Ach ik snap het probleem... Vervelend! Ik heb ook problemen, ben nu zwanger van de 3de (jongste te vroeg geboren en overleden) oudste is 3. Mijn schoonmoeder heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat ze graag een kleindochter wil. Dat onze oudste een jongetje is, nou laten we zeggen dat ik de forse teleurstelling in haar stem hoorde. 2de was ook een jongen en ja, ook nu... een jongen!! Ze weet niet wat het wordt, maar laat duidelijk haar voorkeur merken. Bij alle opmerkingen over de baby, bijvoorbeeld iemand zegt als hij heel druk is in mijn buik; ‘wordt vast een voetballer!’, is haar reactie; ‘nou! liever een voetbalster!’ Kijk, zo erg is dat niet, maar nu weet ik het wel een keer. Kan ze blijven roepen, het is en blijft een jongen.... Soms passen ze op. Niet omdat het nodig is, maar omdat ze zich voor mijn gevoel, ja, opdringen. Ze woonden 2 uur verderop en zijn nu in het dorp naast ons komen wonen voor de kleinkinderen. Dus vinden ze ook dag ze recht hebben om op hem te passen. Ik wil dat eigenlijk niet, maar zie ook dat mijn zoon plezier heeft en wil hem dat niet ontnemen. Laatst paste ze een dagje op, onze zoon was ziek geweest; 40 graden koorts, en hij hoestte de longetjes nog uit zijn lijf. Het was miezerig weer. Kijk, ik ben er niet bij tijdens het oppassen, dus veel kan ik los laten. Maar we hadden nu wel gezegd; ‘willen jullie hem binnen houden, hij hoest nog zo en het is koud weer’ De reactie was; ‘buiten spelen hoort erbij!’ ‘Ja, dat zal wel, maar wil je hem binnen houden vandaag?’ Nogmaals; ‘buiten spelen hoort erbij!’ En vervolgens krijg ik een foto van mijn kind, buiten! Ja dan breekt ook echt mijn klomp... Ze maakt rot opmerkingen over mijn gewicht en ik voel me ongemakkelijk in mijn eigen huis als ze er is. En in mijn kraamtijd wil ik me alles behalve ongemakkelijk voelen, ik weet dus ook nog niet hoe ik dat aan moet pakken. Ik vind dat als opa en oma oppassen, je kleine dingen moet laten gaan. Je bent er niet bij, ze zullen vast goed voor hem zorgen. Lekker laten, als jij weer thuis bent, gelden weer jouw eigen regels Wel verwacht ik een beetje respect richting wensen die we hebben (bijvoorbeeld dagje binnen houden ivm ziekte). Veel andere ‘eisen’ hebben we niet, dus zo moeilijkheid dat niet. Maar als daar niet naar geluisterd wordt.... dan zit ik ook een beetje met mijn handen in het haar... Succes met de situatie, nooit makkelijk als het stroef loopt....
Ik zou willen dat mijn schoonmoeder eens zo'n aandacht zou geven aan onze kids, maar zij kijkt totaal NIET naar onze kinderen om. Heeft alleen maar aandacht voor haar andere kleinzoon. Die kan alles, die mag alles en die krijgt alles. Tot vervelends aan toe ... Onze kinderen moesten maar naar kdv ( ook toen 10 jaar geleden we nog alleen de oudste hadden) want nee zij ging echt niet oppassen , op neefje heeft ze eerlijk waar tot zijn 4de gemiddeld 6 dagen in de week opgepast. Want zij moest nog naar school en zij wilden op stap enz enz . De enkele keren dat wij vragen om op te passen krijgen we altijd een nee komt niet uit, nee geen tijd. Neefje word bijna 6 , luisterd totaal niet , slaat altijd iedereen als die zijn zin niet krijgt, en gaat dan op de grond lopen krijsen . Als hij bijv een van onze kinderen blijft schoppen en slaan en onze kinderen herhaaldelijk gevraagd hebben te stoppen en uiteindelijk een keer terug slaan word oma boos op onze kinderen . Niet op haar lieverdje. Gisteren nog voorbeeld .... we kwam oma ( schoonmoeder) tegen , ze ging met haar lieverdje vlug naar de ijssalon en ze zag ons en commandeerde neefje dat hij moest opschieten om dat wij daar liepen. Geen haar op haar hoofd die even zegt goh willen jullie ook een ijsje van oma tegen onze kids.... ik ben er helemaal klaar mee . Mijn kids snappen er niets van , waarom oma het "stoute " neefje continu aandacht geeft en beloond en hun die zich netjes gedragen en beleefd zijn altijd afwijst en nooit tijd voor maakt. Oma komt bij hun alleen met de verplichte dagen zoals verjaardag, sinterklaas ... zelfs met kerst afgelopen jaar waren we niet welkom... en neefje wel... Mijn man zegt dat het vroeger al zo ging... hij stelde nix voor , kreeg altijd straf en zijn zusje was perfect , kreeg alles en deed ze alles mee ..... Zo triest ... niet voor mij maar voor mijn kids.... Dus ik mocht willen dat ze hun stiekem de snoeje gaf , uit een rietje liet drinken enz
Jemig wat een verschrikking zeg!! Ik zou daar heel verdrietig van worden en ik denk dat ik er dan uiteindelijk voor zou kiezen om ze niet meer te zien. Dan maar mijn kinderen behoeden voor het verschil in omgang met kleinkinderen. Als je haar niet meer ziet, zou ze dan niet eens gaan nadenken waarom dat is? Kan toch niet dit....?
Ja helaas ervaring met een schoonmoeder die altijd laat merken dat ik het niet goed doe en dat haar manier van doen de beste is. Het is ontzettend vermoeiend. Het enige wat helpt is heel duidelijk grenzen aangeven en vooral niet verwachten dat zij haar gedrag gaat veranderen, meteen aangeven dat je iets niet prettig vindt (als ze jullie ondermijnt bijv). Je partner zal ook voor jullie op moeten komen, het is eigenlijk niet aan jou om die gesprekken te voeren zeker niet als het over de opvoeding van jullie kind gaat. Gelukkig zijn mijn schoonouders geen vaste oppas. We gaan op bezoek en doen mee aan alle verplichtingen, als ik het gevoel heb dat ze weer zit te drammen over iets en er een ruzie aankomt dan knik ik een beetje en ga ik gewoon naar de wc/iets anders doen/of verander ik het onderwerp. Of als het echt te ver gaat en me kwetst, dan probeer ik dat te zeggen. Zij kwam bij de eerste kramen en dat is helemaal niet goed gegaan, geen ruzie, maar ze had het gevoel dat ik niet naar haar luisterde etc. en liet steeds blijken dat mijn manier niet goed was. Bij de tweede hebben we haar niet uitgenodigd om te kramen met als uitleg dat we eerst een paar dagen rustig als gezin wilde wennen aan de situatie en dat bezoek van naaste familie het volgende weekend kon komen voor beschuit met muisjes.
Ik snap je frustratie erg goed. Ik ben in verwachting van ons eerste kindje en heb voordat wij aan kinderen begonnen best vaak problemen met het gedrag van mijn schoonmoeder gehad. Ik denk dat zij in het begin moeilijk haar zoon los kon laten. Ergens ben ik ook wel angstig geweest dat ze zich teveel met de opvoeding zal bemoeien, maar voor nu is ze zo enthousiast en vind ik het toch ook best fijn om haar er in te betrekken. Ik denk dat het er toch echt op neer komt dat jullie met elkaar rond de tafel gaan zitten. Niet gelijk met vingers naar elkaar wijzen, maar haar bedanken voor alle hulp en hoe erg jullie het waarderen. En dan aangeven dat jullie hier graag samen uit willen komen. Ze zullen namelijk altijd een onderdeel zijn van het leven van jullie en jullie kinderen Succes!
Ik begrijp je wel hoor. Het is frustrerend als jij bepaalde regels wilt hanteren en sm houdt zich hier niet aan. Ik had met mijn moeder precies hetzelfde tot ik besefte dat ik vooral mezelf ermee had, ik kon me soms zo vreselijk opwinden. Nu besef ik dat het niet erg is als mijn dochter bij oma andere dingen mag dan bij mama, zolang ze het onderscheid maar weet. Nu ik er anders in sta is de relatie tussen ons echt verbeterd en staat mijn moeder ook open voor oprechte feedback, juist omdat ik niet meer 'zeur' over ieder dingetje neemt zij de feedback die ik nu geef, ook echt in zich op.
Ik herken je verhaal deels. Mijn schoonmoeder gaf tijdens mijn zwangerschap aan dat zij een vaste oppasdag wilde. Hartstikke lief en het leek mij ook heel erg leuk. Toen de kleine geboren was kwamen er al snel irritaties. Ze drong zich op en bemoeide zich met alles. Geeft regelmatig steken onderwater en gaat over grenzen heen. Je geeft een vinger en ze neemt je hele arm. Onze oplossing: geen vaste oppasdag. Op deze manier blijft ze echt oma, ziet ze de kleine met ons erbij en zou ze incidenteel op kunnen passen. Ze hoeft nu niet op te voeden of te bemoeien. Dit komt onze relatie ten goede en zorgt ervoor dat ik bepaalde irritaties makkelijker los kan laten.
Damessss, Of ik heb last van mn hormonen of mijn gevoel klopt! Mijn man heeft dus ooit zijn huissleutel aan zijn moeder gegeven voor als die ooit zich zelf buiten zou sluiten. Toen ik buj hem ging intrekken en dus bezig was met verhuizen kwam ik in zijn huis ons huis dus en alles was verplaatst en zag ik mijn schoonmoeder uit onze slaapkamer komen... ik schrok ervan! Toen vertelde zij dat ik mn uien en aardappels niet op t aanrecht moest bewaren maar alles in de berging in de woonkamer dus mn hele keuken was werkelijk verbouwd toen klaagde zij over mij bij mn moeder dat mn keuken stonk naar rook (toen rookte ik nog) endat de ex van mijn man altijd buiten rookte en t huis altijd fris was. Laten we het niet hebben over haar woning want daar word de wc niet eens doorgetrokken en de zweet lucht heerst in de woonkamer. Iig had aangegeven bij mn man dat ik niet gediend ben van verassingen als ik al moe thuis kom en dat heeft manlief duidelijk gemaakt aan zijn moeder waardoor zij behoorlijk overstuur en al huilend haar dochter belt en zegt dat ik haar zoon op heb zitten stoken. Sindsdien slechts contact met schoonzus op een feestje ofzo en meer niet. Nu al ruim 21 weken zwanger en kan me niet voorstellen dat mijn kind in een onhygiënische woning komt waar nooit word gepoetst en de kleertjes aan moet die zij heeft gekocht of gekregen en vooral doorgerookt zijn door een nare zweterige lucht! Er zitten geen kaartjes op als ze het laat zien, en als mijn moeder spullen koopt hangen de kaartjes er nog aan! Ik wil graag mijn huissleutel terug ook al zou ze nooit meer zomaar naar binnen komen weet alleen niet hoe. Als ik haar zie koelt mn bloed af naar de - kan er niks aan doen ben ik echt zo gemeen? Waarom ben ik zo vies van haar? Zijn dit mijn hormonen? Help!!!