Haha. Dit heb ik met schoonma en snoep. Als we daar zijn loopt ze de hele tijd meer snoep/chips aan te dragen. Terwijl de kinderen zelf al zeggen dat ze genoeg hebben en willen spelen Ik ga dan in mijn zen-stand (ze bedoelt het goed ze bedoelt het goed ze bedoelt het goed ze bedoelt het goed)
Ja dat heb ik ook. Ze is verder een superlieve oma. Maar dat is 1 van haar dingen, ze houdt niet van 'gesmeer' aan tafel. A. Kan nu een beetje met zijn vork eten, dus oma helemaal gelukkig. Maar ze probeerd dat dan ook op te dringen als hij het zat is. Ik ben daar gewoon makkelijk in, zolang hij er niet mee gaat zitten spelen of gooien mag hij eten zoals hij wil tot ie oud genoeg is om netjes met bestek te leren omgaan. In geval van snoep zou ik wat minder blij zijn, maar als je kids dat zelf al aangeven is wel prettig die proppen zich dus niet helemaal vol
Nee. Wij zijn best makkelijk met snoep, maar wel met mate. En ik merk echt dat de kinderen heel goed kunnen aangeven wanneer het genoeg is. Dat doen ze beter dan ikzelf Daarom kan ik het ook hebben van oma. Als ik ze iedere keer misselijk mee terug zou krijgen was een ander verhaal.
hier zaten/zitten we aardig op 1 lijn. Man is alleen wat harder. Zegt sneller tegen zoon piep niet zo je bent een jongen en ik vind dat dat niet uit moet maken. Hij is naar zoon ook strenger dan naar dochter. Bij zoon is hij heel concequent en dochter hoeft maar 1 keer met haar ogen te knipperen en heeft papa om haar vinger en krijgt haar zin.
Ik zou aan je vriend vragen wat hij er zelf van vond dat hij zijn bord leeg moest eten. Ik moest dat vroeger ook en vond het vreselijk. Zou ik mn zoon dus juist nooit aan doen. Kijken vanuit je eigen jeugd wat je wel en niet prettig vond werkt voor ons het beste.
En toch vond ik bepaalde dingen niet prettig en nu weet ik dat dat voor mijn eigen bestwil was, dus die vlieger gaat niet altijd op.
Wij zitten behoorlijk op 1 lijn en vinden hetzelfde belangrijk maar doen dingen soms op een andere manier. En dat is prima er leiden meer wegen naar Rome, soms werkt zijn manier beter en neem ik dat over en soms de mijne en dan neemt hij dat over Hij is vaak relaxter. Met naar bed brengen vroeger bijvoorbeeld als het al laat was, was ik vroeger zo van schiet op geen getreuzel en gekeet en hij zei toen van dat gestress en gejaag zorgt er alleen maar voor dat ze hun kont tegen de krib gooien waardoor het nog langer duurt, wat maken die paar minuten nou uit als ze daardoor vrolijk naar bed gaan en wij vrolijk naar beneden. Daar had hij volkomen gelijk in.
Wij hebben ons best bekeken op sommige dingen. Cultuur zit soms toch dieper dan dat je in eerste instantie denkt, en vriend en ik komen beide uit compleet andere culturen. Over sommige dingen hebben we best ruzie gemaakt voordat we leerden correct te communiceren. Mijn tip is om jezelf te blijven verplaatsten in de ander, en te beseffen dat je partner ook het beste wil voor jullie kind. Waar kom zijn/jouw mening vandaan? Waarom is dit zo belangrijk voor hem/jou? Het is geven en nemen en compromissen sluiten. Dat is soms heel moeilijk als het om je eigen kind gaat maar wel noodzakelijk
Hier ook zo'n meisje die alles gedaan krijgt bij haar vader. Ze hoeft het maar even lief te vragen en klaar.Toen ze klein was vond ik het nog schattig, nu wordt het irritant. Mijn oudste begint het ook te zien..niet ok. Voor de rest zitten we eigenlijk altijd wel op 1 lijn. Deze week eigenlijk voor het eerst iets waarover we het niet helemaal eens zijn. De kinderen doen mee aan de vakantiespeelweek en donderdag gaan ze als afsluiting zwemmen. De oudste 2 mogen van mij mee, de jongste nog niet. Van man mag het wel, hij heeft immers zijn zwemdiploma's. Hij gaat niet trouwens.
Jep, ik moest elke dag groente eten, vond ik vreselijk. Maar kan toch moeilijk nu beweren dat dat niet goed was.
Whahaha moest hard lachen om je stuk dat tussen haakjes staat Hier so far nog geen hele grote opvoeddilemma's. Waarin we wel verschillen is dat ik nóg iets meer gebrand ben op gezond eten. Maar in de ochtend helpt vaak mn partner de oudste uit bed en geeft hem dan een boterham. Mn partner geeft hem dan vaak een helft met pindakaas en de andere helft met speculoos. Dat laatste krijgt onze zoon van mij niet, maar ga er niet moeilijk over lopen doen dat mn partner dat wel doet. Het zou anders zijn als mn partner hem nog veel meer zoetigheid voor gaat zetten terwijl ie weet dat ik dat niet oké vind. Moet wel een beetje water bij de wijn zijn natuurlijk En verder zijn we er momenteel nog niet uit of we het nou wel of niet oké vinden om onze oudste alleen de trap op te laten lopen (zonder iemand achter m). Ik neig naar wel, maar twijfel evengoed. Partner neigt naar niet. Dus voorlopig is het sowieso nog een nee. O, schiet me nog te binnen: hier ook wel oneens geweest over het naar de wc gaan van de oudste. Ik heb de kids iedere dag, dus wist op een gegeven moment dat onze zoon standaard na de lunch moest poepen. Hij vond het nooit leuk dat ie dan op de wc moest, maar ja.. Manlief had er dus superveel moeite mee om onze zoon naar t toilet te dirigeren. Ik vond het dan weer lastig dat hij er zo'n moeite mee had, vooral omdat ik wist dat het meer opleverde als onze zoon wèl gewoon op de wc werd gezet.
Hij moest er achteraf ook om lachen Oooh dat traplopen lijkt me ook naar inderdaad. Hierboven noemde ook iemand ook al zwemmen met zwemdiploma maar zonder 1op1 toezicht. 't lijkt me mega lastig te bepalen wanneer je kind zelfstandig iets mag doen. Aan de ene kant wil je ze zsm op eigen benen hebben, maar dat brengt natuurlijk wel risico met zich mee. Pfffff
Ik vind dat prinsessen gedrag nu al storend. als zoon ziek is dan is het oh gaat wel over, als dochter alleen al 1x hoest wil hij het liefst 112 al bellen. Dit is ook echt al zo vaak besproken maar hij heeft niet eens door dat hij het doet.
Wij zitten inmiddels aardig op een lijn, niet altijd maar dan zoeken we een compromis. Toen Draakje klein was hebben we een periode om en om naar bed brengen gedaan. Ik was van het even verhaaltje voorlezen, slaapliedje zingen en slapen. Ook met uit bed komen ben ik vrij streng gebleven want ik had al gauw door dat het anders de hele avond/nacht brullen was. (ziek zijn, nachtmerries, etc uitgezonderd uiteraard) Mijn man vond dat even stoeien etc. ook wel moest kunnen. Naar mijn advies om het niet te doen i.v.m. bovenstaande reden werd niet geluisterd. Tot ik het zo zat werd dat ik de hele avond en soms nacht kon lopen. Mijn oplossing jou bed breng avond, jouw manier, maar dan doe je de rest dus ook. Toen was de lol er gauw vanaf want hij moest de film weer op pauze zetten of was in zijn spel weer af omdat hij kon lopen. Ik hield stug vol, jouw avond jouw manier maar dan loop je dus zelf.
Nee dat klopt. Ik vond groente eten geen goed idee en daarvan moet mijn zoon ook wel wat eten. Maar ik zat echt nog met een koud bord eten voor mn neus heel lang. Brrrr
Ja precies. Je kind even alleen in de huiskamer/tuin laten en je kind zelf buiten laten spelen is er ook zo één waarbij je het gemakkelijk oneens kunt zijn met je partner.
We liggen hier wel aardig op een lijn. Man is iets harder dan ik. Bij mij hoeven ze maar 1 kik te geven en ik ga het oplossen, man zegt gewoon ‘kan je zelf!’ en dat is vaak ook zo. Hij zegt dan vaak dat ik te zacht ben en ik zeg dan dat hij rustig aan moet doen maar eigenlijk vinden we die balans prima Het enige waar mijn man het niet mee eens was, was het stoppen van de speen. Zoon ging ze stuk bijten en ik vond dat gevaarlijk met het oog op inslikken/stikken. Sowieso vond ik overdag een speen na het eerste jaar nergens voor nodig, mijn man gaf dat ding rustig de hele dag. Moet wel zeggen dat we niet echt streng zijn. Bord leeg eten hoeft hier niet, aan tafel zitten tot iedereen klaar is wel. Samen delen en spelen. Niet zomaar je autostoel losmaken/oversteken/klimmen op meubels . De logische dingen.