Hoi meiden, Onze zoon was de eerste 2,5 jaar altijd een geweldige slaper. Je bracht hem naar bed en hij ging na even zingen altijd braaf slapen. Soms was hij nog klaar wakker en ging hij wel 1,5 uur zingen, maar toch uiteindelijk slapen. We hoefden nooit terug naar boven. Nu heeft hij sinds een paar weken een nieuw, groot bed. We hebben er een balk voor zodat hij er niet uit kan vallen in zijn slaap. Maar nu heeft hij dus een manier gevonden om achter de balk langs te kruipen. En als we hem nu naar bed hebben gebracht komt hij er steeds uit. Dan staat hij lawaai te maken op de overloop, naast de slaapkamer van onze dochter. Als wij boven komen negeren wij hem altijd, we leggen hem in bed en gaan zonder wat te zeggen weer weg. Meestal kwam hij er maar 1 of 2x uit. Maar vanavond ben ik al 6x met die tactiek naar boven gegaan. Wie heeft tips?
Waarom dat negeren? Dat vind ik toch wat sneu voor het ventje. Mijn kind is bijna 2.5 jaar en die slaapt in het grote bed. Komt nooit zijn bed uit en we slapen er allemaal heerlijk bij. Misschien heeft je peuter verlatings angst of eng gedroomd o.i.d.? Huilt hij?
Het begon met het rekken van de bedtijden. Nog een liedje, slaapzak aan, slaapzak toch uit, drinken, knuffelen... Het hield niet op. Hij heeft geen angst of verdriet. Hij vindt het grote bed prachtig en is er heel trots op. Hij heeft ontdekt gewoon ontdekt dat het kan en staat ons met een grote grijns op te wachten op de overloop. Negeren leek ons de beste oplossing, omdat hij anders steeds iets nieuws blijft verzinnen.
Als het geen angst of pijn is, is het denk ik toch een kwestie van consequent zijn. Ik zou hem niet negeren maar duidelijk zeggen dat het nu bedtijd is, morgen weer spelen en knuffelen (oid) en dan in bed leggen. Geen uitgebreide uitleg of mitsen en maren. Een volgende dag zou ik stil staan bij zijn 'trotsheid' en hem ophemelen dat hij in de nacht in zijn grote jongens bed heeft geslapen. Wat ik trouwens ook zou willen testen (als hij niet al teveel overlast veroorzaakt) is het laten en kijken of hij na een tijdje misschien uit zichzelf weer in bed gaat.
Wat vervelend dat hij nu niet meer lekker naar bed gaat! Begrijp ik dat jouw zoontje 2,5 jaar is? Het is dus begonnen toen hij een ander bed kreeg. Misschien vindt hij het grote bed eigenlijk nog wel iets te spannend. Een ledikantje is veel compacter en geeft een beschermend gevoel.
Ik ging ze alleen terug leggen als ze bv herrie maakten, ze kropen anders vanzelf wel in bed als ze klaar waren met een beetje rommelen
Die van ons doet dat ook soms, dus nu zit er een haakje op haar deur, zodat deze wel op een kier staat, maar ze er niet door kan. En we blijven op de bovenverdieping zodat ze ons hoort rommelen en dat geeft schijnbaar een vertrouwd gevoel en nu blijft ze (meestal) in bed.
blijven volhouden met terugleggen. De eerste paar keer aangeven dat het bedtijd is, maar daarna gewoon terugleggen. Hij gaat het wel doorkrijgen..en dan is het geen leuk spelletje meer. Voor nu voor jou wel slopend... sterkte.
Ik denk dat je al goed op weg bent hoor! Kinderen met verlatingsangst staan niet met een big smile op de gang te wachten, die gaan huilen of roepen. Ik zou het ook laten gaan zolang hij geen kabaal maakt. De oudste hier heeft ook lang nodig om in slaap te vallen, bij hem is inmiddels de afspraak dat hij op z'n kamer blijft, het licht blijft uit en hij doet zachtjes. Hij vertelt soms de volgende ochtend wel eens wat hij nog gedaan heeft 's avonds, maar als wij zelf naar bed gaan ligt hij altijd keurig in bed, lekker te slapen. Als hij wel teveel kabaal maakt voor de rest, dan zou ik hem inderdaad zoals je nu doet steeds terug blijven leggen, korte uitleg en verder geen gezelligheid. En inderdaad misschien een beloning eraan hangen? Een sticker als hij netjes in z'n bed is gebleven bijvoorbeeld.
herkenbaar!! Die van mij heeft dat ook....Had het ook met het naar bed gaan maar sinds hij geen middagslaapje meer doet, is dit over. Doet jouw zoontje nog een middagslaapje? Die van mij heeft het nu in de ochtend...wordt gewoon rond 5 wakker en komt naar ons toe...Soms verlang ik wel weer naar het ledikantje dan hoor
Hier na een valpartij uit dr ledikantje die gezien de direct opvolgende herhalingspogingen (die ik net voor was) vanavond drie spijlen uit dr ledikant gezaagd, kamer direct ontruimd en tiewraps op de kast met de luier en zwitsaldoekjes voorraad (niks zo mooi als alle doekjes uit een nieuw pak te rukken en je kamer onder te sneeuwen, de lucht van 1 verpakking was voldoende om dr een big box te onthouden) en dr zelf in dr bed laten kruipen. Beetje provosorisch maar ik had geen trek in onnodige valpartijen. Maar oh wat was ze trots toen ze zelf dr bed in kroop. Tot nu toe blijft ze liggen...mocht dat veranderen en ik kom wat tegen wat werkt dan geef ik t wel door.
Ohw ja herkenbaar. Onze dochter is ook 2,5 en ook een groot bed. Dit was ook keten in het begin. Zolang ze geen herrie maakt geen probleem, maar dit duurde niet lang. Dus de regel bij ons is: als je in je bedje blijft en je blijft vh rolluik af, dan mag je de volgende dag een chocolaatje. En het werkt!!! En we hebben haar middagslaapje teruggebracht naar max een uurtje.