Dit herken ik ook heel erg. Nu ben ik op zich wat minder bang ervoor geworden maar het zou ook leuk zijn als mensen vrienden willen zijn met mij ipv ik alleen met hun (beetje overdreven..). Wat mij nu erg helpt is dat we zoveel leuke buren hebben bijvoorbeeld die ook (net als wij) veel op straat leven. Ik zou bijv wel meer wegkwijnen in een nieuwbouwwijk. Wat ik bijv afgelopen week heb gedaan: ik ging s avonds met mijn zoontje nog even naar buiten. Gewoon even langs de huizen lopen of z’n vriendjes, misschien was er nog een wakker en jahoor, dat was zo. Dus lekker koffie gedronken bij een andere moeder terwijl de jongens speelden. Zou ik vroeger nooit hebben gedaan, nu maakt het me niet meer uit. Dus écht gaan uitnodigen is mijn tip of iig even via de app, dat is wat veiliger!
Wat erg dat je je eenzaam voelt. Ik weet hoe het voelt ik heb me jarenlang zo gevoelt. Nu gelukkig bijna nooit meer maar daarvoor heb ik hard aan mezelf moeten werken en mijn eigen grenzen steeds weer verleggen. Vroeger was ik erg verlegen, dacht dat mensen wel iets beters te doen hadden dan hun tijd met mij door te brengen en dat iedereen toch al een vaste vriendengroep had behalve ik. Het heeft lang geduurd tot ik erachter kwam dat het allemaal in mijn hoofd zat. Dat mensen wel graag tijd met mij willen doorbrengen en dat ik net zo leuk ben als alle andere dames om mij heen. Ik had dan wel in mijn schooltijd geen vriendinnen maar nu ben ik niet meer die persoon. Neem de touwtjes in handen. Heb je misschien een buurvrouw met kindjes die je eens voor een kopje koffie zou kunnen uitnodigen? Een collega? Gaat je kindje naar het kdv? Misschien daar een andere moeder? De eerste keren is het vreemd en ik heb ook weleens een blauwtje gelopen, maar ik heb nu ook een hele leuke, lieve groep mensen om me heen. Wat bij mij ook hielp was (en is) het zoeken van vriendschap loslaten, maar gewoon tijd doorbrengen met anderen. Soms leuk voor 1 keer, af en toe een middagje en soms is het uitgegroeid tot vriendschap. Heel veel succes en jij bent ook net zo leuk als al die andere dames!!
Ik heb 1 oude vriendin en de rest allemaal gemaakt toen onze kids naar school gingen. Ik was er niet naar opzoek, toen gebeurde het wel. (wat ik bedoel te zeggen is, als je er naar op zoek bent, dan lukt het vaak niet). Nu heb ik sinds voetbal vd kinderen een beste vriendin overgehouden, heerlijk toch! Nooit verwacht toen ik naast haar ging zitten.
Je bent echt niet de enige hoor! Ik heb nog geen kinderen en ik ben dit jaar verhuisd (60km de andere kant op). Ik had maar 1 ‘vriendin’ maar daarmee is het contact net zo’n beetje als jij omschrijft die je maar 1 of 2 keer per jaar ziet, dus meer een kennis.. Ik doe nu wel aan sporten hier in de regio om af te vallen en daarnaast wat contacten proberen te leggen, maar iedereen is eigenlijk te druk met zijn telefoon.. Ik zou het ook leuk vinden om een vriendin te hebben om wat leuks mee te doen etc. Mijn vriend heeft wel meerdere goede vrienden en heeft daar wel goed contact mee.
Ja dat kan denk ik wel uitmaken. De vriendinnengroep die ik via school heb, hadden allemaal hun oudste kind in de klas van mij dochter. Dus de eerste op school. Tip dus aan @Maan1989: focus op de moeders die ook voor het eerst op dat schoolplein staan. Die zijn waarschijnlijk ook zoekende. Of wordt klassenmoeder, dat kan ook nog wel eens helpen in contact leggen. Het is inderdaad zo dat wij nu echt een hecht groepje hebben waar niet snel meer iemand bij komt en al onze oudste kinderen zijn vriendjes. Zij hebben nog wel jongere kinderen, maar daar hebben ze geen moedervriendinnengroepjes van zoals wij die hebben. Ik denk dat jij dan inderdaad wat dat betreft net pech had @Glass...
Heel herkenbaar ik heb het ook. Heb 1 oude vriendin de rest allemaal verwaterd. Misschien als mijn zoontje na de zomer naar de basisschool gaat dat het gaat veranderen maar tot nu toe heb ik niks. Soms een praatje als we in de speeltuin zitten maar verder helaas niks
Denk dat heel veel vrouwen dit hebben hoor, en social media helpt ook niet echt hè? Ik heb inmiddels 2 a 3 vriendinnen maar spreken elkaar ook niet wekelijks. Vriendengroep? Hebben we niet, mijn man is niet echt sociaal. Heb er zelf heel lang van gebaald maar het is wat het is en forceren gaat ook niet wat worden.
Herkenbaar hoor, heb ook niet echt vriendinnen in mijn nieuwe woonomgeving. Mis ook echt vriendinnen om spontaan wat mee te doen of met de kids en kan er soms eenzaam gevoel van krijgen. Heb ook niet echt een klik met een moeders hier op school, andere type vrouwen.
Ik ben echt verbaasd over het aantal vrouwen dat aangeeft vriendinnen te hebben gemaakt toen de kinderen naar school gingen. Ik herken dat helemaal niet. Ik maak heus wel eens een praatje met andere moeders, maar verder dan dat gaat het echt niet, terwijl ik echt mijn best heb gedaan met uitnodigen voor de koffie enzo, maar of het blijft bij die ene keer, of er wordt ja gezegd, maar vervolgens gebeurt er niks, ook niet na een reminder. Ik heb wel een paar moeders van de school van mijn dochter waar we een appgroepje mee hebben en waarmee we een paar keer per jaar gaan eten, maar ik denk niet dat ik hen echte vriendinnen zou noemen. Geen tips dus hier...
Herkenbaar hoor, ben ook verbaasd over het feit dat veel meiden hier vriendinnen overhouden aan andere moeders van de basisschool van hun kids. Hier idd ook wel een praatje maar verder niks. Had het in Mn oude woonplaats wel dat we weleens afspraken en gezellig bijpraten.