ben even benieuwd naar jullie tips en ervaringen. Wij hebben een pientere dochter van 3 jaar. Zij weet donders goed wat wel en niet mag. Zoekt graag de grenzen op. Ik weet dat dit natuurlijk gedrag is. Nu is ze alleen echt te ver graag. Wij hebben haar wat meer vrijheid gegeven door ook buiten de tuin te mogen spelen (wel altijd met een buurkindje er bij). De afspraken die we hebben: níet oversteken (dus alleen rondom het blok) en als je met een ander kindje gaat spelen dan kom je dat tegen mama of papa zeggen. Dit gaat al een paar weken goed. Ze is laatst wel bij iemand anders gaan spelen zonder het door te geven en in het begin is ze 1x overgestoken. Nu is ze dus zojuist én overgestoken naar een speeltuintje 200m hier vandaan (wel met een buurjongetje die dat wel mag) én ze had het niet gezegd én ze heeft gelogen tegen de vader van dat buurjongetje toen die later vroeg of ze het wel aan mama en papa gevraagd had... Behoorlijk de regels overtreden dus en ze was zich er 100% bewust van. Ik snap dat het onze eigen verantwoordelijkheid is natuurlijk, maar dit laat ik niet ongestraft voorbij gaan. Ik heb haar er flink op aangesproken, uitgelegd waarom ik boos ben en straf gegeven: voorlopig niet meer fietsen en niet buiten de tuin spelen. Ze zat me alleen maar een beetje uitdagend en onschuldig aan te kijken.. Ik denk dat het besef morgen komt als ze niet mag fietsen.. Wat zouden jullie doen in zo een situatie? Wat voor straf (of niet?) zouden jullie opleggen? Geef ik haar te veel vrijheid al?(Ze is zo wijs voor een 3 jarige..)..
Ik vind dat je dr al veel vrijheid geeft met 3 jaar. Dat ze wijs is, wil niet zeggen dat ze de consequenties van haar gedrag kan overzien. Kinderen van die leeftijd zijn nou eenmaal impulsief nog. De straf zou voor mij zijn voorlopig niet alleen de tuin uit. Meer straf erbij vind ik niet nodig. Deze consequentie, niet meer alleen buiten de tuin, past gewoon prima bij hetgene ze gedaan heeft.
Ik denk dat je veel te veel verwacht van je peuter. Hier ook een hele wijze peuter, maar no way dat hij alleen naar buiten mag. Daar is hij veel te impulsief voor. Logisch, hij is 3, hij kan de gevolgen nog niet overzien. Ik zou niet straffen. Wel haar vrijheden beperken, niet als straf, maar omdat ik het veel te vrij vind voor een 3-jarige.
Ze is 3. Een driejarige handelt nog veel naar impuls. Dus verder dan een gesprek en even niet laten buiten spelen zou ik niet gaan. Ook een wijs kind, blijft 3. Ook mijn 3 jarige (loopt ook voor in ontwikkeling) mag zonder mij buiten spelen met een ouder buurkindje (is 7 jaar en heel rustig) en naar de kleine speeltuin omdat we een doodlopende staat hebben met amper verkeer en allen bestemmingsverkeer. Kleine straat ook. Speeltuin zit 6 huizen verder. Maar mijn kind wou zo naar de grote speeltuin, puur omdat het oudere buurjongetje een ander vriendje erbij had die daarheen ging. En daarom heb ik er altijd toezicht op. Ik kijk vanuit boven en overzie de straat tm speeltuin en kan gelijk ingrijpen. Hij rende dus al voorbij ons huis en kon hem 2 huizen verder stoppen. Had ik niet meegekeken, was hij zo meegegaan met de kinderen. En ik kan het hem ook niet kwalijk nemen. Hij is 3. Enige waar je echt boos om moet worden, is op jezelf in die zin: jij bent verantwoordelijk. En ik heb ook echt mijn kind overschat, had ook niet gedacht dat hij zo mee wou gaan! Blijkbaar is je kind ook nog niet toe aan volledig zonder toezicht spelen. En dat is logisch als je 3 bent. Je hoeft er niet bovenop te zitten maar meekijken van een afstand zou ik wel doen.
Bedankt voor de reacties. Ik heb haar echt overschat ja ik baal ook wel echt.. Maar ze vindt het zooo leuk samen buiten spelen. Als ik haar beperk, beperk ik ook het samenspelen met de buurkinderen. Die willen wel buiten de tuin namelijk. Maar het is wel het meest wijze om te doen..
Waarom? Je kan toch ook bv in de speeltuin zitten op een afstandje? Kan ze gewoon lekker spelen. Of voor je huis als ze in de straat speelt? Je hoeft er niet direct naast te zitten immers. Ik zit heel suf in de slaapkamer, omdat ik daar volledig overzicht heb én ze ook hoor. Hij heeft de vrijheid maar ik hoor en zie ze wel. Dus er is wel toezicht.
Ik denk dat dit teveel vrijheid is. Zelfs voor een wijze 3-jarige. Om zonder toezicht te spelen waarbij ze in aanraking komen met verkeer. Ik lees oversteken. Het is wetenschappelijk bewezen dat kinderen tot een jaar of 8 geen complexe situaties kunnen overzien. Ze kunnen geluiden niet goed lokaliseren, niet goed de snelheid van voertuigen inschatten en geen twee dingen tegelijk (bijvoorbeeld uitkijken en remmen). Je legt nu de verantwoordelijkheid bij een buurkindje. Ook dat kan in mijn ogen niet. Er zal iets gebeuren wat niet eens de schuld is van het buurkindje, maar toch dat kindje zal dit zijn/haar hele leven meedragen. Je bent als ouder verantwoordelijk voor je kind!! Dus buiten de poort spelen met 3 jaar? Dan ga je mee als ouder. Je kind kan dit duidelijk nog niet aan. Is geen straf voor nodig, maar een andere benadering van jullie als ouders!
Hier sluit ik me compleet bij aan. Dit is echt teveel verantwoordelijkheid voor een 3 jarige. Impulsiviteit overwint op die leeftijd, zeker als een ander kind wel mag.
Ze wil de hele middag buiten spelen. Ik zit met een baby erbij dus kan er niet de hele tijd bij zijn ivm slaapjes/voeden. Ik wil niet dat zij de dupe wordt van het feit dat in nog een kind wilde en ik haar daardoor moet beperken. Maar het is dus even niet anders.. Maar het is duidelijk meiden, ik voel me heel rot en baal als een stekker..
Een half uur lekker buiten spelen is ook heel wat waard! Mijn kind mag maar relatief kort 'alleen' spelen. Ik ga niet de hele middag de wacht houden. Dan spelen ze maar in de tuin.
Je kan toch ook de baby in de kinderwagen of draagzak laten slapen en in de speeltuin voeden? Zo deed ik.dat ook als mijn dochter graag buiten wilde spelen. Over dat alleen buiten spelen is alles al gezegd en daar sluit ik.me bij aan.
We doen als ouder allemaal wel eens iets wat misschien beter anders had gemoeten. Ik vind het knap van je dat je dit hier plaatst, kritiek in ontvangst neemt en van je eigen actie leert. Dat kan niet iedereen. Dus voel jezelf niet te schuldig. Je hebt het beste voor met je kinderen en dacht hier een goede keus in te maken.
Hier een 3 jarige die alleen in de tuin mag spelen. Tuin is afgesloten, hij kan niet weg. Wil ik echt wat samen doen, dan is het een feestje om even te gaan wandelen of naar een speeltuin te gaan. Baby gaat dan in drager op de rug en zo kan ik met alle aandacht voor peuter op pad. Voel je niet slecht. Dit heb je gedaan, je ziet nu in dat het niet kan en dit voelde je zelf ook wel al een beetje aan denk ik. No worries. Tis een beetje goochelen met je tijd en ritme van je baby.
Wij wonen in een soort hofje en onze zoon van 4 mag daar echt niet uit. Ik zie het wel gebeuren bij leeftijdgenootjes, maar wij hebben de afspraak, buiten de poort alleen met papa of mama. Ik zou het leuk verpakken en er echt iets speciaals van maken als ze buiten de tuin mag spelen. Als je te snel vrijheden geeft, is alles heel snel normaal en dan worden de volgende stappen ook minder groot. Vraag buurkinderen of zij in de tuin komen spelen en spreek af dat je straks mee gaat de tuin uit. En dat ze zich iets moet aanpassen met de baby, dat is het lot van de oudste. Er zijn ook heel veel voordelen voor haar, hou je daar aan vast!
Niet schuldig voelen hoor meis. Op deze leeftijd kunnen ze net doen alsof ze de hele wereld aan kunnen. Hier wilt ze ook graag alleen buiten spelen, maar dan ga ik mee de speeltuin in. Heb het geluk dat de speeltuin tegenover het huis is. Dus de baby gaat of mee in de kinderwagen. Of ik ga in de speeltuin zitten met de babyfoon. Is dat misschien een optie? Als ze met de buurtkindjes wilt spelen, komen ze maar hier in de achtertuin of in huis spelen. Alles staat dan op zijn kop.
Dus de ene keer heeft de baby pech, als in slaapje wat later of ergens in een prikkelende omgeving, en de andere keer kan dochter niet hele middag buitenspelen. Dat is je kind niet beperken! Je leert haar juist vaardigheden waar ze later wat aan heeft, namelijk dat niet altijd alles kan op een manier die zij leuk vindt. Dit is precies wat ouders van meerdere kinderen soms lastig vinden (aandacht verdelen enz).
Wil je nog wel meegeven; mijn zoon is dan ook nog maar 3,5 maar functioneert op het niveau van een 4,5 jarige (heeft ook geen vriendjes van zijn leeftijd daardoor). Dus overschatten is wat dat betreft wel snel gedaan en gaat ongemerkt: als je kind zo wijs en slim is, vergeet je wel eens de werkelijke leeftijd. Je bent maar een mens
Onze knul is ook heel wijs maar mocht absoluut niet buiten de poort spelen. Nu nog steeds niet en hij is net 5. Ze kunnen tot zeker 8 de afstand van het verkeer niet inschatten. Hoe oud is de buurjobbuu die het wel mag? Voor mij ook teveel verantwoordelijkheid voor een ander kind. Ik zou haar weer beperken. En als kindjes willen spelen kan dat in de tuin. Zal wel even drama worden maar ik denk dat je teveel verwacht van je kind. (Snap ik ook hoor, ze komen vaak veel ouder en wijzer over)