Ohhhh wat leuk dit. Ik herken veeeeel van wat ik gelezen heb. Mijn man kan nooit iets vinden en snapt ook heel vaak dingen of kan dingen niet, gewoon omdat ik dat dan lekker doe voor hem. Beetje bewust onnozel doen ofzo. Hij geeft het ook niet toe dan. Soms wel frustrerend. Hij laat hele harde scheten, maakt grapjes die ik niet terug wil horen van mijn kinderen en ruimt nooit, nooit, nooit zijn sokken op. Die hangen op de verwarming, liggen in de vensterbank, slingeren door het hele huis... ik denk dat onze wasmand onzichtbaar is. Nu lijken die mannen allemaal echte zwijnen he... maar ik ben dus echt nog heul verliefd op die van mij. Weird...
Mijn man is thuis niet erg spraakzaam, maar als hij me opbelt bijv. onderweg naar huis (heeft vaak een uur reistijd) dan blijft hij maar doorratelen. En dan komt het mij niet altijd uit en dan denk ik, bewaar die verhalen dan tot je thuis bent. Dat zeg ik soms ook, maar het blijft zo. Hij zit altijd aan dingen te friemelen, te frunniken enz. Ligt er een elastiekje toevallig op tafel of een sluiting van een broodzak, dan zit hij daar non-stop aan. Maar ook in gesprekken op school met een paperclip enz. Hij heeft nog regelmatig tandpastaresten om zijn mond en een paar keer per jaar kleding bijv. binnenstebuiten of achterstevoren aan. Net een kleuter, haha, maar goed dat ik hem er nog op wijs voor hij naar zijn werk gaat. Verder is hij lief hoor .
- mega hard niezen - altijd nog uitgebreid de tijd nemen om naar de wc te gaan terwijl iedereen startklaar is om te vertrekken, zo ook altijd naar de wc moeten als we ergens zijn waar niet direct een wc in de buurt is en dan mij en de kids laten wachten terwijl hij de halve wereld afzoekt naar een wc. - leeft in een privéklimaat denk ik, als iedereen een dikke trui draagt loopt hij in een shirt en andersom! - vaatwasser moet op bepaalde manier worden ingeladen. - als hij iets kwijt is dan is altijd de vraag, waar IK heb neergelegd heb, terwijl ik het hele ding niet eens gezien heb of überhaupt van het bestaan weet. - zonder aankondiging aan een groot (of smerig) karwij of klus beginnen, terwijl we over niet al te lange tijd ergens (netjes) naar toe moeten of we zelf bezoek krijgen o.i.d.
Mijn vriend heeft ongeveer eens per week zijn 'gekke uurtje'. Dan lijkt het net alsof hij een stand-up show aan het doen is, je komt echt niet meer bij van het lachen Hier wordt de vaatwasser ook opnieuw ingedeeld Verder eigenlijk niet echt vreemde dingen... Althans, niet waarop ik hem heb kunnen betrappen
Hij doet gewoon alle was bij elkaar in als ik niet oplet. Was is was volgens hem. Hij kan slecht zelf beslissingen maken. Is altijd aan het twijfelen. Wordt er soms kriegel van . Hij neemt altijd en overal zijn telefoon op. Lopen we in de supermarkt met de kids, blijft hij bij de deur steken, omdat er iemand belt. Ben ik bij de kassa, komt meneer er wel een keertje aan. Daarom ga ik nu maar meestal alleen..... Nog een telefoon dingetje; hij kan zelf geen einde maken aan een gesprek. Vooral werktelefoon. Dat ding geeft me moordneigingen soms pfff. Ik za mijn eigen rariteiten maar niet benoemen .
hahaha leuk topic! - zijn neus heel hard snuiten na t opstaan, bij de wasstafel of onder de douche (ik lees hem hier vaker ) -hij niest heel hard (kan nooit subtiel) - als hij mensen in onze woonplaats spreekt gaat hij ineens een soort van dialect meepraten (wat hij absoluut nooit doet verder, het is echt een soort houding aannemen) -Aan de telefoon (maar ook wel in gesprek) met anderen eindigt hij bijna elke zin met 'dussss...' Het lijkt een soort ongemakkelijkheid wat hij op deze manier oplost. -Vaatwasser herschikt hij na mij -boodschappen op de band leggen en weer inpakken gaat op zijn gestructureerde maniertjes, als ik help dan stoor ik hem ook echt in zijn ritueeltje. -hij plopt zijn biertje na openen met zijn duim in/uit de opening. -Hij krult zijn tenen op en draait z'n voet iets naar binnen tijdens t tandenpoetsen (is een actieve grijpreflex kwam ik achter, dochter deed t ook en heeft reflexintegratietherapie gehad waar ik dat leerde) -kan zwaar overprikkelt worden van onze overprikkelde dochter wat dat alleen maar erger maakt ipv haar helpen de rust weer te vinden (en daar moet ze dan maar gewoon mee stoppen en hij met z'n irritante overprikkelheidsdingen niet natuurlijk ) -hij snijdt vetrandjes van zijn vlees Maar ben verder erg blij met hem hoor
Hij maakt altijd grapjes, vaak eigenlijk net niet gepast en staat dan zelf echt te schuddebuiken van het lachen. Wil altijd zelf de vaatwasser inruimen want hij kan het beter, perfect want ik haat het.
Haha ik ben zoals jouw man en het is inderdaad heel irritant als dat je manier van praten is en iemand anders ‘jaagt je op’.
Een 6-jarig jongetje uit mijn klas zocht pas zijn gymtas. Hij vroeg: juf, waar is mijn gymtas? Waarop ik antwoordde: vast in deze bak, zoek maar even. Het mannetje keek naar beneden, naar de bak, voor 2 sec. Niks met zijn handen, nee gewoon kijken. Waarna hij zei: nou juf, ik heb echt goed gezocht maar hier zit hij niet in hoor! Nou je kon mij opvegen echt een man in de dop!
Die lepel, de vaatwasser en de boodschappen zijn heel herkenbaar, zo ben ik namelijk zelf ook! Kan echt chagrijnig worden als iemand al de lepel voor me in de soep of een toetje heeft gestoken.
Dit doet mijn man ook! Elke keer een vraag ipv gewoon een mededeling. Ook controle vragen worden hier vaak gesteld om te kijken of ik wel echt geluisterd heb.
Vaatwasser: check Boodschappen op vorm, kleur, formaat, alfabetische volgorde en volgens mij op wat ie t eerst wil opeten rangschikken. Chips. Dat is een ding. Ik kan het geluid van etende mensen sowieso niet handelen ( misofonie zoals al eerder geroepen werd) maar mijn man spant de kroon. Eerst al het afgrijselijke gekraak van de zak. Pak een bakje. Nee het moet kennelijk met veel lawaai uit de zak geschoffeld worden. Dan een stapel chips, tussen duim en vingers. Niet gewoon 1 chipje, nee een berg. Dat wordt dan richting het grote gapende gat gebracht en dan echt kill me now naar binnen gepropt want het past echt nooit, en halverwege de ingang klapt ie zijn kaken op elkaar. Of ie goddomme stoeptegels zit te kanen. Woest word ik dr van en dat weet ie en dus doet ie het lekker nog een half uur lang. Zijn appel eet ie gelukkig al in stukjes maar zelfs dat geluid , dat geknars en gesmak en gesnoef vind ik Vreselijk. Als we macaroni eten moet dat van hem met een lepel. Die hii vakkundig langs zijn tanden afschraapt waardoor ik nog net niet van de bank klap van ellende. Vervolgens nog een grote schep en die gaat bij de al overvolle smakkkende mond in. Echt... ik moet naar een therapeut volgens mij
Positieve rariteit: mijn man kan een winkel binnenlopen, met zijn ogen dicht (bij wijze van) iets uit een rek trekken dat ik zelf nooit zou kiezen, en als ik het dan pas staat het fantastisch. Hij houdt ook van winkelen. Hij heeft in zijn hoofd een lijst met merken van huishoudelijke apparatuur die hij goed vindt, en koopt alleen van die merken. Zelfs al lezen we 10 artikelen/testen etc dat bijv een wasmachine van whirlpool veel slechter is dan zanussi (om maar wat te noemen), whirlpool staat op zijn lijst en zanussi niet, dus zijn keuze is duidelijk.