Hier 7 kindjes en de laatste 3 echt heel snel op elkaar. Tussen nr 5 en 6 zit 11 maanden en tussen nr 6 en 7 zit 10 maanden. En tuurlijk is het pittig, maar heel goed te doen en heel erg leuk! De oudste is trouwens 9 nu, dus 7 kindjes in 9 jaar tijd. En nee nog niet klaar
Ik had juist t tegenovergestelde, het leek me verschrikkelijk om weer "te moeten". En dat is jaren zo gebleven, pas toen mijn zoontje naar groep 3 ging kwam de wens voor n tweede, maar nog steeds ontzettend opzien tegen een zwschap en bevalling...
Ik herken het zeker. Had ook snel na de geboorte van dochter weer de wens voor een baby. Toch een halfjaar pauze genomen voor mijn lijf... Ik zou dat lichamelijk gezien wel aanraden en eigenlijk voel ik me sinds dochter 10/11 maanden is in mijn hoofd pas weer "mezelf". Bij ons speelde ook mee dat zwanger worden lang duurt, dat ik er snel weer voor ben gegaan. Nu duurt t weer langer. Als ik wist dat ik heel snel zwanger kon worden, had ik langer gewacht. Maar het is heel persoonlijk. Wel weet ik dat veel vrouwen dit hebben na de bevalling net als jij en dat die wens na een paar maanden stabiliseren toch wat afneemt en ze toch even willen wachten. Succes!!
Hier ook de wens voor een 3de sinds dat mijn zoontje geboren is en die wens is voorlopig nog niet afgezakt.. maar eerst man nog maar zien te overtuigen En we starten ook sowieso pas ten vroegste terug tegen dat de jongste kan stappen omwille van verplichte rust tijdens de zwangerschap door het risico op vroeggeboorte
Tijdens de geboorte heb ik geroepen dit nooit weer te doen. Na zijn geboorte wilde ik snel nog een 2e, maar dit gevoel zakte weg toen onze zoon een maand of 6 was. Vanaf dat moment heb ik jaren geroepen géén 2e te willen. Na 7 jaar begon het pas weer te kriebelen. Nu moet ik wel zeggen dat ik 22 was toen onze zoon geboren was, dus ik wist dat er nog voldoende tijd was voor een eventuele 2e.
Ik heb zeker altijd her gevoel gehad nog een kindje te willen ik wilde graag een groot gezin. Maar mijn ervaring is wel dat je de eerste 9 maaanden echt nog niet helemaal bent zoals het moet en je hormonen heel erg de overhand nemen..... wij hebben uiteindelijk 3 en 3,5 jaar er tussen zitten. En ik ben blij dat wij niet binnen her jaar voor een volgend kindje zijn gegaan. Ik ervaar her elke dag als een geschenk en geniet meer van de jongste doordat ik er meer tijd en aandacht voor heb. Geniet nog even van je kleintje! De tijd komt vanzelf
Heel herkenbaar, bij de 1e na 7 maanden ervoor gegaan en gelijk zwanger! Na de 2e ook gelijk weer dat gevoel, maar ben heel blij dat m’n man en m’n verstand me tegen hebben gehouden! Ik vond het 1e jaar heel pittig, vooral ook omdat m’n zoontje de 1e 2 maanden veel heeft gehuild door uiteindelijk koemelkallergie en tot zijn 1e verjaardag erg slecht heeft geslapen. We komen nu eindelijk weer een beetje bij ! We willen wel graag nog een 3e en eventueel een 4e maar echt pas als ik er zelf aan toe ben. Ik wil graag kunnen genieten als ze zo klein zijn, en ik weet zeker dat ik 3 kleine kindjes echt te druk zou vinden
Voor mijn eerste dacht ik: ik wil er maar eentje. En zo had ik het ook met mijn man afgesproken. Net na de bevalling dacht ik dit nooit meer, vreselijk en de zwangerschap vond ik ook geen pretje. De eerste twee weken vond ik ook nog niets, maar daarna ging het langzaam beter. Met 6 weken dacht ik opeens ik wil er nog eentje, mijn gezin voelt nog niet compleet. Helaas denk met mijn man er anders over. Hij heeft zoiets van dat had we niet afgesproken. Nu spelen hier nog wat medische dingen mee, dus ik weet ook niet of het nog haalbaar. Ik ben heel blij met mijn dochter en als ze de enige blijft ben ik super blij, maar stiekem droom ik van een broertje of zusje voor mijn dochter. En zal het gevoel van compleet ooit echt helemaal verdwijnen.
Na de eerste riep ik ook meteen dat ik dit zo weer zo doen ondanks een bevalling van 23 uur waarbij uiteindelijk de vacuümpomp erbij gehaald werd. M’n man wilde alleen wachten, dus de 1e en 2e verschillen ruim 2 jaar (van mij had het wel eerder gemogen). Na de 2e voelde m’n gezin nog steeds niet compleet en wist ik zeker dat ik nog een 3e wilde, maar niet meteen. Ik wilde wachten totdat er minimaal 1 naar school was. Ik vond het eerste jaar met 2 kindjes echt wel heel heftig, met weinig tijd voor m’n man en het gevoel dat we steeds meer uit elkaar groeide. Maar nu is er toch echt een derde onderweg. Uitgerekend rond de 3e verjaardag van de 2e.
Mijn eerste is onverwacht 4 weken te vroeg geboren en ik was nog lang niet klaar met zwanger zijn. Toen dacht ik ook al heel snel (in het ziekenhuis nog) 'Ik wil er nog 1'. Na 6 maanden zei ik dat ook hardop tegen mijn man, waarop hij antwoorde: 'nou dan stop je toch met de pil'. Ze is geboren met ks, dus eerder zou ik sowieso niet willen, maar dit vond ik een mooi termijn. De 2e is blijven zitten tot 39+4 en toen zei ik ook dat er wel een 3e zou komen, maar niet zo snel. Uiteindelijk was ik er toch na 7 maanden weer klaar voor. Alleen 2e zwangerschap was meteen raak en 3e na 3x. Tijdens de bevalling van de 3e dacht ik wel 'Dit doe ik nooit weer'. En toch besloten we samen een 4e te willen, maar wel pas als de oudste 2 allebei naar school zouden gaan. Zie mijn handtekening...mislukt
Ik wil het liefst ook gauw weer een volgend kindje, maar wegens praktische redenen gaan we toch nog even wachten. Als dat niet in de weg stond, gingen we er nu alweer voor bezig.. toch even een jaartje wachten.
Jaa ik heb dat ook.. Ik heb er nu 4 waarvan 1 engeltje, maar echt na de bevalling vd laatste direct t gevoel ik ben nog niet klaar.. Ik bv en net als @Palmpje ook alleen dus ik vond t ook belangrijk is het financieel haalbaar. Dat kan! Dus ik ga er volgende maand weer voor dan is de jongste 10mnd Op de laatste moest ik 3jaar wachten dus ook dat speelt mee +leeftijd van mezelf 37 dus ik heb ook t gevoel nu of nooit. Als ik eerlijk ben wil ik nog wel 2. Of dat haalbaar is... Maar eerst maar kijken of t me nog een x gegeven is.
Na de eerste moest ik er niet aan denken zo snel weer. Maar na de 2e had ik ook heel snel het gevoel dat ik nog een kindje wilde. We wilde wachten tot juli/augustus. Maar baby wilde eerder komen Onze jongste is bijna 2 als de baby komt.
Hier ook snel weer, zit een jaar tussen 1 en 2...heerlijk toch! Je weet van jezelf wel of je het aan kunt denk ik. Nu zwanger van de 3e. Tussen 2 en 3 dalijk ruim 1.5 jaar.
Ja hoor hier ook! Terwijl ik na de eerste echt moest aarden en een soort van wennen aan het moederschap. Is nu de jongste net 1 en jeetje wat wil ik nog graag een baby, en dan speelt al even. Zal er ook aan liggen dat de jongste heel ondernemend is en in een razend tempo ontwikkeld. Loopt los maar valt nog vaak, klimt overal bovenop, zit geen moment stil en kan ook al wat woorden zeggen. Mijn hart schreeuwt nu... mijn verstand zegt wacht tot de jongste 2 is. Moeten wat kamers ruilen en een andere auto (3 stoeltjes), en dat heeft tijd en geld nodig. Maar ik kan het niet loslaten, mijn man zegt joh komt allemaal wel goed. Maar ik houd van controle en planning. Momenteel wint me verstand nog maar heb wel een afspraak bij de huisarts gemaakt of ik nog een 3e keizersnede zou mogen. We zullen het zien....
Beetje late reactie maar bedankt voor jullie reacties! Jullie voors- en tegens zijn ook de mijne. Ik vraag me ook af wat zo snel opnieuw zwanger worden voor gevolgen heeft voor je lichaam (en gewicht, ik begon met maat S en ben elke zwangerschap een maat gegroeid, haha). Ik open er even een nieuw topic over denk ik
Ik las "ooit zijn we oud en gerimpeld" en dacht er meteen achteraan "en dan kunnen we geen kindjes meer krijgen dus het moet nu!" Ik voel tijdsdruk, haha (word dit jaar 33).
Ik kreeg zo'n heerlijk gevoel bij dit berichtje! Jou is het dus duidelijk goed bevallen, zo snel op elkaar! Maar hoe zit dat met je lichaam, was dat niet ontzettend zwaar? Werd je zelf niet steeds zwaarder, en hoe zat het met je bekken?