Ik moet het even delen, ik voel me een beetje raar ofzo. Dus hoop hier te lezen dat ik niet de enige ben Ik ben 2,5 maand geleden bevallen van mijn tweede zoontje. Het was een mooie zwangerschap en een prachtige bevalling. Al toen ik net zwanger was wist ik dat er nog een derde ging komen. Dit bleef ik de hele zwangerschap zo voelen, en voelde ook dat het niet lang zou duren. Een paar uur na de bevalling voelde ik dat ik redelijk snel weer zwanger zou willen worden. En nu, begint het gewoon echt te kriebelen! Ik herken dit totaal niet van na mijn eerste zwangerschap! Toen miste ik het zwanger zijn wel heel erg, maar het voelt nu niet als missen. Dit voelt echt als een groeiend verlangen naar nog een kindje erbij.. Afgelopen weekend hadden we voor het eerst weer seks en wilde mijn man het onveilig doen ("laten we er meteen nog eentje maken!"). Ik weigerde omdat ik voelde dat mijn lichaam nu nog niet klaar is voor weer een zwangerschap. Maar misschien over een paar maandjes wel. Het voelt raar om nu alweer dit verlangen te hebben, herkennen jullie dit? Ik voel me ook een beetje schuldig naar mijn tweede zoontje. Alsof ik niet blij genoeg met hem ben ofzo (ben ik wel!!!)..
Ik had het ook snel bij de eerste (gelijk na de bevalling) , mijn zus bij alle kinderen maar het verstand zei: laat je nu niet leiden door de gierende hormonen haha
We gingen ervoor toen zoon nog 2 moest worden, maar duurde uiteindelijk dik 1,5 jaar (waarin ik wel 2 keer zwanger ben geraakt maar is fout gegaan). Mijn zus had tussen 2 en 3 minder dan 1,5 jaar maar dat vond ze met werk en een net 4 jarige erbij echt te heavy. Ze had liever achteraf gewacht, dan had ze minder op haar tandvlees gelopen.
Dan heb je het toch een tijdje kunnen uitstellen! Dus door de hormonen zakte het verlangen weer?.. (rot dat het fout is gegaan, tussen mijn eerste en tweede heb ik ook 3 miskramen gehad)
Heel herkenbaar! Letterlijk tien minuten nadat ik onze dochter ter wereld had gebracht keken mijn man en ik elkaar aan en vroeg ik: ‘Wanneer zullen we voor de tweede gaan?’ Het is dat ik per se een halfjaar borstvoeding wil geven, anders waren we allang weer begonnen. Ik had ook een fantastische zwangerschap en een nog mooiere bevalling en mede doordat ik zo belachelijk snel ben hersteld van alles heb ik heel erg last van het legebuiksyndroom. Ik heb dus wel goede gesprekken gevoerd met mijn man om te achterhalen of ik gewoon graag weer zwanger wilde zijn of echt een tweede kindje wilde. Maar het is dat laatste, hoor! Ik voel me juist niet schuldig naar onze dochter toe, leuk juist als ze een zusje zou krijgen! Los van dat het ons eerst maar eens gegund moet zijn om weer zwanger te raken hè, ho ho. Op ons dochtertje hebben we ook twee jaar moeten wachten. Dat speelt hier ook wel mee in de wens om er zo snel weer voor te gaan. Anyway, herkenbaar dus!
Hihi, mooi om te lezen. Bij mij speelt het ook wel een beetje mee dat ik bijna 2 jaar op mijn tweede zwangerschap heb moeten wachten. Ik ben ook heel erg snel hersteld van deze zwangerschap en bevalling! Een week na de bevalling kon ik alles weer en was ik echt volledig hersteld (misschien ook doordat de bevalling maar 1 uur duurde haha). Verder geef ik flesvoeding en ik denk dat ik daardoor misschien ook wat meer ruimte voel.
Wow, één uur! Mijn bevalling duurde dertien uur en dat vond ik al vlot (sowieso voor een eerste kindje). Ik zat ook drie dagen na de bevalling alweer op de fiets om boodschappen te doen. Bizar toch? Van tevoren dacht ik: ik ga lekker de hele kraamweek in bed liggen, maar daar had ik helemaal geen behoefte aan. Ik hoop voor je dat je snel weer zwanger mag raken, meis! Zou zo leuk zijn, hè!
Zakte het echt af? Mwah, nee niet echt maar wel op die manier dat ik kon wachten). Maar nadat zoon ongelooflijk last kreeg van voedselallergieen en de nachten nog steeds vreselijk waren, was ik wel blij dat ik niet zwanger was. En ik wou mijn lijf ook gewoon echt tijd geven om te herstellen. En wou ook dat de keuze ook absoluut deels rationeel werd genomen IPV baby's jeeeeeej! (En ik weet ook niet of ik emotioneel als verse moeder dan al bv een miskraam had.kunnen verwerken omdat alle emoties zo versterkt worden)
Ik snap wel wat je zegt, maar mijn afweging is juist: het is nu toch al zwaar (onze dochter heeft bijvoorbeeld nog geen nacht doorgeslapen, dus ik slaap al maanden maximaal twee, drie uur aan een stuk) dus dan kan een tweede baby er ook wel bij. Ik zie juist bij vriendinnen die langer wachten dat ze weer helemaal opnieuw in shock zijn na de bevalling omdat ze zijn vergeten hoe zwaar die eerste tijd met een baby is. Dat van die miskraam ben ik inderdaad wel ook bang voor. Maar aan de andere kant: ik heb de laatste jaren al voor zulke hete vuren gestaan... Ik weet hoe sterk en veerkrachtig ik ben. Wat prachtig trouwens, dat je opnieuw zwanger bent en dat deze keer alles goed lijkt te gaan. Zo gegund!
Ahhh dank je Ik ben wel vaak boos gewonden op mijn man dat hij niet wou haha (maar hij deed ook alle nachtvoedingen én voltijd werken én mantelzorger voor mij dus ik zag het wel erg rooskleurig in haha). Ik snapte mijzelf ook niet, ik was een wrak na de bevalling. zat tot een half jaar erna nog in de rolstoel en moest revalideren vanuit 0 punt. Zo gek kunnen hormonen werken hahaha Maar... Als er een kind naar school moet lijkt het mij met 2 kinderen onder de 1 (geen tweeling) wel extreem lastig en onhandig. Vond t stiekem ook wel lekker om een mobiel kind te hebben. Als ik op het strand dan gezinnen zag worstelen met 3 kinds onder de 4, genoot ik wel extra van het gemak hahahahaha en vond het ook wel super speciaal om zo lang 1 op 1 te zijn. Nr 1 is naar school als nr 2 komt, dus dan heb ik ook weer die echte 1 op 1 momenten die ik dan niet hoef te verdelen hihi Ik hoop wel dat ik na deze zwangerschap wel echt denk; nou is het klaar. Mijn grootste angst is dat ik dan weer gelijk mij wil voortplanten terwijl mijn lijf duidelijk nee zegt en uitgebaard is. Vond dat wel een vervelend gevoel dat je zo'n verlangen hebt en er niets mee kan doen. Leverde ook wel conflicten op met mijn man.
Herkenbaar Hier voordat dochter 7 maanden oud was alweer zwanger van onze zoon. Ze schelen een kleine 15 maanden
Heel herkenbaar. Ik had met mezelf afgesproken minimaal 6 maanden te wachten om te kijken of het de hormonen waren of echt nog een wens. Zijn nu 6 maanden verder en denk dat het beide is geweest
@GroeneBomen Heftig verhaal, zeg! Ik ben ook wel een beetje bang dat ik dit gevoel ga blijven houden, dat het nooit ‘klaar’ zal zijn. Maar goed. Daar dealen we dan wel weer mee. Eerst maar eens proberen überhaupt weer gezond zwanger te raken. Want dat is en blijft een wonder!
Ooit zijn we oud, gerimpeld en allang voorbij de menopauze en dan zal het gevoel vast weg gaan of nog erger, gaan we onze kinderen ermee opzadelen om zich voort te planten
Na de geboorte van mn 1e wilde ik al heel gauw een 2e, is er nket van gekomen, is onderhand mn ex, en mkest toch een naar wachten ivm keizersnee, en nu zwanger van mn 2e dochter met een andere man (8jaar later) Hoop eigelijk niet dat ik weer heel snel t gevoel ga hebben er nog 1 te willen, want moet zowiezo een jaar wachten ivm keizersnee.
Heel herkenbaar. Bij mij was helaas een spoedkeizersnede nodig en nog voordat ik op de OK lag riep ik heel hard; dit nooit meer!! Dat roepen alle vrouwen, grinnikte de gynaecoloog. Maar ík meen het! Riep ik er achter aan (ook omdat ik geen partner heb dacht ik nooit een 2e te willen) Nog geen week later bedacht ik me dat een 2e kindje wel erg leuk zou zijn Dat gevoel is eigenlijk niet meer weggegaan. Als mijn zoontje 1 wordt dan ga ik er weer voor
Hier na de tweede ook dat gevoel gehad. Een snelle bevalling en top kraamperiode en een droombaby. Maar hier waren het toch echt de hormonen. Godzijdank dat ik daar niet ingetrapt ben. Ik vind het best pittig twee kindjes zo dicht op elkaar. Het gekke is alleen dat ik denk dat het komt door het leeftijdsverschil van 18 maanden. Als het minder of meer zou zijn was het prettiger denk ik. Bij minder is de oudste nog jong die heeft niet alles door en bij meer leeftijdsverschil is de oudste al wat zelfstandiger.
Help... Ik heb met tegen mijn man gezegd dat mij het toch wel heel leuk lijkt om dit nog een keer mee te maken.... Ik moet nog 30 weken tot de bevalling. Het idee dat dit mijn laatste is benauwde mij opeens.... Rot hormonen. (En hier is echt 2 de max, mijn specialisten gaven mij groen licht voor nr 2 met de mededeling: voor nr 3 krijg je geen groen licht. Risico is te groot voor jouw gezondheid)