Nee klopt omdat ik geen reden zie om dat allemaal uit te leggen hier op een forum. Juist alles wat ik wel of niet doe is voor de kinderen. Het enige wat hun weten is dat we niet meer samen wonen.
jeetje ik pak ff deze qoute maar dat jij niet goed ligt met je ex betekend niet dat iedereen dan maar slecht is he?? sorry maar zoals je hier reageert denk ik woow wat ben jij fel zeg. de papa mag nks maar de mama mag alles daar komt eht volgens jou op neer? ik denk dat de situatie wat complexer ligt. dat weten we niet want er word maar 1 kant verteld. probeer je dat hier ook voor te houden voordat je oordelen schetst over de ex van ts of ts zelf
Jij leest ook gewoon wat je wil lezen momenteel hè.. Ik ben heel blij met deze uitleg over hulpverlening. Ze zegt nergens dat er iemand over zich heen moet laten lopen, ze zegt dat kinderen prioriteit hebben en dat de wedstrijd tussen volwassen (de grote kinderen in het verhaal) bijzaak is. Maar ik ben zo iemand die geen idee heeft waar ze het over heeft, dus eigenlijk van jou niks mag zeggen. Wij mogen geen mening hebben, moeten jullie vooral overal gelijk in geven. Het liefst zelfs nog wat olie op het vuur doen. Jullie zijn de grote slachtoffers immers. Allemaal heel heftig hoor, maar de kinderen gaan mij nu eenmaal echt aan het hart. Niemand die beweerd dat jullie niet handelen voor de kinderen of om ze geven trouwens. Want ik krijg ook de indruk dat je dingen zo verdraait dat je leest ipv de werkelijke tekst.
Hallo lieve dames. Ik wil jullie allemaal hartelijk bedanken voor het reageren in dit topic. Sommige tips heb ik wat aan en sommige leg ik langs me neer.. Ik realiseer me inmiddels heel erg goed dat enkel op basis wat ik hier geschreven heb jullie reageren. Maar in werkelijkheid speelt er al een jaar veel meer natuurlijk. Dus een heel eerlijk beeld hebben jullie nu niet. Even een kleine aanvulling. Ik zorgde vanaf september tot de 2e week van juni 24/7 voor de kinderen. En gingen ze alleen op zaterdag 7 uurtjes naar hem toe omdat hij het anders niet trok! Hij is meerdere malen voor de ogen van de kinderen geflipt. En ook echt doorgedraaid.Waardoor ze ook heel vaak niet naar hem toe durfde. Ook is hij voor de ogen van de kinderen bijna van een brug gesprongen.. Moet ik nog meer vertellen... Dus lieve meiden denk soms even na voordat jezelf ook meteen harteloos reageert. Ik snap ook heel goed dat er genoeg heksen van exen zijn en die kinderen als machts middel gebruiken.... Ik heb de kinderen nooit bij hem weg gehouden en ik heb ze altijd aangemoedigd om wel te gaan. Want ja het is en blijft jullie pap. Hij heeft jullie nodig en jullie hem. Ook zal ik onder Funs niet meer reageren maar mijn account Juffrouwminoes is weer actief! Daar staat ook al genoeg informatie van hoe en wat NogMaals bedankt voor het reageren En een hele fijne avond.
Het is een onrealistisch idee... Maar wat zou het toch goed idee zijn dat als wanneer een kind geboren is en erkend is door de vader er verplicht een ouderschapsplan moeten worden opgesteld. Dat zou kinderen ten goede komen omdat ouders dan nog elkaar lief hebben en kunnen denken zonder wraakgevoelens. En in het belang van het kind. Wel vind ik dat er een uitzondering moet zijn bij geestelijke en lichamelijke mishandeling of misbruik.
Als de zaken er zo voor staan waarom mag hij de kinderen nog zonder toezicht zien? Ik kan mij niet voorstellen dat veilig thuis hier akkoord mee zou gaan wanneer vader suïcidale neigingen heeft en zeker niet waar de kinderen bij betrokken zijn.
Ja klopt. Je was me net voor. Als dit klopt, dan zal de hulpverlening zich wel even achter de oren krabben mbt omgangsregeling. Maar het is natuurlijk niet zo dat iemand mag bepalen of vader zijn kinderen mag zien, uitgezonderd van de rechter. En dan moet het wel heel ver gaan mocht deze een omgangsverbod uitspreken.
Dan moet je eigenlijk ook stellen dat vaders, behalve dan als er getrouwd is, meteen na geboorte gezag aan gaat vragen en gaat erkennen. Maar goed, stel dat dat plan dan meteen wordt opgesteld en één van de ouders houdt zich daar niet aan, dan moet je wel een civiele zaak aan gaan spannen tegen je ex. En daar moet je ook weer de financiële middelen voor hebben. Tuurlijk vind je elkaar nog lief, tenminste in de meeste gevallen in een huwelijk, maar zodra er een scheiding komt is het meestal het geval dat er één zo vol zit met wrok dat er aan dat plan gemorreld gaat worden. Ik heb het weleens geopperd hoor in mijn werk; een verplicht plan bij geboorte
Een zelfmoordpoging (of meerdere) dat past niet bij een narcist? Weet je zeker dat hij deze persoonlijkheidstoornis heeft? Voor iedereen die reageert met “alleen de kinderen zijn belangrijk in dit verhaal”, ik ben het eens met dat hun belang centraal moet staan. Maar... kinderen voelen ook aan als hun ouders ongelukkig zijn en spanning hebben. Dus de hulpverlening zou ook moeten kijken naar de (geestelijke) gezondheid van de ouders en zeker niet alleen naar hoe kunnen de kinderen geholpen worden. Daarnaast ook allergisch voor de wet is de wet en afspraak is afspraak . De wet of een hulpverlener hoeft mij ook niet te komen opleggen hoe ik met onze kinderen om moet gaan. Zou ook niet alles accepteren van een onbekende hulpverlener die vanuit een eigen perspectief kijkt op basis van beperkte informatie.
Natuurlijk kijken we ook naar de geestelijke gezondheid van de ouders. Maar als die gezondheid zo bar slecht is, dan vragen we ons ook af of een kind daar nog wel goed zit. Is dit niet het geval dan plaatsen we dat kind ook uit huis... Mocht het zo zijn dat je kinderen onder toezicht staan, dan heeft de wet bepaald dat iemand met jou meekijkt of de opvoeding wel zo gaat zoals ‘het hoort’. En in dat niet-bestaande geval, tja dan kan iemand (de gezinsvoogd) jou wel gaan vertellen dat er iets moet veranderen en dan leggen ze het dus wel op. Werk je niet mee, dan heeft dat consequenties voor jou als ouder. En van die onbekende hulpverlener heb je het dan echt wel te accepteren, anders wordt het teruggemeld aan de kinderrechter en die zal bepalen wat er dan gaat gebeuren. Dus met andere woorden; je hebt niet zoveel meer te willen in het gedwongen kader en dan kun je heel hard gaan roepen dat je niets accepteert, maar dat werkt in je nadeel. Natuurlijk proberen wij het liefst samen te werken met ouders, maar we leggen ook dingen op waar je je aan moet houden en dan komt de weerstand. Nb: bovenstaande is in een notendop hoor. Het ligt natuurlijk meer genuanceerd. Maar het is wel zo dat de tijd van niet meer willen voorbij is. Nb 2: Het klinkt allemaal misschien heel onaardig maar gedwongen is wel gedwongen.
Is het ook, maar ik doe het nu al 12 jaar en ik vind het nog steeds uitdagend en ‘leuk’. Zou ook niet weten wat ik anders zou doen. Blijf tot m’n pensioen denk ik Ik las hier ergens dat iemand zei dat het overkwam dat ik werkmoe ben. Klopt niet. Ik doe het nog steeds supergraag en omdat het zo heftig kan zijn word je ook heel close met collega’s wat dan weer fijn is. Ik merk wel dat ik er soms hard van word en dat kan misschien ook ‘moe’ overkomen. Maar ik ken wel alle verhalen ed in vechtscheidingen dus weet waar ik over praat. Tuurlijk is dat anders dan dat het je in je privé overkomt, maar juist daarom sta ik er verder vanaf dus kn beter neutraal blijven. De truc zit het hem in geen waarheidsbevinding en niet aan één kant van de ouder gaan staan, al willen ze dat vaak wel. Want zij zijn het grootste slachtoffer maar laten dat nou juist de kinderen zijn. Vaak is het gewoon een spelletje van ouders wie van de twee het best elkaar zwart kan maken, dat zij juist lief zijn en meewerken in het belang van de kinderen èn in slachtofferrol gaan zitten. Want; ex is narcistisch, moeder heeft borderline enz enz enz.
Ja dat kan ik me goed voorstellen. Kinderen gaan altijd voor. Zo heb ik dat met mijn scheiding ook gedaan. Mijn dochter was nog maar heel jong (10 maanden) maar toch.. je kind staat toch op nummer 1. Ik denk dat iedereen het daar wel mee eens is. Alleen ernaar handelen is soms ontzettend lastig.
Dat viel mij ook op. Mensen komen met concrete vragen hoe de kinderen het gehad hebben, maar daar wordt niet op gereageerd. Hey gaat alleen maar over hoe fout ex wel niet is en wat dat met moeder doet. Een ander puntje waar ik inmiddels de kriebels van krijg omdat ik dat werkelijk overal lees, is het modewoord “narcisme”. Een “foute” ex is per definitie altijd narcistisch. De partners van mensen die gediagnosticeerd zijn met een narcistische persoonlijkheid buiten beschouwing gelaten. Ook las ik dat TS geen toestemming wilde verlenen omdat ex zich drie kwart jaar ervoor buitenproportioneel reageerde in het verkeer. Dat was maanden geleden. Jeetje zeg, alsof we allemaal heilige boontjes zijn die nooit iets onhandigs doen. Mensen maken fouten en ik lees nergens terug dat ex zich daarna nog eens zo in het verkeer heeft gedragen. Het word tijd dat jullie het belang van de kinderen voorop zetten. Want geloof me, die lijden onder jullie vechtscheiding.
Vooropgesteld; ik heb veel respect voor het werk dat je doet en het lijkt me moeilijk om de juiste dingen te doen. Wat ik me wel voor kan stellen is dat het voor een ouder enorm frustrerend kan zijn als je echt psychisch zeer afwijkende gedragingen ziet (zoals suïcidale neigingen of opmerkingen in die richting) bij je ex en daar toch je kinderen aan toe moet vertrouwen. Enerzijds snap ik dat je je niet in het moddergooien van de ouders wilt mengen, maar wat als de zorgen terecht zijn? Dat zal toch ook voorkomen? Dan is het toch ook in het belang van de kinderen dat er naar de zorgen van de andere ouder geluisterd wordt en dat die serieus genomen worden? Het is geen aanval hoor, ik ben benieuwd hoe je dit ziet.
Dit! Ik ben zelf niet gescheiden, maar ik zie nu van dichtbij een vechtscheiding. Hij is niet een leuk en sympathieke persoon.. Maar hee, zij vond hem lange tijd leuk genoeg om mee te trouwen en kinderen mee te fabriceren. Hij gedraagd zich nu regelmatig als een lul. Maar dat deed hij zijn leven lang al. Ook voordat zij zich liet bezwangeren. Nu dus de scheiding. Zij zegt elke keer dat zij zo meewerkend is, alles zo soepel mogelijk wil houden, de eer aan zichzelf wil houden, de kinderen op de eerste plek zet bladiebla. Maar ondertussen voert zij ook elke strijd. Denken dat je het op een goede manier doet en denken dat je de kinderen op de eerste plek zet is iets heel anders dan dat ook daadwerkelijk doen. Ik geef haar soms een spiegel voor. En kwaad dat ze dan wordt! Want zij doet er immers alles aan om het goed te doen. Jajaaa... yak!