Mijn dochter is een ontzettende hark. Motorisch zit het niet helemaal goed, al heeft het geen naam. Ze doet alles wel, maar het kost haar ontzettend veel moeite. Door problemen met de blaas lopen we met haar bij de plaspolie. Niet dat het helpt, maar er wordt in ieder geval gekeken naar de problemen. Doordat er een multidisciplinair team op staat hebben we dus ook te maken met veel verschillende mensen. Zo zijn ADD en DCD ook al de revue gepasseerd. ADD kan ik niet uitsluiten, dat vermoeden heb ik al tijden. Maar DCD heb ik in dezelfde minuut dat het geopperd werd van tafel geveegd, maar nu knaagt het toch. Sinds maart ongeveer zit ze bij scouting en daar wil ze ineens niet meer naar toe. Reden? Ze kan geen tikkertje spelen. Ze geeft zelf aan dat ze veel te traag is en niemand kan tikken, maar dat iedereen haar wel steeds tikt. En als zij hem dan voor de zoveelste keer is gaan ze allemaal wachten tot ze dichtbij is en dan rennen ze gauw weg. Op mijn vraag hoe dat op school dan gaat antwoordde ze dat ze er dan voor kiest niet mee te doen. 'ik kan het toch niet!' Met gym gaat het volgens de leerkracht allemaal goed. Ik heb daar een hard hoofd in, want haar 'hark'-zijn valt thuis ook steeds meer op. Haar fijne motoriek is goed, ze kan keurig schrijven en tekenen kan ze ook goed. Maar aan- en uitkleden blijft lastig, evenals tandenpoetsen, brood smeren en al die dingen die waarvan je verwacht dat een kind van bijna zeven ze toch inmiddels onder de knie zou moeten hebben. Maar de grootste trigger is toch wel haar tempo. Ze is zo sloom, echt met alles. Met lopen, fietsen, aankleden echt alles gaat op een slakkengang en dan geeft ze na 20 meter fietsen aan dat ze zo moe is. Kind, je zit net op je fiets! En oh, mijn geduld. Mam, wil je me vasthouden? (Of eigenlijk meesleuren) Als ik lees over DCD herken ik haar daar niet in, maar dat ze motorisch niet helemaal goed zit, is wel duidelijk. En het was nooit een issue, nee, ze is niet zo snel en zeker niet zo handig als andere kinderen, maar he, niemand is gelijk. En ze doet alles wel! Ze fietste voor ze vier was, ze kan koppeltje duikelen, koprol maken, zwemmen (al kan ze niet zonder toezicht ondanks haar diploma), maar ze kan het. Ze kan het allemaal. En toch, het klopt niet. En vanavond werd het ineens wel een issue. Ze was zo verdrietig toen ze me vertelde over scouting en waarom ze niet meer heen wil en dat ze op school gewoon niet meedoet aan bepaalde dingen omdat ze niet snel genoeg is. Dikke tranen, lange halen. Alsof ze brak. Alsof ze dit al veel eerder had willen vertellen maar het nog niet kon. En nu kan ik het niet van me af zetten. Ik ben in een keer al mijn zekerheid kwijt. Wat moet ik hier nou weer mee? En maar vragen: mag ik morgen alsjeblieft thuis blijven van scouting? Ik ga veel liever met jou K3 memory doen, of wandelen. Ik wil echt niet meer heen mama. Echt niet! Maar ik vind thuishouden geen optie. We hebben het nog gehad over andere sporten. Over voetbal en dat ze dan ook niet de snelste zal zijn of free runnen, zoals haar broers doen. En het ergste is nog, ze geeft het allemaal zelf al aan. Waar doe ik nou goed aan. Want meegaan in het niet meer willen vind ik niet de juiste weg. Maar zo'n verdrietig meisje, daar kan mijn hart niet zo goed tegen.
Geen herkenning, maar ik probeer even mee te denken. Je hart breekt als je kind niet lekker in haar vel zit he! Misschien toch nog eens bespreken met de huisarts. Of kan je het bij dat multidisciplinair team nog extra laten onderzoeken? Want je zei dat er aan ADD en DCD werd gedacht, maar is het niet verder onderzocht? En als ze scouting zo verschrikkelijk vind dan zou ik er toch over nadenken om haar te laten stoppen of bespreken met haar leiding of ze andere spelletjes kunnen doen dan tikkertje. Ik vind dat sport/hobby ontspanning moet zijn. Tuurlijk kan een sport weleens minder leuk zijn, maar als ze er telkens zo tegenop ziet dan geeft dat een kind veel stress. Misschien is muziekles, tekenles of iets anders creatiefs meer haar ding?
Geen herkenning, maar wat super verdrieitig voor haar. En lastig voor jou ook als moeder om te zien dat het niet helemaal lekker gaat en je niet weet wat je er mee moet. Ik zou als moeder er op letten dat ze bij jou altijd terecht kan. Het moet verschrikkelijk naar zijn als je zo jong al het gevoel hebt overal buiten te vallen en niet mee te kunnen komen. Dat laat echt zn sporen na (daar weet ik helaas wel alles van) dus push haar niet als het niet gaat, maar luister en troost. Ze is goed zoals ze is. Ik zou kijken naar een hobby waar inderdaad niet zo de nadruk op het fysieke aspect ligt, zoals.een creatieve hobby, muziek, toneel, zangles etc. Het klinkt alsof ze er op de scouting echt buiten valt, en elke keer met buikpijn er heen is niet leuk. Ik begrijp uit je verhaal dat de klachten die ze heeft er altijd al waren, en dat ze niet ineens achteruit gaat in motorische ontwikkeling?
Wat ik nog vergat: het klinkt alsof ze veel over haar eigen grenzen heen gaat. Dat is voor iedereen heftig, en voor een kind van 7 helemaal.
Ik zou met haar eens naar een fysiotherapeut gaan en haar motoriek verder in kaart krijgen waar ze vast loopt en waar niet wat onderliggende oorzaak is. Tijdens tikkertje kan je ook aanpassingen doen door makkelijker te maken. Laat haar eens tikkertje doen met isolatiebuis (zo'n grijze) bijvoorbeeld. Zo verlengt ze haar reikwijdte en wordt tikkertje voor de overige kinderen en je dochter weer een uitdaging. Elk kind moet uitgedaagd worden maar ook zeker succes ervaringen beleven. Ik zou op scouting en school overleggen hoe ze het op haar niveau weer leuk en uitdagend kunnen maken met lol en plezier leer en kan je veel meer! Succes
Vindt ze scouting verder wel leuk? De kinderen, de leiding, de overige activiteiten? Dan zou ik met de leiding overleggen of er niet iets mogelijk is waardoor ze toch weer met plezier kan gaan. Dus geen tikkertje meedoen of inderdaad met hulpmiddel ofzo. Zonde anders om er voor 1 activiteit mee te stoppen. Vindt ze het echt helemaal niks, kun je altijd nog voor wat anders kijken. Verder zou ik toch actie ondernemen om haar te helpen motorisch wat beter en handiger te worden. Er zijn gymlessen of sportlessen speciaal voor kinderen die deze problemen hebben. Soms is dat gecombineerd met kinderen die overgewicht hebben. Je zult daarvoor misschien even goed rond moeten kijken waar dat bij jullie in de regio geboden wordt. Soms heeft een turnvereniging of sportschool zo’n groepje. Ook bij (kinder-)fysio heb je dat wel eens. Mocht je niets kunnen vinden wat echt gericht is op kinderen met een wat mindere motoriek, dan is misschien kinderyoga een optie? Of een soortgelijke sport. Wel iets waarbij ze haar lichaam gebruikt en dus ook beter leert gebruiken, maar zonder dat er een wedstrijd element in zit. Ik vind haar echt veel te jong om het bewegen / sporten helemaal op te geven. Ze heeft nu juist een leeftijd waarop ze nog veel kan leren en dus haar motoriek kan verbeteren. Dat wordt later alleen maar lastiger. (Lichamelijk maar ook omdat de drempel steeds hoger wordt!) Dus blijf echt iets met haar doen om haar vaardigheid hierin toch wat te trainen. Maar natuurlijk wel op een plek waar begrip voor haar is en waar ze zich veilig en geholpen voelt. Daarnaast kun je altijd nog een hobby proberen te zoeken die echt aansluit op haar talent en wat ze leuk vindt. Zodat ze echt iets heeft ter ontspanning, naast iets waarvoor ze moeite moet doen.
Ik zou even contact opnemen met een fysio. Mijn zoon heeft ook niet zo'n goede motoriek. Hij rent heel houterig en zijn fijne motoriek is ook niet alles. Zijn handschrift is nog heel onduidelijk. Bij fysio erachter gekomen dat hij licht hypermobiel is. Hij heeft een jaar fysiotherapie gehad en ging daardoor flink vooruit. Hij rent nog steeds als een houten klaas, maar andere dingen zoals gooien, vangen, hinkelen enz. gaan nu veel beter.
Fysio! Onze jongste had exact hetzelfde, incl zindelijkheidproblemen. We vonden een fysio die ook bij de plaspoli werkt en verstand heeft van sensorische integratie. We hebben 3 jaar gewerkt aan zijn motoriek (lage spierspanning bleek) zijn zindelijkheid en juist aanvoelen van zijn lijf en nu eindelijk zit hij op niveau. Denk dat zo'n fysio precies is wat je nodig hebt. Hij heeft adhd trouwens
Inderdaad Ben ook benieuwd of er in het multidisciplinaire team een Fysio zit? Is ook eerste aan wie ik denk om mee te laten kijken.
Ik zou inderdaad kijken waar je verder kan qua hulp bij haar motoriek, bv fysiotherapie. En voor scouting nu; misschien vindt ze het inderdaad fijn als dit even kort wordt uitgelegd? Dat ze dus moeite heeft met rennen en tikken, dat jullie daarvoor zoeken naar hulp, en dat het voor haar leuker is als ze ook een betere kans heeft op tikken? Door zo’n flexibele buis bv, dat vond ik een heel goed idee! Bij mijn oudste in de klas zit een jongen die motorisch ook moeite heeft, met gym passen ze daarom soms de regels aan omdat het voor hem anders echt niks aan is.
Toevallig hebben wij net een fysiotherapie traject achter de rug met de jongste. Ik heb ook altijd gevonden dat haar grove motoriek achter loopt. Ze liep laat, klaagt dat ze snel moe is. Maar toen ze zei dat ze met tikkertje haar vriendinnen nooit bij kon houden, heb ik een afspraak gemaakt bij de kinderfysio. Daar bleek ze een lage spierspanning te hebben (hypotonie) en ze is hypermobiel. Niet extreem allemaal, maar voldoende om er last van te hebben. De fysio heeft haar praktische tips gegeven. Vooral mbt rennen en klimmen. Ze is wel wat vooruit gegaan, maar ze zal nooit een sportkampioen worden.
Voordeel voor ons was ook: onze jongste stond op de wachtlijst voor vioolles, en onze fysio heeft in die wachttijd hem met oefeningen heel goed op de lessen voorbereid. Dus het werkt op veel gebieden door
Nou alsof we het over hetzelfde kind hebben. Je beschrijft precies de problemen die onze oudste ook heeft. Wij hebben hetzelfde pad bewandeld als jullie. Combi fysio (die ook sensorische integratie doet) en plaspoli. Wij zien qua motoriek een enorme vooruitgang. De gymjuf benoemde dit ook al. Nu zit hij zelfs op judo! Terwijl onze zoon moeite ook moeite heeft gehad met aanraken. Onze zoon heeft kenmerken van ASS, nog geen officiële diagnose. Voor TS: Bij Achmea krijg je meer kinderfysiotherapie behandelingen vergoed dan fysiotherapie behandelingen voor volwassenen. Zelfs als je maar een kleine aanvullende verzekering hebt voor volwassenen. Ik kan fysiotherapie echt aanbevelen. Vraag anders aan de kinderarts een goede fysio (die ook sensorische integratie doet). Volgens onze kinderarts hangen motorische (en sensorische integratie) problemen vaak samen zindelijkheidsproblemen.
Ik wil steeds reageren, maar heb het nog niet gedaan...omdat ik twijfel of het vergelijkbaar is en dus of je er iets aan hebt... Onze oudste dochter was als dreumes/peuter heel erg 'stijf'. Vooral op het KDV maakten ze zich zorgen om haar ontwikkeling. Het enige waar ik me zorgen om maakte was dat ze veel viel en als ze viel ook meteen loeihard, omdat ze zich niet opving. Met drie jaar hebben we haar op peuterdans gedaan, in de hoop dat ze daardoor wat meer controle zou krijgen over haar lichaam. Naarmate ze ouder werd, bleef dat 'stijve' en ik had het idee dat haar gewrichten te mobiel waren. Ik ben een keer met haar naar een kinderfysio geweest, die zag niets bijzonders, behalve dan iets met haar benen, maar dat zou volgens haar naarmate ze ouder werd vanzelf goed komen. Ze heeft altijd op sport gezeten, ze vindt dat ook heel erg leuk. Toen ze zes was en een teamsport ging doen, viel wel op dat ze heel anders rende dan de rest. Toen ze na twee jaar met die sport stopte, viel ze niet meer heel erg op qua rennen. Bij dansen werd het verschil juist groter naarmate ze ouder werd, maar dat komt ws ook door dat zij gewoon lekker wil bewegen en niet super secuur is ed. Inmiddels is ze ook met dansen gestopt en zit ze op twee andere sporten. Soms valt op dat ze wat 'lomp' is, maar door de juiste sport te kiezen, is dat niet echt een probleem. Qua energie: die heeft ze genoeg (teveel soms ) en ondanks het niet zo handige, houdt ze enorm van bewegen en actief bezig zijn. Dat is dus echt anders dan bij jullie dochter. Het langzame en snelle opgeven herken ik dan juist weer eerder van de jongste, bij haar hebben we dat echt moeten trainen. Ik zou met de leiding van de scouting overleggen, ze kunnen echt wel dingen aanpassen of tenminste; ik vind dat ze dat zouden moeten doen. Juist scouting leent zich volgens mij erg voor zorgen dat iedereen mee kan doen. En anders iets anders zoeken wat ze wel leuk vindt. Kan natuurlijk ook bv. muziek- of tekenles ofzo zijn. Of iets fysieks waarbij ze wel rekening kunnen en willen houden met haar mogelijkheden. De dingen die mijn dochters doen, daar zie ik dat ze echt hun best doen iedereen 'erbij' te houden (bv. bij dansen een meisje met het syndroom van Down en een meisje met een groeistoornis - de opdrachten worden dan gewoon aangepast) en bij een andere sport een blinde jongen, die zowel door de trainer als door de andere kinderen geholpen wordt zodat hij 'gewoon' mee kan doen). Je ziet soms bij fysiopraktijken ook groepen voor kinderen, dat kan ook nog een optie zijn als gewoon sporten te lastig blijkt. Ken een meisje dat dat doet ivm gezondheidsproblemen en overgewicht, ze moet dus sporten, maar gewoon sporten redt ze niet altijd.
Onze dochter was erg laat met kruipen, zo rond een jaar. pas met 18 md liep ze. Ik ben toen ook met haar naar de fysio geweest en die constateerde dat ze hypermobiel was en een lage spierspanning had. Bepaalde bewegingen kostte haar veel energie, en ze ging die dan vaak uit de weg. De fysio heeft ons destijds tips gegeven om te oefenen om haar uit te dagen om toch tot die bewegingen te komen om te kunnen kruipen en lopen. Toen ze eenmaal liep heb ik me er niet meer zoveel zorgen over gemaakt.. ik zag wel dat ze wat achter liep op leeftijdsgenoten, vooral met de grove motoriek. Maar ik dacht; dat komt vanzelf wel.. Nu is ze 7 jaar en zijn we vorig jaar weer naar de fysio gegaan omdat ze bij zwemles helemaal vastliep en niet verder kwam naar het volgende niveau. De juf zei toen ook, omdat ze zo soepel is maakt ze soms hele rare bewegingen. In haar hoofd doet ze wat de juf zegt, maar haar lichaam werkt niet helemaal mee. Na een half jaaf fysio zagen we echt verschil. Zowel bij zwemles als op andere gebieden van bewegen. Zo kon ze bijv ineens een aantal keer achter elkaar touwtje springen, wat voorheen nooit lukte. Ze viel/struikelde ook veel en dat was nu ook minder geworden. Ik merk ook aan haar dat ze als ze voor de deur of op school speelt, de ren en tik spelletjes niet leuk vindt en vermijdt omdat ze gewoon niet zo hard kan rennen en dus altijd verliest of de tikker is. Ook herken ik veel van wat je zegt; mijn dochter is ook snel moe en heel langzaam met bijv lopen. Als we de stad in gaan dan loopt ze ook constant te zeuren dat ze moe is en geen zin meer heeft bijv. Ook aankleden is elke ochtend weer een strijd. Ik heb haar een hele tijd geholpen, omdat ik de strijd smorgens gewoon zo zat was. Ze kan zichzelf wel aankleden en wassen, maar het gaat zo TRAAG. En ze geeft zelf vaak aan; dat aankleden is zo VERMOEIEND! Zd geeft ook aan op gym vaak de laatste te zijn die is aangekleed. Wij hebben nu een sticker systeem waar ze oa ook voor zelfstandigheid ook een sticker kan verdienen. Ze is hier wel gevoelig voor, en de ene dag helpt het beter dan de andere. Bij mijn dochter is het gelukkig nog geen issue geweest, maar in jouw geval zal ik toch kijken hoe ze toch haar zelfvertrouwen weer terug kan winnen en bijv op school en scouting toch mee kan doen maar idd met aanpassingen oid. Ook zou ik eens naar een kinder fysio gaan. Bij mijn dochter namen ze een test af en kreeg elk onderdeel een score, dat was best confronterend. maar na een paar maanden deed ze het nog een keer en was er echt vooruitgang te zien! Ik zou je dochter niet dwingen om dingen te doen waar ze zich niet prettig bij voelt, maar kijken hoe het wel leuk voor haar blijft. Scouting bestaat uit zoveel meer dan tikkertje neem ik aan? Ik zeg ook altijd tegen mn dochter dat als zs zegt; ik kan niet hard rennen zoals die en die! dan zeg ik.. niet iedereen is overal even goed in. Jij kan misschien niet zo hard rennen, maar jij kan wel weer goed dit of dat.. ik kan haar wel wijs blijven maken dat ze mee moet kunnen met de rest, maar als dat niet gaat.. dan is dat ook niet erg.
oke het is duidelijk dat er "iets" is als een multidisciplinair team zijn vermoedens uitspreekt richting add of dcd. Ik zou terug komen op dat gesprek en vragen of ze dit kunnen onderzoeken. Uit ervaring weet ik dat jij als ouders soms dingen niet herkent maar na onderzoek het toch wel zo blijkt te zijn. Wij dachten dat onze zoon hb zou kunnen zijn , uit onderzoek kwam uit dat hij Asperger (autisme) had, hij was toen net 5 jaar, nu hij ouder is is het trouwens wel overduidelijk. Mijn zoon is motorisch ook echt onhandig, tikkertje is inderdaad een dingetje maar met uitleg een aangepaste regels is het best aan te passen zodat iedereen het leuk vind. Zo hebben ze het bij mijn zoon wel eens gedaan dat alleen hij mocht rennen en de rest alleen mocht snelwandelen. Ga met haar een gesprek aan en probeer uit te vinden of alleen het tikkertje spelen de drempel is om niet meer naar de scouting te willen. Is dit zou ga dan een gesprek aan met de scouting en leg het uit zodat ze dit kunnen veranderen.
Ze heeft fysio gehad van de kinderbekkenbodemfysiotherapeut. Die had ook vraagtekens bij bepaalde zaken, maar omdat de oefeningen die ze moest doen voor haar blaas geen effect hadden, is dat gestopt. Inmiddels zijn we qua blaas een ziekenhuis opgeschoven, we lopen nu in het UMCG. Scouting vindt ze verder geweldig. Lekker buiten struinen, koken, bakken spelletjes doen. Daar kijkt ze wel naar uit. Ze baalt alleen enorm dat ze niet kan op kamp, vanwege haar zindelijkheid. Naast scouting zit ze nog op ontdek muziek, en dat gaat probleemloos. Gisteren nog een gesprekje met haar gehad. Het was echt het hoge woord dat eruit moest, want ze kon er nu rustig over praten. Maar ik ga zeker de fysio bellen. Krijg ook hoop dat ze dan misschien haar blaas ook onder controle krijgt. Dames bedankt!