Nog even een vraag vanuit een andere invalshoek: Hoe reageert ze als iemand anders dan jij haar wegbrengt (zoals papa of oma)? Mijn dochter heeft een korte fase gehad dat ze steeds moest huilen als ik haar naar de opvang bracht, terwijl er niets aan de hand was als mijn man haar bracht... het leek alsof afscheid nemen van mij net lastiger was ofzo. Als dat geen verschil maakt, dan zou ik er denk ik ook mee stoppen. Over een half jaar zie je wel weer verder en dan kun je indien nodig met de juf / meester overleggen hoe het naar school gaan op te bouwen. Ze is ook pas leerplichtig vanaf 5 jaar, dus je kunt ook beginnen met kortere dagen in t begin oid. En wie weet zit ze op school inderdaad veel sneller op haar plek... Een ander idee (als soort alternatief op de psz) is om bijv eens te kijken of er in de buurt peutergym of peuterdans oid wordt gegeven. Hier gaan de peuters dan 45 min met een leidster gymmen of dansen. Dan is ze ook korte tijd bij een ‘vreemde’... en dan leert ze ook al een beetje van die dingen die op school van belang zijn, zoals op haar beurt wachten en naar korte instructies luisteren ed.
Wat zegt je onderbuik gevoel? Als ik het zo lees, moeite. /drama bij afscheid, maar het wel naar haar zin hebben (blije fotoos). Dan zou ik vermoeden dat het afscheid nemen voor haar heel moeilijk is. Maar dan schrijf je ook dat de juffen en jullie merken dat ze wel sip is. Zou het kunnen dat ze de psz uitgegroeid is? Mijn zoon huilde de Laatste maanden ook ineens bij het afscheid. Hij was gewoon aan de basisschool toe. Misschien helpt het als ze door de juffen wordt benaderd als Grote meid. Helpen met taakjes en uitdelen. Alvast wat meer uitdagen. Dat hielp bij onze zoon, maar dat was wel een andere situatie. Misschien heb je er wat aan..
Tsja, ik zou het gesprek aangaan over hoe het echt de ochtenden gaan. Ik zou zeer zeker niet overwegen om je kind thuis te houden. Het meedraaien in een groep is belangrijk voor elk kind in zijn/haar ontwikkeling. November komt school eraan en moeten ze vijf dagen naar school ipv nu 2 ochtenden. Je kind is nu verder alleen maar thuis of bij oma, ze is dus niets gewend qua groepsgebeuren. Hoe gaat je kind zich dan straks staande houden in een kleuterklas???
Ik zou er ook mee stoppen. Zelf vond ik de basisschool heel anders dan psz. Zeker als ze niet van drukte houdt. Mijn zoon kwam binnen op de psz, een ruimte met ouders, kinderen die spelen, boekjes lezen etc. En ondertussen komen er steeds meer binnen. Nu op de basisschool komt hij de klas binnen, gaat zitten, alle ouders geven snel 1 kus en verder zitten de kinderen keurig in de kring te wachten tot iedereen er is .Dat komt op mij al zo veel rustiger over. Dus ik weet niet zo zeker dat school tegen zal vallen als de psz niet goed gaat hoor. Mijn dochter heeft 1 jaar psz gedaan, twee keer per week, altijd huilen bij weggaan. Dus echt een jaar lang twee keer per week. Ik heb me er nooit wat van aangetrokken, elke keer gewoon hetzelfde: 2 puzzels samen maken, dan bij de juf neerzetten en direct gaan. Ze startte met ruim 4 op school, nooit een traan gelaten. Het kan dus prima goed gaan op school hoor straks
Persoonlijk zou ik er mee stoppen, tot november is nog heel erg lang. Zijn de groepen groot? Zijn er veel huilende jonge kindjes? Het huilen bij het wegbrengen is tot een bepaalde tijd wel normaal zo lang ze daarna wel kunnen spelen en dus niet hun functioneren in de weg staat. Onze knul heeft de eerste 1.5 week op de peuterspeelzaal geen traan gelaten en in eens was de knop om en was hij zo aan het huilen tot spugen toe. Met een paar weken ook weer over en ging hij met plezier. Tot ongeveer 3.5 toen begon de ellende, wou er niet meer naar toe, weer brullen bij het weggaan, mocht niet weg. Hij loopt voormop zijn ontwikkeling maar zo boden hem niks verder aan en haakte dus af. Er was ook 1 kindje dat beet of sloeg en dathelpt natuurlijk niet. Omdat hij absoluut niet meer wou gaan en de speelzaal hem niet uitdaagde hebben we hem van de speelzaal afgehaald. Het was ook als extra om te wennen tussen de kindjes maar dit hielp niks! Op school is hij uiteindelijk gestart en geen enkele traan gelaten, als ik geluk had zwaaide hij, hij had het te druk! Dus of wat anders zoeken of stoppen. Ik zou dit niet tot november door laten gaan. Je zou ook kunnen sporten dan kunnen ze ook wennen aan andere kindjes en regels. (Van ons zat op peuterjudo)
@MDK Dit verschilt heel erg per dag. De ene keer klampt ze zich helemaal vast aan haar vader en de andere keer kan ze heel makkelijk afscheid nemen. Ze heeft 1 proefles peutergym gedaan en ze vond het echt geweldig! Maarrrrr.. Omdat het een proefles was, zat ik ook nog in de zaal. Dan vind ze het allemaal super leuk en allemaal prima. Ik wil het nog een keer proberen en dat ik op de gang ga staan, ik verwacht dat het dan anders is. Ik vond het alleen vrij prijzig.. 44 euro per maand voor een halfuurtje per week. @Vogelmeisje Ik heb een basisschool gekozen waarbij wij mogen bepalen hoe zij begint. Andere scholen in de buurt hamerde er erg op dat ze meteen 5 dagen moest komen maar ik heb gewoon het idee dat ze er niet klaar voor is. Als zij de psz ontgroeid is en de basisschool super leuk vind dan kunnen wij er altijd nog voor kiezen om haar meteen 5 dagen te brengen. Als zij het daar ook heel erg moeilijk heeft dan kunnen we het in ieder geval rustig opbouwen. @koningsdochter Dit is dus precies wat de psz ook tegen ons zegt. Nu is de groep nog klein en krijgt ze nog veel persoonlijke aandacht, straks is het een groep van 30 kinderen en kan ze niet altijd bij juf op schoot.. Daarom twijfel ik ook zo erg of ik moet volhouden. @riean Wat fijn om te horen dat de basisschool wel meteen goed ging!! Ik hoop ook echt dat het met haar ook zo gaat.. Dat ze de psz ontgroeid is, maar ik denk het eigenlijk niet.. De opvoeddeskundige vroeg ook of ze wat meer verantwoordelijkheid kon krijgen (nieuwe kindjes helpen e.d.), maar ze heeft ook echt een hele onzekere en verlegen kant.. Ik weet niet of ze dat 'durft', het is het proberen waard.. @owly Hoe reageerde hij dat hij gestopt was met de psz? Kwam hij tot rust? Ik vind het dus zo lastig, als ik nu stop dan ben ik bang dat het weer zo'n grote klap is als ze straks naar de basisschool toe moet maar als ik door ga dan ben ik weer bang dat ik haar alleen maar angstiger maak en dat het alsnog een klap wordt dat ze zo meteen 5 dagen naar school moet.. Ik heb donderdag een 10 minuten gesprek gehad bij de psz. Ze waren eigenlijk weer heel enthousiast omdat mijn dochter een ontzettend goede dag had gehad (op het afscheid nemen van mij na). Ze had niet gehuild en had weer babbeltjes voor 10.. Zelfs mijn schoonmoeder zei dat ze vorige week zo verdrietig was op vrijdag en nu zo vrolijk was.. Is het dan toch weer een fase/sprongetje van 4 weken geweest? De psz geeft nog steeds aan dat zij er zeker van zijn dat zij op haar plekje zit daar en heel erg blij is en leuk speelt. Dat er een koppie op zit maar dat ze daar ook veel (kan) leren. Ze willen vaker filmpjes en foto's sturen waar dit uit blijkt, vooral als ik haar net heb weggebracht zodat ik ook kan zien dat het weer heel snel goed is. Heel fijn in ieder geval! Ik heb aangegeven dat ik merk dat haar onzekerheid en verdriet voornamelijk komt door wat incidenten (harde manier van disciplineren waar zij moeilijk mee om kan gaan) en gevraagd of ze haar toch wat meer willen helpen.. Om een voorbeeld te geven, van de psz moet zij zelf haar schoenen aan doen OF hulp vragen als het niet lukt. Ze kan schoenen met veters nog niet aan doen dus dan is het de bedoeling dat zij naar de juf loopt en vraagt of ze kan helpen.. Maar ik ken haar en als de juf net bezig is met een ander kindje dan durft zij het niet meer zo goed te vragen.. Ze mag dan net zo lang niet buiten spelen tot ze zelf haar schoenen heeft aangetrokken of tot ze hulp heeft gevraagd.. Zij was hier zo verdrietig over dat ze het er thuis nog over had.. Dat maakt het wegbrengen dan niet makkelijker. We hebben nu afgesproken dat wij het nu nog anderhalf maand aan kijken en dan weer een gesprek hebben om te kijken hoe het dan gaat. Dan maken wij een keuze of we gaan stoppen of dat we verder gaan.
Tja dat voorbeeld over schoenen vind ik dus niet hard disciplineren. Ik verwacht dat van de peuters in die leeftijd die bij mij komen ook. Straks komen ze in een klas met 20-25 (of meer) kinderen en dan moeten ze echt wel voor zichzelf op kunnen komen. Verwachten dat ze hulp vragen is niet hard disciplineren naar mijn mening. En uiteindelijk als alle kinderen naar buiten zijn en de juf met niemand meer bezig is dan heeft ze toch voldoende gelegenheid om de juf om hulp te vragen. Dit zijn wel sociale situaties waarvan het belangrijk is dat kinderen daarmee om leren gaan. Als je hier om je kindje van de psz haalt help je die daar echt niet mee. Je haalt de lastige situaties voor haar weg en daar leert ze niks van. Ik denk dus echt dat de psz gelijk heeft dat dit nog een redelijk kleine groep is waarin ze dingen kan leren.
Dit was een simpel voorbeeld, dit is niet de reden waarom ik haar eraf wil halen.. Dit was trouwens nog een korte omschrijving, ze werd als soort van 'straf' op een kleed gezet met haar schoenen naast haar en zij begon te gillen omdat zij niet buiten mocht spelen en frustratie omdat ze geen hulp durfde te vragen. Ze hebben haar laten gillen en mijn dochter hield het gewoon vol.. Dit is voor niemand een wenselijke situatie en dit maakt het wegbrengen naar de psz ook niet makkelijker. Ze smeekte 2 dagen later (toen ik haar weer wegbracht) dat ze niet weer op het kleedje wilde zitten. Ik ben absoluut niet tegen disciplineren, maar ik verwacht wel dat een kindje wordt geholpen als zij het echt niet aandurft om hulp te vragen.. Niet elk kindje kan goed voor zichzelf opkomen.
Ah goeie... wat zielig! Kan me voorstellen dat ze daar een beetje bang van is geworden. Gebeuren zulk soort situaties vaker dat je weet? Ik vind het best veel gevraagd dat ze verwachten dat kinderen van 3 jaar hun veterschoenen aan kunnen trekken. Kom op... dat leren ze in groep 1/2 pas... fijn dat ze je wat op de hoogte willen houden met gebruik van filmpjes. Ik hoop dat je leuke beelden te zien krijgt, waardoor je twijfels weg zullen gaan.
Dit voorbeeld vind ik erg herkenbaar. Ook wij hadden een hele gevoelige dochter op die leeftijd (is nog heel lang zo geweest, maar toch groeide zij hier op haar eigen tempo in). Zij zou in dit geval hier ook erg last van hebben. Als je iets niet durft, zeker zo klein, leer je dat niet door stug volhouden en streng zijn. Dan komt angst boven en komt er niets meer binnen. Mijn dochter had toen veel meer aan angst en onzekerheid erkennen, en liefdevol haar daar doorheen loodsen. Dan kreeg ze uiteindelijk ook voor elkaar wat de bedoeling was. Ik hoop dat ze haar wat beter kunnen lezen en hier op in spelen. Dan kan t zeker zijn dat ze hierin erg kan groeien en t ook als plezier gaan ervaren.
Tsja, mag in dan zeggen dat ik het een hele juiste actie vind van de psz om te gaan verwachten van je dochter dat ze zelf het initiatief neemt om haar schoenen aan te trekken of zelf om hulp gaat vragen. Het is helemaal niet erg dat ze de schoenen nog niet aan kan trekken, maar het is wel heel belangrijk dat ze leert om hulp te vragen. Ze zit er al een hele poos, kan mij niet voorstellen dat ze in het begin ook van haar eisten dat ze zelf om hulp kwam vragen Dit zullen ze ongetwijfeld steeds aangeboden hebben. Met nu nog een half jaar te gaan voor de basisschool is het belangrijk dat ze leert om hulp te vragen. Wat gaat ze anders doen in een klas met 30 kleuters?? Wachten tot de juf een keer bij haar komt? Hoe hard het ook klinkt, ze moet leren om hulp te vragen als ze iets nodig heeft.
Wat vervelend en wat een lastige situatie. Ieder kind zit anders in elkaar, ik vind het nogal wat om van een 2 a 3 jarige zoiets te vragen en het zo ver laten komen. Ik kan zelfstandigheid juist waarderen, blijven proberen en niet gelijk om hulp vragen... Heel simpele oplossing is om haar op de psz dagen simpele schoenen aan te doen, hoeft dat in ieder geval niet te gebeuren. Misschien zijn er nog meer situaties waar je een beetje kan helpen. Overigens heeft mijn zoontje ook altijd problemen gehad met weg brengen en nog steeds is het afscheid op de basisschool niet heel makkelijk. Maar het gaat steeds een beetje beter. Heb je het idee dat ze zich op haar gemak voelt bij de juffen, willen ze haar op schoot nemen om even uit te zwaaien?
Ik snap de 'verwachting' ook zeker wel en ze moet het inderdaad ook zelf leren vragen. Maar als het escaleert naar gillen en nog meer angst om heen te gaan, wat schiet je daar dan mee op? Blijkbaar is zij er dan toch niet aan toe.. En dan is het inderdaad even afwachten hoe het op de basisschool gaat.. Dan is ze toch weer wat ouder en hopelijk wat zekerder van haarzelf. @Dubbelgeluk Ik ga dat inderdaad zeker wel doen, makkelijke schoenen aantrekken. Maar ik snap het idee ook echt wel dat het er juist om gaat dat ze het zelf gaat vragen. Nu los ik het probleem op door het makkelijk voor haar te maken maar uiteindelijk moet ze wat sterker in haar schoenen staan en zelf hulp vragen. @spruitje80 Precies dat ja! Zij reageert hier heel slecht op. Op deze manier gaat ze uit onmacht gillen en ik denk dat het een stuk beter gaat als er wat meer geduld voor haar is.. Ze hoeft geen speciale behandeling o.i.d. te krijgen. Ik hoop gewoon dat ze haar helpen als ze zien dat zij het er moeilijk mee heeft i.p.v. haar laten gillen tot ze weer rustig wordt.. @Mammielove Nee niet dat ik weet, het is dat mijn dochter hier zelf over begon en dat ik donderdag hier ook een foto van kreeg dat ze weer heel zielig op het kleed zat met haar schoenen naast haar.. Ze is wel gek met haar juffen en geeft altijd (blije) dikke knuffels aan ze als ze weer weg gaat.
Er wordt niet verwacht dat ze het zelf kan. Er wordt verwacht dat ze om hulp vraagt als het niet lukt. Dat is iets heel anders.
Waarom is het "voor straf" op dat kleed? Is dat gewoon een rustige plek waar ze het kan proberen? Hier zou een kind nooit straf krijgen als iets niet lukt. Wel wacht ik op die leeftijd tot ze zelf om hulp vragen. Resulteert dat in gillen, dan disciplineer ik wel direct. Gillen accepteer ik absoluut niet!
Het zal vast bedoelt zijn als rustige plek waar zij het zelf kan proberen. Zij ervaart het als 'straf' omdat het haar niet lukt / niet om hulp durft te vragen en ondertussen naar kindjes kijkt die leuk buiten spelen.. Ik snap je mening dat zij hier wat harder in moet worden.. Ik hoop ook dat zij wat zelfverzekerd wordt naarmate zij ouder wordt, maar ik geloof ook echt dat deze insteek nu niet werkt nu ze al zo angstig heen gaat..
Ik snap je dilemma wel, zeker als ze het achteraf gewoon leuk gehad blijkt te hebben. Mijn zoontje had dit een paar maanden; drama als ik hem bracht en haalde en tussendoor ging het prima. Nu ineens is het over en vindt hij het hartstikke leuk. Dat was wel kortere wen periode dan wat jij beschrijft. Ik zou eerst proberen uit te vinden waarom ze zo heftig reageert als ze weer ‘moet’ i.p.v. haar er nu vanaf halen.
@Eleonoraa Zodra we zijn gestopt kwam de rust terug. Het wennen verspreiden over 3 weken en daarna mocht hij aan de slag. Nul tranen gelaten,korte zwaai als hij dat al deed want hij was druk hahaha. Voor hem was het heel goed geweest om te stoppen. Je zegt dat ze 5 dagen aan de bak moet maar in overleg kun je ook halve dagen doen. Hebben ze een continue rooster of normaal? Bij ons nog een normaal rooster en als het een dag niet ging bleef hij een middag thuis.
Dat van die schoenen zelf aan doen of om hulp vragen is hier bij de kleuters ook zeker de bedoeling, maar een kleutertje dat duidelijk niet durft te vragen of bv heel verdrietig is, zelf probeert zonder succes etc, dan helpt de juf echt wel. Met een lieve;’Goh, wat zouden we kunnen doen als het zelf niet lukt? ... Om hulp vragen! Je kan het dan aan een ander kindje vragen dat misschien al veters kan strikken, of je komt gewoon even naar de juf.’ Het gaat hier zeker niet met verdrietig op een kleedje zitten en maar wachten tot die schoenen zelf aan gaan of er hulp wordt gevraagd, daar wordt echt wel bij begeleid. Dus dat als voorbeeld, als er meer van dit soort situaties zijn, begrijp ik je dochter zeker wel. Maar als ze na 10 minuutjes lekker speelt en doet, dan klinkt dat ook volkomen normaal; ik zou dan toch nog afwachten. Hier bij de psz soms ook kinderen die íedere keer weer moesten huilen en zodra moeder weg was, gingen ze gewoon lekker aan de slag.