Geen grapje. Onze kleuter van 5,5 vindt het momenteel erg lastig om zelf dingen te bedenken om te doen en veel dingen ineens saai vindt, alleen maar wil voetballen. Met mij natuurlijk. Of fietsen. Met mij. Of puzzelen. Met mij. Als we de hort op gaan, gaat het beter. Dan is er natuurlijk iets te doen en zijn er andere kinderen. En ik voetbal me een ongeluk, lees boekjes, knutsel en verf enz enz.. Maar ik moet soms ook echt iets doen thuis. Aan mijn andere been hangt onze dreumes. En echt, gisteravond heb ik tot 22:00 opgeruimd om vandaag niet te veel te hoeven doen, maar ik moest alleen 2 wasmanden vouwen. Echt waar, in dat half uur vroeg onze oudste 3 keer of ik nou wilde voetballen, begon hij aan een puzzel (mijn idee), waar ik hem 3 keer mee verder moest helpen zoeken, gooide de jongste een beker water over de grond, zat hij vast achter het tuinhuisje, klom hij 3 keer op tafel om een deel van de puzzel van de oudste kapot te maken. Stootte de jongste zijn hoofd in de zandbak, gooide een schep zand in de woonkamer, ging aan mijn benen hangen smekend om aandacht en gooide van boosheid de wasmand omver. En toen mopperde ik. Alles los en vast. “Mensen kinderen, mag ik alsjeblieft even de was vouwen?!? Ik ben het helemaal zat, ik ben jullie even helemaal zat. Kunnen jullie nou niet even zelf iets bedenken of oplossen?” Resultaat: huilende kleuter die boos roept dat ik de stomste moeder ooit ben, dat hij bang voor me wordt omdat ik ‘schreeuw’ en hartstochtelijk huilend zijn papa roept (die op het werk is). En dreumes die met dikke tranen, me smeekt om op de bank te gaan zitten zodat hij een flesje water kan drinken bij me als troost. En nu slaapt iedereen. En heb ik ook nog op mijn man gemopperd omdat hij allemaal spullen in het gangpad van de net opgeruimde schuur heeft opgepropt. Kan ik weer opnieuw beginnen. Wat een dag. En nu voel ik me ook nog schuldig dat ik zo heb zitten fitten op iedereen. Maar hallo... hoe doen andere moeders dit in godesnaam?
1 troost... Hier gaat het precies hetzelfde.. Soms zo erg dat dochter van 7 maar even roept. Hoe erg ze het hier vind en dat ik dr maar moet verkopen Om vervolgens weer roepen dat dit "haar leukste dag ooit" is.... Mama dit is de leukste dag van mijn leven Meisje je gaat nog zoveel leukste dagen krijgen.... Als je maar niet wil dat ik je verkoop Haha bijna maandag weer naar school
Ook vitten. Ik ben geen superwoman En ik ben van mening dat kinderen zich echt wel effe alleen moeten kunnen vermaken. Ik vind al dat je superveel met ze doet.
Net zo hoor. Hier 3 kinderen. Een kleuter, peuter en baby. Ik begin vroeg. Vanmorgen gelijk hup aankleden, boodschapje gedaan op tijd samen en naar een binnenspeeltuin geweesy. Smiddags nog eind gewandeld. Tussendoor tig luiers verschoond, baby gevoed aan de borst, moet ook nog slapen maar dat is onmogelijk met al dat lawaai om zich heen, eten al klaargemaakt, was gevouwen en dan verwacht kleuter dat ik winkeltje ga spelen. Nou uhm ik ga nu even uitrusten en zitten. Mama doet even niks. En nu ligt ze op bed en denk ik tjah.. Had je toch besy even kunnen doen? Nu ligt ze op bed Is schreeuwen goed... Nee. Weten we allemaal. Ik ook. Maar ook ik mopper en schreeuw wel eens. Als ik 4x normaal vraag of ze ergens mee willen stoppen, of ze zitten elkaar alweer in de haren, of vooral oudste heeft daar een handje van, een sirene laten afgaan bij pijn, ongemak, boosheid etc. Dat is echt de grootste trigger. Working on it... Voor nu... Op de bank ploffen en lief zijn voor jezelf. Morgen weer een nieuwe dag.
Maar heeft je 5,5 jarige geen eigen bezigheden? Hier willen ze ook wel spelletjes doen oid. Maar ze hebben gelukkig ook dr eigen ideeën. Lego bouwen, heel veel buiten spelen enz.
Hier gaat het ongeveer hetzelfde. Oudste heeft heel veel moeite zichzelf te vermaken. Probeer bij hem met tijdsblokken te werken en zo structuur te brengen in een dagdeel, maar ben er niet altijd even consequent in. Jongste hangt door alle ziekenhuisopnames heel erg aan mij als ze d'r dag niet heeft. Er zijn dagen dat het best goed gaat. Er zijn ook dagen zoals jij beschrijft en ik denk dat dat ook niet gek is. Wij zijn ook maar mensen, met 2 handen en 1 hoofd dat soms even overloopt. Wat ik hier wel doe is echt m'n rust moment nemen als de jongste s middags slaapt (nadat ik daar een halfuur naast heb gezeten). De oudste krijgt dan de tablet en moet daarna even zelf spelen. Als hij weinig prikkels krijgt kan hij dat best goed, meestal speelt hij met de auto's en ik geef duidelijk aan tot wanneer hij alleen moet spelen. Er staat geen muziek/tv aan, ik zeg alleen iets als het echt nodig is en z'n zusje is er niet, dat is echt z'n grootste (onvoorspelbare) prikkel waardoor hij vaak niet tot zelf spelen komt. Ik probeer minimaal een uur op de bank te blijven zitten, heb dat dan echt even nodig en ben daarna vaak weer wat gezelliger.
Lijkt me heerlijk als dat zo gaat. Zo ging het hier ook tot met 3 jaar z'n zusje geboren werd. Alle ideeën die ik opper zijn stom, heeft hij geen zin in of wil hij samen doen. Wat hier soms wel werkt is hem 'verplichten'. Dus nu jas en schoenen aan en naar buiten om te voetballen, maar gerust dat hij met 10 minuten weer binnen staat, klaar met voetballen en hij wil niet alleen buiten de tuin spelen.
Ik ben ondertussen heel goed geworden in negeren. Anders krijg ik niets gedaan. Als ik bezig ben mogen ze het zelf uitzoeken en als ze dan stoute dingen doen mogen ze naar de gang en zich daar vervelen. Klinkt hard. Maar anders krijg ik dus echt niets gedaan in huis.
Hey zo’n soort dag heb ik ook gehad vandaag. Geen oplossing voor je maar weet dat je niet de enige bent
Het komt er op neer dat hij het liefst samen speelt. Sociaal, gevoelig kereltje. Alleen zich in zn uppie verliezen in fantasiespel heeft hij nooit zo gehad. Ook Lego boeit hem totaal niet. Knutselwerkjes soms wel. Niet voor lang. En voetballen. Dat houdt hem tot in detail bezig. Buiten spelen kan hij ook uren. Als er maar iemand met hem meefietst, voetbalt, struint door de straat. Eigenlijk is het dus niet zijn probleem, maar vooral mijn ‘probleem’. @Olifantje1991 Ja een rustmoment moet ik ook beter inplannen. Soms verdwijnt dat omdat als ik zijn broertje naar bed breng, ik meestal al 20 minuten boven ben. Dan kies ik soms qualitytime met hem, hoewel dat gedurende dag niks uithaalt natuurlijk. Als ik mopperend rondstamp door het huis.. En we allemaal elkaar onder de huid kruipen. Gezellig is dat. Beter communiceren over dat mama even tijd nodig heeft (tot de grote wijzer.. zus en zo staat) is ook een goeie! @NdNk Ja heb ik gedaan. As weekend gaan mijn man en ik een nachtje weg. Voor het eerst sinds jaren en jaren. Ik kijk er echt naar uit. Even alles loslaten. Oh dit is zo herkenbaar. Dan vertrekt hij uit de achtertuin en binnen 5 minuten komt hij aan de voordeur weer binnen. “Er was niemand buiten.”
Oh zoooo herkenbaar, ik ben helemaal gaar, wilde op tijd naar bed maar kan echt nog niet slapen door alle drukte... Ik ben een beetje bang voor de zomervakantie...
Het kruipt teveel onder mijn huid. Als mijn zoon me heel lief vraagt: “Mam, zullen we voetballen?” en me verwachtingsvol aankijkt, is het ook best moeilijk om nee te zeggen. Ik maak hem er zo blij mee. Vooraf duidelijker zijn is wel beter. Dat voorkomt dat ik en hij gefrustreerd raken. Negeren lukt me echt nooit. Dan worden de emoties van mijn kinderen steeds heftiger.
@Fuddey Aaaaah. 6 weken. En veel vriendjes op vakantie. Aaaaah! Nou ja, ik zie mezelf vorig jaar nog. Onder de afzuigkap met baby in drager die de hele dag tegen me aan wilde plakken. Heel natuurlijk en zo, maar wat voelde ik me verscheurd. Beetje dramatische bewoording, maar zo zit het bij mij . Ik geloof in de hippie-go with the flow mentaliteit en natuurlijk ouderschap. Maar dat botst soms met mijn gevoeligheid en (aangeleerde) perfectionisme. Dan kan ik beter gaan stoeien met ze in de achtertuin. Ook fysiek, maar met een hoop meer lol dan die intense babytijd met die waanzinnige emoties op de cm2. Scheelt wel dat we in de zomer minder was hebben haha. En waterspel in de tuin = uren plezier!
Zoooo herkenbaar. Mijn zoontje heeft autisme en moeite met zichzelf vermaken. Het is voor mij dus zeer intensief, vakantie. Wij gaan dus met grote regelmaat weg in de vakantie. Naar hetzelfde vakantie park. Hier kan hij heerlijk zijn gangetje gaan. Fietsen, even naar de speeltuin. Beetje scharrelen. Thuis kan hij dat ook maar op de een of andere manier komt hij hier veel meer tot rust. Dat geeft mij weer energie om met hem bezig te zijn. Maar goed, dat zijn de korte vakanties. 6 weken zomervakantie pffffff Ik vind het erg lang! Mijn meiden vermaken zich eigenlijk altijd wel prima, al vind ik wel dat de pubert (13) wel heel veel op haar apparaten zit
Ik denk dat je daar dan toch wat strenger in moet zijn. Er is niks mis met hem even negeren of duidelijk maken dat hij het nu even uit moet zoeken. Daar moet hij ook maar mee om leren gaan zonder heftige uitbarstingen ofzo. Als je er altijd aan toegeeft leert hij het nooit.
Ja ik ben met de jongste ook wel 20-30 minuten bezig. Dan zit de oudste op de tablet, dat is al sinds ze thuis is uit het ziekenhuis een vaste prik op dagen dat hij ('s middags) vrij is, anders krijg ik haar nooit in slaap omdat hij steeds boven wat komt vragen of zeggen. Nu in de vakantie mag hij daarna nog even verder op de tablet, normaal moet de tablet uit als ik weer beneden kom, maar voor m'n eigen rust nu dus wat langer tablet tijd. Daarna spreek ik een tijdsblok met hem af dat hij zelf gaat spelen. Als dat goed gaat staat er tegenover dat we iets samen gaan doen, meestal kiest hij dan een spelletje. Dit motiveert hem wel en de duidelijkheid van de klok erbij en complete rust in huis maakt dat hij dit vaak wel vol houd. Vandaag zouden we gaan zwemmen, de jongste zou dan naar oma gaan, maar sinds gisteravond houd hij stug vol dat hij niet wil zwemmen, vanmorgen nog steeds niet, hij wilde gewoon thuis blijven. Dus ergens geniet hij wel van een hele dag gewoon lekker thuis, maar ik vind ze lang duren. We hebben nu dus samen een planning gemaakt, met wat dingen die hij wil doen en dit probeer ik af te wisselen met zelf spelen of met elkaar wat doen, bijv even naar buiten. Ik pak per activiteit een tijdsblok van ongeveer 20-30 minuten.
Wat een fijn topic! Ik lees in andere topics alleen maar dat moeders de vakantie heerlijk vinden... Hier een kleuter en een peuter, ze kunnen redelijk apart spelen, maar als ze in de zelfde ruimte zijn... Ik ben best moe deze zwangerschap en als ik dan 300 x moet opstaan om in te grijpen... ben je net op zolder de was aan het ophangen, begint er beneden 1 te huilen... Ik heb zin in maandagochtend voor nu staat de tv vaker aan is het even lekker rustig
Hier zijn de kinderen alsnog twee dagen naar kdv/bso gegaan. Vinden ze hartstikke leuk. Ik heb zelf ook vakantie van mijn werk, maar vind het dan ook wel lekker om even twee dagen voor mezelf te hebben. Vandaag achterstallig werk in huis bijwerken, en gisteren ben ik een dagje wat leuks gaan doen met een vriendin. Zo is het voor de kinderen en voor mij leuk en ben ik de andere 5 dagen een hartstikke lieve en gezellige moeder en kan ik alles wat jij in de OP beschrijft veel beter handelen. Ik kan het iedereen aanraden
Hier lijkt het vandaag nog erger dan gisteren, argh! Ik heb de nu even apart aan het werk gezet, ik werd echt helemaal gek van alle geluiden continu, gemopper op elkaar, gezeur tegen mij. Vooral de oudste met zo’n klikspaan-toontje;’Mamaaaa, M. doet dit en daaahaaat! Dat mag niehiet!’ Om 14u was ik al gelemaal leeggeslurpt qua energie, zucht! Maar goed, ik ga ze nu wat meer beperken in hun keuzes, ze kiezen maar een ‘werkje’ net als op school en moeten dat dan ook echt even (zelfstandig!!) doen en niet na 2 minuten weer iets anders.