Opnieuw zwanger na stilgeboren dochtertje

Wat heftig wat jullie allemaal hebben mee moeten maken <3 geef je gevoelens de ruimte het is heel normaal dat je heel onzeker bent. Maar toch duim ik dat je donderdag weer een mooie echo heb zodat je langzaam meer vertrouwen er in krijgt. ❤️

 

Wat een verhaal... Hoop dat het goed blijft gaan en dat je snel weer een goede echo krijgt.

 

Oh wat heftig moedie. Ik kan me voorstellen dat het voor jou zo ontzettend anders is om opnieuw zwanger te zijn en beangstigend is. Na je dochtertje verloren te hebben, verschrikkelijk.
Maar houdt goede moed en hoop.. Dat is het enige dat je hierdoor doorheen sleept. Stap voor stap na een nieuwe mijlpaal. Een kloppend hartje heb je gezien, nu op naar de volgende mijlpaal een mooie echo! Waarschijnlijk kijkt jullie overleden dochtertje mee en hopelijk waakt zij over hem / haar.
Knuffel

 

Jeetje wat heftig allemaal zeg. Ik stuur je heeel veel kracht en en knuffels

 

@Moedie Mensen staan altijd met hun oordeel klaar, maar het is jullie keuze, en jullie vinden vast fijn over jullie dochter te praten ze is een deel van het gezin.

Wat fijn dat je weer zwanger bent en het hartje heb zien kloppen, logisch dat je bang bent voor weer een miskraam.. en denk dat je die angst altijd wel wat houd. Praat lekker mee op het forum.. en voor je het weet heb je een prachtig kindje in je armen liggen! Sterkte de komende tijd

 

Autsj wat erg zeg, dat je je dochter bent verloren bij de geboorte. Echt heel verschrikkelijk. Trots en verdriet tegelijk, denk ik.
Je hebt erg veel meegemaakt. Ik hoop dat het nu mag gaan zoals je wil. Ik heb er vertrouwen in.

 

Wat een ontzettend heftige geschiedenis. Ik kan me niet voorstellen hoe dit is. Bij mij is na 1 miskraam bij 7 weken de angst al vrij groot en in jouw geval is dat nog veeeel groter. Ik hoop dat je goede begeleiding krijgt vh ziekenhuis/vk en heel veel controles. Omgeving blijft een lastig ding ja. Meningen of mensen die helemaal niks zeggen en alles wat er tussen zit. Lotgenoten kunnen je wellicht heel goed helpen?? Ik merk zelf dat nu ik zelf weer zwanger ben iedereen mijn miskraam allang weer vergeten is, ik heb daarna een gezonde dochter gekregen dus is het klaar. Ik voel het totaal anders maar wat kan ik verwachten van mensen die het niet hebben meegemaakt?? Voor mij is dit gewoon echt mijn derde zwangerschap en niet mijn tweede. Als ik vertel dat ik een echo heb is het alleen maar owwwh Leuk! Nou zo leuk is het niet. Want ik weet ook wat je kunt zien als het mis is. Kortom ik denk op kleine schaal je absoluut te snappen qua gevoel maar nogmaals bij jou gaat dit nog veel dieper. Ik hoop oprecht dat deze zwangerschap gewoon snel gaat met als resultaat een mooie jongetje of meisje. Ik wens je onwijs veel sterkte en ook mooie momenten. Xxz

 

Wat ontzettend heftig! Lijkt me zo erg om je dochter zo laat nog kwijt te raken . Ik heb meerdere miskramen gehad en nu weer zwanger maar vind het dood eng. Ik merk dat ik van echo naar echo leef. En nu van controle tot controle. Meer kunnen we helaas niet doen. Ik kan zeggen ga genieten, maar ik snap dat dat er voor jou niet in zit. Probeer van echo naar echo te leven. Dat heeft mij enorm geholpen. Mijlpaal naar mijlpaal.

 

Als eerste, Wat ontzettend verdrietig dat je een kindje moest verliezen, heel veel sterkte en kracht gewenst op haar geboorte/sterfdag.
Ik kan me helemaal voorstellen dat je nu je zwangerschap met gemengde gevoelens beleefd. Ik hoop van harte mee dat je volgende echo goed zal zijn. Heel veel sterkte en succes, dikke knuffel

 

Hi moedie, na 5 miskramen en 2 overleden kindjes weet ik wel zo'n beetje wat er door je hoofd spookt.
Dé manier om hier doorheen te komen bestaat niet. Zoek je mensen uit, bij wie je erop kunt vertrouwen dat ze niet van die stomme dingen zeggen als wat jij noemt in je post. Iedereen heeft mooi lullen, maar totdat ze zelf in de situatie staan hebben ze geen idee waar ze het over hebben. Dus of je houdt je hiervan afzijdig óf je voedt ze op (deed ik ook wel eens, met gestrekt been, voelt best goed hoor, om een ander ongemakkelijk te laten voelen door zn eigen stomme opmerking!). Beide vergt veel energie.

Bedenk goed hoe jij met zo min mogelijk stress door de zwangerschap kan komen en leg dit voor aan de artsen. Voor mij was dat 1x per 1 á 2 weken een echo. Soms zelfs vaker. Artsen hebben niks aan een gestresste moeder. Maar ze kunnen niet ruiken wat je nodig hebt, dus geef het aan.
Zet 'm op!

 

Het is ook eenzaam en dat blijft het. De club van mensen die dit meemaakt is (gelukkig) vele malen kleiner dan de rest van de wereld. Maar je vindt ze wel hier op dit forum, dus blijf schrijven. Ik heb er in ieder geval veel aan gehad in tijden van gestresste zwangerschappen (nu ook trouwens)

 

Gefeliciteerd met je zwangerschap!! Tegelijk ook zo erg wat je hebt meegemaakt. Het is zo moeilijk om te vertrouwen dat het goed gaat.. je hebt helaas de andere kant meegemaakt.
En wat betreft je omgeving.. dat ervaar is ook.. ze zeggen dingen en proberen het daarmee minder erg te laten lijken maar het is vooral onwetendheid. Ze weten gelukkig niet hoe het is maar voor ons is dat extra moeilijk. Je verlangt zo naar begrip en steun.

Mijn zoontje is na 41 weken zs. 2 dagen na de geboorte overleden. Hierna kreeg ik een gezonde zoon, erna een miskraam en 2 weken terug een gezonde dochter.
Wat bij mij hielp was erover blijven praten met mijn man en de artsen. En met mensen waarvan ik zeker wist dat er geen pijnlijke opmerkingen zouden komen. Verder vond ik het echt uitzitten. Ups en downs.

Als ik iets voor je kan betekenen mag je me altijd een pb sturen.

 

Bij mij schommelen de kwaaltjes altijd.

 

Hier ook!

 

Lieve moedie

Jullie meisje zal altijd een deel van jullie leven blijven.
Helaas kan ik daar over mee praten 4.5 jaar geleden onze dochter geboren, ben te vroeg bevallen met 27.5 wk en na 4 dagen afscheid moeten nemen.
Voor de buiten wereld lijkt of alles goed is.. maar het gemis en verdriet dat blijft.
Na 3maanden waren wij zwanger van onze zoon, wat een onzekere tijd, leefde van echo na echo, ik dacht als onze zoon veilig op de wereld zou zijn dat ik kon genieten, maar na zn geboorten leefde ik in een soort van roes.
Verdriet wat mee speelde, besef wat we missen van onze dochter en nooit zullen weten hoe het was met haar.

Doe wat voor jou goed voelt, bij twijfel je vk of ziekenhuis bellen.
Beter 1x te veel dan te weinig.
Mensen van buiten af begrijpen niet goed wat je door maakt.
Ik.vond en vind het nog steeds fijn om over mn dochter te hebben, ze hoort er altijd bij, zij heeft ons ouders gemaakt.
Mocht je contact willen of vragen hebben je mag me altijd een bericht sturen.
Dikke knuffel