Ik las pas een stukje over gedachtes tals je weeen hebt, dat je dan bijvoorbeeld het beste dingen kan denken zoals " Deze wee komt noooooit meer terug" of "weer een stapje dichterbij het moment dat je je kindje in je armen kunt sluiten" en volgens mij zouden dat soort gedachtes best wel eens een beetje kunnen helpen bij mij.. hoe naar een bevalling misschien ook is... ( ik weet het niet want ik moet het allemaal nog ondervinden). Wie heeft er nog meer voorbeelden van positieve dingen die je kunt denken tijdens de bevalling? Of wie heeft het geprobeerd en bij wie werkte het een beetje en bij wie helemaal niet?
Ja ik snap wat je bedoelt tijdens de hele heftige weeén ging ik ook aan leuke dingen denken. Vakantie mijn eerste dochet etc alles om maar een beetje afgeleid te zijn van de pijn..
ik dacht heel de tijd "nog maar even" en "het is het waard".. haha en denk dat het toch wel geholpen heeft!
Ik heb eigenlijk niet gedacht "Ik kan het niet meer" (toen het op het laatst zo zwaar was en tijdens de persweeen) Maar voelde me eigenlijk best sterk. Werd gek van de pijn maar bij iedere perswee die ik voelde zei ik steeds: "Oké we gaan weer!" Eigenlijk ging alles heel vlot en goed. (Behalve de laatste paar persweeen toen het hoofdje al stond. Dat deed zo zeer en blijkbaar wilde ik het 'terugduwen'. Ze moesten me met z'n 3en tegenhouden omdat ik de gynaecoloog bijna voor z'n kop sloeg )
ik heb niet positief gedacht, man wat een pijn! eerst ging het wel, ben nog naar mn schoonouders gelopen met weeen( het was op oudjaarsnacht). een paar uur later moesten we naar het ziekenhuis, in de auto vond ik het verschrikkelijk, kon geen wee meer opvangen, ben op de parkeerplaats uitgestapt en versuft het ziekenhuis ingelopen, nar een verkeerde afdeling. nee geen positieve gedachtes voor mij, steeds als ik dacht dat dit de ergste pijn was, werd het nog een stukje erger. misschien helpen positieve gedachtes, maar ik kon me er echt niet toe zetten.
Ik zou zeker een poging doen! Ik dacht al vrij snel dat ik het niet aankon en was niet bepaald rustig. Zo ervaar je het ook niet als prettig, hoewel ik me afvraag of je het wel als prettig kan ervaren. De momenten dat ik de weeen wel aankon dacht ik alleen maar dat ik snel mijn kindje zou zien, dat gaf kracht!
De gedachte dat ik mijn kindje ter wereld ging brengen hield me op de been. Heel basaal, maar daar gaat het op dat moment ook om. Ik ben heel rustig gebleven. Ik heb zelfs een hele poos alleen op bed gelegen terwijl de vk, de kv en mijn man beneden aan het rommelen waren. Ik kon het puffen prima alleen af. Vond het zelfs prettig alleen. Ik heb me heel goed kunnen ontspannen door heel dicht bij mezelf te blijven. Klinkt heel zweverig, maar ik kan het niet anders omschrijven. Pim
Ik dacht bij elke wee: "Ik doe dit voor Thijmen of .... (meisjesnaam, die ik nog geheim wil houden voor een eventuele tweede)". Dat heeft me echt geholpen!
Toevallig vertelde mijn moeder me vanmiddag dat ze tijdens de bevalling aan een mooie strandwandeling dacht en naar de zee keek. Naar elke aanrollende golf die dan de zee weer in verdween. Ik denk dat ze daardoor zo in zichzelf gekeerd raakte dat ze zich goed kon concentreren en daardoor niet in paniek raakte.
er is ook een boek met mooie zwangerschaps- en bevallingsaffirmaties te koop (affirmaties zijn positieve gedachten zegmaar) http://www.palaysia.com/affirmatie/zwanger.html
Ik heb er bijna twee dagen over gedaan en werd de laatste 20 uur geholpen met een inleidmiddel. Het werd een soort van gewoon en hoorde erbij. Ik was ook erg blij met mijn ruggeprik. Het laatste stukje indalen, voordat ik mocht persen was een hel. Gelukkig duurde het een paar minuutjes.
Als ik dacht dat de pijn me teveel zou worden of het te lang zou duren (ik had echt zoiets van, dit houd ik geen uren vol!), dacht ik: - Ik heb toch geen keus, dus we gaan ervoor! Als ik me eraan overgeef, zal het alleen maar sneller gaan - Hoe zou het voor mijn kindje zijn, vast ook niet prettig, dus ik moet nu sterk zijn en mijn best doen om alles goed te laten verlopen (persweeen wegpuffen... en later juist heeeel hard meepersen, wat gelukkig helemaal geen pijn deed maar wel veel kracht kostte) - Het kan nu niet lang meer duren! (zat toen de pijn echt erg werd op 5 cm en dat in 3 uur, maar had toen al wel persdrang en dat is vrij heftig) - Puffen op het ritme kind-je-lief Voor mij heeft alles heel goed geholpen en we zijn er allebei zonder kleerscheuren door gekomen, gelukkig! groetjes, Snoopy
Ik dacht: MORGEN IS HET OVER! en ze zeggen vaak dat wanneer jij het idee hebt dat je het niet meer trekt je bijna volledige onsluiting hebt en dat heeft me op een gegeven moment er ook wel doorheen getrokken...
Grappig ik had het ook gelezen en toen de weeën begonnen moest ik daar weer aan denken, het heeft mij idd heel goed door de weeën geholpen. Ik stelde mij voor dat ik een palmboom aan het strand was door het water steeds bijna mee getrokken werd, maar ik moest blijven staan. En ik dacht dan de golf is bijna weg, de golf is bijna weg. Hoe ik in hemelsnaam op een palmboom kwam weet ik niet hahaha, maar het hielp erg goed.
De dag voor de bevalling kwam mijn schoonmoeder nog langs en die zei me toen dat ik maar moest denken dat het allemaal voorbij gaat. En grappig of niet, ik heb veel aan mijn schoonmoeder gedacht tijdens de bevalling en bij iedere wee (eigenlijk continu als je een weeenstorm hebt) dacht ik dit gaat voorbij! En het ging voorbij en ik kreeg er een geweldige dochter voor in de plaats!
Tijdens de bevalling van Lotte werd ik zo overvallen door de pijn dat ik aan weinig anders meer gedacht heb. Tijdens de bevalling van Fiene heb ik bij elke wee gedacht aan het zinnetje 'deze wee komt nooit meer terug' en dat ging perfect. Het stomme is dat ik tussen de weeen door moest denken aan een mop die mijn vader vroeger verteld had, ging over een Belgische buschauffeur die aan zijn passagiers moest vertellen dat zijn remmen stuk waren. Had dus continue in mijn hoofd :"mijn bus is kapot en mijn remmen doen het niet meer, holadiee, holadioo..." Beetje jammer wel dat het na 10 uur weeen opvangen alsnog een KS is geworden.
ik pufte op het deuntje: dit-kan-ik-heel-goeeeeeeeed! Heeft me super geholpen, toe ik dacht, als het zo nog uren door moet gaan red ik het niet, kreeg ik persweeen (en keurig volledige ontsluiting)
Ik dacht bij elke wee, dit nooit weer! En dat heeft echt geholpen. Gewoon het idee dat ik nooit meer weeen hoefde op te vangen alleen deze ene nacht.. Nou ja heb er nu inmiddels 2.. maar toen hielp dat echt goed.. Gewoon het idee dat de pijn voor 1 nacht was en het geluk voor altijd!