Hoi Dames, Alvast excuus voor de topictitel en dit lange verhaal, ik weet niet goed hoe ik het kan samenvatten. Ik zit al best wel een tijd met mijzelf in de knoop. En ik lijk er maar niet uit te komen en gaat van kwaad tot erger. Het is zowel op werk als op Privé gebied. Ik heb al een tijdje burn out achtige klachten waarvoor ik ook al naar een praktijkondersteuner ben geweest en vanuit daar bij een psycholoog terecht ben gekomen. Hier heb ik helaas geen klik mee en heb ik het idee dat zij mij met mijn gevoelens en klachten niet kan helpen. Ik heb nu een afspraak gemaakt bij een kinesiloog. Hopelijk kan diegene mij meer coachen en handvaten geven. Ik ben op het werk dus een tijdje geleden zowat ingestort, 2 weken thuis geweest en daarna meteen met het integratie traject gestart. Het ging een tijdje beter. Nu gaat het al een aantal weken weer minder, ben weer somber, rusteloos, loop op mijn tenen en kan niet goed tegen harde geluiden en drukte om mij heen. Nu is het ook zo dat ik al een aantal weken door de stress en spanningen lichamelijk klachten heb. Veel buik en maagklachten, hoofdpijn, en rugpijn. Ga naar de fysio en zij voelt zoveel spanning en knopen in mijn rug, schouders en nek. Dit is dus alleen maar erger geworden nadat er twee mensen die dichtbij stonden in 2,5 week tijd zijn overleden. Gisteren kwam ik uit de douche en ik kon alleen maar huilen. Nu zit ik dus met een dilemma, ben zo aan het malen of het gewoon echt niet verstandig is om mij ziek te melden omdat het nu ook echt om mijn gezondheid gaat. Voor de maagklachten ben ik trouwens al bij de huisarts geweest ook daar werd verteld dat het echt door de spanningen en stress komt. Stress kan best gevaarlijk zijn voor je gezondheid, en wil eigenlijk voorkomen dat ik dadelijk nog verder van huis ben.. Pff.. Ik weet gewoon niet wat wijsheid is. Wil mijn baan niet kwijt, maar mijn gevoel zegt dat ik voor mijn gezondheid moet kiezen. Zijn hier meer dames die enigzins iets gelijkwaardig hebben meegemaakt? Iemand tips of wat zouden jullie doen in mijn situatie? Ik zou ook graag jullie meningen willen weten. Alvast bedankt.
Geen ervaring met zulke klachten, maar als ik jouw verhaal lees zou ik me dus wel ziek melden denk ik. Ligt er denk ik ook wel aan wat voor werk je doet.. maar mijn eerste omgeving is dus ziek melden tot je weer beter in je vel zit en om erger te voorkomen.
Ik zou denk ik eerst eens nagaan wat op je werk ervoor zorgt dat je zoveel stress ervaart en daarover praten en dingen aan passen zover mogelijk. Je kunt je nu wel ziekmelden maar als je over een paar weken weer aan het werk gaat dan begint dit weer van voor af aan. Dus ik denk eerder in oorzaak aanpakken dan symptomen bestrijden.
Dit dus. Het is een beetje hetzelfde als antidepressiva slikken omdat er iets is gebeurd met een bepaalde oorzaak. Als je die oorzaak niet weghaalt en je stopt met het slikken van die medicatie, heeft de medicatie niet echt zin gehad. Ja, tenzij je heel lang blijft doorslikken... Misschien kort door de bocht, maar als de oorzaak niet verdwijnt, kun je doorgaan tot je een ons weegt.
Je geeft eigenlijk al antwoord in je eigen verhaal. Lastige in deze maatschappij is dat luisteren naar je lichaam niet op prijs gesteld wordt, als in: klachten door stress worden snel als aanstellerij ervaren. Ziekte door stress, of door iets anders: de oorzaak maakt niet uit, jij voelt je ziek, zwak, misselijk. Ik meld me bijvoorbeeld ziek wanneer ik langdurig overprikkeld ben. Door stress verlaagd je weerstand, dus logisch dat je op dat moment vatbaarder bent voor b.v. griep. Het enige wat ik op moment van overprikkeling kan doen is: rust nemen, slapen, thuis zijn. Doe ik dat niet, loop ik kans op langdurig uitval. Goed voor jezelf zorgen en luisteren, een ander kan niet voor jou voelen. Wat hierboven wordt genoemd: ziek melden en thuis malen helpt ook niet. Ik zou mezelf dus wel ziek melden, zonder schuldgevoel, en zodra ik me beter voel ook gaan onderzoeken waarom ik nu zoveel stress heb en wat ik nodig heb om weer aan de slag te gaan.
Luister naar jezelf. Als je nog meer over je grenzen heen gaat wordt herstellen steeds lastiger en langduriger.
Soms begin je juist met anti depressiva om de stress/klachten te onderdrukken omdat je op dat moment niet zonder kunt functioneren. Het kan juist een periode overbruggen waarin je nog niet de vinger op de zere plek kunt leggen omdat dat te pijnlijk is. Vervang anti depressiva in deze even met ziek melden: ja het is een tijdelijke oplossing, maar wel een om druk van de ketel te halen en vanuit daar te onderzoeken welke actie je moet ondernemen. Lichamelijke klachten door stress zijn hardnekkig, negeer je ze? Dan gaat je lichaam nog beter zijn best doen om je uit te laten vallen, want wie niet wil luisteren moet voelen. Mooie reactie van het lichaam, maar signalen niet negeren. Liever te zacht voor je zelf, dan achteraf: had ik maar eerder geluisterd.. Je baan is vervangbaar, je lichaam niet.
@DQueen, ten eerste is het niet alleen werkgerelateerd, het is ook privé/persoonlijk. Op dit moment is het heel lastig te omschrijven wat ik voel. M.b.t. het werk. Ik heb een leidinggevende die nadat we haar meerdere malen zonder en incl HR op haar gedrag hebben aangesproken totaal niet veranderd in haar doen en laten. Ze heeft totaal geen inlevingsvermogen, is altijd gestresst, snauwt en moppert erop los. Daarnaast heb ik al meerdere malen aangegeven dat ik weinig tot geen uitdaging meer heb in mijn werk en graag meer wil leren in mijn vakgebied. Ik weet dat ik veel meer in mijn mars heb, maar er wordt niks mee gedaan. Zelfs nadat ik dit meerdere malen heb aangegeven en er een senior functie vrij kwam, heeft zij mij totaal voorbij gelopen. Privé, ben ik ook zo gestresst en gespannen, weet ik op dit moment gewoon geen goede balans te vinden in mijn leven waar ik de energie uit haal. @Iertje81, wist ik maar wat de oorspronkelijk oorzaak is. Dan zou ik het allang hebben aangepakt. Maar ik blijf in zo'n negatieve spiraal zitten dat ik niet weet hoe ik eruit moet. Daarom een afspraak bij een kinesiloog die samen met mij de oorzaak gaat opsporen en deze gaat aanpakken. @Beausecret, juist. Ik voel mij hierin ook erg onbegrepen en heb al meerdere malen tegen mijzelf gezegd dat ik moet stoppen met mij zo aan te stellen. Het is iets wat niemand van buiten aan je ziet, maar van binnen zit het totaal niet lekker. En ja ik voel mij heel erg schuldig als ik mij zelf ziek moet melden en ben ik ook bang voor de gevolgen daarvan. Daarnaast heb ik mij dit jaar als best wel veel ziek moeten melden met lichamelijke klachten omdat mijn weerstand niks is op dit moment. Heb al 2x keelonsteking gehad, migraine en griep. Ik blijf kwakkelen met mijn gezondheid.
Sorry van mij zul je denk ik geen goed avies kunnen krijgen, ik heb er geen ervaring mee en ben van het type niet zeuren maar doorgaan (niet dat ik zeg dat jij zeurt). Klinkt alsof je stress ervaart door de sfeer op je werk en niet overwerkt bent door werkdruk klopt dat? Als je dit aangeeft op je werk dat je nu waarscheinlijk uit gaat vallen hierdoor zullen ze toch wel actie ondernemen? Tenminste ik neem aan dat ze liever iets doen om uitval van jou te voorkomen dan dat ze niets doen en jij ziek thuis zit. Prive hetzelfde advies, probeer de oorzaak aan te pakken!
Nee het is idd niet de werkdruk maar de sfeer die mijn leidinggevende veroorzaakt. Maar dit is al zovaak aangekaart, zelfs had de baas haar al op het matje geroepen. Privé, zie mijn bewerkte bericht. Wist ik maar waar de grootste oorzaak ligt van mijn klachten. Dat zou al zoveel uitmaken. En je mag gerust zeggen dat ik zeur, dat zullen best wel meerdere denken. Zelfs ik zeg het wel eens tegen mijzelf dat ik niet zo moet zeuren.
Dan misschien toch ziek melden en heel eerlijk aangeven bij de arboarts wat de oorzaak is van de stress op het werk. Als jouw ziekmelding het gevolg is van gedrag wat niet veranderd moeten ze wel actie ondernemen. Ik wens je veel sterkte!
Er zit inderdaad voor mij ook verschil tussen overprikkeld omdat de sfeer klote is op je werk of omdat je langdurig te veel werk hebt gedaan. Ik zelf heb 2,5 jaar op mijn tenen gelopen op mijn werk (in mijn eentje afdeling draaiende houden waar 3 mensen hoorden te zitten) en daarnaast prive de zorg voor zieke ouders die ver weg wonen, zelf zwanger, te vroeg bevallen door alle stress en daarna een huilbaby. Daarna ben ik nog eindeloos doorgegaan en uiteindelijk ziek moeten melden nadat ik bij de huisarts instortte en ook gevaarlijk hoge bloeddruk had. Lang verhaal kort: als je om welke reden dan ook niet goed zit op je huidige werk dan moet je daar weggaan. Heb ik ook gedaan. Gewoon nieuwe baan gezocht.
Heb je trouwens al gekeken naar andere banen? Dit loopt zo te horen al langer. Waarom wachten? Er zijn waarschijnlijk genoeg plekken waar je wel op je plek zit.
Ik ben sinds een aantal weken aan het solliciteren. Ben ook al 2x op gesprek geweest ergens, maar helaas net niet geworden. Ik wil alleen niet een baan aannemen omdat ik weg wil, ben wel enigzins kritisch aan het solliciteren omdat de werkuren en de reistijd nu ideaal zijn. En omdat ik nu in mijn functie de uitdaging mis, moet de functie wel uitdagender zijn of worden. Echter zoals ik vaker aangaf zijn mijn klachten echt niet alleen werkgelateerd. Dit is een van de oorzaken dat zeker.
Dat instorten wil ik dus voorkomen. Maar het is gewoon echt niet goed als je dag in dag uit met rugpijn en maagklachten rondloopt.
Je zegt dat je geen klik hebt met de psycholoog waarbij je terecht kwam en vervolgens naar een kinesoloog bent gegaan. Dat vind ik echt zonde! Een klik hebben met je psycholoog is essentieel. Het is misschien wel de belangrijkste voorwaarde voor het slagen van de behandeling. Dat je geen klik met deze psycholoog voelde en denkt dat hij/zij je niet verder kan helpen, wil echter niet zeggen dat je geen psycholoog nodig hebt en dat geen enkele psycholoog je kan helpen. Laat je gewoon doorverwijzen naar een andere. Misschien kan dat binnen de praktijk waar je al zat en dan kan het waarschijnlijk al op korte termijn, omdat je niet onderop een wachtlijst wordt geplaatst. Maar geef hoe dan ook niet op en zoek door tot je de psycholoog gevonden hebt die voor jou de juiste is!
Meld je meteen ziek, je gezondheid is zo belangrijk. Ik ben in april ook in een burn-out beland en weet hoe het voelt. De tijd om zoals gesuggereerd eerst eens te kijken waar de stress vandaan komt is al op. Je moet nu eerst rust nemen om vanuit daar verder te kunnen kijken. En zeg tegen je therapeut dat je graag met een andere therapeut verder wilt. Ik ben net begonnen met therapie bij HSK, zit door het hele land en hebben korte wachtlijsten. Ze kijken niet allern naar de burn-out maar vooral ook naar wat dat veroorzaakt. Vins het tot zover erg grondig en prettig verlopen.
Maar zit er geen verschil tussen een burn out en wat ts benoemt? ik bedoel had jij in je burn out nog kunnen solliciteren naar andere banen?