Klopt, normaal 5-6 weken, maar omdat er absoluut geen sprake is van een misdrijf mag het na 1 maand al worden vrijgegeven ... Als ze vermoeden qua evt. Misdrijf kunnen ze het nog in het as de DNA vinden.. heel bijzonder..
Heel, heel veel sterkte en kracht gewenst morgen lieve meid! ❤ Wat een hel dit voor jou en je meiden, maar wat ben je sterk. Ik weet zeker dat als hij jullie zou zien van boven, hij mega trots zal zijn. Dikke knuffels.
Ja!! Om 14.00 heb ik mijn lieve schat mee naar huis genomen, en is hij weer bij ons!! Was best opgetogen, vrolijk en positief gestemd toen ik er heen reed.. Eenmaal thuis zijn urn stevig tegen mij aangedrukt en een diepe zucht geslaakt.. en toen werd in emotioneel..
Ach meid.....moet zo aan je denken. Hoop dat je lieve mensen om je heen hebt die je kunnen steunen en helpen op wat voor manier dan ook. En waar je je hart kunt luchten. Niet alleen nu maar ook in de toekomst
Hoe blij ik maandag was, en gisteren.. Zo klote voel ik mij nu! Ik lig Jankend in bed, gil nog net niet de buurt wakker, en blijf maar nee schudden.. Overdag heb ik het druk met de kinderen, huishouden, eten koken, en geregel (Nog steeds), en tegen eind van dr avond, begin van de nacht komt alles eruit.. Nu was het omdat ik zijn kaars niet kon uitblazen , maar even ervoor al gedoofd was omdat die kaars op was. Nou dat heeft gezorgd voor een flinke brulpartij, en maar tegen zijn foto schreeuwen: waarom ben jij abrupt van ons ontnomen, waarom hebben ze jou gekozen en moet iemand van 90+, waarom tart het lot zo met ons en mochten we niet langer samen zij en gelukkig zijn samen en met de kinderen.. Ik mis je enorm! Weet dat ik van je hou! En dat JIJ mijn lekkerding bent voor altijd! Ik kan het niet schat, ik trek het niet zo alleen zonder jou! Hoe moet ik nu verder? Ik doe het voor jou en voor de meiden, maar ik ben je nodig.. Echt kon ik je maar terug halen en jou bij mij houden.. Lief!!! Je kan niet dood zijn, dat kan en mag niet! En dan zak ik zowat door de knieën en breek ik volledig.. En dit is elke avond zo, voor nu al 6 weken (op 1 dag na)..
Ik heb echt geen woorden, tranen in mijn ogen. Heel veel sterkte is alles wat ik je kan wensen, maar voelt niet toereikend.
Als tranen een trap konden bouwen En herinneringen een brug Dan klom ik tot hoog in de hemel en bracht ik je terug.
De tijd vliegt voorbij joh, al 6 weken geleden denk heel vaak aan jou ook al ken ik je niet. Kan me niet voorstellen door wat voor hel jij nu moet gaan, bah.. zo oneerlijk.. Ik besef me regelmatig maar al te goed hoe ik mijn vriend voor lief en vanzelfsprekend neem nu.. het kan ineens voorbij zijn echt bizar.. Ik hoop dat je je een beetje er doorheen slaat en veel vrienden en familie om je heen hebt die je een beetje kunnen helpen/steunen.. hoe is het met je schoonfamilie?
Wat een vreselijke nachtmerrie dit... Ik hoop dat je genoeg mensen in je buurt hebt die je helpen daar waar kunnen en dit ook zullen blijven doen! Hoe gaat het met je kindjes?