Zonder partner/kinderen op vakantie

Ja, alles kan natuurlijk. En ik heb wel meer allergieën, maar die waar ik het over had spant de kroon.

 

Nee helaas. Ik kan wel weg hoor en dan blijft hij thuis met de kids maar zelf erop uit vind ie toch een dingetje. Misschien straks als alle kids zindelijk zijn en zichzelf een beetje kunnen redden

 

Oh wat jammer ja. Mijn man deed dat ook vaak even. Vond ik altijd heel fijn even een beetje rommelen in huis. Filmpje kijken of boekje lezen. Kan hij het niet eens gewoon proberen? Jij doet dat ook neem ik aan en die oudste 2 redden zich wel een beetje.

 

Eigenlijk vind ik het ook niet meer dan normaal dat mijn man dat doet. Ik doe het ook en we zijn beide ouders. En wij hebben ook nog een baby van 9 maanden erbij wat het iets lastiger maakt natuurlijk.

 

Ja, ik ga regelmatig op pad met ze, ik heb ook aangegeven dat ik graag een keer zelf thuis wil zijn, maar hij snapt het niet zo. Zo van, je kan toch weg, ik let wel op ze. Maar ja. Ik wil ook wel eens gewoon ‘zijn’ in mijn eigen huis. Inderdaad even rommelen zonder een peuter die ‘meehelpt’. Een puzzeltje maken, filmpje kijken.
Maar ga het toch weer eens aankaarten dat ie een keer naar z’n moeder gaat ofzo. Kan zij mooi meehelpen
De man van een vriendin van mij neemt de kids (3) af en toe mee naar zijn ouders. Voor een weekend ik ben echt jaloers

 

Ik fantaseer zelfs wel eens om echt helemaal in mijn eentje (dus ook zonder vriendinnen oid) een weekendje weg te gaan. Lijkt me zooooooo heerlijk!

Een week zou ik persoonlijk ook wel lekker vinden, maar zelfs dat weekendje zou praktisch al niet te doen zijn. Een heel weekend (meer dan 1 nacht) mijn man alleen laten bij kinderen, dat is nogal een uitputtingsslag voor hem, denk niet dat ik hem dat aan moet doen als het geen grote noodzaak is.... Misschien als de kinderen een stuk groter en zelfstandiger zijn.

(los overigens van het geld cq financiele plaatje. Vakanties/weekendjes weg kosten ook geld wat wij voor andere zaken nodig hebben)

 

Oja hoor! Zonder kids, heerlijk! Even met vriendinnen weg. Al paar keer weekend weg geweest! Mijn partner is prima in staat om alleen voor ze te zorgen.
Maar wat ik eigenlijk nog fijner vind is zonder partner maar met kids ik ga komende drie weken op vakantie met kids (dreumes en kleuter) zonder partner. Al meerdere malen gedaan en vind het heerlijk haha. Lekker helemaal mijn eigen plan en ritme en dat samen met mijn twee lieve meiden. Ben al meerdere malen voor gek verklaard.

 

Dat gebeurt hier trouwens wel. Ik ga alleen met de kids op vakantie of mn vent gaat op vakantie en ik ben alleen met de kids thuis (naast familievakantie uiteraard) Inderdaad veel meer je eigen plan trekken. Niet helemaal natuurlijk .
Maar ik zou het liefst toch helemaal alleen gaan of alleen thuis zijn

 

Maar die verdeling is ook toch ook helemaal niet eerlijk? Hij kan niet eens een dagje alleen met ze op pad, maar gaat wel alleen op vakantie. Volgens mij liggen de verhoudingen een beetje scheef.

 

Ja klopt. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik niet de behoefte heb aan een 10daagse vakantie in mijn eentje hoor.
Maar een of twee nachtjes zou wel heerlijk zijn ja.
Ik heb ook weleens eerder geschreven hier dat ik het rot vind voor de kids als ik ze voor langere tijd alleen laat.
Hij bedenkt vaak niet uit zichzelf wat ze nodig hebben (aandacht, eten, drinken) maar accepteert het ook niet als ik een lijst maak (want hij is geen klein kind, snap ik).
Een voorbeeld, als ik uit eten ga met een vriendin, kan ik wel aan hem vragen of ie eten wil koken voor de kids (wat dan dus al in huis is) maar niet dat ze nog in bad moeten bijv. Want dat is teveel. En dan doet ie het ook echt niet.
Je wil ook niet weten hoe het huis eruit ziet als ik thuiskom van een week vakantie met de kids (hij is dan thuis geweest). Kan ik na alle vakantiewas nog het hele huis gaan schoonmaken. Volgend hem valt het dan echt wel mee, maar ik vind het gewoon vies als het fornuis de hele week niet is schoongemaakt, of de wc.
En.. het gaat niet altijd zo. Nu heeft ie het halve huis op zn kop staan om te dweilen. Hij kan ook echt superleuk zijn met de kids. Het is alleen nooit van te voren te voorspellen of ie leuk meedoet of de hele dag op de bank ligt zeg maar.
Dus ja, uiteraard wel 2 kanten aan het verhaal, want ik houd het toch in stand voor de lieve vrede. En ik kies er voor om dan maar niet zelf weg te gaan nu ze nog zo klein zijn (de jongste 2 dan).

 

Ik moet eerlijk zeggen dat mijn bek (excusez le mot) hiervan echt openvalt. Ik vind hier zoveel van dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen... Ik weet alleen dat als mijn man zo zou zijn (ze niet èn eten geven èn in bad doen, niet weten hoe ik het huis aantref als ik thuiskom, zelf niet kunnen bedenken wat de kinderen nodig hebben, iets niet kunnen voorspellen) ik niet eens aan een toekomst met hem zou denken. Maar vindt hij het dan wel de normaalste zaak van de wereld dat hij wel alleen weggaat?
En ik bedoel het niet naar of aanvallend of veroordelend ofzo maar ik begrijp het gewoon echt niet. Maar als jij hebt geaccepteerd hoe het gaat, wie ben ik om er dan iets van te vinden? Ik vind alleen wel dat je dan ook niet mag klagen later, want dit heb je naar mijn idee zelf in de hand.

 

Oh ik vind op stap gaan met de twee meiden op mijn eentje echt spannend... Na de eerste had ik een postnatale depressie en was ik erg onzeker en dat zit er nog wel wat in...
Zelfs de twee meiden alleen op bed leggen heb ik nog maar één keertje gedaan... Als mijn man weg moet dan vraag ik voor de zekerheid meestal of mijn mama even komt helpen... Maar eenmaal de oudste 1 jaar was, was dat voorbij en dat hoop ik ook nu.

Al ben ik al veel minder onzeker en kan ik echt al meer genieten

Mijn man doet het trouwens wel vaker, de kinderen alleen op bed leggen

 

Ik snap je reactie. Het is alleen niet altijd zo geweest. Hij is ziek (depressief) geworden en dit is hoe het nu gaat.
En voor mij is even klagen (hier) vooral een uitlaatklep, zodat ik het even kwijt kan en weer verder kan. Want natuurlijk heeft ie niet alleen maar ‘slechte’ kanten. Alleen dit blijft een moeilijk punt voor mij.

 

Ik snap je misschien beter nu en ik wil je mijn mening ook niet opdringen, laat staan je leven belachelijk maken. Ik betrok het misschien teveel op mezelf en niet om een dolle mina van mezelf te maken.
En stiekem denk ik dat iedereen hier het forum af en toe als uitlaatklep gebruikt. Ook niks mis mee en dat moeten we respecteren en je niet van alles gaan lopen opdringen hoe stom het allemaal wel niet is. Een grote mond kunnen wel allemaal weleens hebben (zeker hier vanachter je schermpje) maar sta eerst eens in iemands schoenen zeg ik ook vaak.
Ik heb ook weleens commentaar gekregen hier waarom ik bepaalde dingen doe. Hoort erbij maar als je niet het hele verhaal kent dan is je mening geven heel makkelijk.

 

Van mijn man
Nee dat denk ik niet. Ze zijn gewoon nog jong. Als ze wat ouder zijn, meer besef hebben van tijd en besef dat je überhaupt weer terug komt (jongste is afhankelijk van me qua voeding ook nog ) dan zou het kunnen voor mezelf. Ook omdat het dan voor man makkelijker zou moeten zijn dus dan moet ie gewoon niet meer zeuren

 

Ik ga ieder jaar ongeveer 10 dagen met mijn zus een reis maken. Ik kan me daar het hele jaar op verheugen. Ik krijg er ook vaal negatieve reacties op. Maar het maakt me niets uit want omg het is zooooo fijn. Opstaan wanneer je wil, de hele dag gewoon lekker luieren of juist iets ondernemen.

De vakanties met mijn man en kids zijn ook leuk maar als ik zonder hun weg ben dan kom ik echt tot rust!

 

Ik moet er niet aan denken maar ik vind er ook niets van. Ik kan het zelf niet ivm vreselijk heimwee ik wil niet weg zonder man en kinderen. Wel een avond of nacht hoor
Ik ga wel eens met dochter een weekend weg en mag ook gerust een week weg van man denk ik. Maar kan het gewoon zelf niet. Als de kinderen zijn logeren word ik al gek

 

Zeker niet raar. En gewoon doen, zeker nu je kinderen een wat zelfstandigere leeftijd hebben.
Ik zou zelf geen week weggaan, omdat (met kleine kinderen) ik de belasting voor mijn man dan te zwaar vind. Kom ik uitgerust terug, kan hij een week retraite gebruiken. Maar als ze ouder zijn, dan ga ik zeker wel weer eens een lang weekend weg zonder kids (met man) boeken of een weekendje weg met een vriendin.

Mijn dochter is nu al heel blij als ze na een zeldzaam nachtje logeren bij opa en oma weer naar huis kan.

Wat ik dan wel 1x per maand/2 maanden doe, is een dagje wellness voor mezelf regelen. In mijn eentje een hele dag rust. Ik heb dat nodig om niet totaal uit balans te raken. Of als ik sporadisch een uurtje of twee heb, dan ga ik lekker in de zon op het terras of binnen bij de open haard bij een fijne hoeve lekker met een boek en een goede cappucino en wat lekkers zitten. Zo zal iedere moeder haar momentjes hebben waarvan ze oplaadt, of dat nu kort/lang/thuis/elders is.

Ik denk dat het heel goed is om tijd voor jezelf te creeren.

 

Heel goed juist! Je bent ook nog een eigen persoon en niet alleen een gezin. Ik moet er niet aan denken om alles samen te moeten doen.