Hier ben ik het mee eens. Buiten dat ben je daar toch te goed voor om dit soort dingen te pikken?! @Strandbal he getsie meid, wat een nare situatie. @ts wat heb je goed gehandeld, hopelijk kom je hier samen sterker uit en gaat de verliefdheid op jouw collega over.
@Kwek Jeetje dat je dat volhoud! Ik ben er vrij snel achter gekomen, en de volgende dag was zijn hele familie op de hoogte. Daarvoor ging het ook al niet lekker, hij was altijd weg en ging elke dag uit en drinken. Gewoon opeens. Terwijl hij altijd anti was. En nu ligt het aan mij, want zij wil 3x per dag en ik vind 1x in de 2 dagen genoeg, ik ben saai want ik vind niks leuk volgens hem terwijl ik altijd op pad ben met de kinderen en hij vergeet dat ik mijn kinderen nergens kan achterlaten dus ja ik kan niet savonds samen op stap. Zij heeft ook een kind maar Zij heeft denk ik meer oppasmogelijkheden. En hoewel het mij pijn doet/deed voel ik me sinds hij definitief niet meer hier woont zoveel beter!! Niemand die zeurt en afkraakt. En voor de kinderen is er ook geen spanning, al vragen ze wel vaak waarom hij niet komt en zeggen ze dat het niet leuk is dat hij niet meer thuis komt. Sorry maar ik snap echt niet dat je dit maar laat doorgaan, ik weet niet hoe oud jou kinderen zijn, maar ze zijn niet dom. Ze voelen dingen heus wel aan. Ik wil je niet afkraken, maar ik vind het wel zwak van je dat je dit maar blijft pikken. Ik ben geen 2e keus, dus als hij gelukkiger van haar k*t word dan red ik mezelf ook wel.
Bedankt voor alle reacties en sterkte voor iedereen die iets doormaakt. Praten helpt altijd het allerbeste denk ik.... Dat hebben mijn man en ik nu ook afgesproken. dat ik gewoon alles eerlijk zeg. Ook als dat voor hem niet zo leuk is... Volgende week hebben we ons eerste gesprek bij de relatietherapeut.
Lastig.. Gevoelens zijn soms zo lastig. Je hebt er namelijk geen invloed op, al kan je het proberen te veranderen.. Toen ik mijn man leerde kennen was ik super verliefd op hem. Na een jaartje kwam er een "vroege flirt" voorbij en jeetje.. met vlagen was ik zooo verliefd op hem. En nu zijn we bijna 10 jaar verder, maar kan ik eindelijk zeggen dat die heftige gevoelens over zijn. Dit komt vooral omdat ik hem niet meer tegenkwam en ik niet meer op plekken kwam waar ik een "verleden " met hem had. Ik heb nooit iets met de gevoelens gedaan en het waren echt vlagen. En dat is nu over.. al zal hij altijd speciaal blijven en zou ik best een warm gevoel kunnen krijgen als ik hem eens tegen zou komen. Soms is verliefd zijn heerlijk, (dat gevoel ..) maar soms is het zo verschrikkelijk lastig.
Eerlijk gezegd niet zo goed. Het ging tijdje iets beter maar ik voel me heel depressief de laatste weken
Heel erg goed gehandeld TS (en je collega ook zo te lezen!) De beste remedie tegen verliefdheid is cold turkey afkicken, elkaar niet meer opzoeken/ spreken... Zachte heelmeesters maken stinkende wonden in dit geval... En ik ben het er helemaal mee eens dat iedere lange relatie hard werken is en investering vereist. En ik heb zelf meegemaakt dat een situatie als dit je relatie absoluut sterker kan maken, door eerlijk na te gaan wat je (bij elkaar?) gemist hebt en daarnaar te handelen.
Linksom of rechtsom. Jullie relatie lijkt niet meer te redden. En uiteindelijk doet het er allemaal niet toe, wie wat doet en hoe je het brengt en bewijzen etc etc. Dat weet ik uit ervaring. Het brengt verder niets, ook niet qua verwerking. Ja, dan kan je zeggen: jij gaat vreemd! En dan? Uiteindelijk ga je uit elkaar, en komt er zoveel op je af. Waarom uitstellen . Hak de knoop door. Dit is zo ongezond, voor jou en vooral ook voor je kinderen..
Oh dat is erg heftig en vervelend voor je maar wel begrijpelijk. Het is toch wel het grootste bedrog dat er bestaat. Ben je bij hem in Amerika gebleven?
Oeh.. wat een situaties dames.. .. heel naar allemaal en idd een knuffel voor iedereen die in zo'n situatie zit. Lastig vraagstuk hoor! Ik denk dat het voor iedereen anders is, en iedereen er anders mee omgaat. Misschien is er wel geen goede of slechte keus...? De een accepteert de situatie en de ander laat het stoppen en zet er een punt achter. En ja als er nog kinderen in het spel zijn.. Ik denk dat ik het erger zou vinden voor de kinderen als die hun vader niet meer zagen.. hmmm.. Ik heb gelukkig geen ervaring met dit soort dingen... maar ik vind een huwelijk wel iets om aan te blijven werken. Ik ben ook van mening dat het gras niet groener is aan de overkant... kijk, Ik snap dat mensen vreemd kunnen gaan, het kan een spanning zijn die er ineens is, en het is allemaal maar menselijk.. Maar om nou ineens geheel voor een ander te kiezen.. .. als je al kinderen met iemand hebt.. ik bedoel.. een piemel is maar een piemel, en een doos blijft een doos.... ? .. ...
Kan het niet meer met je oneens zijn geloof ik. Liefde dat vanzelf gaat? En als dat niet meer zo is, is het gelijk over?
Ik heb er veel over nagedacht wat 'liefde' precies is. En ik ben tot de conclusie gekomen dat gevoel niet altijd je beste raadgever is. Verliefdheid doet hormonaal van alles met je, waaronder een tunnelvisie creëren op degene op wie je verliefd bent en al het andere ter wereld is even niet meer, of minder, belangrijk. En je moet geen permanente beslissingen maken in die tijdelijke staat van zijn. Want in iedere relatie gaat de verliefdheid voorbij. En wat voor mij overblijft is een soort maatjesgevoel, geborgenheid, vertrouwen. En de thema's waar je in je oude relatie tegenaan liep, kom je 90% van de gevallen weer tegen in je nieuwe, want je neemt jezelf immers mee. Het vraagt een bepaalde introspectie om dat te (durven) zien en het niet bij de ander te leggen. En je zal moeten blijven werken aan verbinding, elkaar zien, dat maatje zíjn voor de ander. En daaruit voortvloeiend komt voor mij het gevoel van liefde en respect voor mijn partner. Als je relatie in de basis goed zit, zou ik dus niet switchen voor een ander. Wetenschappelijk is ook aangetoond dat de meeste mensen na 3 jaar weer op hun oude geluksniveau terug zitten. Uitzonderingen zijn natuurlijk situaties waarin permanente ongelijkheid, permanent bedrog of zelfs (mentale) mishandeling spelen.
Ja ben verhuisd wel in Amerika gebleven. Mijn zoon zijn leven is hier. En ook ik heb hier werk en leven opgebouwd. Het is gewoon moeilijk.
Dit geloof ik meteen! En zoals ik eerder schreef, er zijn zoveel externe factoren die de relatie kunnen beïnvloeden. Uiteindelijk krijgt iedereen wel iets voor zijn kiezen waar je mee om moet gaan. De ene een grotere impact dan de ander en soms raak je elkaar dan even kwijt. Het is de kunst om elkaar weer te vinden en niet op te geven ‘omdat het niet vanzelf gaat’, tenzij het om bovenstaande uitzonderingen gaat.