Dank je voor je bericht. Ik vind het jammer dat je aanneemt dat mijn dochter thuis teveel haar zin krijgt. Dat is namelijk niet zo. Ik denk dat ik eerder te streng voor haar ben. Juf heeft een klas van 22 kinderen. 10 kinderen groep 2, 12 kinderen groep 3. Met onderwijsassistente. Die groep is volgend jaar niet veel groter overigens. 23 kinderen. Kortom een redelijk overzichtelijke groep qua grootte. Ik vind het geen verdienste perse. Ik vind het goed (en dat heb ik ook nergens ontkent overigens) dat er gedrag is gesignaleerd. Maar dat gedrag kwam pas in de openheid op haar eerste rapport in februari 2019, terwijl blijkbaar (en ik heb de beschrijving van dat eerste rapport erbij gepakt) al in oktober 2018 geconstateerd was dat ze niet altijd open en eerlijk was. In februari. Dat is dus 4 maanden later. En in december 2018 dat ze liever dingen doet die ze zelf leuk vind. Ik vind dat rijkelijk (te) laat! Na het oudergesprek in februari hebben we op ons verzoek nog eens een gesprek gehad een paar weken geleden, met de IB-er. Over het voorlopen is veel gezegd. Daar ga ik het ook niet meer over hebben. Ik had het een verdienste van de juf gevonden als ze al dat negatieve ook kan ombuigen naar positief. Ik had haar op handen gedragen als haar laatste rapport tekenen van vooruitgang hadden getoond. Ik vind het nogal wat om te verwachten dat gedrag dat maanden onbekend was gebleven voor ons, in 3 maanden volledig om te toveren, en ik had het erg op prijs gesteld als school en de juf en de ib-er ook terugkoppeling hadden gegeven over hun acties. Net zoals ik regelmatig koppeling heb teruggegeven over wat wij thuis hebben gedaan. En als ik dan bij navraag krijg dat ze het goed heeft gedaan, lief is geweest met zo af en toe een uitschieter naar het negatieve, dan kan ik dat niet rijmen met het predikaat "vervelend kind". Dat bedoelt de school ongetwijfeld niet, en juf ook niet, maar dat is mijn eerste gevoel dat ik krijg bij de beschrijving. Een lastig en vervelend kind. En dat steekt. En schept geen vertrouwen voor volgend jaar. Want hoe je het ook went of keert, juf is heeft dan een vooroordeel op haar. Ik snap hoor dat het lijkt dat ik niet wil accepteren dat mijn kind afwijkend gedrag vertoont. In tegenstelling. Ik denk dat ik van mezelf kan zeggen dat ik dat toch echt anders is. Ik ben niet zo'n helikopter moeder die er bovenop zit. Sterker, als ik mezelf iets kan verwijten is dat ik de laatste maanden van 2018 blijkbaar niets heb gemerkt.
Ik merk dat je focus nog erg licht op hoe de juf het anders had moeten aanpakken en hoe dingen anders hadden moeten lopen. Dat begrijp ik heel goed, echt! Alleen heb je daar uiteindelijk jezelf en je dochter mee als je daar te veel in blijft hangen. Probeer te kijken naar de opmerkingen waar je iets mee kunt en waar je je dochter in kunt gaan bijsturen. Uiteindelijk is die juf slechts een van de vele pionnen uit het leven van je dochter, een onbelangrijke speler. Er zijn echt leuke kanten van je dochter, en heb daar vertrouwen in, ook al zijn ze niet benoemd . Maar probeer het eens even met wat afstand te bekijken en wel objectief te kijken naar hoe je je dochter het beste nu kunt begeleiden en bijsturen.
Ik ben het hier wel mee eens. Dat het geen schoonheidsprijs verdiend hoe deze juf het aangepakt heeft qua omschrijving op het rapport daar is iedereen het wel mee eens denk ik. Over wat er inhoudelijk gezegd wordt proef ik toch uit jouw verhaal dat dat niet uit de lucht gegrepen is. En dat lijkt nu wat naar de achtergrond te verdwijnen. Als deze juf dit niet kenbaar gemaakt had en ze had na de vakantie een andere juf gekregen dan had het wellicht bij het 1e oudergesprek gekomen. En dat had denk ik ook geen fijn gevoel gegeven omdat je dan denkt: o daar heb ik vorig jaar helemaal niks over gehoord Ik las je reden om de directrice erbij te vragen. Ik zou je adviseren om het na de vakantie nog een keer met alleen juf en ib'er te proberen. Ik snap je wel, maar je zet de juf zo wel met 1-0 achter
En waarom voel je je daar prettiger bij? Wat verwacht je precies van de directeur? Ik denk nog steeds dat je het te snel hoger op zoekt. Heb je al uitgesproken naar de juf dat je het heel vervelend vindt dat er nog geen actie is ondernomen na jullie laatste gesprek en afspraken iet zijn nagekomen, of dat je baalt van de bewoordingen in net rapport. Als dat nog niet het geval is, dan is de kans groot dat de directeur zegt dat je dat eerst met de leerkracht moet ‘uitzoeken’. Ik heb met een aantal directeuren gewerkt die iig niet zomaar bij een oudergesprek komen zitten als het niet eerst met de leerkracht zelf besproken was en dat gaven te ook zo terug aan die ouders die hierom verzochten. En nu heb je echt wel het e.e.a. terecht te bespreken met de juf, maar daar een directielid bijvragen vind ik niet correct en ik vermoed dat de juf daarom weerstand biedt.
Omdat ik het idee heb dat de juf haar niet op de juiste manier ziet. Ze weigert nog steeds een gesprek, vind dat het rapport duidelijk genoeg is en best positief (cijferttoets en lettertoets goed gemaakt, teken en motorisch geheel volgend lijn en een hoge betrokkenheid en zelfstandigheid) De tweede week van het nieuwe jaar zijn we welkom bij haar. Eerder toch echt niet. Ik heb aangegeven in de mail dat ik me gewoon niet prettig voel bij het rapport. En ik begrijp niet dat ze niet even 5 of 10 minuten kan vrijmaken om de onderbouwing van het rapport te bespreken. Directrice is er al bij betrokken, vandaar dat ik haar erbij wilde.
Overigens vind ik het een beetje jammer dat ik blijkbaar overkom alsof ik niet accepteer dat het gedrag er is. Ik heb geloof ik al 5 pagina's lang aangegeven het gedrag DEELS te herkennen. En dat er ook aan gewerkt wordt. Ik vind alleen dat de bevindingen te overdreven zijn tov mijn dochter. En dat ze daarmee ook in een hokje wordt gezet. Lastig, moeilijk, vervelend. Ik heb gewoon geen concrete aanpak gezien en dat vind ik uitermate vervelend. De situatie "o, daar heb ik vorig jaar niets over gehoord" heb ik al meegemaakt. Dat gaat me dus ook geen tweede keer gebeuren. Ik zit er nu dus meer bovenop.
Wat je schrijft over hoe je dochter de scheiding ervaart, klinkt voor mij te ideaal. Het kan zijn dat ze meer conflict voelt dan je door hebt en het thuis uit met sociaal wenselijk gedrag. Als je gelooft wat een kindercoach, na een aantal gesprekken, zegt over je dochter en het ontbreken van emotionele belemmeringen dan zou ik daar op terugkomen. Het niet geloven. Haar gedrag laat namelijk een andere boodschap zien. Op school is ze in een vicieuze cirkel terecht gekomen met haar juf. Dat moet doorbroken worden en daarover moet een gesprek gevoerd worden. Alleen dan is het voor jou ook belangrijk om haar niet alleen te zien als een ‘pittig kind’ of te kijken naar Cito-scores. Haar leven thuis heeft daar meer invloed op, het grijpt in elkaar en daar moet je als leerkracht en ouders samen uit zien te komen.
Het rapport zou ik niet blij mee zijn, het had anders omschreven moeten worden door de juf. Tegelijk kan ik de juf ook begrijpen, ze heeft jullie wel geïnformeerd over incidenten. En zij maakt zich zorgen om het gedrag van je dochter, niet voor niets verwijst ze door naar het cjg. Ik zou het rapport laten gaan, uiteindelijk is dat niet hetgeen waar het om gaat. Laat de vakantie erover heen gaan en ga fris bij elkaar zitten in de tweede week van het schooljaar om voor jullie dochter een gezamenlijk plan te maken.
Inderdaad, voorlopen is nog geen hb. Mijn januari kind heeft 1.5 jaar gekleuterd en kon ook lezen,schrijven,tellen tot ver in de honderd en goed Engels. Hij loopt nog voor. Maar hoog begaafd is hij niet hoor. Slim zeker. Ts Ik vind inderdaad dat er best wat positiefs in had mogen staan. Maar verder vind ik een rapport in gr 1 en 2 totaal zinloos. Hier de kijk registraties en heeft hij pas in gr 3 zijn 1e rapport gehad. Verder lees ik dat de juf dacht dat alles duidelijk was en dat wat jullie als pittig ervaren voor hun meer probleem gedrag is. Communicatie is zo belangrijk.. Hopelijk kom je er toch uit met de juf. En wie weet is je dochter wel hb, maar dan nog zul je alsnog om de tafel moeten samen.
Dit is wat zij als positief beschrijft. Ik vind dat wel meevallen, maar dat is dan een geval van andere interpretatie. Overigens staan die niet beschreven, maar in lijnen uitgebeeld. (KIJK methode). Ik zie geen vooruitgang daar (eerder stagnatie) en ik zie dat dan niet als perse positief. Ondertussen hebben we vanochtend de directrice gesproken. Ik heb mijn gevoel uitgelegd. Dat ik het een negatief rapport ervaar. Ze heeft me aangegeven dat dit toch niet het geval is, en mijn dochter ook een aantal keer in de klas heeft meegemaakt. Het is een betrokken meisje, die aandachtspunten heeft, maar ook een positief beeld laat zien. Ze speelt graag met klasgenootjes en klasgenootjes spelen graag met haar. En dat is nou wat ik net in het rapport had willen zien. Dat zullen velen misschien raar vinden, of onnodig maar ik vind dit dus ontzettend belangrijk. We hebben over de nieuwe groep gesproken. Hopende dat de structuur in groep 3 positief voor haar gaat zijn. Maar ook de directrice heeft nu ook het woord hoogbegaafd laten vallen . En dat zij toch ook wel een link ziet in verveling en gedrag. En dat een test wellicht goed is. Is het niet om iets te bevestigen, danwel om wellicht iets uit te sluiten. Ik heb aangegeven dat ik bij de start van volgend jaar met juf een plan van aanpak wil waarin een aantal vaste evaluatie momenten gaan plannen. Ik wil niet weer wachten op het oudersgesprek bij het rapport in februari 2020. Dat gaan we dus eerder doen. Daarnaast gaat de directrice met de IB-er kijken of (en vooral wanneer) ze eventueel plusgroep werkjes kan doen. We laten haar eerst maar eens een maand of 2 minimaal wennen aan de nieuwe schoolse structuur. Ze is tenslotte kleuter af dan. Maar eerst vakantie. En dan gaan we daarna maar eens kijken of en wat we kunnen met testen, want die zijn ook niet goedkoop …
Als de school aanleiding ziet tot testen zal dat via school lopen. Bij ons kwam de juf 2mnd na de start van groep 3 zelf met verzoek om te testen. Maar op basis van jouw dikgedrukte tekst ben ik meer bang dat je kind het zwaar gaat krijgen komende jaren. Een kenmerk van hb is ook hoge faalangst, en deze wordt versterkt door prestatiedruk. En het laatste spat helaas van je tekst af.
Jammer dat je dat zo ziet. Is namelijk niet zo, maar lees ik daarin dat er dus een probleem kan zijn (de faalangst dus, heb ik zelfs in mijn eerste post aangegeven).En dat we dus iets hebben waar we dus op moeten gaan letten. Dat jij vervolgens aanneemt dat ik dus een enorm druk op mijn kind leg is een precies dat, een aanname, en laat ik dan ook bij jou. Ik ga je er toch niet van overtuigen dat het niet zo, en dat is ook prima. Je leest platte tekst zonder enige emotie. Hoe ik verder met mijn kind omga kan je ook niet weten.
Inderdaad dat was ook het eerste wat mij opviel.. helaas.. Fijn iig dat je nu zo de vakantie in kan. Dat je je gehoord voelt. Maar 1 tip; of je dochter nu wel of niet hb blijkt, leg de hoge verwachtingen niet bij haar neer. Niet groeien in tabelletjes is geen stagneren. Kinderen groeien ook sociaal emotioneel. Ze gaan in fases, hun eigen fases in eigen tempo. De ene snel ,de ander wat trager. En vooral als er thuis grote veranderingen zijn heeft een kind even ruimte nodig. Ze gaat naar groep 3, niet naar de universiteit. Fijne vakantie !
Ik heb niet alles gelezen dus misschien is het al eens genoemd. Je zou met haar naar de huisarts kunnen gaan voor een doorverwijzing naar een kinderpsycholoog. Die kan haar observeren en kijken waar het gedrag vandaan komt. Zij, jullie als ouders en school krijgen adviezen over hoe om te gaan met het ‘pittige’ gedrag als dat nodig is. Ook kan ze concluderen dat advies niet nodig is. Wanneer de psycholoog ook aan hoogbegaafdheid denkt en als het nodig is om haar IQ te weten om haar beter te kunnen begeleiden kan ze een IQ test af (laten) nemen. Q is ook een tijdje naar een psycholoog gegaan. Ze heeft dit als erg prettig ervaren en wij ook. De psycholoog gaat ook mee naar school en kan haar daar eventueel observeren. Ik zou wel kijken naar iemand met ervaring met hoogbegaafdheid omdat dat al een paar keer is genoemd. De wachttijden zijn behoorlijk, dus als je dat iets lijkt zal ik niet te lang wachten.
J knijpen en stompen / slaan zijn bij kleuters nu ook weer geen dingen waar ik mega van schrik evenals iets niet zeggen omdat je het niet durft. Kinderen hebben nog niet altijd taal voor iets en uit onmacht kunnen ze dan knijpen / slaan / bijten etc. Dat is gedrag wat niet gewenst is, maar ook niet mega heftig / afwijkend al wil je kinderen wel leren dat het anders gewenst is. Kinderen moeten leren dat ditniet mag, maar daarin helpt het wel om het op een goede manier te begeleiden. Vragen op een open manier wat er gebeurt ipv bestraffend kan al veel verschil maken in een gevoel van veiligheid bij een volwassene. Het klinkt alsof deze juf in elk geval niet een open en positieve blik heeft op jouw kind. Hierdoor zou ik me wel zorgen maken als ze volgend schooljaar nog een keer deze juf treft. Als je kind eigenlijk bij problemen of zorgen niet naar de juf durft zal ze het dus op haar eigen onmachtige manier oplossen en blijf je in een vicieuze cirkel. Het feit dat juf geen tijd heeft nu vind ik ook twijfelachtig. Als er vragen zijn heeft een juf daar ook ruimte voor te maken, ook al is het lastig. Dat zou mij weinig vertrouwen geven in een goede samenwerking met juf waar dat juist heel belangrijk is!
Kan het in de privé sfeer liggen? Misschien heeft je kind last van het feit dat papa en mama uit elkaar zijn? Zou niet gek zijn en wellicht goed op in te spelen.