveel fouten gemaakt, ook allemaal in te zien en ligt bij de advocaat, en daar waren ik en mijn kinderen de dupe van. Nu met mijn vriend en de 4e erbij (van ons samen), gaat het financieel gezien beter. Tuurlijk komen wij nog wel net aan de grens om alle vaste lasten te kunnen betalen en houden we iets over voor de boodschappen en kunnen we max. 30euro per maand aan de kant leggen om te sparen.. Maar we eten dagelijks gezond, meiden groeien als kool en stralen sinds 2 jaar weer. Dus qua dat klaag ik niet. Ik werk puur uit noodzaak voor de financieen, terwijl ik het enorm verneem aan mijn rug. Maar goed, zolang ik niet weer verlamd raak (door beknelling renus in rug) aan 1 kant werk ik, heb voor mijn gevoel geen keus. Want mensen die juist hulp willen en graag wel willen werken of omscholen krijgen door die instanties geen kans en moeten zich letterlijk kapot werken qua lichaam.. vandaar dat ik ook zei..lang leve nederland.. Men die niets wil of werk weigeren houden hun handen op en krijgen vrijwel alles aangereikt.. en dat is in mijn ogen oneerlijk.. Heb wel een les geleerd hieruit: Ik vertrouw werkelijk niemand meer snel, ik vertrouw op mijn eigen kracht en dat van mijn gezin. En dat houdt mij op de been
Dit. En weet je, ik prijs me elke dag gelukkig dat wij gezond zijn en iets kunnen missen. Dus als ik dan iemand kan helpen, doe ik dat. Wat de achtergrond ook is. Wat die ander er vervolgens mee doet, is zijn/haar keuze en hij/zij moet met die keuze leven, niet ik.
En als je je ziek meld krijg je dan gewoon betaald ?Hier om me heen doen mensen dat die het niet meer trekken lopen dan verplicht bij de fysio omdat er inderdaad eerst gezegd word dan moet je zware handelingen vermijden(Dat ken niet bij elke baan en dan maak je jezelf toch echt kapot) En dingen zoals zorg en huurtoeslag check ik zelf na omdat ik een keer 6 uur per week meer ging werken en daardoor die rechte verloor en uit eindelijk minder inkomen had terwijl ik meer werkte dat is dan die paar euro verschil wat maakt dat je nergens meer recht op heb ,En ik ben wel heel erg bekent met dat veel mensen van het kastje naar de muur worden gestuurd maar hier kloppen ze dan aan bij een instantie die mensen helpt zoals verstandelijk beperkte en overspannen of ex verslaafde omdat je soms echt niet meer weet wat je moet doen .En toch is het raar dat de ziektewet je nooit heb uitbetaalt door foute daar tuurlijk kan ik heel goed begrijpen dat je door eigen lichamelijke klachten en die van je kinderen je in de put kan raken en je hoofd moeilijk boven water kan houden.Maar als je zegt dat dankzij alle foute van andere je niet werd geholpen zoals je zeker op dat moment verdiende is dat wel heel kut gelukkig gaat het nu beter met jou en je gezin! Wel zou ik echt aanraden om er proberen alles aan te doen en uit tezoeken zodat je je lichaam niet verder hoeft te verneuken. En ik heb ook gemerkt dat sommige dingen niet kloppen hoe het hier is geregeld zoals je zin: Men die niets wil of werk weigeren houden hun handen op en krijgen vrijwel alles aangereikt.. en dat is in mijn ogen oneerlijk.. , Ik was dakloos geraakt maar kon wel s 'ochtens mijn baan behouden maar tussen 10 en 11 kon je een bonnetje halen zodat je mocht slapen bij de nacht opvang maar op die tijd werkte ik maar ik werkte in de schoonmaak en dat was niet genoeg voor particulier en studenten wouden niet hun woning delen met me En nieuw werk erbij zoeken als je geen eens weet waar je slaapt is lastig . Ben toen een keer naar de gemeente gestapt en heb een brief naar de burgemeester gestuurd omdat ik een hele tijd niet genoeg werd geholpen omdat ik nog niet ver genoeg was gezakt en al die daklozen die de daklozen uitkering kregen en later urgentie hadden het beter als mij.
@Springboon Zonder hier mijn hele verhaal neer te zetten.. dikke knuffel voor jou! Weet zelf ook wel het e.e.a. van fouten binnen het systeem en hoe je dan zit te vechten tegen de bierkaai. Zelf afgekeurd maar omdat fouten zijn gemaakt kon/kan ik geen aanspraak (meer) maken op WIA dus zit nu voor altijd vast aan de regeltjes van de bijstand, met uitzondering van het verplicht solliciteren. En alhoewel WIA en bijstand zonder sollicitatieplicht onder de streep wellicht niet veel veel schelen, zorgen alle regels van de bijstand er wel degelijk voor dat je redelijk vast zit in het leven (vb: als familie financieel zou willen steunen zou ik die steun nu gelijk moeten inleveren terwijl in geval van WIA ik het zou mogen houden en wat meer lucht zou krijgen).