. Vooral kinderen zijn er inderdaad erg open voor. Toen mijn zoontje net een paar weken oud was, werdt hij vaak S'nachts wakker voor voeding als ik hem daarna naast mij neerlegde keek hij met grote ogen naar het plafond met een lach op zijn gezicht. En 1 keer lag de kat die we toendertijd hadden ook op bed en die zag het blijkbaar ook wat mijn zoontje zag. En ik kon toendertijd alleen hopen dat het geen eng iets was, haha. Midden in de nacht rond 2 uur heb ik daar geen zin aan . En toen ik zwanger was in 2014, was rond de zomer ook, ik was moe en ik wou vroeg op bed. Mijn partner zat nog buiten omdat het mooi weer was. Ik lag al half in te dommelen tot ik ineens een intens gevoel kreeg dat ik bekeken werdt. Dus ik draai me weer op Mijn rug, ga omhoog zitten en zie de uitlijning van een persoon aan de eind van mijn bed staan. Doorzichtig. Dat moment dacht ik ik kan me nu in laten wijzen in een psychiatrie, maar het was zo duidelijk. Stond daar richting mij te kijken. Je zag zelfs vaag de kleuren van kledingstukken, ik vergeet dat nooit weer. Maar verder zag je wel de muur erdoorheen. Ik was in complete shock. En tot mijn grote verbazing "liep"( in mijn beleving leek dat toch zo,) weg. De kamer uit richting woonkamer. Ik ben toen letterlijk op hoogste snelheid uit bed gesprongen en naar buiten gesjeesd. Dat was ook mij te bizar. Eenmaal buiten, merkte ik een paar minuten later vanuit de deur zo een windvlaag. Dat die "geest" (weet niet hoe het anders te noemen.)Het huis uit,achter mij aan is gegaan. Ben dan toch later met bibberende benen weer naar bed gegaan en had haast geen oog dicht gedaan
Ik heb ooit in een droom het kindje van mijn beste vriendin gezien. Prematuur en dysmatuur geboren, ze bleek in die uren ook te zijn overleden. Dat kindje blijkt sowieso erg sterk aanwezig te zijn en te blijven bij haar moeder. Sowieso heb ik vaak dat ik aan iemand denk en dat er dan ook een telefoontje of berichtje op volgt. Ik heb t idee dat ik soms dingen aanvoel, want dan blijkt t te kloppen, maar ik ben zelf ook altijd bang dat ik t beïnvloed doordat ik er teveel over nadenk. Ik geloof er heel sterk in, en vind het heel interessant als een ander erover verteld. Zelf ervaar ik niet heel veel, heb wel een sterke intuïtie. Ik heb t idee soms dat ik mezelf altijd teveel aan t twijfelen help en daardoor verwarring voor mezelf creeër.
Déjà vu' s zijn wel te verklaren. Dan wordt bepaalde informatie in je hersenen 2x achter elkaar verwerkt. Dat gaat zo snel dat het lijkt alsof je de gebeurtenis al eerder hebt meegemaakt.
Of het echt paranormaal is weet ik niet, maar heb wel een aantal dingetjes meegemaakt/gevoeld. Al jaren lang gaat het volume van mijn muziek harder of zachter. Ik heb ook vaak snachts muziek aanstaan en een keer ging het volume van 3 naar 10 midden in de nacht. Schrok me kapot. Ik dacht vroeger eerst dat het aan de cd speler lag, maar het gebeurt ook bij de tv en telefoon. Ondertussen nog maar sporadisch trouwens. Een vriend van me is op 14 jarige leeftijd overleden. Niet lang daarna moest ik een keer naar de wc midden in de nacht. Ik durfde niet, want ik had sterk het gevoel dat hij beneden op de bank zat. Ik heb ooit een man zien staan in de muurkast bij mijn moeder. Die overleden vriend van mij was een gezamenlijke vriend van mij en mijn kapper. Paar maanden geleden was ik daar en waren we wat herinneringen aan het ophalen. Op het moment dat we het over die vriend hadden, begon een nummer op de radio wat ik na zijn overlijden heel veel heb geluisterd. Een nummer uit 1998, toeval of....?
Leuk topic In ons vorige huis hadden wij beiden vaak het gevoel bekeken te worden. Op willekeurige momenten van de dag. Zo zaten mijn vriend en ik een keer te lezen in bed. Ik deed mijn lampje uit en gaf mijn vriend een kus. Hij las nog even verder. Een paar minuten later deed hij zijn lamp uit en draaide zich om. Vervolgens hoor ik hem keihard zeggen: “Wtf gebeurt er, er gaat iemand op mijn rand van het bed zitten tegen mijn benen aan”. Hij was echt geschrokken en we waren allebei wakker. Ook hoorden wij regelmatig iemand rennen/lopen beneden. Overduidelijk voetstappen... we zijn er vaak zat ons bed voor uit geweest om te kijken of er echt niemand binnen was. Mijn oma lag te sterven. Had al dagen niet gegeten en gedronken, maar ze ‘ging’ maar niet. Dagenlang zat er familie aan haar kant van het bed. Ik ben die middag gedaan en heb haar hand vastgehouden en iedereen de kamer uit gestuurd. Toen heb ik tegen mijn oma mijn mooie herinneringen aan/over haar verteld en dat opa en haar kinderen wachten op haar aan de andere kant. Dat het veilig is voor haar om te gaan en wij er allemaal klaar voor zijn. Ik heb haar een ontzettende dikke kus gegeven, gezegd hoeveel ik van haar houdt en dat ik naar huis ging. Toen ik in de auto zat ging de telefoon, ze was net vredig ingeslapen...
In ons vorige huis zat er altijd iemand op de slaapkamer in een rieten schommelstoel naar het bed te kijken. In dit huis heb ik bij beide kinderen een aantal keer moeten vertellen dat iedereen van hun slaapkamer af moest omdat J/T wilde slapen. Daarna konden ze wel weer slapen. Daarvoor alleen maar jammeren. Ik woon tegenover een begraafplaats moet soms even aangeven dat ze uit huis moeten dat ik niet op zoveel visite zit te wachten. Dan is het weer maanden rustig. Hier dus ook wel eens speelgoed dat ineens afgaat terwijl er al uren/dagen niets mee gedaan is.
Oh ja hoor genoeg ervaringen ik geloof dan ook stellig dat er veel meer ' lagen' in de wereld zijn en dat wij maar een heel klein beetje van dat kunnen zien. Heel af en toe krijg je een kijkje in een van die andere lagen of de energiien die in die lagen wonen komen bij ons langs en dan krijg je dus dingen als verschijningen, ik vind het heel boeiend altijd en ik denk dat de mensen die voor deze dingen open staan de komende jaren alleen maar meer gaan worden
Er zijn zeker dingen die we niet goed kunnen verklaren. Jaren geleden veel last gehad van iemand die op bezoek kwam. Ik woonde op kamers en werd constant bekeken door deze entiteit. Als klein meisje begon ik al dingen te zien en voelen. Ook had ik dromen wat een paar dagen later gebeurde. Tegenwoordig heb ik mij afgesloten. Woon heel ergens anders, voel in sommige huizen dat er iets is. Maar stel mij niet meer open voor wat voor entiteiten het ook zijn.
Ik ben hier zelf niet zo mee bezig en weet ook niet goed wat ik ervan wil geloven en wat niet. Maar het engste wat ik heb meegemaakt was toen ik in september zwanger was. Mijn dochter maakte een tekening van mij met een baby in m'n buik (ze wist dat ik zwanger was) en vervolgens begon ze heel mijn buik zwart te kleuren. Zoiets doet ze anders nooit... Dus ik vroeg "hey E. wat doe je nu?" Zegt ze "de baby is heel ziek en gaat dood". Ik schrok me echt rot en heb de tekening zo snel ik kon weggegooid omdat ik er niet naar wilde kijken of erover wilde nadenken. Durfde het toen ook tegen niemand te zeggen omdat ik er zo bang van was geworden. Een paar dagen later was het einde verhaal en had ik een miskraam. Nu achteraf vind ik het heel jammer dat ik die tekening niet gehouden heb, het had een "tastbare" herinnering kunnen zijn aan die zwangerschap. Heb ook spijt van hoe ik toen gereageerd heb, want mijn dochter merkte ook dat ik overstuur raakte van wat ze deed en zei. Dus denk niet dat ze het zo snel nog eens zal durven
Het was eigenlijk te zot voor woorden. Ik was toen met mijn nichtje van 11 in het bos, het schemerde en miezerde. We waren in een boom geklommen en ik hoorde opeens een soort ademhaling, heel luid. Toen kreeg ik echt het gevoel dat er iets naar ons toe kwam. Ik klom snel uit die boom en keek rond, en toen zag ik wel "iets" zwarts, ong 1.80 groot en breed rechtop langzaam lopend naar ons toe. Mijn nichtje zag het ook en we zijn gillend weggerend. Nooit meer wat van gezien. Ik weet haast zeker dat ik het me verbeeld heb, teveel weerwolf-films gekeken waar ik te jong voor was Maar dat beangstigende gevoel herinner ik me nog super goed. En het engste van alles was nog dat ik jaren later een verhaal van een kennis hoorde, ze schaamde zich ervoor en wilde het alleen in vertrouwen tegen mij en haar vriend vertellen. En wat er kwam was bijna exact hetzelfde verhaal, maar dan in een ander bos. Maar het gevoel dat zij beschreef en de omschrijving was echt exact hetzelfde, terwijl ik haar op mijn 13e nog lang niet kende en ik dit verhaal ook nooit tegen iemand heb verteld. Ik kom vaak in het bos, maar bossen hebben wel iets onheilspellends, vind ik.
Hier na mn mk meerdere keren wakker geworden en was nog een kindje aan het zoeken. Zag mn zoon die ik heb wel liggen maar toch was ik nog een kindje aan het zoeken. De laatste keer zag ik dat het kindje groter was mn zoon en besefte later pas dat dit dus klopt want de mk heb ik voor mn zoon gehad. Sinds ik nu zwanger ben nog niet gehad. Ook ben ik eens wakker geworden en zag een client dood gaan. Deze client lag verder niet slecht of iets. De volgende morgen werd ik gebeld met werk dat de nacht hem had gevonden 1.5u later dan ik wakker werd. Mn opa heb ik ook wel eens achter mn zus zien staan niet wetende dat mn ma had gevraagd aan der overleden vader om voor haar oudste te zorgen nu ze de eerste was die uitvloog. En zo zijn er nog wel veel meer dingen die gebeuren.
Kun je het paranormaal noemen.. dat weet ik niet. Wel dingen meegemaakt waar ik mijn bedenkingen bij had Na de crematie van onze zoon hadden we een koffiemoment in ons appartement ingelast. We woonden op de eerste verdieping en vanaf de loop naar de voordeur toe had je zicht op de parkeerplaats. Onze auto had ineens de remlichten nog aan. Ik had de autosleutels in mijn hand. Ik voel soms dingen aan die niet goed gaan of beslissingen die we niet moeten nemen. Voel ik geen naar onderbuik gevoel, dan gaan dingen meestal wel goed. Als ik dit gevoel wel heb, hebben we dan een verkeerde keuze gemaakt (oké dat komt niet vaak voor gelukkig maar toch). Zo zat mijn man een aantal jaren terug verlegen om een baan. Hij is wel een aantal keren aangenomen maar dan kreeg ik een onderbuik gevoel en uiteindelijk bleek het altijd te mooi om waar te zijn of het loon kwam gewoon niet. Het meest recente is van afgelopen maandag. Ik was vanaf 17:00 uur aan het ijsberen. Raar gevoel, iets zei me dat er wat met mijn beste vriendin was (op dat moment was ze 35,6w zwanger). Bleken rond tien voor 5 haar vliezen gebroken te zijn en is ze uiteindelijk die dag nog bevallen met een spoed ks.
Vroeger wel veel dingen meegemaakt met mijn ex die gestorven was. Eerst niet leuk maar de laatste ervaring voelde wel goed. Als kind met mijn hond. Ik heb hem s'avonds horen blaffen terwijl hij er niet meer was. Mijn ouders hoorden niks. Jaar erop rook ik hem, jaar daarop droomde ik over hem terwijl ik niet eerder had stilgestaan bij die datum. Verschillende of zeg maar veel enge ervaringen door slaapverlammingen inclusief 2 keer een uittreding. Dat is echt vies en eng. Hier thuis heb ik het gevoel dat er vaak iets is in de gang dus soms loop ik langs met 'ga wegggg ik vind het eng' en dan verdwijnt het. Mijn oma is denk/hoop ik ook eens langskomen. Heb haar echt geroken. Maar echt haar geur en van haar huisje. Haar parfum, lijm van haar knutselsspullen, njah echt die mengeling. Voelde heel erg veilig. Ik heb het gevoel dat ik haar wel kan roepen maar ik durf het niet. Vanwege teveel enge ervaringen heb ik me er helemaal van afgesloten. Wat ook heel raar is. Ik had heel veel slaapverlammingen. Ineens stopte het en enkele weken later had ik een positieve zwangerschapstest. Mijn zoon heeft mij gered. Dat is dus gestopt bij de bevruchting. Dus 7 jaar en 3 maanden geleden is zo goed als alles gestopt. Geen slaapverlammingen, geen gevoel meer dat er iets is. Alleen de gang hier dus nog een heel klein beetje maar dat is goed te handelen en mijn oma een keer.
@Fantykoekie aan een slaapverlamming met bijbehorende hallucinaties is niks paranormaals he. Dat is gewoon je brein dat de organisatie tussen je slaapstadia en spierspanning even niet op orde heeft.
Mijn moeder zag tijdens haar zwangerschap van mij in een droom een vrouw in een witte jurk en lang blond haar langs haar bed lopen. Toen ik zestien was liep ik eens met witte badjas langs haar bed, lang blond haar los. Toen ze dat zag herkende ze haar droom Mijn oma is overleden net na mijn geboorte en ik ben de oudste thuis. Toen mijn jongere broers net geboren waren droomde mijn moeder steeds dat ze met oma en baby op een bankje zat. Ik geloof niet dat dat een droom is Ik heb een bijbaantje gehad in de thuiszorg, huishouden. Kwam op een grote boerderij. Daar hoorde ik constant spelende kinderen, mensen die de trap op en af liepen, het was steenkoud en toen ik naar boven wilde voelde ik me zo naar worden dat ik maar weer ben gegaan. Als je naar buiten keek was het net alsof je boven een bbq keek, beetje dat bibberende in de lucht. Brrr, voelde me zo niet goed daar. Op onze flat (3 hoog, niet te klimmen) had we een balkon. Los, niet aan die van de buren vast. De deur stond recht tegenover over ons hoofdeind. (Rare indeling, i know. Vroegah) Het had gesneeuwd en er stonden twee voetstappen in, kindermaat. Alsof er een kind naar binnen had gekeken.
Wetenschappelijk gezien is dit inderdaad zo ja. Als je het meer dan 100 keer beleefd hebt ben je niet meer zo zeker van het wetenschappelijke net zoals alle paranormale ervaringen waar de wetenschap wel een verklaring voor heeft. 1 keer met een uittreding heb ik mezelf gewoon zien liggen. De 2e uittreding was gelukkig minder spectaculair. Met gewone slaapverlammingen denk je dat iemand op je zit en je zit te verstikken. Dat een slecht iemand je zit aan te staren. Dus is het een hallucinatie of is het meer? Het is nu dus al jaren geleden maar nog steeds slaap ik met een nachtlamp en heb ik de grootste angst voor het donker.
Voetstappen heb ik hier ook ooit gehad, natte in de douche terwijl de deur op slot zat en ik toch echt alleen in de douche stond. Pas was de spiegel schoongeveegd toen ik uit de douche kwam. Echt zoals dat met een handdoek gebeurd. Ook toen zat de deur op slot...