Ja dan betaald ze mijn boodschappen. Daar wil ze niks voor en ze zou het helemaal niet op prijs stellen als ik haar geld zou geven. Als ze in geldnood zouden zitten of wat dan ook dan zouden wij er ook zijn. Als ze op vakantie zijn dan rijden wij op en neer voor het oud papier de kippen of weet ik wat en dan vraag ik ook geen benzinegeld. Bij ons is geld onderling nog nooit een probleem geweest. En dat zal heus te maken hebben met het feit dat ze het financieel goed hebben.
Ik snap je punt. Ter illustratie: onze buren en schoonouders passen met enige regelmaat op. De afgelopen 2 jaar hebben we ze daar niks voor gegeven. Maar zit al een poos in mn achterhoofd om nog wat te regelen voor ze. Maar de andere kant ken ik ook: mensen met wie je niks afspreekt, maar die kennelijk wel van jou verlangen dat ze van je kunnen profiteren. En wat vaak zo is met collega's: je weet nooit hoe lang ze je collega blijven, sommige zijn echt zó met de noorderzon vertrokken of jij bent na een poos het werk beu en gaat weg. Vaak kan jij er iedere keer weer achteraan totdat ze/jij weg zijn/bent. En als ze weg zijn/jij weg bent hebben ze vaak nóg niet betaald.
Weetje, je kunt ook dankbaar voor iets of iemand zijn en je af en toe irriteren aan een bepaalde eigenschap. Er zit iets tussen zwart en wit Onze (schoon)ouders krijgen regelmatig een bos bloemen of een etentje als bedankje voor wat ze voor ons doen.
Ik snap het wel hoor. Mijn schoonouders maken ook veel onderscheid tussen mij en mijn man (schoonzus en zwager krijgen dan wel weer hetzelfde). Met kerst krijgt mijn man bijvoorbeeld boxershorts van Hugo Boss, een leren portemonnee of een duur luchtje en ik krijg een etui of douchegel. Als ze op vakantie zijn geweest nemen ze voor mijn man wel iets mee en voor mij niet en ook het geldbedrag bij een verjaardag verschilt. Mijn moeder heeft dat niet, die geeft zowel mij als mijn man hetzelfde bedrag met een verjaardag en met kerst, sinterklaas en dergelijke. En na een vakantie neemt ze voor ons beiden een kleinigheidje mee. Ik vind niet dat je onderscheid kunt maken en ben dit ook vanuit huis gewend, maar goed hun zien dat anders... iets met andere normen en waarden denk ik.
De zorg qua vvt heeft een prima loon, knelpunt zit em meer in personeelstekorten waardoor de werkdruk veel te hoog is en dat er van die mini contracten wordt aangeboden waardoor je als je alleenstaand bent je niet kan redden van 12 uur per week. En een prima cao mbt tot vrije dagen. Waar mijn man het wettelijk minimum had qua vrije dagen, had de vvt echt zoveel meer vrije bovenwettelijke uren en nog een eindejaarsuitkering ook! Dus dat moet je ook meenemen: de secundaire arbeidsvoorwaarden. Over leraren, ziekenhuizen en defensie kan ik weinig zeggen, ken hun cao niet. Hoor collega's nooit klagen over loon, wel over werkdruk, contracten die te weinig uren hebben of alleen maar tijdelijk zijn waardoor ze niet rond kunnen komen en een tweede baan heb je geen loonheffingskorting meer waardoor je in eerste instantie netto erg weinig over houdt. Dat krijg je wel terug, maar ben je een jaar verder... Maar ben met je eens: geen fooi geven in Nederland vind ik absoluut niet gierig.
Ik ga hiermee echt totaal off topic. Heb me er nooit in verdiept en ben ook niet bekend met hoe alles geregeld is in de zorg. Wat ik wel gek vind na het lezen van jouw stukje is het enorme persooneelstekort met als gevolg een gigantisch hoge werkdruk. Dan is het toch gek dat er maar van die minimale contracturen worden gegeven? Als ze die mensen meer uren geven dan lost dat personeelstekort zich toch automatisch op en als gevolg daarvan die werkdruk? Of denk ik nu te simpel?
Maar op zich ben je toch ook niet gelijk, je bent niet hun kind. En het verschil TE groot? Waar praat je over, 2 tientjes... Ik weet niet hoe het bij jullie gaat, maar waarschijnlijk beland het toch weer op 1 hoop.
Heb ik ook gekregen Vind ik wel fijn eigenlijk Ik koop zelf ook veel 2dehands Kost allemaal veel centjes
Ik kreeg als kraamkado ook een 2e hands speelgoedje (naast een kadobon van mijn vrienden) van hun zoontje. Hij was er te groot voor geworden en mijn baby mocht het hebben. Eind van het kraambezoek vroeg hij of ik dacht dat baby het erg vond als hij het weer mee naar huis zou nemen want hij was bang dat hij zijn speelgoedje toch wel zou gaan missen
Ik geloof meteen dat je niet zo rekent hoor, maar dat zoiets al in je opkomt vind ik al heftig. En wat zal dat werkelijk nou op jaarbasis aan brandstof kosten, die +/- 70 kg extra die je meeneemt in je auto? Dat kwartier omrijden vind ik een ander verhaal, dan kost het je en tijd en zeker extra brandstof (hoewel ik betwijfel of dat op maandbasis echt die €50 / helft reiskosten andere partij is). Zoals het voorbeeld van je zus. Als ik met iemand weg ga naar een bestemming waar ik dus al heen zou gaan en diegene rijd met mij mee kan diegene op zijn kop gaan staan en het heel graag willen maar ik neem geen euro aan voor die brandstof in dat geval. Rij voor iemand naar bij wijze van spreken Limburg om diegene te brengen/halen ergens naar toe waar ik zelf niet heen hoef en diegene bied aan de brandstof te vergoeden zou ik het wel aannemen, erom vragen nog steeds niet.
Wij vroegen een keer aan de vriendin van een vriend of ze even 10 minuten kon oppassen. Mijn vriend moest naar de bedrijfsarts en ik reed op dat moment precies naar huis maar zou niet op tijd zijn. Ze wilde dat wel doen en vroeg wat ze er voor kreeg. Ik trok toen echt even mijn wenkbrauw op.. Maar ze wilde 5 euro voor die 10 minuten. Ze woonde zelfs 3 deuren bij ons vandaan.. Ik heb het der nooit meer gevraagd.
Echt walgelijk gewoon. Mensen die voor alles wat ze doen denken voor wat hoort wat. Maar ik geloof echt dat die mensen zichzelf nog wel tegenkomen, of karma tegenkomen. Hoe kun je zo zijn? Ik snap daar echt helemaal niets van!!
Nee helaas niet. Dat heeft er mee te maken dat de pieken in de zorg op bepaalde tijden op een dag liggen. En handelingen niet door iedereen gedaan mogen en kunnen worden. Daarnaast kan je beter 2 parttimers hebben die een week zorg op alle dagen samen kunnen leveren bij 1 cliënt dan een fulltimer want die kan nooit 7 dagen zorg in de week leveren. Daar moet dan alsnog een parttimer naast komen te staan.
Ik pas soms hele dagen of weekenden op, doe ik altijd voor noppes. Ik geef de voorkeur aan een maatschappij waarin we dingen voor elkaar kunnen doen zonder er iets voor terug te vragen. En ik ben het helemaal met @DQueen eens dat die mensen die overal geld voor willen zien zichzelf wel een keer tegenkomen en uiteindelijk per saldo slechter af zijn.
Hier koopt mijn moeder ook de luiers, billendoekjes, verzorgingsproducten en een extra setje kleding / pyama en veels te veel speelgoed voor bij haar thuis. en het is niet eens dat ze met vaste regelmaat oppast het is alleen voor als de kinderen daar eens spelen of als ze oppast als wij naar een afspraak moeten ofzo. Dat heb ik ook nog nooit betaalt komt niet in me op en weet zeker dat ze me raar aankijkt als ik om de bon vraag om te betalen. Als ze hier oppast doet ze ook de boodschappen, maakt schoon en kookt voor ons (die boodschappen betaal ik wel en dat wil ze ook wel). Daarintegen betaal ik al jaren haar mobiele telefoon abbonement en neem mijn ouders minimaal eens in de 2 maanden mee uit eten. Krijgen ze mooie kado's buiten verjaardagen en feestdagen om en help ik hun weer met dingen die ze zelf niet kunnen. Beetje geven en nemen zonder alles op de weegschaal te leggen, heel fijn vind ik dat.
Als mijn kinderen(of Mn neefje en nichtje) gaan logeren bij Mn ouders hoeven ze alleen maar schone kleding mee. Verder liggen er luiers, tandpasta en tandenborstels(elektrisch en gewoon), shampoo doucheschuim, borstel, elastiekjes, pyjama’s speelgoed en knuffels. Ze hebben een bed staan (uit te schuiven naar 2 persoons) en een ledikant. En wij hebben daar niks voor betaald. Heb het zelfs nooit aangeboden ook.. ze hebben ook divers kinderservies. Andersom neem ik regelmatig iets lekkers of een bloemetje voor ze mee, als ze boodschappen nodig hebben neem ik dat ook mee.
Oké, nou ja dan ben ik een zeikerd. Volgens mij geef ik al meerdere keren aan dat ik geen geld hoef. Dat jij dat anders ziet, is ook goed.
Toevallig was het zusje van mijn beste vriendin Nanny bij een gezin waarvan de vrouw thuis was (niet werkte) met 4 kinderen onder de 5 jaar, jongste was een tweeling. Die vrouw wilde een nanny om een paar extra handen en ogen in de opvoeding te hebben. Op zich had ik het niet gek gevonden als ze daardoor iets minder salaris zou krijgen omdat ze alles met die vrouw samen deed. Zo had ze dus veel minder verantwoordlijkheid dan in het gezin waar ze nu werkt en echt alles helemaal alleen moet doen.
Juist! jij verwoord het heel erg goed! en het is echt niet zo dat op het moment dat ik doorheb dat iemand echt van mij profiteert ik daar niets mee doe en geen irritaties bij zal hebben. Maar op voorhand ga ik alleen van het goede uit en doe ik alles vanuit het standpunt dat ik graag mensen help / mensen blij maak. Ik ben een gever geen nemer en dat maakt mij heel erg gelukkig.