Mijn zoon van (bijna) 6, is erg onzeker over zichzelf. Hij zegt wel eens dat hij een stom kind is en slaat zichzelf soms (niet super hard ofzo). Soms vraagt hij aan mij of hij een "stom kind" is. Begrijp me goed als ik zeg dat hij zulke woorden nooit uit mijn (of mijn partners) mond heeft gehoord! Vorig jaar is zijn beste maatje verhuisd. Dit jaar verhuisde wèèr zijn beste vriendinnetje... Sindsdien lukt het hem niet zo goed meer om contact te maken met anderen ofwel om zich te mengen in sociale activiteiten. Hij zegt dat niemand hem ziet staan en dat hij niet uitgekozen wordt door anderen. Mijn moederhart breekt dan echt... Op school heb ik het aangehaald. De juf zegt dat er in de klas niemand is die niet met hem zou willen spelen en dat hij ook uitgenodigd wordt door anderen. Het lukt hem echter niet om zich echt te mengen in het spel (vooral van jongens). Hij is vooral bezig met fantasiespel of vadertje moedertje spelen, maar is niet sterk in bijvoorbeeld voetballen en dat soort activiteiten. Hij is heel rustig en niet zo uitgelaten als jongetjes vaak zijn als ze de speelplaats oprennen. Hij is altijd al wat faalangstig geweest, wat met name ook tot uiting kwam in zijn spraakontwikkeling (zei pas woorden als hij zeker wist dat hij het kon) en ik zie het ook bijvoorbeeld terug als hij moet knutselen ofzo (zijn fijne motoriek loopt iets achter), dat haat hij dus en wordt erg boos als hik gedwongen wordt. Nu weet ik niet goed hoe ik ermee om moet gaan. Ik leg hem vaak uit dat ik ook niet alles kan en sommige dingen moet leren of moeilijk vind. Ik noem ook vaal de dingen die hij wel kan en goed in is. Ik zeg ook dat je sommige dingen moet leren door te oefenen. Ik zeg dat hij geen stom kind is en dat ik heel veel van hem hou. Ik weet het anders ook niet... Op school zal een rots en water training plaatsvinden waae ik hem voor opgegeven heb. Zou dat wat zijn? Misschien herkent iemand dit of heeft iemand een advies...
Ik herken mijn neefje hier ook erg in, die zondert zich ook vaker echt af van de groep. Hij krijgt ergotherapie voor de motoriek waardoor zijn zelfvertrouwen wel iets beter is geworden. Al eens aan scouting gedacht om bv. vaardigheden en contact/samenspel met andere kinderen te stimuleren? Wie weet vindt hij dat wel heel leuk!
Aw ik moest gewoon even reageren. Ik vind dit altijd zo zielig he, ik zie het dan helemaal voor me. Misschien kun je hem inderdaad op scouting doen of een bepaalde sport? Ik weet niet zo goed wat er allemaal te doen is, maar misschien iets waar hij wat zekerder van wordt.
Scouting wordt zo vaak geadviseerd bij jongens met adhd/ass etc., dat hier ondertussen 80% van de jongensgroep van scouting een stoornis heeft en met name verschrikkelijk druk is en fysiek. Mijn dochter is mede daarom gestopt met scouting toen de jongensgroep en meisjesgroep samen gingen. Als je zoon dat dus juist niet prettig vindt, zou ik eerder voor wat anders kiezen. Maar wat sneu. Mijn dochter zat afgelopen jaar ook in een groep (6,7 en 8) met heel drukke jongens. De jongens die dat niet waren, zijn alledrie! over gestapt naar een andere school en eentje die er pas een paar maanden in zit, hoort er gewoon niet bij. Mijn zoon had juist in zijn groep (6) rustigere jongens en meisjes. Is er misschien een parallelgroep waar hij beter in zou passen? En die training waarvoor je hem hebt opgegeven kan ook vast wat bijdragen. Verder misschien toch een sport of activiteit zoeken die bij hem past en inderdaad zoals je nu al doet, benadrukken dat hij een leuk kind is.
Judo! Onze zoon zit op de judo sinds hij 3 is. In de peutergroep zaten veel kinderen die bang waren en na een paar maanden ging het steeds beter. Sinds een half jaar zit hij in de vervolggroep en zit hij met zijn 5 tussen de 5/8 jarige. Er zit een bang kind op die in de eerste lessen niks deed en na een aantal lessen doet hij steeds meer mee. Huilt nog wel snel maar gaat steeds beter.(6 jaar) Het is een sport waar je een deel individueel doet en een deel samenwerken. Je verlegt grenzen en leert omgaan met teleurstellingen. Wij benoemen aan het einde van de dag wanneer hij in bed ligt nog 1 punt wat super ging en dan gaat hij met een goed gevoel slapen. Op school worden alle kinderen om de beurt in het zonnetje gezet. Alle kinderen benoemen dan positieve punten van elkaar en de juf schrijft dat op. Omdat hij na de meivakantie is overgeplaatst naar Gr 2 had hij bij zijn eerste zonnetje standaard dingen zoals mooie schoenen. Bij het tweede zonnetje, je kan goed tekenen, je speelt goed samen. Hij leeft er helemaal van op.
Bedankt voor jullie reacties! Scouting heb ik ook over nagedacht, ik wilde daar na de winter eens naar kijken. Hij zit nu op zwemles, wat hij heel leuk vindt. Hij heeft ook nog logopedie (hij hoeft binnenkort niet meer te gaan gelukkig) en krijgt op school ergotherapie (waar hij heel goed vooruit gaat en het knutselen enz. ook beter door gaat.) Hij is niet bang voor anderen. Ik denk dat het meer zijn faalangst is en dat hij denkt dat hij niet goed kan voetballen bijv. En daardoor niet mee wil doen.
Zijn er niet ook aardige meisjes in de klas om mee te spelen? Mijn zoon is ook pas in groep 3 echt met jongens gaan spelen, daarvoor had hij een beste vriendin met wij hij uren met het playmobil-kasteel kon spelen. En qua sport: heb je al eens gedacht aan korfbal, dat is gemengd en ze zijn er vaak heel blij met jongens.