De mijne heeft altijd vrouwen om zich heen. Ik vind het best, hij weet waar hij thuis is. Heb hem ook wel eens met een vriendin naar de sauna gestuurd toen ik zwanger was.
Ik lees hier “ als hij beter kan krijgen dan moet hij dat vooral doen” Daar ben ik het op zich wel mee eens. Maar als we eenmaal voor elkaar hebben gekozen dan snap ik niet zo goed waarom je nog andere vrouwen nodig hebt..? Ben ik niet goed genoeg ? En ja ik ben jaloers, vind dat een goede eigenschap. Waarom zou ik mijn man een ingang geven om iets uit te spoken, voorkomen is beter dan genezen. En vice versa denkt hij er ook zo over. Ben jaloers aangelegd en ben daar ook wel trots op, houd van mijn man en deel hem met niemand. Wil hij iets stiekum uitspoken dan is het een ander verhaal en is het einde oefening. Zou hij niet tegen mijn instelling kunnen dan moet ie vooral niet voor mij kiezen en op zoek gaan naar een andere griet.
Mijn man heeft een vriendin waar hij sporadisch mee af spreekt. Ik heb een goede vriend, waar we met de gezinnen mee afspreken. Een op een eigenlijk nooit (meer). Vroeger wel, maar sinds we beide serieuze relatie hebben eigenlijk alleen met partner (en later dus ook de kindjes erbij) Ik kan wel jaloers zijn als mijn man en ik al weeeeeken niks samen gedaan hebben en hij gaat dan (soms zelfs meerdere keren achter elkaar) met vrienden wat doen. Maar dat heeft niks met vrouwen/vriendinnen te maken.
Hij heeft niet een vriendin, maar zou best mogen! Ik ben niet jaloers en mijn man is zo'n geit dat hij geeneens ziet als er iemand keihard met hem staat te flirten
Mijn man heeft geen vriendinnen dus daar kan ik niet over oordelen. Ik heb wel een goede vriend. En mijn man vindt het best. We waren al vrienden voordat onze wederhelften in beeld kwamen en ik zou not amused zijn als ik geen vrienden meer mocht zijn. Ik kan 100% eerlijk zeggen dat er tussen ons nooit iets is voorgevallen en dat ik geen gevoelens heb voor hem. En hij ook niet voor mij, heb daar nog nooit iets van gemerkt en hij is zelf ook getrouwd.
Echt wel jaloers. Ik geen mannelijke vrienden en hij geen vrouwelijke vrienden. Heeft niks met vertrouwen te maken vind ik, is ook niet nodig aangezien hij echt noooooit snapt dat een vrouw met hem flirt.
Niet meer. Toen we net samen kwamen wel enorm, omdat mn ex me jaren bedonderde. Daar heeft hij veel "plezier" van gehad. Ik moest ook enorm aan zijn manier van praten wennen met vrouwen, het komt heel flirterig over, alleen hij bedoelt het verre van zo. Hij doet gewoon aardig. Ik heb geen reden om jaloers te zijn. Al zou een vrouw zich voor m uitkleden en vragen om een vrijpartij, dan zou hij er nog geen interesse in hebben. Wij weten wat we aan elkaar hebben. Wij zijn beide in de overtuiging dat een vrij partij het domste is om te doen om.je leven mee te vergallen. En daarbij; als hij ooit de behoefte krijgt om het met een ander te doen. Dan wil ik dat hij dat zegt, dan kunnen we het er over hebben en ben ik zelfs bereid heb die eenmalig te laten doen. Ik heb liever dat hij eerlijk is en het erover hebben. Dan dattie er iets achter mn rug om gebeurd wat uit de hand loopt. Geen vriendinnen trouwens. Maar dat zou ik niet eens erg vinden.
Soms een beetje, vind het geen echt positieve eigenschap. Vooral omdat je onterecht soms met een naar gevoel kan lopen. Hier hebben we wel gemengde vriendschappen. Maar merk dat ik er niet altijd even goed mee om kan gaan. Terwijl ik absoluut niet bang ben dat mijn vriend vreemd gaat.
Ik vind mezelf niet jaloers maar als m'n vriend een vrouw leuk vind, ook al is het vriendschappelijk zijn dat altijd van die vrouwelijke (soms zuiderse) types en dan ben ik wel jaloers want dat is zijn type en ik ben niet echt vrouwelijk. Ook vind ik zijn type van wat vriendinnen zouden zijn niks. Allemaal van die tutjes bweigh. Denk wel dat m'n vriend ook wel jaloers zou zijn als ik met een sportief beetje alternatief uiterlijk blonde vrouw goed bevriend zou zijn want dat is dan weer mijn type Als hij met mijn type bevriend zou zijn en ik met zijn type zou er geen jaloezie zijn. Wel zouden we dan elkaars vriendinnen beter willen leren kennen en kom je alsnog in dezelfde situatie terecht.
Ik ben stik jaloers. Dat weet mijn vriend ook. Hij heeft meerdere vrouwelijke vriendinnen overigens, maar gaat met 1 vriendin wel eens een rondje touren.
Ik ben wel een beetje jaloers. Mijn man gaat niet echt met vrouwen om (wel gemeenschappelijke vriendinnen maar hij zal nooit 1 op 1 afspreken). Het jaloerse heeft vooral te maken met mijn eigen onzekerheid denk ik. Ik weet dat hij goed in de markt ligt en denk dan altijd dat hij wel beter kan krijgen dan mij. Hij is niet jaloers. Ik heb ook geen mannelijke vrienden waar ik alleen mee afspreek.
Wij zijn beiden totaal niet jaloers. M'n man heeft een goede vriendin waar hij ook wel eens langs gaat, geen probleem..we vertrouwen elkaar, is ook nooit iets gebeurd oid. Als hij met vrienden weg is, dan ben ik ook niet het type die bijv. constant berichtjes stuurt.. M'n man precies zo, ik kan ook een dag weg met vriendinnen zonder constant berichtjes te krijgen wat ik nu aan t doen ben......
Ja wel jaloers. Ook redenen voor (flirtgedrag van partner met andere vrouwen als in appjes met complimentjes). Veel ruzie over gehad en moet zeggen dat het met de tijd wel minder word mijn jaloezie en wantrouwen. Zoals meerdere vrouwen zeggen als hij beter kan krijgen moet hij gaan. Ik denk niet dat hij is vreemdgegaan tijdens onze relatie. Hij heeft een beste vriendin die hij regelmatig spreekt en ziet. Ook meerdere vriendinnen die hij alleen telefonisch spreekt. Allemaal vanaf voor hij mij kende. Ben vooral jaloers als hij geen of minder tijd heeft voor mij. Als ik me niet begrepen voel door hem en als ik zie hoe trots andere mannen zijn op hun vrouw en ze in de watten leggen. Dan denk ik was hij ook maar zo trots op mij of liet hij me dat maar vaker zien/merken.
Mijn man is 2 tot 3 keer per week alleen met een grote groep vrouwen. En gaat ook met ze uiteten. Mij boeit het totaal niet. Dat hij biefstuk eet en ik niet, dat boeit mij dan weer wel
Hier precies hetzelfde. ik denk dat jaloezie samenhangt met onzekerheid. Ik was nooit onzeker of jaloers, maar weet niet hoe ik nu zou zijn als ik nog een relatie krijg. Denk dat ik de onbevangenheid die ik ooit had wel echt kwijt ben.
Redelijk jaloers, vind het wel gezond jaloers. Toen ik hem leerde kennen had hij geen vrouwelijke vriendinnen waarmee hij omging. Na een aantal jaar kwam hij aan dat hij met een oude vriendin contact had (zij had net de relatie uit) en zij wilde afspreken of ik met hem mee ging. Ben toen mee gegaan. Die meid heeft nog een keer met hem zonder mij afgesproken en nooit meer wat van gehoord. Hij mag van mij best met een vriendin afspreken wil diegene wel graag gezien hebben dat ik weet wie het is. Andersom ook gezonde jaloezie. Gisteren was hij aan het tanken ik ging al naar binnen om te betalen. Achter de kassa zat een man van ongeveer onze leeftijd en kwam in een kort gesprek. Eenmaal in de auto kreeg ik de vraag of het een gezellig gesprek was binnen en dan is het voor hem ook klaar.