Je gaat er geen vrij voor nemen en het kost je teveel uren. Ik zie het als tijd besteden aan mijn kinderen, een stukje van hun leven meemaken waar je al zo weinig van meekrijgt. Ik besteed daar graag tijd aan.
Nee hoor, toen ik kleuter was (30 jaar geleden) deed mijn moeder dat ook al. Of over welke vroegahhh heb jij het?
Bij mij ook (nog iets meer dan 30 jaar geleden) Mijn moeder was zo een "ik help echt bij alles"moeder dus die deed voorlezen, knutselen, sportdag, schoolreis etc. Luizencontrole hadden wij volgens mij helemaal niet, kan ik me niet herinneren iig
Dat is ook een irrationele gedachte van mij hoor, dat geef ik gelijk toe, natuurlijk is dat niet iets voor de school om rekening mee te moeten houden en is het alleen maar fijn dat er ook ouders zijn die wel overdag beschikbaar zijn. Maar ik merk gewoon dat ik me een beetje erger aan een schoolsysteem waar een groot deel van de ouders afhankelijk is, terwijl aan de andere kant er toch ook vanuit overheidswege op gehamerd wordt hoe belangrijk het voor ‘de maatschappij’ is dat ook vrouwen fulltime werken. Het is het een of het ander. Daar kunnen de scholen natuurlijk niets aan doen, dus ik snap de hulpvragen, maar vind het gewoon wel droevig dat dat de enige manier is waarop scholen op dit moment kunnen functioneren.
Dat is toch een heel begrijpelijke situatie? Heel logisch dat je dan niet helpt op school! Natuurlijk zijn er uitzonderingen maar echt: wij kennen ouders beter dan ze soms denken. Er zijn echt ouders die gewoon niksen omdat ze dat prima vinden. En dan nog... wat men niet weet, kan men niet begrijpen he.
Wat een lullige opmerking zeg. Vonden we het allemaal maar net zo belangrijk om tijd aan onze kinderen te besteden als jij. Het klinkt lekker makkelijk en veroordelend, maar ik moet ook vrij nemen in de vakanties en alle studie-uren, omdat ik mijn kinderen niet op hun vrije dagen extra naar opvang wil sturen en op een gegeven moment zijn die verlofuren gewoon op he. En daarbij kan ik nu eenmaal niet altijd op korte termijn opeens vrij nemen. Als ik vrij ben en kan helpen doe ik dat ook met plezier, maar dat is dus niet altijd mogelijk en het is zo irritant dat je daar dus op aangekeken wordt, door mensen zoals jij.
Iedere ouder besteedt graag tijd aan zijn/haar kinderen. Als je een beperkt aantal uren vrij kunt krijgen van je werk, ben je genoodzaakt keuzes te maken in waar je die voor gebruikt. En die gebruik ik met alle liefde om iets leuks met mijn kinderen te doen, maar niet graag aan een activiteit met kinderen van school. Dus dan kies ik uiteraard om mn uren in het eerste te steken.
Nou inderdaad zeg. Nee mevrouw, de afspraak van uw kind waar u drie maanden op heeft gewacht kan niet doorgaan want de dokter moet mee naar de kinderboerderij...
Vind je dat echt? Ik heb er geen minuut van wakker gelegen hoor Het enige wat ik zeg is: als de school handen tekort komt, help ik graag mee, maar als er zoveel mensen zichzelf opgeven om te helpen dat ik een soort selectie moet doorlopen, dan ga ik liever iets anders doen met mijn tijd.
Als iedereen zo denkt wordt het programma op school anders. En dat raakt ook jouw kind kun je zo denken. Zie het als een democratisch model, als iedereen slechts een beetje doet heb je al een heel mooi resultaat.
Bij ons op school is het zo geregeld dat alles omtrent dit soort dingen via de ouderraad geregeld word. per klas 3 ouders, 1 van de ouders is het aanspreekpunt van de school en die voert het door via de app groep. Het voordeel hiervan is dus wel dat je als ouder dus ook mee kan met de leuke dingen. Daar en tegen word er van ons dus ook verwacht dat je er ook bij bent met de minder leuke dingen. Ik vind het allemaal prima, of ik de luizen moet controleren of de kinderen even moet begeleiden na het openingsfeestje van de nieuwe klas maakt mij niet uit.
Dat geldt toch voor iedere ouder? Daarom zeg ik, al doet een ieder maar een beetje. Maar helemaal niks doen omdat je niet kunt geloof ik niet. Dan wíl je niet. Mijn vriend is directeur van 6 bedrijven en heeft 4 kinderen. Hij doet eens per jaar iets, ergens een schroef indraaien ofzo. Meedoen is belangrijker dan ‘winnen’ en het meest aanwezig zijn.
ja, maar er is werken en werken. Wanneer een moeder parttime werkt voor bijv 4 halve dagen, dan houdt ze ook tijd over om wat te doen op school, uiteraard mits het tijdstip een beetje gunstig is. Maar als je fulltime werkt houdt dat toch echt op. Mijn man werkt 40 uur, ik meestal meer. Ik ben de deur al uit als iedereen nog slaapt en kom als laatste thuis. Ik zou dus echt niet weten wanneer ik ook maar iets op school moest doen. Overigens heb ik het idee (maar of dat ook klopt met de werkelijkheid weet ik niet) is dat de mannen veelal fulltime en de vrouwen max 20 uur werken.
Ik herken het wel, ook van psz . Populaire uitstapjes zijn er heel veel hulpouders beschikbaar maar anders is het een handjevol en altijd dezelfden. Voor de eindschoonmaak waren er maar 2 personen. We hebben het gezellig gehad, maar ik vond het echt wel bedroevend maar ja schoonmaken is natuurlijk geen uitstapje naar een pretpark Edit: ik las enkel de OP dus misschien komt het uit de lucht vallen inmiddels
Toch vraag ik me wel af hoe je weet dat mensen 'thuis zitten te niksen'. Dat mensen geen (fulltime) baan hebben, betekent niet dat ze zitten te niksen. Misschien doen ze ander vrijwilligerswerk of mantelzorg. Of ze draaien nachtdiensten en hebben de uren overdag nodig om te slapen. Er zijn mensen die om fysieke of psychische redenen niet kunnen helpen. En hé, er zijn ook ouders die gewoon niet 'geschikt' zijn voor dit soort hulp omdat ze er gewoon ècht geen bal aan vinden. Mijn man heeft overdag geen tijd om te helpen vanwege zijn eigen werk. Hij zit wel in de MR. Maar dat is ook echt niet iets waar iedereen geschikt voor is. En het is redelijk 'onzichtbaar'. Dus mensen zullen dan misschien van hem ook wel oordelend lopen te roeptoeteren dat hij niks doet. Ik help gemiddeld denk ik één of twee keer per jaar op een vrije dag in de klas van mijn eigen kinderen. Aangezien ik zelf op de school van mijn kinderen werk, breng ik er genoeg uurtjes door. Ik geef me eigenlijk nooit op voor een activiteit, mijn collega's (juffen van onze kinderen) geven wel een seintje als ze op één van mijn vrije dagen hulpouders tekort komen. Als ik niet al iets anders heb staan, ga ik graag mee. Maar ik vind het ook heerlijk om thuis te niksen op de dagen dat ik niet werk.
Ik ben kleuterjuf en onze kinderen worden elke dag in de klas gebracht door ouders. Ouders die vervolgens even staan te kletsen met mij of met elkaar. Je hoort zoveel privé-verhalen dat ik van sommige ouders met zekerheid kan zeggen dat ze thuis niksen en liever een uitkering trekken. Verhalen over belasting ontwijken en dergelijke.... ik heb de meeste kinderen 2 jaar in mijn groep. Dan leer je de meeste ouders echt wel kennen. En inderdaad, ik kan niet over iedereen oordelen. Dat doe ik zeker ook niet. Kan mij juist goed voorstellen dat je het heerlijk vindt om even te niksen op vrije dagen! Het maakt mij ook vrij weinig uit dat meestal dezelfde ouders komen helpen / moeite doen. Als er maar hulp is. Dan ben ik al blij. En de kinderen ook! Maar eerlijk is eerlijk: ik heb regelmatig een aantal huilende kinderen omdat hun mama en pap nooit komen helpen. Ik weet dat ze werken en het druk hebben heel de week. Maar dat nemen de kleintjes niet mee in hun beleving. Zij zien gewoon wie er wel is en wie niet. En een kind dat elke keer zo intens verdrietig is dat mama er weet niet is... zij weet dat mama niet werkt. In haar beleving kan mama gewoon helpen. Deze moeder heeft andere ‘problemen’, maar dat ziet dit kind niet.