Uitgerekend 1 t/m 15 juli 2019 Deel 2

Ja, wieghuren ken ik! Maar ik wil m wel een maand of 6 op onze kamer hebben en dan is een tweedehandsje toch goedkoper, zeker als er nog een tweede (etc) komt.

Echo was niet helemaal bevredigend. Hij is netjes langs de onderlijn gegroeid. Al vonden m'n man en ik wel dat het puntje eronder stond, en de vk zei van niet. Maar goed, als zij zegt dat het zo goed is. Alleen nu heb ik op de grootste plek nog 2,8 cm vruchtwater om de baby zitten (terwijl 2 cm de ondergrens is). Dus dat is aan de krappe kant en mag niet heel veel minder worden. Plus een wat verhoogde bloeddruk die anders eerder te laag is. Maar nog geen reden voor acute zorg, gelukkig. En over twee weken weer een echo.

 

Klinkt nog goed! Geen reden dus om de volgende echo te vervroegen? Lijkt me ook wel geruststellend.

Bij mij waren het echt Braxton Hicks contracties. Jammer van het mooie weer

 

Wel een extra echo, eigenlijk zou die er over 2 weken niet zijn (alleen de keer erna nog een liggingsecho, was de bedoeling). Maar nog niet door naar de gyn, dus dat is wel geruststellend!

 

N

Aah dat verklaard de hele toestand dus. Nou komt vast goed!

 

@Weereennieuwemama je opvoeding klinkt een beetje als de onze en wij lopen daar ook geregeld met familie tegenaan. Aan tafel zitten hoeft bij ons niet persé super lang, maar wel tot hij voldoende gegeten heeft. Koppeltje duiken en springen op banken en bedden mag ook, omdat het gewoon zulke heerlijke trampolines zijn haha. Wel leg ik vaak uit dat het bij een ander niet mag, mocht hij het daar doen: ‘ik weet dat je bij ons mag springen op de bank, maar oma vindt dat niet fijn’. Daarop volgt dan vervolgens meestal een ‘waarom?’ En dan leg ik dat weer uit en is het meestal goed. Bij mijn zoontje is het in ieder geval zo dat als je een goede reden geeft en hem gewoon duidelijk en aardig aanspreekt, hij mééstal wel doet wat er gevraagd wordt, al blijft het natuurlijk een peuter die dwars is als hij moe is. Ik ben best makkelijk met dingen thuis, maar pas me wel vaak aan aan de regels die bij anderen gelden als we daar zijn. Wel accepteer ik het echt niet als mensen hem niet respectvol aanspreken door naar hem te schreeuwen of hem door ‘grapjes’ belachelijk te maken, ik zeg er vaak inderdaad wat van zoals jij en ben vaak met familiefeesten van mijn schoonfamilie de halve tijd bezig in zijn oor te fluisteren dat het maar grapjes zijn die gemaakt worden, want hij snapt dat vaak echt niet en is dan echt gekwetst.

 

Ben precies zoals jij. Ik doe aan attachment parenting in de basis, met een hoop how2talk2kids schwung erin, maar dat begrijpen de meeste mensen niet. Die denken dat je een kind respect leert door te disciplineren, terwijl een kind respect leert door gerespecteerd te worden. Denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel.

Heb op deze manier al heel veel conflicten gehad met mijn familie. Die schreeuwen en pakken mn zoontje beet als hij last heeft van beetje ADHD kolder omdat ze vinden dat ik anders maar had moeten ingrijpen. Nou doei dan ben ik weg. Want ik doe dat op mn eigen manier en dat is niet door ingrijpen maar door inleven! en uitleggen zodat hij zich ook leert inleven in een ander. Verder doe ik niet aan time-outs maar aan time-ins. Children need love the most when they deserve it the least, is mijn motto. Bij mij krijgen ze hun zin niet als ze boos zijn, maar wel begrip en medeleven. Wat je er nu in stopt krijg je later dubbel en dwars terug. Want wat zal je kind doen als hij later te maken krijgt met boosheid? Begrip en medeleven tonen! Hij weet immers hoe fijn dat voelt en hoe nodig dat is, omdat hij het ook kreeg.

 

Ja klinkt wel hetzelfde inderdaad, ook met uitleggen, zoontje is goed voor rede vatbaar. Koppeltje duikelen op hun bank mag normaal ook wel. M'n zoon mag er best aan wennen dat hij straks 'in het echte leven' ook tegengas gaat krijgen en minder leuke mensen treft, maar je eigen familie die naar mijn mening zo 'kinderachtig' tegen hem doet vind ik echt niet chill zeg maar.

 

Haha het heeft een naampje, dan doen wij ook aan attachment parenting. Heel fijn vind ik dat, gaat ons prima af en zoon doet het er heel goed op. Ik denk dat m'n ouders wat meer van de oude stempel zijn dan. Best frustrerend soms en onderling is er daardoor best weleens onbegrip. Jammer want ik wil natuurlijk graag stressvrij met ze om kunnen blijven gaan en ze de vrijheid met m'n zoon geven. Hij logeert graag bij ze en dat mag van mij in principe zo vaak als hij wil maar als ik dit dan zo zie en de uitspraken die ze weleens doen over hoe hij 'aangepakt' (die exacte bewoordingen gebruiken ze niet hoor) zou moeten worden dan zie ik dat met lede ogen aan.

 

OH maar juist een kind met bv adhd zou je heel voorzichtig mee om moeten gaan met hoe je op hem reageert, wat sneu zeg. Ik ben eerder van het arm om m'n kind heen slaan als hij een tantrum heeft. Ik heb zelf vroeger last gehad van agressieve buien en kon dan echt met stoelen smijten en mezelf pijn doen. Op zo'n moment was waar ik het meest behoefte aan had een liefdevolle arm om me heen, dan werd ik rustig en nam de boosheid af. Ik kan me dus goed verplaatsen in m'n zoon als hij eens een peuter driftbui heeft, al komt dat gelukkig weinig voor. Begrip tonen werkt hier dus ook prima. Schreeuwen werkt inderdaad echt absoluut niet.

 

Lijkt me frustrerend dat anderen je kind met adhd niet begrijpen en van daaruit op hem reageren @Moppiepoppie. Die denken natuurlijk dat je hem niet in de hand hebt. Je zoon is daar dan de dupe van. Voor hem ook niet leuk dat mensen blijkbaar regelmatig stekelig op hem reageren.

 

Ik klik wel ‘vind-ik-leuk’ maar ik word er echt verdrietig van. ‘Aangepakt’...

 

Nee joh, het arme mannetje heeft echt een complex. Hij zegt dat iedereen hem altijd irritant vindt en dat hij toch nooit wat goed doet. En dat terwijl hij een heeel gevoelig mannetje is wat andermans leed heel erg aantrekt. Hij probeert soms ook mensen uit te leggen dat hij moeilijk kan stoppen met sommige dingen door zijn ADHD maar die beginnen dan alweer te roepen dat het geen excuus is voor slecht gedrag. Zucht. Ik reageer meestal dan met inleven van ‘ja moeilijk hè als je wel wil maar het lukt niet en dan floept er zomaar iets uit. Dat vind je vast zelf ook heel lastig.’ Dat stel ik vragen over hoe hij zich voelt ‘dat maakt je vast verdrietig, of word je er juist een beetje boos van op jezelf? Wat denk je dan?’ En daarna probeer ik wel tips voor verbetering te geven: ‘misschien kan je de volgende keer als er een gek woord uit wil proberen een heel gek geluid te maken (of een gek dansje, tot tien tellen, kan van alles zijn). Want druk zijn is niet erg, maar sommige woorden kunnen andere mensen kwetsen waardoor ze boos worden, terwijl jij het helemaal niet zo bedoeld. En dat is natuurlijk jammer omdat je een hele leuke vent bent. Gelukkig heb je ook veel hersens extra gekregen (hij is ook hoogbegaafd) dus zullen we een gek geluid samen bedenken waarvan je denkt dat het in zo’n geval als de stoom even uit je oren komt, kan helpen?’ Tja helaas ben ik zo ongeveer de enige die die moeite voor hem wil nemen. Mijn man begint het inmiddels te leren wel maar het is echt dramatisch te zien hoe volwassenen in deze maatschappij met kinderen omgaan. Ik snap wel dat er geen greintje fatsoen meer is bij de jeugd. Ieder voor zich krijg je daarvan. Where is the love...

 

Nou dat doet me echt pijn om te horen hoor. Begrijp helemaal wat dit doet met je mannetje. Je gaat er verstandig mee om, dat inlevingsgevoel en het geduld moet je ook maar hebben, dat is ook niet iedereen gegeven. Je geeft bv al aan dat je man dat minder heeft.

Ik praat ook veel op die manier met m'n zoontje, Bij positieve en negatieve situaties. Niet tot in den treure hoor, can de week had hij bv gezoend met een vriendinnetje zei hij. Dan vraag ik tussen neus en lippen door wat hij daar dan van vond en dan is het ook klaar. Maar als hij een tantrum heeft dan lossen we dat eigenlijk altijd wel op door hem even bij me te nemen en eens even erover te hebben wat er nou gebeurt. Hoe voel je je daarbij en wat vind je daarvan. Helemaal prima als je boos bent, dat mag, dat begrijp ik. Dan hebben we het over bv het slaan, waarom hij dat deed. Wat het met mij deed. Wat hij als alternatief kan gebruiken als hij weer boos is,dat hij bv ook gewoon kan zeggen dat hij boos is en iets niet wil en dat ik er dan ook naar luister, dan slaan niet nodig is om mij naar hem te laten luisteren. Soms reageert hij dan met zo'n lief stemmetje "oooh ja, ik snap het!" en dan is het weer goed en is de bui voorbij. Vind dat 1 van de meest uitdagende maar ook mooie kanten van het ouderschap.

 

Schijnt vruchtwater of het knakken van de gewichtjes van de baby te kunnen zijn.

 

Ik vond het ook bizar klinken, maar dit gaf iemand aan op het forum. Luchtbelletjes denk ik niet, kan geen lucht bij komen. Ik begreep dat het door golfbewegingen kwam. Ook wel raar want lijkt me dat je dat ook niet hoort als er geen lucht in de baarmoeder zit.

 

Hoe ben je daar achter gekomen?
Als ik op Mn hurken zit en hoest of lach is het ook feest bij mij. Ik heb al 3 x per ongeluk in Mn broek geplast langs Mn “tena” af.