3 gezonde kids.... onze oudste 2 zijn buitengewoon pittig, gingen op hun derde pas langer dan 1,5 uur aaneengesloten slapen, hebben nog steeds een enorm pittig, vurig karakter.. En onze jongste.. zij is echt ons zonnestraaltje, vrolijk, hoor je niet (in de zin dat zij uren in de box kan spelen bij wijze van spreken), jengelt niet, slaapt veel, totaal tegenover gesteld van die andere 2. Ik had de laatste maanden een openlucht gevoel, we zitten in de opwaartse spiraal, er komt weer tijd voor ons eigen leven, ik verheugde mij daar enorm op. En toen kwam de laatste dagen een gedachte over een 4e kindje. Het laat mij niet los. Ik kan het niet verklaren, wij zijn druk genoeg dus rationeel gezien is het onverstandig... maarja dat gevoel hè.. Hoe maak je hier een keuze in?
Moet je nu een keuze maken of kan dat later ook nog? Ik heb er ook 3 uit dezelfde geboortejaren. Dat gevoel voor een vierde herken ik wel. Maar ik heb geen haast meer. Voor de komende tijd is het goed zo. En misschien hoeft het over een tijdje van mij niet meer. Als dat zo is is dat ook prima dan. Ik zou nog even gaan genieten van die lucht. Misschien is het nog wat onwennig maar hoe jij het omschrijft klinkt het slopend.
Lastig hè! Onze gezinssamenstelling verschilt qua leeftijden niet zoveel. Wij hebben wel de keuze gemaakt voor een vierde. Die verwachten wij in oktober. Toen wij de keuze maakte was er geen twijfel meer, het past in ons leven. Het gaat ons nu goed af en er is ruimte voor (zowel fysiek, financieel, emotioneel en qua energie). Onze kinderen zijn vrij makkelijk en slapen snel door. Daarnaast heb ik er voor gekozen mij op dit moment volledig op het moederschap te richten. Dit scheelt heel veel voor ons. Misschien goed om het er samen over te hebben hoe het in jullie leven past? Hoe staat je partner er tegenover? Ik sluit me aan bij @Zonnestralen: om even te genieten van de rust en dan vanuit de rust te kijken wat jullie willen. Het blijft altijd een lastige keuze, welke je ook maakt. Veel succes! Jullie komen er vast uit.
Hier ook kinderen uit 2014, 2016 en 2017. Ook hier is verlangen er soms, maar voor nu nog zeker geen optie. Maar ik maak me ook druk over een evt zwangerschap, loopt het goed, zal het kindje gezond zijn. We weten nu wat we hebben en zijn daar gelukkig mee... Maarja die twijfel blijft..
Hier bewust gekozen voor meer leeftijdsverschil tussen de tweede en de derde. Helaas anders gelopen en door verlies zoontje, is t leeftijdsverschil nog groter geworden. Maar dat is even niet van toepassing op jouw vraag. Onze vierde is nu dus twee jaar (de derde om op te voeden zeg maar) en onze vijfde (vierde om op te voeden, hoop ik als alles goed mag gaan) verwachten wij in juni. Heb dus gekozen voor twee kids samen en dan pauze en weer twee kids . Zonder die pauze had ik denk ik nooit aan een derde begonnen omdat ook hier de kids pas door gingen slapen toen ze drie en een half waren .en met vier jaar pas op eigen kamer. Maar omdat jouw drie kids wel zo dicht op elkaar zitten met leeftijd lijkt t mij beter om nu voor een vierde te gaan en dan even door te bikkelen. Zeker omdat je zegt dat je jongste een heel makkelijk kind is. Dit lijkt me dan dus geen probleem om te combineren.met een kind die weer moeilijk blijkt te zijn Ben je erg gesteld op je rust en de vrijheid die je nu hebt, dan zou ik simpelweg helemaal niet meer voor nog een kindje gaan en gewoon genieten van hoe je gezin nu is en je kriebels opzij zetten. Tis dus echt uitzoeken, hoe groot is die kinderwens nog en zou je t balen vinden die vrijheid die je nu hebt in te moeten leveren, of kan dat je niks schelen. Mij kon t dus echt niet schelen en kon niks negatiefs vinden aan t idee van minder vrijheid hebben en weer nachten wakker liggen. Ik wilde maar al t graag weer zorgen voor zo een klein humpie.
De keuze hoef ik nu niet te maken en ga ik nu ook niet maken, ik ga voorlopig wennen aan het idee dat het een optie zou kunnen zijn. Mijn man zegt dat hij het niet wil maar ik denk zelf dat hij wel open staat voor gesprek hierover. Ik vind het vooral opvallend dat het gevoel er is, maar mijn verstand vooral heel blij is met deze huidige situatie
Dubbel is dat he.. hier kwam de wens voor een vierde ook opzetten terwijl ik het met 3 kinderen best druk vond, ik geen gemakkelijke zwangerschappen en bevallingen heb gehad, weinig oppas mogelijkheden heb en een man waarvan een 4e niet per se hoeft. Toch bleef de wens er. Heb het de eerste periode toen mijn derde nog een baby was echt geprobeerd te “parkeren”. Ik zei dan tegen mezelf: ik hoef nu niet te beslissen, de kriebels mogen er zijn, maar ik hoef er nu niks mee. Mijn man stond er vrij open in en we besloten samen om voorlopig ook nog geen baby spullen weg te doen. Inmiddels gaat onze derde richting 2 jaar en zijn we nu al een tijdje bezig voor nummer 4, omdat duidelijk werd dat de wens echt nog aanwezig is en alles een beetje op z’n plek valt. De oudere kinderen zijn wat zelfstandiger en de jongste zit goed in haar vel, de ruimte in huis is er ook, dus we besloten er voor te gaan. Geniet nog even lekker van je opgeluchte gevoel en rustig samen met je man uitvinden wat jullie gevoel voor een eventuele vierde is. Succes! En: komt tijd komt raad
Bij sommigen blijft dat gevoel komen vrees ik. Met mijn verstand zeg ik ook: ‘het is genoeg, ben je gek geworden?’ Maar mijn gevoel zal altijd zeggen dat er nog 1 bij mag.. Komt tijd komt raad
Wij hebben daar ook lang mee geworstelt. Of nou ja, ik. Want van mijn man hoefde het eigenlijk niet, want hij is ontzettend praktisch ingesteld en praktisch is het zeker niet. Maar ik heb eigenlijk sinds de geboorte van onze jongens al het gevoel niet compleet te zijn. Ik heb het geprobeerd weg te stoppen, rationeel te denken, maar het gevoel is zoveel sterker. En nu, na veel gesprekken samen, zijn we er toch voor gegaan. Succes met het maken van je keuze!
Dank jullie wel! Mijn man heb ik gepoolst maar hij ziet het absoluut niet zitten. Maar op de vraag stel dat het onverwacht zou komen? Dan zegt hij dat het niet erg is en het ook goed zou komen. Voor hem is het dus geen bewuste keuze er voor te gaan. Maar hij oppert ook nog niet het idee om baby spul te verkopen..
Ik herken het wel. Hier wel wat oudere kids 10 , 7 en 3. De ene keer zou ik nog zo graag 1 kindje erbij willen. En vervolgens denk ik o wat heerlijk dat ze nu groter zijn ik niet overal meer achteraan hoeft te vangen. En ik weer wat meer vrije tijd voor mezelf krijg zodra de 3de naar school gaat. Voor nu zeg ik dat het genoeg is. Ook omdat ik merk dat ik daar echt wel aan toe ben.