Ik ben 2,5 jaar geleden naar een nieuwe plek verhuisd. Ik leerde in mijn nieuwe buurt al vrij snel iemand kennen van mijn leeftijd (A). Zij is vrijgezel en ik heb een partner en kind. Het klikte leuk tussen ons en via haar heb ik nog wat nieuwe mensen leren kennen en nu een leuke vriendengroep waar we best regelmatig dingen mee doen. Er worden bij ons in de buurt veel dingen georganiseerd maar we gaan ook naar concerten en hebben het zelfs over een skivakantie samen. Heel leuk dus. Alleen nu heeft deze eerste vriendin A sinds begin dit jaar een nieuwe vriendin gemaakt. Een vrouw die iets ouder is en ook een man en 3 kinderen heeft en in de buurt woont. En zij gaat helemaal op in deze nieuwe vriendschap. Ze zien elkaar bijna dagelijks. Van een wederzijdse vriendin (B) hoor ik dat ze dit soort hele intense en soort van afhankelijke vriendschappen vaker heeft en dat ze dan alle andere mensen om haar heen soort van vergeet. En dat die vriendschappen na een paar jaar dan opeens ophouden. Zij heeft daar moeite mee en wil daar het gesprek over aangaan. Ik dacht in eerste instantie van 'laat lekker gaan'. Vriendin A en B zijn allebei alleenstaand en hebben ook veel meer tijd. Ik heb natuurlijk een partner en (zorgintensief) kind en heb niet de behoefte om elkaar elke week meerdere keren per week te zien. Maar nu begin ik toch ook te merken dat ik A bijna niet meer zie. Op een buurtfeest waren er soort van 2 groepen - onze groep en zij met de groep van haar nieuwe vriendin - en dat mixte niet. Voorheen zag ik haar wel wekelijks en vroeg A mij regelmatig voor dingen. Nu nauwelijks meer. Ik heb geprobeerd om die nieuwe vriendin te leren kennen zodat we ook eens met z'n 3-en of 4-en wat kunnen doen maar ik vind haar ook gewoon niet heel erg leuk. Ik voel me dan vaak een soort van vijfde wiel. Hoop dat dat is omdat ik haar nog niet zo goed ken. Ik denk overigens niet dat A geen zin meer heeft in onze vriendschap of de andere vriendschappen maar dat ze het gewoon niet allemaal kan combineren. Ik persoonlijk vind het jammer. Het voorjaar en de zomer staan voor de deur en dan zijn er allemaal leuke dingen en zij kon ieg altijd en nu niet meer. Ik twijfel of ik het bespreekbaar moet maken. Wat zouden jullie doen?
Wat lastig! Je zou denken dat deze taferelen zich alleen op de basisschool of middelbare school afspelen, althans.. Ik had hier op de middelbare school weleens last van. Kon me dan enorm onzeker voelen over mezelf op het moment dat een andere vriendin ineens belangrijker was dan ik. Ik zou tegen haar uitspreken wat je ziet gebeuren en dat je het jammer vindt dat jullie elkaar niet meer zoveel zien, en vragen hoe zij dat ziet. Misschien heeft ze het niet door, misschien vindt ze de andere vriendin gewoon veel leuker. Soms komen en gaan mensen ook in je leven, wat je op dat moment nodig hebt. Merk dat bij mezelf wel, soms trek ik meer naar de ene vriendin toe dan de ander, andersom ook. Ik kan me dan alsnog daar wel eens onzeker over voelen (weet niet of dat zo voor jou voelt), maar ik probeer het los te laten en haar weer te ontvangen als ze die behoefte voelt, vice versa. Kan wel lastig zijn hoor, je hebt immers toch verwachtingen.. Als deze dan niet duidelijk zijn of nooit uitgesproken dan kan dat botsen op zulke momenten.
Ik voel me er niet onzeker over ofzo en als ze de ander leuker vindt mag dat natuurlijk. Maar ik denk dat dat niet het verhaal is.
Dan zou ik in plaats van speculeren het aan haar vragen, hoe het zit en hoe zij het ziet. Dat je graag leuke dingen met haar wil doen, maar dat je merkt dat ze steeds minder tijd heeft..
Probeer het gesprek aan te gaan en bespreek waar je last van hebt. Zijn er in de vriendengroep waar je via haar ingekomen bent geen vrouwen waarmee je bevriend bent of wilt zijn? Ik begreep uit je verhaal dat jullie zelfs overwegen om gezamenlijk op skivakantie te gaan. Anders zou ik die band verstevigen en als vriendin A haar weer bij jullie voegt prima en zo niet, ook prima.