bepalen vind ik een groot woord maar als er hier vriendjes over de vloer zijn rond etenstijd vraag ik automatisch of ze mee willen eten.
Maar dan vraag jij het. Niet dat het kind dat komt spelen zegt. Hé, ik blijf tot 6 uur en als jullie om half zes eten dan zegt mijn moeder dat ik mee moet eten anders mag ik niet meer komen.
Dit is verdraaiing van de woorden van Madelief. Dat is helemaal niet zo gezegd. Als ik het goed begrijp gaat het er bij haar om dat haar kind bij jou speelt. En dat jij zegt nou ga jij maar naar huis want wij gaan eten. Dan wil zij niet meer dat haar kind bij jou speelt. Het kind zegt dus niks en weet hier waarschijnlijk ook niks van (in elk geval zeker niet op dat moment).
Er is ooit eens een bericht speciaal in de groepsapp gezet voor mij. We waren met de groep uit eten geweest en ik moest eerder weg, had netjes geld weggelegd. Ik was nog niet thuis of ik kreeg een foto van het geld dat ik had weggelegd met de mededeling dat ik 10 cent te weinig had betaald. Ik kon wel door de grond zakken.
Hahaha neeeee! Wat ontzettend sneu. Ik had een klasgenoot die kon klagen over 5 cent te weinig. Stoorde mij zo enorm, vooral omdat ik gerust meer dan de helft betaalde maar o wee als zij 5 cent meer betaalde. Na haar huwelijk nog een keer met haar afgesproken, ging ze eerst alles optellen op haar telefoon wat haar eten en drinken had gekost 'zucht', terwijl de bedragen bij elkaar lagen en de rekening ook gewoon gesplitst kon worden. Tot op de cent nauwkeurig werd het neergelegd. Was de laatste keer dat ik haar heb gezien. Als je elke cent zo in de weegschaal legt, pfff
Over kinderen een mee-eetvriendjes: bij ons vragen de kinderen soms ook of hun vriendje mag blijven eten. Soms komt het uit, maar veel vaker niet. Wat had ik laatst gedaan? Alle buurtvriendjes opgetrommeld en hamburgers klaargemaakt op de BBQ.
Ik vind t ook niet zo fijn als er doordeweeks s avonds kinderen mee willen eten. Tussen 5 en 7 is t altijd spitsuur. Jongste is t zat, ik sta te koken en er gebeurd van alles. Eten met zn 8en, 3 in bad/douche en 3 gezellige pubers. Kinderen die komen spelen gaan dus rond 5 uur naar huis en ik probeer de spits te overleven. Dan heb ik echt geen zin in nog een paar extra kinderen. Woensdagmiddag is nooit een probleem. Dan eten er gerust 4 extra mee. Pan knakworsten op tafel en een paar zakken bolletjes. Maar s avonds; liever niet.
Is dit gierig? 3 x keuze uit tijdschrift Ouders van Nu, Kek Mama of Viva Mama 1 x Hema cadeaubon € 15,- Dat samen voor 19,95 maar als je jezelf aanmeld voor de nieuwsbrief dan krijg je 5 euro korting en betaal je dus 14,95. Ik ben er blij mee .. Link voor degene die interesse heeft; https://www.magazine.nl/tijdschriften/actiepaginas/hemakaart
Maar als je dat niet doet ben je dan niet gastvrij? (Even ter toelichting: mijn oudste heeft ass/mcdd en mijn jongste heeft ernstige eetproblemen. De hele gang rondom avondeten vind ik pittig. Als ik in de keuken sta en uit het zicht van oudste ben raakt hij vaak in paniek. Jongste is rondom eten sowieso gestresst. Als we hebben gegeten moet er nog worden opgeruimd. Jongste gaat vroeg naar bed en beide kinderen zijn snel van slag als dingen anders dan anders zijn. Daarbij sta ik er alleen voor, dus alles komt op mijn schouders neer). Ik zie mezelf wel als gastvrij in de zin van dat kinderen altijd mogen komen spelen, natuurlijk bied ik ze dan drinken en wat lekkers aan. Als dochter buiten speelt (Zoon speelt niet) en ze krijgt een ijsje of snoepje oid krijgen alle kinderen waar ze mee speelt dat ook. Maar avondeten met mijn kinderen is voor mij hard werken, met name vanwege alle stress. En die stress ga ik niet vergroten door anderen mee te laten eten. In de vakantie of weekend is er meer flexibiliteit. Maar dan is het meestal wel op afspraak en ga ik af op hoe de kinderen op dat moment in hun vel zitten. Voor mij staat het dus los van gastvrij zijn en heeft het alles te maken met onze gezinssituatie. Ik zou het zeer kwetsend vinden als iemand als bv @Marsepein mijn kinderen hierop afrekent door ze niet meer te laten spelen. Als er nu echt nood aan de man is waardoor het andere kind langer bij ons is dan gepland dan kan het natuurlijk mee eten. Maar het zou niet mijn eerste keuze zijn. En voor mij is dit heel wat. Ik ben opgegroeid in een groot gezin en het was altijd zoete inval. Iedereen kon altijd blijven eten of slapen etc. En zo was ik zelf ook, gezellig! Maar juist omwille van mijn kinderen en onze situatie heb ik moeten leren om grenzen te stellen en aan te geven.
Het gaat er denk ik niet om dat je ongastvrij bent als je kinderen niet uitnodigt om te komen eten. Maar vooral om (de manier van) het wegsturen. Ik weet zeker dat de meeste mensen die nu heel hard roepen dat er niemand kan blijven eten in geval van nood dat kind gewoon te eten geven. En als er het gevoel is dat dat niet zo is dat dat hetgeen is wat als ongastvrij wordt gezien.
's Middags eten de kinderen die komen spelen altijd mee, maar 's avonds niet hoor. Het buurmeisje wel, maar dat vind ik anders, daar hoef ik geen haal-/brengafspraken over te maken, ze gaat naar huis als ze zin heeft. En mijn dochter doet hetzelfde.
Het is bij ons ook niet echt gebruikelijk dat kinderen die komen spelen, blijven eten. Nou eten wij vrij laat, dus zijn ze voor die tijd meestal wel naar huis. De kinderen zijn ook allemaal wel op de leeftijd dat ze zelf naar huis gaan. We wonen in een klein dorp, dus van halen of brengen is geen sprake (meer). Het is ook bijna onmogelijk met alle sporten van de kinderen. Komt het wel zo uit, ook prima, dan zijn ze van harte welkom.
Wat ik best een beetje een gierige actie vond, was die van mijn bonuszusje. Mijn dochter van 12 ging meekijken naar het afzwemmen van haar dochter. Ze was vergeten thuis even wat te eten en had geen geld bij zich. Ik had gevraagd of haar tante dat dan even voor wilde schieten. Geen probleem. Ik weet dat ik het gevraagd heb, maar om dan ook serieus een tikkie te sturen van 2,20 vond ik best een beetje bijzonder. Zelf zou ik dat dus echt nooit doen.
Nee hoor vind je absoluut niet ongastvrij als je dat niet vraagt. Ik voel me er zelf niet prettig bij iemand (volwassen of kind) weg te sturen omdat wij aan tafel gaan maar dat is iets persoonlijks en vind ik los staan van gastvrijheid. Ik denk dat gastvrijheid ook meer in een gevoel zit van je gasten zich welkom te laten voelen.